προσπαθώ να καταλάβω όχι τι έχω άλλα πόσα μπορώ να αντέξω. είμαι 42 χρονών και μετράω ψυχολογική βία από την οικογένειά μου , σωματική βία και βιασμοί απο τον πρώην σύζυγό μου,μια αποτυχημένη αυτοκτονία , ένα αυτοάνοσο νόσημα που δεν με αφήνει πολλές φορές ούτε να περπατήσω και μια ηθελημένη μοναξιά πλέον γιατί ακόμα και η ίδια μου η μάνα έχει 2 παιδιά και εμένα. κουράστηκα να προσπαθώ. σε όλη μου την ζωή ψάχνω μια αγκαλιά για να ξεκουραστώ.
γιατί προσπαθώ?
παντού ψέμα και υποκρισία, να δίνεις αλλά να μην παίρνεις.
τύχη ή επιλογές? τι από τα δύο με έφεραν εδώ?
το να γεννηθώ σε αυτήν την οικογένεια ήταν τυχερό, αλλά η συνέχεια όμως?
αν ρωτήσεις για μένα θα σου πούν ότι είμαι δυνατή. έφυγα από την ομαδική ψυχοθεραπεία γιατί ακόμα και εκεί λέγανε ψέμματα. πως γίνεται να λες ψέμματα για τον ίδιο σου τον εαυτό?
και πρώτη και καλύτερη η ψυχοθεραπεύτρια μας. και όλα αυτά γιατί? για τα λεφτά?
υιοθέτησα 2 αδέσποτα (γάτα και σκύλο) τα φροντίζω και με αγαπάνε, αλλα χρειάζομαι και μία αγκαλιά ανθρώπινη, ένα χαμόγελο, ένα καλό λόγο, έναν άνθρωπο να με ακούει να μοιράζομαι τις σκέψεις μου...................
αν με ρωτήσεις τι ευχή θα ήθελα να πραγματοποιηθεί , θα σου έλεγα να χαμογελάω που και που!