Κώστα καλώς όρισες και από μένα. Πριν σου γράψω οτιδήποτε, αναφέρω ότι γεννήθηκα και μεγάλωσα ως τα 17 μου, σε χωριό, οπότε καταλαβαίνω απόλυτα αυτό που θεωρείς ως μεγάλο πρόβλημα και ένα βασικό παράγοντα για την διαχείριση της κατάστασης. Όμως θα σε ρωτήσω κάτι πριν απ' όλα. Πιστεύεις ότι αυτοί οι άνθρωποι θα σε ρωτούσαν για οτιδήποτε ήθελαν να κάνουν στη ζωή τους; Επειδή διαπίστωσα στα 40 μου χρόνια ότι όταν πέρναγα τα "ζόρια" της κατάθλιψης και της διαταραχής πανικού, ΚΑΝΕΝΑΣ απ' αυτούς δεν ήταν δίπλα μου. Και τώρα πια, αδιαφορώ τελείως για την άποψη ακόμα της "τρελλής", διαταραγμένης ή και περίεργης. Γιατί; Επειδή εγώ ξέρω τι σημαίνει η διαταραχή διάθεσης και ξέρω επίσης ποιά είμαι και τι άνθρωπος είμαι.
Τώρα, είναι λογικό με τόσα ανοιχτά και δύσκολα θέματα στη ζωή σου, να νιώθεις έτσι όπως νιώθεις. Όμως, το βασικό είναι να μην αφήσεις να σε ρουφήξει αυτό. Οφείλεις να το παλέψεις και πίστεψέ με υπάρχουν τρόποι, όσο και αν αυτό φαντάζει αδύνατο κάποιες φορές.
Όσο για τους γονείς σου, αυτό το "ποιηματάκι" είναι το αγαπημένο πάρα πολλών. Ο ψυχολογικός εκβιασμός έχει αποδειχτεί αποδοτικός στα περισσότερα παιδιά και αυτό τους βολεύει, επειδή είναι ο πιο εύκολος τρόπος. Μην αφήσεις όμως να σε γονατίσει. Η δική μου απάντηση, στους γονείς μου ήταν μία: Αν δεν αντέχετε την αλήθεια, τότε επιλέξατε την κοροίδια και το ψέμα αναγκαστικά, οπότε μη ζητήσετε εξηγήσεις αργότερα, αν το παιδί σας γίνει ένας ξένος. Ευτυχώς, έχω καλούς γονείς και με πολύ συζήτηση είμαστε πια σε μία πολύ καλή σχέση.
Επι της ουσίας τώρα. Δε θα μπορούσες, τώρα που φεύγεις για Γερμανία, να σκεφτείς ότι κάνεις μία καινούρια αρχή, δύσκολη μεν αλλά ίσως φέρει τα καλύτερα; Και όταν πας εκεί με το καλό (να συνεχίσεις να μιλάς μαζί μας ώστε να σε στηρίζουμε, επειδή εδώ είμαστε όντως ΜΑΖΙ σου), βλέπεις τι γίνεται με το θέμα της δουλειάς και σιγά σιγά, αν αποκτήσεις και μία καλύτερη οικονομική κατάσταση, θα μπορείς και να κάνεις κάποια πράγματα που θα σε κάνουν να νιώθεις καλύτερα (ίσως και να μείνεις μόνος, μακριά από την παρουσία του πατέρα) ή αν συνεχίζεις να νιώθεις έτσι όπως τώρα, να ζητήσεις τη βοήθεια κάποιου ειδικού εκεί, που η ανωνυμία είναι δεδομένη.
Αλήθεια, ξέρεις κάποια ξένη γλώσσα; Θα σου πω τι σκέφτομαι, όταν θα μου απαντήσεις. Επίσης, στο εξωτερικό, απ' όσο γνωρίζω είναι πιο ανοιχτοί στα θέματα ψυχικής υγείας και ίσως βρεις και κάποιον συμπατριώτη που μπορεί να σε βοηθήσει περισσότερο.
Περιμένω νέα σου σύντομα και μη φοβάσαι. ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΔΩ, ΜΑΖΙ για να βοηθάμε στα δύσκολα. Ακόμα και έτσι, κάτι θα καταφέρουμε. Εντάξει; -) -)