Γεια χαρά, Επισκέπτης
Όνομα χρήστη: Κωδικός: Να με θυμάσαι
  • Σελίδα:
  • 1

ΘΕΜΑ: η πρώτη μου μανία

η πρώτη μου μανία 15 Ιαν 2011 07:36 #303

  • Vagattack
  • ( Μέλος )
  • Το Άβαταρ του/της Vagattack
  • ΕΚΤΟΣ ΣΥΝΔΕΣΗΣ
  • Ανώτερος Boarder
  • Δημοσιεύσεις: 70
  • Ληφθείσες Ευχαριστίες 17
  • Κάρμα: 11
Και κάποια κρύα νύχτα του Γενάρη από το απόλυτο μαύρο της μήτρας εγέννετο φως.
Γλυκό μωράκι, ζωηρό παιδάκι, καλός μαθητής και ένας έφηβος με τα όλα του. Παρέες, πάρτυ, βόλτες, καφέδες, ποδηλατάδες. Μετά πανεπιστήμιο, τάβλι, ξενύχτια, παρτάκια παρέες, πολλές γνωριμίες και σχέσεις. Στο 4ο έτος το Σεπτέμβρη έφτασα να χρωστάω 27 από τα 48 μαθήματα. Είχα αυτοπεποίθηση. Χωρίς παρακολούθηση και σερί διάβασμα σχεδόν μίας ημέρας μπορούσα και περνούσα τα μαθήματα. Τι ήταν για μένα τα 27 μαθήματα!!! Εκείνο το Σεπτέμβρη έδωσα 13 μαθήματα και τα πέρασα και τα 13!!! και με καλούς βαθμούς 10άρια, εννιάρια. Όλο αυτό το διάβασμα ήμουν σε υπερδιέγερση. Μιλούσα πολύ, έπινα πολλούς καφέδες, μιλούσα ασύστολα, ξενυχτούσα διαβάζοντας. Κοιμόμουν ελάχιστα. Ένιωθα σαν σούπερμαν. Η υπέρτατη ενέργεια και ευφορία... και το μυαλό με "χίλια" .
Ξαφνικά τέλος Σεπτεμβρίου άρχισαν κάποιες έμμονες ιδέες. Η ιδέα ότι ήμουν "σούπερμαν" που διάβαζε, έγραφε πολύ καλά, φουλ κοινωνικός και αστείος, με ξενύχτια ώθησαν το μυαλό μου να "πιστέψει" ότι όντως ήμουν ένας "ΣΟΥΠΕΡΜΑΝ". Ένας απεσταλμένος του Θεού ίσως... . Ίσως ; Σίγουρα ήμουν θεόσταλτος. Όλα αυτά δεν τα έχουν οι "απλοί" θνητοί. Βέβαια με φθονούν και οι δυνάμεις του κακού, που θέλουν να με βλάψουν. Περπατάω στο δρόμο και διαπιστώνω βλέμματα καχύποπτα από ύπουλους ανθρώπους. Νιώθω να με καταδιώκουν συνεχώς και παντού. Προσπαθούν με μαύρη μαγεία να υποτάξουν τους δικούς μου για να με βλάψουν... . Κρύος ιδρώτας και ρίγη έχουν πολιορκήσει το κορμί μου, ενώ από το μυαλό μου περνούν χιλιάδες σκέψεις. Ξεσπώ με κραυγές στο μπαλκόνι. Οι γείτονες κοιτούν σαστισμένοι. Η φωνή του κύριου Γιώργου από δίπλα προσπαθεί να με ησυχάσει. Η μάνα μου ουρλιάζει και εγώ πετάω ό,τι βρίσκω έξω από τα κάγκελα του μπαλκονιού. Όλοι φοβούνται μην πηδήξω από το μπαλκόνι, βέβαια εγώ δε φοβόμουν και τόσο την πτώση, όλο και κάποιος "άγγελος" θα με έπιανε. Δεν άντεξα άλλο όλη αυτή την πίεση και βγήκα στο δρόμο. Η αδερφή μου είχε ειδοποιήσει το φίλο μου το Γιώργο, ένα πολύ γυμνασμένο κολλητό μου, ο οποίος με ακολουθούσε στο δρόμο. Μου φώναζε συνέχεια να σταματήσω να περπατάω και να γυρίσουμε μαζί σπίτι, αλλά εγώ ήμουν στον "κόσμο" μου και συνέχιζα το άσκοπο περπάτημα. Σε κάποια στιγμή κοντά στην πλατεία, σταματάει από δίπλα ένα ασθενοφόρο. Πηδάει ο φίλος μου πάνω μου και με δύναμη με ακινητοποιεί. Ανοίγουν οι πόρτες και μέσα στο ασθενοφόρο είναι ο άλλος μου κολλητός και η αδερφή μου. Εκεί δεν θυμάμαι πως βρέθηκα μέσα. Οι πόρτες κλείσαν και ο φίλος μου με χάιδευε την πλάτη λέγοντας μου να ηρεμήσω. Απ'ότι θυμάμαι πρέπει να με είχαν δέσει... . ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...
Πρέπει να είστε εγγεγραμμένο μέλος του Φόρουμ για να κάνετε μια δημοσίευση.

Απ: η πρώτη μου μανία 09 Σεπ 2011 06:11 #1364

  • silence
  • ( Μέλος )
  • Το Άβαταρ του/της silence
  • ΕΚΤΟΣ ΣΥΝΔΕΣΗΣ
  • Φρέσκος Boarder
  • Δημοσιεύσεις: 8
  • Ληφθείσες Ευχαριστίες 1
  • Κάρμα: 3
μμ ενω περπατουσες ειχες κ την αισθηση οτι εισαι ''σε αποστολη''κ οτι μια ανωτερη δυναμη σε καθοδηγει? εγω αυτα ενιωθα
Πρέπει να είστε εγγεγραμμένο μέλος του Φόρουμ για να κάνετε μια δημοσίευση.

Απ: η πρώτη μου μανία 09 Σεπ 2011 18:29 #1368

  • ολυμπια
  • ( Μέλος )
  • Το Άβαταρ του/της ολυμπια
  • ΕΚΤΟΣ ΣΥΝΔΕΣΗΣ
  • Έμπειρος Boarder
  • Δημοσιεύσεις: 138
  • Ληφθείσες Ευχαριστίες 35
  • Κάρμα: 12
Οι ιστορίες πανομοιότυπες και όχι μόνο, τα συναισθήματα , ο πόνος ,ατέλειωτος πόνος και ανασφάλεια .
Ήταν η καλύτερη περίοδος της ζωής μου και όλα έδειχναν υπέροχα για όλους μας ,επιτέλους μετά από προσπάθεια ετών είχαν μπεί κάποια πράγματα στην ορθή πορεία τους.Ο καθένας στην οικογένεια μας έκανε αυτό που είχε επιλέξει και δεν υπήρχε κάτι που μπορούσε να σταθεί εμπόδιο σε αυτό .Επικοινωνία υπήρχε (έτσι πίστευα),αγάπη, φροντίδα και ο καθένας είχε τον ρόλο του ......Εκεί που όλα ήταν καλά ,εγκαταστάθηκε σιγά σιγά και ύπουλα μια διαφορετική συμπεριφορά .Και τότε οι συνήθειες άλλαξαν, βέβαια στην αρχή το δικαιολόγησα ,είναι νέος είπα ,αντέχει δεν είναι σαν και μένα, ίσως χρειάζεται περισσότερες ώρες δραστηριότητας ,ίσως κουράζεται λιγότερο από μένα .Του το επισήμαινα αλλά νευρίαζε και φερόταν παράλογα ,δεν ήταν ο ίδιος άνθρωπος ,δεν τον αναγνώριζα.... Μετά άρχισαν οι ιδέες να διατυπώνονται έντονα ,με φόβιζε το αμετάθετο, η επιμονή ,η παραξενιά ,η γρήγορη σκέψη .Αρχίσαμε να δεχόμαστε τηλεφωνήματα από φίλους του ,από συγγενείς ,ανησυχούσαν, κάτι δεν πάει καλά.....Και τότε ξέσπασε η μανία ,το σοκ ,και ο κίνδυνος για την ζωή ,μας πανικόβαλε .Το σπίτι γέμισε αίματα παντού ,ένας πολυέλεος σπασμένος ,μία βιτρίνα ,γυαλιά καρφιά και εγώ γλιστρώ και πέφτω στο πάτωμα στη προσπάθεια μου να τον συγκρατήσω .Ουρλιάζοντας από τον πόνο το βάζω στα πόδια ,έχει βγει το χέρι μου .Αποσύρομαι και αναλαμβάνουν οι άλλοι ,κάποιος καλεί το ασθενοφόρο να με μαζέψει.Πονάω και σκέφτομαι τι γίνεται πίσω μου.Μια σκέψη και μόνο γυρνά στο μυαλό μου: πρέπει να το αντιμετωπίσω ,να σταθώ στο παιδί μου,να τον βοηθήσω να το ξεπεράσει και εγώ η ηλίθια πήγα κι έβγαλα το χέρι μου.........Ένας τρόπος υπάρχει και μοναδικός να τον βοηθήσει και ο οποίος με γεμίζει ντροπή και πόνο .Πως να φερθείς βίαια ;πως να τον οδηγήσεις με εισαγγελική στο ψυχιατρείο; Στην αρχή προσπαθείς ,συζητάς ,προτείνεις επίσκεψη σε ένα γιατρό και προσπαθείς να αποφύγεις τον εγκλεισμό .Μα οι γέφυρες έχουν κοπεί ,βαδίζει σε άλλους δρόμους ,η παρουσία η φυσική υπάρχει ,η ψυχή έχει αποχωρήσει σε άλλους κόσμους ,είναι απροσπέλαστη , και οι νοητικές λειτουργίες διαφορετικές από χθες.Τα συναισθήματα της οικογένειας περίεργα ,πονάς ,κλαις ,σπαράζεις, αυτό όμως δεν βοηθά σε τίποτα,μαζεύεις τα κομμάτια σου και προχωράς ,πρέπει να αντιμετωπιστεί το έκτακτο της κατάστασης.... Αφού με περιποιήθηκαν στο νοσοκομείο γύρισα σπίτι ,σε ένα σπίτι βομβαρδισμένο ,και ελεεινό .Τουλάχιστον σκέφθηκα είμαστε ζωντανοί .Αποκαμωμένη από τον σωματικό και ψυχικό πόνο αποκοιμιέμαι ,βυθίζομαι σένα ύπνο λυτρωτικό ,χωρίς όνειρα....Χτυπάει το τηλέφωνο ,είναι από το νοσοκομείο ,τους έχουμε παρακαλέσει να μας ειδοποιήσουν πότε πρέπει να πάμε να τον δούμε .Ντύνομαι πρόχειρα ,βιαστικά και όσο μπορούσα με τον νάρθηκα, ρίχνω σε μια τσάντα μερικά ρούχα και λίγα απαραίτητα .Ο δρόμος για την Σταυρούπολη μου φάνηκε μαρτυρικός.Κάποτε φτάσαμε ,ζητήσαμε να τον δούμε ,φαινόταν ήρεμος ,τον αγκάλιασα σφιχτά ,αχ αγόρι μου ,αγοράκι μου ,παιδί μου....Με αγκάλιασε και εκείνος με ρώτησε αν πονάει ακόμα το χέρι μου και με τον τρόπο του μου ζητούσε συγνώμη (δεν το είπε αλλά το ένοιωσα) ,τον αγκάλιασε και ο πατέρας του και η αδελφή του ....Πέρασε ένας μήνας ,δεν φύγαμε στιγμή από κοντά του ,είχαμε στρατοπεδεύσει εκεί ,δεν θέλαμε να τον αφήσουμε μόνο του σε αυτό το τρισάθλιο περιβάλλον με τόσο βαριά περιστατικά .Στην αρχή φοβόμουν ,μετά ξεθάρρεψα και έγινα φίλη με την Μαρία τον Γιώργο και τ άλλα παιδιά .Κάθε ένας είχε την δική του διαφορετική ιστορία να διηγηθεί που είχε μια κοινή αφετηρία, τον πόνο και το τραυματισμένο συναίσθημα ,αρκετοί από αυτούς χρήστες ουσιών .....Κάθε πρωί συζητούσε με τους γιατρούς ,επέμενα να τον προσέξουν ,να ενδιαφερθούν για τις παρενέργειες των φαρμάκων,χαμός!Τα περιστατικά πολλά και δύσκολα και η δουλειά του ψυχιάτρου ακόμα ποιο δύσκολη και απαιτητική .Αυτοί οι άνθρωποι είναι πραγματικοί ήρωες ,πολεμούν με τις ασθένειες και προσπαθούν να διαγνώσουν και να θεραπεύσουν με μόνο σύμμαχο τα φάρμακα.....Πέρασε ένας μήνας ,ένας μαρτυρικός μήνας και μόνο προς το τέλος αρχίσαμε να χαλαρώνουμε λίγο, όσο πλησίαζαν οι μέρες του εξιτηρίου.... .Γυρίσαμε σπίτι όλοι μαζί ,του είχαμε ήδη ετοιμάσει το δωμάτιο του ,δεν μπορούσε να εργαστεί σε αυτή τη φάση ,η ζωή του άλλαξε, τα είχε τινάξει όλα στον αέρα και έπρεπε να βοηθηθεί να σταθεί ξανά στα πόδια του.Πέρασαν κι άλλες μέρες ,άρχισε να βυθίζεται στην κατάθλιψη ,δεν έβγαινε ,δεν ενδιαφερόταν για τίποτα ..... Ήταν ο κατάλληλος χρόνος να ξεκινήσει θεραπεία με ένα γιατρό .Έτσι και έγινε ,παράλληλα αρχίσαμε να μαθαίνουμε και να εκπαιδευόμαστε πάνω στη διπολική διαταραχή .Ατέλειωτες ώρες ψαξίματος στο ίντερνετ και ο εκτυπωτής να έχει πάρει φωτιά......Δεν ξέρω από που μας ήρθε αυτό ,ώρες-ώρες θέλω να σηκώσω την γροθιά μου στο ουρανό και να βλασφημήσω.Είναι άδικο αυτό Θεέ μου ,γιατί το επέτρεψες αυτό να συμβεί;Γιατί έδωσες αυτή την άδικη αρρώστια στο παιδάκι μου;Αλλες φορές κατηγορώ τον εαυτό μου ,τι έκανα λάθος ;που δεν του φέρθηκα καλά ;τι θα μπορούσα να κάνω και δεν το έκανα;Αλλες φορές το μετανιώνω και ευχαριστώ το Θεό που μας έδωσε αυτή την δοκιμασία και τον ευχαριστώ περισσότερο που τον έπλασε έτσι ευαίσθητο και συναισθηματικό και βρίσκω την δύναμη να του πω πως θα το παλέψουμε όλοι μαζί και θα βρούμε πάλι την ισορροπία μας και την οικογενειακή γαλήνη και εκείνος θα ανακτήσει την χαμένη αυτοπεποίθηση του και πίστη στον εαυτό του ,προϋποθέσεις για να ξεκινήσει να κάνει όνειρα και να σταθεί στα πόδια του για να πραγματοποιήσει.Δεν ξέρω αν θα τα καταφέρει ,δεν ξέρω τι μας επιφυλάσσει το μέλλον ,εκείνο που ξέρω είναι ότι τώρα μπορούμε να του δείξουμε το ενδιαφέρον και την αγάπη μας και εκείνος το δέχεται με χαρά .
να θυμάμαι : τίποτα δεν είναι τέλειο , ούτε μπορεί να μετρηθεί ακριβώς !
Τελευταία διόρθωση: 09 Σεπ 2011 20:36 από ολυμπια.
Πρέπει να είστε εγγεγραμμένο μέλος του Φόρουμ για να κάνετε μια δημοσίευση.

Απ: η πρώτη μου μανία 10 Σεπ 2011 05:51 #1380

  • silence
  • ( Μέλος )
  • Το Άβαταρ του/της silence
  • ΕΚΤΟΣ ΣΥΝΔΕΣΗΣ
  • Φρέσκος Boarder
  • Δημοσιεύσεις: 8
  • Ληφθείσες Ευχαριστίες 1
  • Κάρμα: 3
ολυμπια.. κ γω τα βαζω με το θεο, πολλες φορες του φωναζω αλλες τον παρακαλω αλλες νιωθω οτι απλως μιλω στον τοιχο..το θεμα ειναι τι κανουμε με το προβλημα που μας ''ετυχε''.εχω δδ κ σε καταλαβαινω πως νιωθεις σα γονιος. παρτο δυναμικα! η δδ αντιμετωπιζεται! φαρμακευτικη αγωγη υπαρχει κ η υποστηριξη που θα εχει απο εναν ειδικο ,απο σενα σα γονιο κ απο τα κοντινα του προσωπα θα τον κανουν να βρει την ισορροπια που ψαχνει. τωρα σε τι σταδιο βρισκεται? εγω τωρα δεν ειμαι κ πολυ καλα αλλα ψαχνομαι κ συζητω να βρω επιτελους τη λυση!
Πρέπει να είστε εγγεγραμμένο μέλος του Φόρουμ για να κάνετε μια δημοσίευση.

Απ: η πρώτη μου μανία 10 Σεπ 2011 13:30 #1383

  • ολυμπια
  • ( Μέλος )
  • Το Άβαταρ του/της ολυμπια
  • ΕΚΤΟΣ ΣΥΝΔΕΣΗΣ
  • Έμπειρος Boarder
  • Δημοσιεύσεις: 138
  • Ληφθείσες Ευχαριστίες 35
  • Κάρμα: 12
Δυναμικά ! μεγάλη λέξη ,ψάχνω κι εγώ να βρώ την δύναμη ,άλλες φορές τα καταφέρνουμε ,άλλες όχι.Αυτή τη στιγμή τον βλέπει ο γιατρός 1 φορά τον μήνα και ακολουθεί πιστά την φαρμακευτική αγωγή που του έχει συστήσει.Είναι πολύ δύσκολο όμως να πετύχουμε τις κατάλληλες δόσεις ώστε να είναι καλά ,εννοώ να είναι λειτουργικός κατά την διάρκεια της ημέρας και να κοιμάται καλά την νύχτα.Δυστυχώς δεν έχει πειστεί αρκετά να ακολουθεί το δικό του πρόγραμμα και έτσι ακολουθεί το πρόγραμμα των φίλων του που ξενυχτούν το βράδυ και κοιμούνται την ημέρα!(τι μόδα κι αυτή!),έτσι χάνει την ευκαιρία να ισορροπήσει τα ωράρια του ύπνου που είναι πολύ σημαντικά στη δ/δ.Βέβαια έχουμε μόλις ένα χρόνο εμπειρίας ,κάποια στιγμή θα γίνει κιαυτό.Εκείνο που έχω καταλάβει είναι πως χρειάζεται πολύ υπομονή από την μεριά του περιβάλλοντος ,απλά έρχονται στιγμές που οι αντοχές εξαντλούνται και εκείνος το καταλαβαίνει και στεναχωριέται γιαυτό .Αλλά νομίζω είναι καλό να εκφράζονται τα συναισθήματα από όλες τις πλευρές είτε είναι θετικά είτε αρνητικά ,γιατί έτσι είναι τα πράγματα στη ζωή ,ποτέ δεν είναι επίπεδα .Στη δ/δ βέβαια όλα είναι περισσότερο έντονα ,σε αυτό παίζει σημαντικό ρόλο ο γιατρός - ψυχοθεραπευτής για να διδάξει πως πρέπει κανείς να διαχειρίζεται τα συναισθήματα του ,ελπίζω πως είμαστε σε καλό δρόμο ,μόνο που είναι ανηφορικός και λαχανιάζουμε πότε -πότε....
να θυμάμαι : τίποτα δεν είναι τέλειο , ούτε μπορεί να μετρηθεί ακριβώς !
Πρέπει να είστε εγγεγραμμένο μέλος του Φόρουμ για να κάνετε μια δημοσίευση.

Απ: η πρώτη μου μανία 10 Σεπ 2011 16:59 #1385

  • Βασίλης
  • ( Μέλος )
  • Το Άβαταρ του/της Βασίλης
  • ΕΚΤΟΣ ΣΥΝΔΕΣΗΣ
  • Πλατινένιος Boarder
  • ΜΑΖΙ στο στίγμα λέμε -όχι!
  • Δημοσιεύσεις: 893
  • Ληφθείσες Ευχαριστίες 92
  • Κάρμα: 22
ολυμπία, πολύ παραστατική η περιγραφή σου. σε ευχαριστούμε που την μοιράστηκες ΜΑΖΙ μας! :) κρατάω την τελευταία σου πρόταση που είναι και ένα αισιόδοξο μήνυμα!
ολυμπια έγραψε:
δεν ξέρω τι μας επιφυλάσσει το μέλλον ,εκείνο που ξέρω είναι ότι τώρα μπορούμε να του δείξουμε το ενδιαφέρον και την αγάπη μας και εκείνος το δέχεται με χαρά .
"Οι φίλοι είναι η συγγνώμη του θεού για την οικογένεια..."
Πρέπει να είστε εγγεγραμμένο μέλος του Φόρουμ για να κάνετε μια δημοσίευση.
Οι ακόλουθοι χρήστες είπαν "Σε Ευχαριστώ": ολυμπια

Απ: η πρώτη μου μανία 13 Σεπ 2011 00:31 #1393

  • dimitra
  • ( Μέλος )
  • Το Άβαταρ του/της dimitra
  • ΕΚΤΟΣ ΣΥΝΔΕΣΗΣ
  • Κατώτερος Boarder
  • Δημοσιεύσεις: 36
  • Ληφθείσες Ευχαριστίες 3
  • Κάρμα: 2
olympia με συγκίνησες...

πρέπει να τον αγαπάς πολύ τον γιο σου. καλό κουράγιο και δύναμη!

καλό φθινόπωρο σε όλους!
Πρέπει να είστε εγγεγραμμένο μέλος του Φόρουμ για να κάνετε μια δημοσίευση.
Οι ακόλουθοι χρήστες είπαν "Σε Ευχαριστώ": ολυμπια

Απ: η πρώτη μου μανία 14 Σεπ 2011 05:23 #1396

  • Elpidoforos
  • ( Μέλος )
  • Το Άβαταρ του/της Elpidoforos
  • ΕΚΤΟΣ ΣΥΝΔΕΣΗΣ
  • Φρέσκος Boarder
  • Δημοσιεύσεις: 8
  • Ληφθείσες Ευχαριστίες 1
  • Κάρμα: 1
«Άλλες φορές το μετανιώνω και ευχαριστώ το Θεό που μας έδωσε αυτή την δοκιμασία και τον ευχαριστώ περισσότερο που τον έπλασε έτσι ευαίσθητο και συναισθηματικό και βρίσκω την δύναμη να του πω πως θα το παλέψουμε όλοι μαζί και θα βρούμε πάλι την ισορροπία μας και την οικογενειακή γαλήνη»
Αυτή είναι η καταλληλότερη κατα την γνώμη μου αντιμετώπιση Ολυμπία. Χαίρομαι που υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που τα αντιμετωπίζουν με αυτό τον τρόπο τα προβλήματα και ιδίως τα προβλήματα υγείας. Ο Θεός δε θα αφήσει, πίστεψε με(εμένα με έχει σώσει στη κυριολεξία αρκετές φορές..). Λίγο στην αρχή θα είναι δύσκολο το στάδιο της αποδοχής και της ώριμης αντιμετώπισης από την μεριά του γιού σου αλλά μετά θα βρεθεί και πάλι η ‘ ισσοροπία και οικογενειακή γαλήνη‘ όπως είπες και εσύ.
Πρέπει να είστε εγγεγραμμένο μέλος του Φόρουμ για να κάνετε μια δημοσίευση.
Οι ακόλουθοι χρήστες είπαν "Σε Ευχαριστώ": ολυμπια

Απ: η πρώτη μου μανία 16 Σεπ 2011 13:41 #1415

  • ολυμπια
  • ( Μέλος )
  • Το Άβαταρ του/της ολυμπια
  • ΕΚΤΟΣ ΣΥΝΔΕΣΗΣ
  • Έμπειρος Boarder
  • Δημοσιεύσεις: 138
  • Ληφθείσες Ευχαριστίες 35
  • Κάρμα: 12
αγαπητέ Vagattack περιμένω με ανυπομονησία την συνέχεια της ιστορίας σου και κάποιο ελπιδοφόρο μήνυμα για το πως είσαι τώρα και πως αντιμετωπίζεις την κατάσταση της υγείας σου μετά την οδυνηρή εμπειρία της μανίας .Επίσης θα ήθελα να γνωρίζω τα συναισθήματα που τρέφεις απέναντι στην οικογένεια σου σε σχέση με τον τρόπο που σε βοήθησαν και συγκεκριμένα εάν αφότου συνήλθες και συνειδητοποίησες την κατάσταση σου έμεινε κάποιας μορφής πικρία που αναγκάστηκαν να σε οδηγήσουν στο νοσοκομείο με το ζόρι.Ευχαριστώ .
να θυμάμαι : τίποτα δεν είναι τέλειο , ούτε μπορεί να μετρηθεί ακριβώς !
Πρέπει να είστε εγγεγραμμένο μέλος του Φόρουμ για να κάνετε μια δημοσίευση.

Απ: η πρώτη μου μανία 17 Σεπ 2011 16:52 #1417

  • Vagattack
  • ( Μέλος )
  • Το Άβαταρ του/της Vagattack
  • ΕΚΤΟΣ ΣΥΝΔΕΣΗΣ
  • Ανώτερος Boarder
  • Δημοσιεύσεις: 70
  • Ληφθείσες Ευχαριστίες 17
  • Κάρμα: 11
αγαπητή Ολυμπία το ελπιδοφόρο μήνυμα είναι πως με αυτήν την πάθηση ο παθών με τις εμπειρίες που αποκομίζει (οριακές σκέψεις, έμμονες ιδέες, εισαγωγή σε κλινική, βαριά αγωγή, επαφή με άλλους παθόντες, ψυχοθεραπείες, προσαρμογή στα νέα δεδομένα, ψυχικός πόνος, συναισθηματική απομόνωση, ψυχική μιζέρια κλπ.) εάν ξεφύγει από το εγωκεντρικό τρόπο σκέψης και της ατέρμονης ερώτησης του "ΓΙΑΤΙ ΣΕ ΜΕΝΑ;" μπορεί πράγματι να εξελιχθεί σε έναν ήρεμο και πράο άνθρωπο γεμάτο αγάπη και αποδοχή της κάθε εξέλιξης της γεμάτης με απρόσμενες καταστάσεις της ζωής του.
Οι οριακές καταστάσεις και ο πόνος βελτιώνουν και εξελίσσουν το χαρακτήρα ενός ανθρώπου. Αυτό κέρδισα με τις ψυχώσεις και τις εισαγωγές μου με εισαγγελική παρέμβαση στις κλινικές.
Όταν βρίσκομουν σε φάσεις υπομανίας ή μανίας και οι δικοί μου μου λέγαν να πάρω το γιατρό και να αυξήσω τη δοσολογία της αγωγής μου, εγώ νευρίαζα και είχα αρνητικά συναισθήματα απέναντί τους. Όσον αφορά την περίοδο κατά την αναγκαστική εισαγωγή μου στην κλινική δε βίωνα αρνητικά συναισθήματα ΓΙΑΤΙ ΠΟΛΥ ΑΠΛΑ ΗΜΟΥΝ ΕΚΤΟΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ για να σκεφτώ ότι οι δικοί μου ήταν οι υπαίτιοι για τον εγκλεισμό μου. Επίσης και μετά την αποχώρηση από την κλινική πάλι δεν ένιωθα καμιά πικρία γιατί τότε συνειδητοποιούσα την ανάγκη για νοσηλεία μου σε κλινική.
Την κατάσταση της υγείας μου την αντιμετωπίζω με ιδιαίτερη ευθύνη. Με παρακολουθεί γιατρός και λαμβάνω με θρησκευτική ευλάβεια τη φαρμακευτική αγωγή μου. Επειδή η αγωγή καταστέλλει σε ένα βαθμό τις νοητικές λειτουργίες του εγκεφάλου θέλει προσοχή ο ασθενής να λαμβάνει σωστά την αγωγή του και να μην την διακόπτει... (πράγμα που έκανα παλαιότερα εγώ και υποτροπίαζα συνεχώς).
Ζητώ συγνώμη από όλα τα παιδιά του φόρουμ για την αποχή μου στο να γράφω σε θέματα του φόρουμ. Την καλημέρα μου σε όλους και ιδιαίτερα στον Βασίλη και στην Άρκτο!!!
Πρέπει να είστε εγγεγραμμένο μέλος του Φόρουμ για να κάνετε μια δημοσίευση.

Απ: η πρώτη μου μανία 17 Σεπ 2011 17:03 #1418

  • Vagattack
  • ( Μέλος )
  • Το Άβαταρ του/της Vagattack
  • ΕΚΤΟΣ ΣΥΝΔΕΣΗΣ
  • Ανώτερος Boarder
  • Δημοσιεύσεις: 70
  • Ληφθείσες Ευχαριστίες 17
  • Κάρμα: 11
αγαπητέ silence με βάση τις εμπειρίες μου από ψυχώσεις οι παραμορφωμένες αντιλήψεις, λόγω μη επαφής με την πραγματικότητα, πάντα εμπεριέχουν θρησκευτικά παραληρήματα, ψευδαισθήσεις και έμμονες ιδέες.
Δηλαδή ότι είσαι "ξεχωριστός", έχεις "θεία αποστολή", οι σκοτεινές δυνάμεις θέλουν το κακό σου και άλλα πολλά...
Πρέπει να είστε εγγεγραμμένο μέλος του Φόρουμ για να κάνετε μια δημοσίευση.

Απ: η πρώτη μου μανία 17 Σεπ 2011 19:17 #1427

  • xristos
  • ( Μέλος )
  • Το Άβαταρ του/της xristos
  • ΕΚΤΟΣ ΣΥΝΔΕΣΗΣ
  • Κατώτερος Boarder
  • Δημοσιεύσεις: 28
  • Κάρμα: 1
τα ορια αμα τα ξεπερασεις εχασες τιν μπαλα μετα¨/
Πρέπει να είστε εγγεγραμμένο μέλος του Φόρουμ για να κάνετε μια δημοσίευση.

Απ: η πρώτη μου μανία 17 Σεπ 2011 19:57 #1434

  • Βασίλης
  • ( Μέλος )
  • Το Άβαταρ του/της Βασίλης
  • ΕΚΤΟΣ ΣΥΝΔΕΣΗΣ
  • Πλατινένιος Boarder
  • ΜΑΖΙ στο στίγμα λέμε -όχι!
  • Δημοσιεύσεις: 893
  • Ληφθείσες Ευχαριστίες 92
  • Κάρμα: 22
Vagattack έγραψε:
αγαπητή Ολυμπία το ελπιδοφόρο μήνυμα είναι πως με αυτήν την πάθηση ο παθών με τις εμπειρίες που αποκομίζει (οριακές σκέψεις, έμμονες ιδέες, εισαγωγή σε κλινική, βαριά αγωγή, επαφή με άλλους παθόντες, ψυχοθεραπείες, προσαρμογή στα νέα δεδομένα, ψυχικός πόνος, συναισθηματική απομόνωση, ψυχική μιζέρια κλπ.) εάν ξεφύγει από το εγωκεντρικό τρόπο σκέψης και της ατέρμονης ερώτησης του "ΓΙΑΤΙ ΣΕ ΜΕΝΑ;" μπορεί πράγματι να εξελιχθεί σε έναν ήρεμο και πράο άνθρωπο γεμάτο αγάπη και αποδοχή της κάθε εξέλιξης της γεμάτης με απρόσμενες καταστάσεις της ζωής του.

μπράβο βαγγέλη! ακριβώς!! :)
"Οι φίλοι είναι η συγγνώμη του θεού για την οικογένεια..."
Πρέπει να είστε εγγεγραμμένο μέλος του Φόρουμ για να κάνετε μια δημοσίευση.
Οι ακόλουθοι χρήστες είπαν "Σε Ευχαριστώ": Vagattack, ολυμπια

Απ: η πρώτη μου μανία 21 Σεπ 2011 00:50 #1468

  • Vagattack
  • ( Μέλος )
  • Το Άβαταρ του/της Vagattack
  • ΕΚΤΟΣ ΣΥΝΔΕΣΗΣ
  • Ανώτερος Boarder
  • Δημοσιεύσεις: 70
  • Ληφθείσες Ευχαριστίες 17
  • Κάρμα: 11
Απάντηση σε ένα προσωπικό μήνυμα...

Η διαφορά της διπολικής διαταραχής από άλλες οργανικές ανωμαλίες-παθήσεις έγκειται στο γεγονός ότι η αγωγή περιορίζει σε ένα βαθμό (αυτός ποικίλλει από τη φάση που βρίσκεσαι και την ποσότητα του αντιψυχωτικού που λαμβάνεις) τις νοητικές του ικανότητες, γεγονός που ωθεί τον διπολικό να μειώσει ή να κόψει τη φαρμακευτική του αγωγή. Νιώθεις ότι το μυαλό σου είναι φυλακισμένο από τα χάπια. Δυσκολεύεσαι να εκφραστείς, η μνήμη σου είναι κακή και το μυαλό σου θολό.
Όταν είσαι σε ψυχωσικό επεισόδιο αυτό που σε νοιάζει είναι να αναπαραγάγεις και να υποστηρίξεις τις αλλοιωμένες σου αντιλήψεις(κατάσταση εκτός πραγματικότητας). Όποιος αντιτίθεται στις απόψεις ενός διπολικού αποτελεί αυτόματα μέρος του αντίθετου στρατοπέδου π.χ. των σκοτεινών δυνάμεων και θέλει το κακό του. Προσωπικά ενώ κατά τη διάρκεια των ψυχώσεων ερχόμουν σε έντονη αντιπαράθεση με τους δικούς μου, κατά την εισαγωγή μου στην κλινική (για ένα μήνα τους απαγορευόταν η επίσκεψή τους) με πολλή αγάπη και χαρά δεχόμουν την επίσκεψή τους.
Πάντως σε ψυχωσικό επεισόδιο δεν έχεις ούτε λογική, ούτε μνήμη από προηγούμενες νοσηλευτικές εμπειρίες. Όταν λέω ότι βρίσκεσαι σε κατάσταση εκτός πραγματικότητας, εννοώ πως δεν ξεχωρίζεις εάν κοιμάσαι και βλέπεις όνειρο ή εάν είσαι ξύπνιος.

Με χαρά θα απαντήσω στα όποια προσωπικά σας μηνύματα, αλλά σε δημόσια προβολή, γιατί πιστεύω ότι οι εμπειρίες και οι όποιοι προβληματισμοί όταν δημοσιεύονται βοηθούν περισσότερα άτομα... .
Πρέπει να είστε εγγεγραμμένο μέλος του Φόρουμ για να κάνετε μια δημοσίευση.
Οι ακόλουθοι χρήστες είπαν "Σε Ευχαριστώ": Βασίλης, ολυμπια
  • Σελίδα:
  • 1
Χρόνος δημιουργίας σελίδας: 0.072 δευτερόλεπτα