Καταρχήν η λίμπιντο επηρρεάζεται από την ίδια την πάθηση. Όταν έχεις υπομανία ή και μανία γίνεσαι μηχανή του έρωτα, χωρίς αναστολές και χωρίς προφυλάξεις... .
Όταν έχεις κατάθλιψη η λίμπιντο πέφτει στα τάρταρα... .
Τι γίνεται με συνδιασμό θεραπευτικής αγωγής και πάθηση. Εντελώς εμπειρικά θα σας περιγράψω τη δική μου περίπτωση, όπου είμαι παντρεμένος και ερωτευμένος με τη γυναίκα μου.

Όταν είμαι σε υπομανία - μανία και αντιψυχωσικά να παίρνω "δεν με Πιάνουν" με αποτέλεσμα να μπορώ να κάνω σεξ. Εδώ υπάρχει ένα υποθυμικό - αντιψυχωσικό το περίφημο ρισπερντάλ ή ρισπελέν (το ελληνικό αντίστοιχο) που σου ανεβάζει την προλακτίνη στα ύψη με αποτέλεσμα σχεδόν ανύπαρκτη στύση και εκσπερμάτωση μηδέν, οπότε ο γιατρός σου δίνει ντοστινέξ μπας και κατεβάσει τα επίπεδα της προλακτίνης, οπότε ΜΑΚΡΙΑ.
Με αγωγή συντήρησης και με αντιψυχωσικό σεροκουέλ τα πράγματα τείνουν να είναι φυσιολογικά.
Το ίδιο ισχύει και με το αλλοπεριτίν. Επίσης με ταυτόχρονη χρήση σταθεροποιητή ντεπακίν χρόνο πάλι η κατάσταση τείνει να είναι φυσιολογική. Το ίδιο ισχύει και με το λίθιο.
Οπότε για μένα όταν είμαι σε νόρμα διάθεση και παίρνω αντιψυχωσικό και σταθεροποιητή η σεξουαλική μου ζωή τείνει να είναι φυσιολογική.
Λέω ΤΕΙΝΕΙ γιατί όταν δεν έπαιρνα καθόλου αγωγή και προτού νοσήσω είχα πολύ "καλές επιδόσεις" αλλά βέβαια δεν είμαι και 20άρης πλέον. Πάντως και χωρίς καθόλου αγωγή και σε νόρμα διάθεση η στύση και η ποσότητα εκσπερμάτωσης αλλάζουν προς το καλύτερο δραματικά... αλλά καιροφυλαχτεί η μανία και δεν σας το προτείνω...
Με ενδιαφέρον περιμένω σχόλιά σας