Καλησπέρα,
Πολύ χάρηκα που ανακάλυψα αυτό το φόρουμ.
Είμαι 37 ετών και παλεύω να ξεπεράσω το πρώτο επεισόδιο της κατάθλιψής μου.
Μένω στο εξωτερικό (και νομίζω αυτό σχετίζεται με την ασθένεια) και υπάρχουν πολλά αντίστοιχα site στα αγγλικά που θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω. Αλλά κάποια πράγματα είναι δύσκολο να γίνουν κατανοητά κάποιες φορές.
Επιπλέον, για μένα τέτοιες ομάδες είναι πολύ πολύ σημαντικές και τόσο απαραίτητες που αν βοήθησω και εγώ στη συζήτηση και στην υποστήριξη κάποιου άλλου, πολύ θα το χαρώ.
Πιστεύω ότι είμαι τυχερή γιατί το πρόβλημά μου είναι μάλλον ήπιο, έχω ένα σύζυγο που με καταλαβαίνει και με βοηθά, έχω κάποια επαγγελματική γνώση σχετικά με την ψυχική υγεία, και παρ'όλα αυτά μου πήρε καιρό να αναγνωρίσω τι μου συμβαίνει και να ζητήσω βοήθεια.... Είναι και τόσο δύσκολο για τους άλλους να καταλάβουν τι περνάμε... Ούτε και εγώ καταλάβαινα πριν μου συμβεί....
Γι'αυτό και πιστεύω ότι είναι τόσο σημαντικό να έχουμε επαφή, να συζητάμε, να ανταλλάσουμε εμπειρίες και πληροφορίες. Σιγά σιγά ίσως να τολμήσουμε να ανοιχτούμε και λίγο προς τα έξω. Σιγά σιγά.....