Νιωθω αδεια.Δεν ξερω γιατι υπαρχω. Ενω κανω προσπαθειες να προχωρησω στη ζωη μου και ορισμενα πραγματα τα καταφερνω,παλι νιωθω μεγαλη λυπη.Δεν ξερω πως να αλλαξω αυτο που νιωθω.
Κανεις δε μπορει να με βοηθησει αρκετα.Πως να βοηθησω τον εαυτο μου; Δεν με ενδιαφερει τιποτα αρκετα.Μονο ο υπνος μου φερνει μια ψευτικη σωτηρια. Πως να αντιμετωπισω αυτα που νιωθω;
Πρέπει να είστε εγγεγραμμένο μέλος του Φόρουμ για να κάνετε μια δημοσίευση.
Ποσο χρονων εισαι αν επιτρεπεται?
Πολλες φορες σε νεαρη ηλικια ακομα ψαχνομαστε και δε ξερουμε τι ειναι αυτο που τελικα που θα μας γεμισει και απογοητευομαστε μετα.
Νιωθεις λυπη γιατι δε σε γεμιζουν αυτα που κανεις, οπως λες. Αυτα που κανεις ειναι πραγματα που σ αρεσουν ή απλα πραγματα που πρεπει να κανεις?
Οταν λες "κανεις δε μπορεις να με βοηθησει αρκετα" σε ποιους αναφερεσαι? Φιλους? Οικογενεια? Ψυχολογος?
Εχεις μιλησει με καποιον ειδικο?