Καλησπέρα!!!
Είμαι φοιτήτρια ψυχολογίας και κάνω την πρακτική μου σε ένα ξενώνα. Εκεί γνώρισα ένα νέο παιδί, ηλικίας τώρα 22 ετών, που έχει διαγνωστεί με διπολική διαταραχή. Μαθαίνω από τους εργαζόμενους του ξενώνα πως όταν πρωτοήρθε, πριν απο 7-8 μήνες δηλαδή, μετά από 2μηνη νοσηλεία στο Δαφνί, ήταν σε πολύ καλή κατάσταση και πήγαινε μια χαρά (περιποιόταν τον εαυτό του, την υγιεινή του κτλ).
Ωστόσο, στην παρούσα φάση είναι αρκετά παραιτημένος και δεν παρακινείται, παρά τις συνεχείς προσπάθειές μου, ούτε καν να συζητησούμε για περισσότερο από 15 λεπτά. Αναφέρομαι σε γενική κουβέντα, όχι ψυχοθεραπεία. Φυσικά, αρνείται γενικά να πάμε έστω μια βόλτα στη γύρω περιοχή, παρά το ότι αρχικά είχε εκφράσει την επιθυμία "να πάμε και για κανά καφέ". Περνάει όλη του τη μέρα στον ξενώνα, χωρίς να κάνει κάτι.Επιπλέον, κάνει χρήση χασίς και για το λόγο αυτό, μετά την 4η σύσταση που του έγινε, μεταφέρθηκε για λίγες ημέρες στο Δαφνί.
Αυτό που θα ήθελα είναι να μάθω, όταν επιστρέψει,πώς θα μπορούσα εγώ να τον βοηθήσω να ενεργοποιηθεί λίγο, να αλλάξει η διάθεσή του. Με απασχολεί πάρα πολύ, ουσιαστικά πολλές ώρες εκτός πρακτικής! Στύβω το κεφάλι μου και ό,τι έχω προτείνει, το απορρίπτει, λέγοντας "βαριέμαι"!! Οι υπόλοιποι εργαζόμενοι μου λένε ότι τού αρέσει ο χόρος, αλλά ενώ ξεκίνησε να πηγαίνει σε μια ομάδα, το σταμάτησε.
Δεν θέλω να κάνω θαύματα, αλλά αισθάνομαι πραγματικά ότι θα μπορούσα να τον βοηθήσω, απλά να νιώσει καλύτερα και πιο ενεργοποιημένος, ομως έχει κολλήσει το μυαλό μου!