Καλησπέρα.Είμαι 28 χρονών,μανούλα ενός υπέρχοχου κοριτσιού 10 μηνών...
Με τον άντρα μου είμαστε μαζί 12 χρόνια και με στηρίζει πάντα...
Ήθελα να σας πω ότι γενικά είμαι πολύ αγχώηδς άνθρωπος και αγχώνομαι με το παραμικρό.
Το μεγάλο μου πρόβλημα ξεκινησε αφοτου γεννησα(και στην εγκυμοσυνη μου ειχα αγχος,συνεχεια εκανα υπερηχους)...Τελικώς κυριεύτηκα με ΠΟΛΥ ΑΓΧΟΣ,ΦΟΒΙΕΣ μη πάθει κατι το παιδάκι μου,στη συνεχεια απεκτησα ΣΩΜΑΤΙΚΟΥΣ ΠΟΝΟΥΣ και όλα τα συναφή τα οποια αρχισαν να με φοβιζουν μη παθω κατι εγω(μεσα σε 3 μηνες εκανα 2 triplex).Οι αρνητικες σκεψεις αρχισαν να με κατακλυζουν και τελικως εγιναν εμμονες...Εδώ και 2,5 μηνες περιπου ξεκινησα φαρμακευτικη αγωγη και ψυχοθεραπειες.Η διαγνωση της ψυχιατρου μου ηταν οτι πασχω απο ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ ΠΑΝΙΚΟΥ ΚΑΙ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ.Το θεμα ειναι οτι βιωνω ακομα υπερβολικο και εντονο ΑΓΧΟΣ ,συνεχιζω να εχω ΦΟΒΙΕΣ και γενικα η καθημερινοτητα μου εχει γινει εφιαλτης.Η ψυχιατρος μου μου εχει δωσει αντικαταθλιπτικο και το αγχολυτικο το αποφευγει.Οταν ομως παιρνω αγχολυτικο νιωθω αλλος ανθρωπος...Ισως το χρειαζομαι για λιγο καιρο να ηρεμησω και να δω τα πραγματα διαφορετικα ετσι ωστε ολες οι φοβιες μου να αρχισουν να υποχωρουν.Δεν ξερω πραγματικα τι να κανω.Καθε μερα σκεφτομαι οτι το ΑΓΧΟΣ μου θα με σκοτωσει και αυτο με κανει ακομα περισσοτερο να αγχωνομαι.ΤΟ ΑΓΧΟΣ ΤΟΥ ΑΓΧΟΥΣ δλδ. Ωστοσο και η δουλεια μου δημιουργει αγχος αλλα δεν μπορω να φυγω γιατι δε θα τα βγαζουμε περα με τον αντρα μου.Τι να κανω???Βοηθηστε με!!!