Εδώ κι αρκετές μέρες, η μάνα μου παραπονιέται συνέχεια πως δεν είναι καλά. Της λέω προτεινω διάφορα πράγματα να κάνει (όπως πλέξιμο, βόλτα, να συναντηθεί με φίλες) και της λέω να μην αφήνει τις κακές σκέψεις και το άγχος να την καταβάλουν τόσο πολύ αλλά δε νομίζω ότι με ακούει και τόσο. Δεν έχω ιδέα τι μπορεί να τη βοηθήσει πρακτικά μιας και δεν ξέρω πως είναι οι διπολικοί στα down τους, τι έχουν όρεξη να κάνουν και τι όχι...

Αν κάποιος θέλει και έχει κάτι να προτεινει, ας κάνει τον κόπο να το ποστάρει εδώ.

Θα κάνω copy-paste από άλλο Θέμα γιατί έχεις βάλει τον πλέον χαρακτηριστικό τίτλο...

Μία πρακτική συμβουλή για ανάκτηση της αυτοεκτίμησης... και δύο οπτικές

1. Προσπάθησε να έχεις ένα τετράδιο στο οποίο σε μία σελίδα θα γράφεις τα πιο απλά πράγματα που έχεις να κάνεις για τις επόμενες ή την ίδια ημέρα, π.χ. βούρτσισμα δοντιών, μπάνιο, ψώνια σε σούπερ μάρκετ, μαγείρεμα, καθαριότητα δωματίου ή σπιτιού, περπάτημα ή γυμναστική, βόλτα ή καφέ με φίλους, διάβασμα ενός λογοτεχνικού βιβλίου, σινεμά ή θέατρο, παρακολούθηση μαθήματος στη σχολή και οποιαδήποτε άλλη δραστηριότητα. Έτσι θα έχεις μία σελίδα με 5-10 επιλογές που θα έχεις να κάνεις καθημερινά ή στις επόμενες ημέρες. Μόλις ολοκληρώνεις μία δραστηριότητα θα την διαγράφεις με κόκκινο στυλό ενώ αν προσθέτεις μία καινούρια θα την γράφεις στην επόμενη σειρά.
Με αυτόν τον τρόπο θα δεις ότι πραγματοποιείς αρκετές μικρές ή μεγάλες δραστηριότητες και θα ανεβεί η αυτοεκτίμησή σου! Επίσης αυτός ο τρόπος θα σε βοηθήσει να οργανώσεις και να βάλεις προτεραιότητες σε στόχους.
Κοιτάζοντας έτσι το τετράδιό σου θα βλέπεις τις διεγραμμένες εργασίες που έχεις κάνει και δε θα νιώθεις άχρηστη, ανίκανη κτλ. .
Στην κατάθλιψη το τέρας που έχεις να νικήσεις είναι η αναποφασιστικότητα. Δηλαδή έχεις 5 πράγματα που πρέπει να κάνεις και εσύ τα αναβάλλεις, με αποτέλεσμα να τα σκέφτεσαι συνεχώς και να έχεις τύψεις και ενοχές ανικανότητας πως δεν έχεις κάνει απολύτως τίποτα.
ΤΕΡΜΑ ΣΤΟ ΤΕΛΜΑ!!! Ξεκίνα από μικρούς καθημερινούς στόχους γράφε τους και στο τέλος της κάθε ημέρας θα διαβάζεις τα επιτεύγματά σου και θα νιώσεις ξανά χρήσιμη και "φυσιολογική".

1η Οπτική: Η λογική ως όπλο σε παράλογες ή αλλοιωμένες αντιλήψεις της πραγματικότητας. (π.χ. λες ότι τα κάνεις όλα χάλια, δεν αξίζεις τίποτα κτλ. με βάση τη λογική ισχύουν ως πραγματικότητα? ή είναι ψευδαισθήσεις? Δηλαδή το ότι είσαι φοιτήτρια δεν είναι μία επιτυχία? το ότι πέρασες κάποια μαθήματα δεν είναι επιτυχία και χίλια δυο άλλα παραδείγματα... .Οπότε βάλε τη λογική να σου αποβάλλει τις αρνητικές σκέψεις και πάρε θάρρος!!!(εδώ σπουδαίο ρόλο στη θέση της λογικής παίζει η ψυχοθεραπεία η οποία είναι πολλή σημαντική και μόνο με έναν ειδικό θα την έχεις...)

2η Οπτική: Η φαρμακευτική αγωγή ως όπλο σε διαταραχές σεροτονίνης (για κατάθλιψη) και ντοπαμίνης (για μανία). Εδώ δέχεσαι εφόσον είσαι ασθενής αντικειμενικά την πάθησή σου και "πορεύεσαι" σε μία δύσκολη μα καθόλου "πληκτική" διαδρομή που πίστεψέ με θα σε εξελίξει ως άνθρωπο και ας γκρινιάζεις "μια ζωή". Όταν πάψεις την γκρίνια θα αρχίσεις να γεύεσαι τη γαλήνη και άλλα πολλά καλά που με τόσο πόνο και κόπο απέκτησες. Εξάλλου NO PAIN NO GAIN, φιλικά και πάλι Βαγγέλης

Αγαπητή Kitty έχω και εγώ μητέρα με διπολική και ο ίδιος. Η διπολική παίζει πολύ από άτομο σε άτομο. Η μητέρα μου έχει άλλα συμπτώματα και δείχνει ανήμπορη στο να πάρει τη ζωή στα χέρια της και παθαίνει συχνά καταθλίψεις και μικρές υπομανίες. Σε διαβεβαιώ ότι δεν μπορώ να τη βοηθήσω και πολύ. Αυτό που την βοηθάει σχεδόν νομοτελειακά είναι ο χρόνος και η αγωγή της. Κάνε υπομονή και να είσαι μπροστά όταν λαμβάνει τα χάπια της η μητέρα σου. Όταν βλέπεις τα πρώτα σημάδια της κατάθλιψης αμέσως στο γιατρό και ανέβασμα των αντικαταθλιπτικών. Μετά από δυο τρεις εβδομάδες μόλις κάνει επίπεδα το αντικαταθλιπτικό να την παρατηρείς μην έχει ανέβασμα. Μόλις επανέλθει στα νορμάλ η διάθεσή της στο γιατρό για κόψιμο στα αντικαταθλιπτικά για να μη βγάλει μανία.
Έτσι θα την παρατηρείς με προσοχή όταν μπαίνει σε κατάθλιψη να την ανεβάζεις και μετά να την σταθεροποιείς. Εάν έχει μεγάλα ανεβάσματα γιατρό και αντιψυχωτικά. Πάντα σε μεταβολές διάθεσης να συμβουλεύεσαι αμέσως τον γιατρό για να έχει ήπιες υποτροπές. Αυτά και καλή δύναμη, με αγάπη και υπομονή θα έχει μια καλή ποιότητα ζωής η μητέρα σου.

Ωραίο θέμα..

Όταν είμαι πολύ χάλια με βοηθάει καποιες φορές όταν έχω χρόνο να κοιμηθώ,ας είναι κ άσχετη ώρα.
θα έλεγα και άλλα πράγαματα όπως πχ να ακούσω μουσική , αλλά είναι κ φορές που θα με ρίξει αντί να με ανεβάσει.
ή το να κάνω μπάνιο (κι αυτό με κανει να αισθάνομαι καλύτερα) αλλά όταν είμαι χαλια δε κουνιέμαι :\
και κατι αλλο που με βοηθάει είναι να μιλήσω με καποιον, ας πώ άσχετα πράγματα΄(όχι απαραίτητα για τον "πόνο"¨μου) ας μιλήσω για κάτι άσχετο έτσι ώστε να ξεχαστώ.. καποιες φορές με εχει βοηθήσει.