Αρχική Forum ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΚΑΠΟΙΟΣ ΝΑ ΜΕ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ...
Γεια χαρά, Επισκέπτης
Όνομα χρήστη: Κωδικός: Να με θυμάσαι
  • Σελίδα:
  • 1

ΘΕΜΑ: ΚΑΠΟΙΟΣ ΝΑ ΜΕ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ...

ΚΑΠΟΙΟΣ ΝΑ ΜΕ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ... 15 Απρ 2013 17:25 #3988

  • chris
  • ( Μέλος )
  • Το Άβαταρ του/της chris
  • ΕΚΤΟΣ ΣΥΝΔΕΣΗΣ
  • Φρέσκος Boarder
  • Δημοσιεύσεις: 4
  • Ληφθείσες Ευχαριστίες 1
  • Κάρμα: 0
Αααααααααααααααχ
Γεια σε όλους....
καινούρια φυσικά εδώ, δυσκολεύτικα αρκετά να πάρω την απόφαση να μιλήσω για την ταλεπώρια μου που όσο περνάει ο καιρός με έχει οδηγήσει σε μια πλήρη απογοήτευση κυρίως από τον εαυτό μου.
Είμαι 40 χρονών και ζω για 2η φορά (διεγνωσμένη, γιατί δεν ξέρω πόσες άλλες φορές από αυτές που δεν ενιωθα καλά περιειχαν και τον παράγοντα κατάθλιψη) σε εναν εφιάλτη.
Είμαι παντρεμένη με 2 παιδάκια και ο μόνος λόγος για τον οποίο προσπαθώ ακόμη είναι τα 2 αγόρια μου γιατί πιστέψτε με εχω βαρεθεί και θέλω να παραιτηθώ από όλους και από όλα.
Για να γίνω πιο συγκεκριμένη πριν από 9 χρόνια πέρασα ένα επισόδειο κατάθλιψης το οποίο όμως προέκυψε από μια θεραπεία που έκανα με ladose για την αντιμετώπιση "κεφαλαλγίας τάσεως". Το φάρμακο αυτό μου προκάλεσε (σύμφωνα και με τα λεγόμενα του νευρολόγου που μου το συνταγογραφησε) ως παρενέργια την κατάθλιψη, μου είπε επίσης ότι ήμουν πολύ άτυχη για αυτή την παρενεργεια γιατί το συγκεκριμένο φάρμακο είναι πολύ καλό. Το αντικαταστήσαμε με zoloft αλλά εγώ δεν είχα την υπομονή να περιμένω δεδομένου ότι τα συμπτώματα της πάθησης ήταν περιστασιακά και όχι καθημερινά οπότε και σταμάτησα εντελώς την αγωγή.
Μετά από τη διακοπή αυτή ένιωθα πολύ καλύτερα, στμάτησαν και οι κρίσης της καφαλαλγίας τάσεως και έτσι όλα τελείωσαν.
Το δύσκολο ξεκίνησε εδώ και έναν περίπου χρόνο και πριν από 6 μήνες επισκευτηκα ψυχίατρο ο οποίος διέγνωσε "μειζων κατάθλιψη" και με ξεκίνησε θεραπία με xanax και effexor.
Η αλήθεια είναι ότι μετά τις αρχικές παρενέργιες άρχισα να νιώθω ελαφρώς καλύτερα και πολύ σημαντικό μου πέρασαν τα πολλά πολλά νεύρα που είχα.
Εδώ όμως και 2 μήνες περίπου είμαι πολύ χειρόττερα ψυχολογικά και αν και αυξήσαμε τη δόση σε 225mg και πάλι δεν έχω δει αποτέλεσμα, καθημερινά βυθίζομαι περισσότερο, κλείνομαι περισσότερο στον εαυτό μου και κάνω ασχημες σκέψεις (ΟΧΙ αυτοκτονίας γιατί τίποτα δεν θα με χωρίσει από τα παιδιά μου, ΤΙΠΟΤΑ) απλά πολύ απαισιόδοξες.
Δυστυχώς δεν έχω καθόλου υποστήριξη από τον άντρα μου που με αντιμετωπίζει σαν εναν αδύμναμο χαρακτηρα που τεμπελιάζει και δεν νοιάζεται καθόλου γιαυτόν. Εγώ με το ζόρι μπορώ να διαχειριστώ την καθημερινότητα με τα παιδιά μου καταβάλοντας πολύ μεγα΄λη προσπάθεια γιαυτό.
Με στηρίζουν δύο αδελφικές μου φίλες και η αδερφή μου πάρα πολύ αλλά όταν γυρναω σπίτι είμαι μόνη. Κανένας αλλος δεν γνωρίζει για την πάθηση από δική μου επιλογή γιατί δεν θέλω με τίποτα να με αντιμετωπίζουν "κάπως" και όσον αφορά τους γονείς μου έχουν αρκετά δικά τους προβλήματα για να τους αγχώσω περισσότερο δεδομένου ότι είμαστε πάρα πολύ δεμένοι και ξέρω ότι θα τους τσακίσει.
Ο γιατρός μου με συμβούλεψε να κάνω ψυχοθεραπεία αλλά ως γνήσιο θύμα της οικονομικής κρίσης πραγματικά αδυνατώ.
Δεν ξέρω γιατί σας τα λέω όλα αυτά ούτε και περιμένω να γίνει κάτι αλλά πνίγομαι και φοβάμαι ότι δεν θα μπορέσω να το ξεπεράσω και με τρομάζει η συνέχεια.
Εξαντλήθηκα...
Αδειασα...
Λυπάμαι που όσα λέω μπορεί να προκαλέσουν θλίψη σε κάποιους

Ευχαριστώ για τον κόπο που κάνατε να διαβάσετε όλα τα παραπάνω
Que sera sera...
whatever will be, will be
Πρέπει να είστε εγγεγραμμένο μέλος του Φόρουμ για να κάνετε μια δημοσίευση.

ΚΑΠΟΙΟΣ ΝΑ ΜΕ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ... 15 Απρ 2013 19:25 #3989

  • Gio10
  • ( Μέλος )
  • Το Άβαταρ του/της Gio10
  • ΕΚΤΟΣ ΣΥΝΔΕΣΗΣ
  • Φρέσκος Boarder
  • Δημοσιεύσεις: 7
  • Κάρμα: 0
Γεια...Απλα να σου πω οτι σε διαβασα...Εγω ειμαι μικρος....25....αλλα γυρω και στα ορια της καταθλιψης χρονια...
Καταρχην να σου πω οτι πολυ προσφατα διπλασιασα τη θεραπεια της σκληρυνσης κατα πλακας που εχω κια μου φερε μειζων καταθλιπτικα επεσοδεια(νευρολογικο και το δικο μου)....ημουν ...ασε.....πηρα αντικαταθλιπτικα και σε 10 μερες ισορροπησα....τα συνεχιζω ακομη

Τωρα ειμαι πολυ λιγος αλλα και μικρος για να σου πω κατι για τη ζωη....κτλ....θα σου ομως κατι....ειμαι ο πρωτοτοκος(μεγαλυτερος,αντρας κτΛ) δεν ειχα ανοιχτει στο ελαχιστο ουτε σε γονεις,ουτε σε αδερφη...ουτε καν σε φιλους....
Στα 25 μου και αφου περασα 3 χρονια κλεισμενος στους 4 τοιθχους....καταθλιπτικος και ευνουχος...και ας ειμαι μονο 25....(οταν δε παει πιο κατω....ο βρεγμενος....τη βροχη...)
Κανω ψυχοθεραπεια(δε νομιζω οτι βοηθαει το μπλα μπλα...μονο τα λεφτα μου παιρρουν οι λεφταδες με τα ιατρεια αλλα τεσπα)το σημαντικο ειναι οτι στα 25 μου,ανοιχτηκα,ξεγυμνωθηκα εντελως σε γονεις και αδερφη.....Ειπα οτι ενοιωβθα στα βαθεια μου...(με οτι καλο και κακο συναιπαγεται)

Αυτο θα σου προτεινα λοιπον με η μικρη μου πειρα....Πιασε τον αντρα σου και δωστου να καταλαβει και νa αλλαξει την ελλ.(πολυ πισω ομως) νοοτροπια....Η καταθ΄λιψη ειναι διατραχη αν οχι ασθενεια....ειναι ξεκαθαρα θεμα υγειας...οχι τεμπελια...οχι θεληση.....το ανθρωπινο σωμα εχει αδυναμιες...και ο σημερινος τροπος ζωης ειναι γαμα τα....
Παρον πηγαινεται μαζι σε ενα γιατρο....να αντιλυφθει περι τινος προκειται...μη το περνας μονη....πιστεψε με....αν ειναι σωτος ανθρωπος θα καταλαβει απολυτα....μην το παερνας μονη....φτανει το μονη...Να σαι καλα
Τελευταία διόρθωση: 15 Απρ 2013 19:27 από Gio10.
Πρέπει να είστε εγγεγραμμένο μέλος του Φόρουμ για να κάνετε μια δημοσίευση.

ΚΑΠΟΙΟΣ ΝΑ ΜΕ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ... 15 Απρ 2013 20:16 #3990

  • chris
  • ( Μέλος )
  • Το Άβαταρ του/της chris
  • ΕΚΤΟΣ ΣΥΝΔΕΣΗΣ
  • Φρέσκος Boarder
  • Δημοσιεύσεις: 4
  • Ληφθείσες Ευχαριστίες 1
  • Κάρμα: 0
Καταρχήν σ'ευχαριστώ, αρχικά που μπήκες στον κόπο να με διαβάσεις και στη συνέχεια να απαντήσεις κιόλας.
Μπορεί να είσαι μικρός αλλά αρκετά ωριμότερος από την ηλικία σου νομίζω.
Πρέπει ακόμη να σου πω ότι είσαι μέρος του εφιάλτη μου και διευκρινίζω:
η πρώτη φορά που εμφάνισα συμπτώματα και εξετάστηκα για αυτά ήταν στα 17 μου οπού μέτα από πολλές εξετάσεις (προκλητά δυναμικά, εγκεφαλογράφημα, μαγνητική κλπ.) η διάγνωση για τη σκύρηνση ήταν αρνητική αν και τα συμπτώματα έλεγαν άλλα. Η τελευτάια φορά (γιατί προηγήθηκε και μια ακόμη ενδιάμεσα) ήταν πριν από 9 χρόνια οπότε και πάλι η διάγνωση ήταν αρνητική αλλά επιδή υπάρχει συγκενικό μου προσωπο που έχει MS και τα συμπτώματα είναι πολλά για να αγνοηθούν ο νευρολόγος μου είπε ότι πρέπει κάποια στιγμή να το ξαναδούμε. Ετσί καταλαβαίνεις γιατί σε λέω "εφιάλτη" επειδή με κυνηγάει η αρρώστια αυτή χρόνια.
Ξαναγυρνώντας λοιπον στην κατάθλιψη έχω να σου πω ότι είμαι σε μια φάση που πραγματικά δεν έχω δύναμη να προσπαθήσω καν και όπως είπα απλά καταφέρνω να βγάλω τη μέρα μου και επλίζω να ξυπνήσω την επόμενη λίγο πιο δύνατή για να κάνω το κάτι παραπάνω.
Οσο για τον άντρα μου σίγουρα δεν είναι κακός και με έχει στηρίξει πολύ την πρώτη φορά που ήταν πρωτόγνωρη και για τους δυο μας απλά νομίζω ότι τώρα ίσως είναι δύσπιστος γιατί την προηγούμενη φορά η κατάθλιψη προήλθε από την αγωγή και πιστεύει πως και τώρα κακώς πέρνω χάπια και οτι οταν τα σταματήσω θα νιώσω καλύτερα (λες να έχει δίκιο?). Πρέπει και να του αναγνωρίσω πως αν και δεν νιώθω ότι με στηρίζει παρόλαυτα δεν με πιέζει καθόλου απλά έχει επιλέξει να με αφήσει στην ησυχία μου.
Ψυχοθεραπεία... δεν έχω κάνει ποτέ και νιώθω ότι θα μου είναι πολύ δύσκολο στην αρχή δεδομένου ότι όταν επισκεύτηκα τον ψυχιατρο για να μου δωσει την αγωγή ζορίστηκα για να του μιλήσω. Δεν αμφιβάλω όμως για τα την αποτελεσματικότητα απλά πρέπει να βρω κάποιον και φυσικά να μπορώ να τον πληρώσω κιόλας.
Πραγματικά ευχαριστώ πολύ για το ενδιαφέρον σου και σου ευχομαι με τη σειρά μου να σου παν όλα καλά
Que sera sera...
whatever will be, will be
Πρέπει να είστε εγγεγραμμένο μέλος του Φόρουμ για να κάνετε μια δημοσίευση.
Οι ακόλουθοι χρήστες είπαν "Σε Ευχαριστώ": Gio10

ΚΑΠΟΙΟΣ ΝΑ ΜΕ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ... 20 Μαϊ 2013 07:26 #4210

  • Menexedia
  • ( Μέλος )
  • Το Άβαταρ του/της Menexedia
  • ΕΚΤΟΣ ΣΥΝΔΕΣΗΣ
  • Φρέσκος Boarder
  • Δημοσιεύσεις: 5
  • Ληφθείσες Ευχαριστίες 3
  • Κάρμα: 0
Καλησπέρα και από μένα Chris,

Είναι σχεδόν ένας μήνας από την επικοινωνία σου, οπότε ίσως νιώθεις καλύτερα. Αν όχι, λυπάμαι αλλά νομίζω καταλαβαίνω αρκετά, ιδιαίτερα την απαισιοδοξία.... Πως είναι να έχεις χάσει κάθε ελπίδα για τα πάντα, να βλέπεις μόνο μαύρο. Θα περάσει όμως με κάποιον τρόπο και ελπίζω σύντομα.

Η ψυχοθεραπεία βοηθά (λένε, δεν έχω εμπειρία), αλλά όπως λες πολλές φορές υπάρχουν πρακτικά εμπόδια.

Μία μέθοδος που πολλοί ψυχοθεραπευτές χρησιμοποιούν είναι η ενσυνειδητότητα (με δυο λόγια, πολλές φορές το μυαλό μας κάνεις αυτόματες σκέψεις που καταλήγουν να μας κάνουνε να νιώθουμε άσχημα. Οι δικές μου για παράδειγμα πάντα καταλήγουν στο "είμαι μία αποτυχία και μισή, με μισώ". Π.χ. ο άντρας μου είναι καλός μαζί μου, εγώ δεν θα μπορούσα να είμαι τόσο καλή μαζί του, άρα είμαι αποτυχημένη σύζυγος, δεν αξίζω τίποτα, με μισώ. Δεν είναι τραγικό πως από κάτι θετικό καταλήγω να νιώθω άσχημα;;;).

Η ενσυνειδητότητα λέει ότι μπορούμε να αναγνωρίσουμε τέτοιες αυτόματες σκέψεις και σταδιακά να τις ξεφορτωθούμε. Όχι βέβαια ότι αυτό γίνεται από τη μια μέρα στην άλλη, αλλά για μένα και μόνο ότι το παρατηρώ κάποιες φορές με κάνει και νιώθω λιγουλάκι καλύτερα.

Υπάρχουν λοιπόν και βιβλία που σε οδηγούν σε αυτό το μονοπάτι (και κοστίζουν πολύ λιγότερο από τη θεραπεία). Υπάρχουν πολλά στα αγγλικά αλλά ξέρω ότι τουλάχιστον ένα έχει μεταφραστεί και στα ελληνικά.

Απλά μια ιδέα.... Δεν ξέρεις ποτέ....

Και συνέχισε να γράφεις εδώ αν σε ανακουφίζει....
Υπάρχουν πολλοί και πολλές που παιρνούν παρόμοιες καταστάσεις.

Να χαίρεσαι και τα παιδάκια σου, πόσο χρονών είναι;
Πρέπει να είστε εγγεγραμμένο μέλος του Φόρουμ για να κάνετε μια δημοσίευση.
Οι ακόλουθοι χρήστες είπαν "Σε Ευχαριστώ": chris

ΚΑΠΟΙΟΣ ΝΑ ΜΕ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ... 23 Μαϊ 2013 03:47 #4236

  • chris
  • ( Μέλος )
  • Το Άβαταρ του/της chris
  • ΕΚΤΟΣ ΣΥΝΔΕΣΗΣ
  • Φρέσκος Boarder
  • Δημοσιεύσεις: 4
  • Ληφθείσες Ευχαριστίες 1
  • Κάρμα: 0
καλησπέρα ΜΕΝΕΞΕΔΙΑ!!!

ευχαριστώ για τον χρόνο που αφιέρωσες για να με διαβάσεις και να απαντήσεις.

δυσκολέυομαι να φανταστώ πώς είναι να περνάς τόοοοσο δύσκολα μέσα σου και να είσαι και μακριά από τους δικούς σου - τον τόπο σου, αλλά είναι σίγουρα μεγάλη ευλογία να έχεις κατανόηση και βοήθεια από τον άνθρωπό σου.

εγώ είμαι ακριβώς όπως ενα μήνα πριν, δηλ :( αλλά πλέον έχω παραιτηθεί από το να προσπαθώ... απλά ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΑΛΛΟ ΒΑΡΕΘΗΚΑ, ότι είναι να γίνει θα γίνει, εμένα οι δυναμεις μου με εχουν εγκαταλήψει, είμαι σε μια κατάσταση όπου δεν μπορώ πια να παλέψω άλλο θα περιμένω να γίνει κάτι ή να ξαναβρω τη δύναμη να συνεχίσω, το μέλλον θα δείξει...

πάντως θα κρατήσω τη συμβουλή σου όσον αφορά το διάβασμα και την ενσυνειδητότητα

για να κλεισω με κάτι όμορφο θα μιλήσω για τους ήλιους της ζωής μου, ο ένας είναι εφηβος πια 14 ετών ένα υπέροχο πλάσμα και πολύ καλός άνθρωπος και ο μικρούλης ενα πολύ πολύ ζωηρό πλάσμα 4 ετών, είναι τόσο τρελός που είναι ίσως ο μοναδικός άνθρωπος που μπορεί να με κάνει να γελάσω με την ψυχή μου.

γιαυτούς τους ήλιους υπάρχω και ελπίζω στο μέλλον να καταφέρω να ξαναβρω τον εαυτό μου και να τους δώσω πίσω τη μάνα τους...
Que sera sera...
whatever will be, will be
Πρέπει να είστε εγγεγραμμένο μέλος του Φόρουμ για να κάνετε μια δημοσίευση.
  • Σελίδα:
  • 1
Χρόνος δημιουργίας σελίδας: 0.052 δευτερόλεπτα