Αρχική Forum ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΦΟΡΟΥΜ ΣΧΟΛΙΑ, ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ, ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ, ΑΠΟΡΙΕΣ ΜΕΛΩΝ Φοβάμαι, πνίγομαι, βρίσκομαι σε αδιέξοδο βοήθεια!!!
Γεια χαρά, Επισκέπτης
Όνομα χρήστη: Κωδικός: Να με θυμάσαι
  • Σελίδα:
  • 1

ΘΕΜΑ: Φοβάμαι, πνίγομαι, βρίσκομαι σε αδιέξοδο βοήθεια!!!

Φοβάμαι, πνίγομαι, βρίσκομαι σε αδιέξοδο βοήθεια!!! 24 Ιουλ 2014 07:54 #5717

  • Penelope dragon
  • ( Μέλος )
  • Το Άβαταρ του/της Penelope dragon
  • ΕΚΤΟΣ ΣΥΝΔΕΣΗΣ
  • Φρέσκος Boarder
  • Δημοσιεύσεις: 4
  • Ληφθείσες Ευχαριστίες 2
  • Κάρμα: 0
Γεια σας είμαι νέα στο γκρουπ ... Δεν έχω διαγνωστεί με κάτι αν κι οι συγγενείς μου με παροτρύνουν να πάω σε ψυχίατρο, το οποίο προσπαθώ να το αποφύγω... Είμαι 18 στα 19 κι όταν είμαι έξω είμαι από τα ιδιαίτερα υπερκινητικά, ενεργητικά κι ενθουσιώδη άτομα, αύθορμητη κι συχνά υπερβολική εκτός των ορίων του ´´φυσιολογικού´´ που έχει ορίσει η κοινωνία μας.. Όλοι αναρωτιούνται που τη βρίσκω τόση ενέργεια κι με έχουν ρωτήσει άπειρες φορές αν παίρνω κάποια ουσία στα σοβαρά. Θεωρούν ότι είμαι από τα πιο χαρούμενα κι αισιόδοξα άτομα... κι είμαι μα μόλις αποσυρθώ από τις δραστηριότητές μου κι γυρίσω σπίτι νιώθω κάτι σαν κόμπο να κάθεται στο στέρνο μου κι σαν μαύρη κουρτίνα να καλύπτει τη χαρά μου, με πιάνουν τα κλάματα, κινούμαι πέρα δώθε στα δωμάτια μες στην ένταση είτε βυθίζομαι σε λείθαργο κι οι κινήσεις μου γίνονται αργές κι νιώθω το σώμα μου πιο βαρύ από ότι συνήθως. Είναι απαίσιο δεν το ελέγχω.. Πρόσφατα πήγα στο νοσοκομείο γιατί νόμιζαν ότι έχω κάποιο νευρολογικό πρόβλημα.. Ήμουν στη σχολή όταν με έπιασε ένα έντονο μούδιασμα στο πρόσωπο, πονοκέφαλος, διπλωπία, τρέμουλο στα χέρια, κι μου κόπηκαν τα πόδια κι έπεσα κάτω χωρίς να χάσω τις αισθήσεις μου. Μου κάνανε ένα σωρό εξετάσεις γτ έχουμε ιστορικό σκλήρυνσης κατά πλάκας κι συνδρόμου Σαρκό που είναι χειρότερο.. Δε βρήκαν τίποτα( με την απλή μαγνητική γτ ξέχασαν να μου βάλουν σκιαγραφικό).. το μούδιασμα κράτησε μερικές μέρες, υπέθεσα ότι ήταν από την ένταση κι πλέον πίνω μόνο ντεκαφεϊνέ, το αλκοόλ δεν κατάφερα να το κόψω το χρειάζομαι μερικές φορές όταν δεν μπορώ να κοιμηθώ, τελικά κατέληξα να παρατήσω μερικά καλοκαιρινά εργαστήρια για να έχω λιγότερο άγχος. Αυτό κάπως βοήθησε , αλλά βλέπω πως ακόμα αισθάνομαι άσχημα... Μπορεί να χαρώ στιγμιαία να δείχνω πιο καλά από όλους κι μόλις βρω λίγο χρόνο κενό να κάνω μαύρες σκέψεις που δηλητιριάζουν την ύπαρξή μου, συνήθως όταν φτάνω στα όριά μου γαμάω στην κυριολεξία το πρόγραμμά μου κι στρέφομαι στο να γράφω ποιήματα με το χέρι μου να τρέμει κι να είμαι σε ένα σημείο υπέρτατης έκστασης σα να θέλω να ελευθερωθώ να απαρνηθώ την πραγματικότητα.. Παλιότερα έγραφα κυρίως ερωτικά τα οποία τα έστελνα ανώνυμα στον έρωτά μου που ήμουν κολλημένη μαζί του πέντε χρόνια από πιτσιρικάκι... Του αποκαλύφθηκα κι με απέρριψε, πράγμα που το είχα σχεδόν δεδομένο απλώς ήθελα να απαλλαχθώ από το βάρος του συναισθήματος που κυριαρχούσε τη ζωή μου... Λίγο πριν με απορρίψει είχα ήδη ξεκινήσει την ερωτική μου ζωή από το προηγούμενο καλοκαίρι. Η πρώτη μου φορά ήταν πιωμένη με μπύρες ύστερα από μια αντί φασιστική συναυλία με τον καλύτερό μου φίλο που ήταν επίσης ερωτευμένος με άλλη κι ύστερα από λίγο καιρό τα φτιάξανε κι δε ζήλεψα χάρηκα για αυτόν, αλλά χαθήκαμε γτ φοβόταν ότι ζήλευα κι με πείραξε γτ με αυτόν άνοιγα την ψυχή μου χωρίς φραγμούς κι παίζαμε κι μουσική μαζί.. Ύστερα έχασα τον έλεγχο πήγα με πολλά άτομα έχασα το ρομαντισμό μου κι είχα σχεδόν εθιστεί στο σεξ το έβλεπα σαν εκτόνωση σαν πηγή χαράς, με μερικά άτομα ήθελα κι κάτι παραπάνω, αλλά όταν εγώ έλεγα δε θέλω να βάζω ταμπέλες δεν εννοούσα ότι δεν ήθελα να ερωτευτώ κι να είμαι με έναν μόνο απλά ότι θέλω να χαιρόμαστε που είμαστε μαζί κι να συνεχίζει να έχει ο καθένας την ελευθερία του κι τη ζωή του, οι άλλοι συνήθως εννοούσαν ότι με θέλουν μόνο για το σεξ , πράγμα αξιοσημείωτο που πρέπει να υπάρχει αλλά σε συνδυασμό με σεβασμό κι αγάπη... Ένιωσα σα να μοίρασα όλα αυτά που ένιωθα για εκείνον σε πολλούς σα να ξεπουλάω ό,τι απέμεινε από ένα γκρεμισμένο όνειρο...
Γενικότερα η ζωή μου τον τελευταίο χρόνο χαρακτηρίστικε από απότομες ασυντόνιστες κινήσεις που από τη μία με ενόχλούν αλλά από την άλλη θα μετάνιωνα αν δεν έβγαζα ό,τι είχα καραπιεσμένο μέσα μου.
Από μικρή όλοι ξέρανε ότι είχα Έλενα σταθερό στόχο την κτηνιατρική μέχρι που στο χείλος του γκρεμού την τελευταία χρονιά άλλαξα απότομα ρότα κι αποφάσισα να μπω στο μουσικό για να αφοσιωθώ σε αυτό.
Έβγαλα τρεις αρμονίες σε μια χρονιά μαζί με τα φροντιστήρια μέχρι που στο τέλος της τρίτης Λυκείου κλάταρα από αρρώστιες κι άγχος κι βυθίστηκα στο σκοτάδι. Χαρακτηριστικά έγραψα ένα ποίημα που το ονόμασα ως Κύκνειον Άσμα γιατί πίστευα πως θα έπαιρνα την απόφαση να ρίξω ένα πανηγυρικό σάλτο από την ταράτσα.. Τελικά με το ζόρι έδωσα εξετάσεις Πανελλαδικές πέρασα αρμονία κι δεν πέρασα ακουστικά που ήμουν καλύτερη από αρμονία για να μπω στο μουσικό... Τα ξέχασα όλα κι πήγα για διακοπές μαζί με τον καλύτερό μου φίλο... Κάναμε έρωτα στην παραλία κι παίζαμε δίπλα στη ζεστασιά της φωτιάς αυθόρμητα τραγούδια αυτός ένα κρουστό το μπεντίρ κι εγώ φλογέρα, τραγουδήσαμε κι όλας ένιωσα κάτι σαν λύτρωση μέσα από τη δημιουργία. Αλλά όταν τελείωνε το ταξίδι όπου ξεχνούσα τα πάντα έπεφτα από τα σύννεφα κι δεν μπορούσα να αντέξω τη ρουτίνα της πόλης.. τελικώς έμαθα ότι πέρασα στο γεωλογικό.. Τα περιβαλλοντικά πάντα μου άρεσαν κι αποφάσισα να συνεχίσω τη σχολή.. Είναι ταξιδιάρα σχολή λέω μου ταιριάζει... Γιατί ως γνωστόν η τρέλα πάει στα βουνά το ίδιο κι οι γεωλόγοι.. Ξεκινούσαν δυναμικά κι ενθουσιασμένα κι τα πήγαινα καλά κι ξαφνικά μετά πάλι μπλόκαρα κι τα σκορπούσα όλα, ένιωθα πως απολύτως τίποτα δε με ευχαριστούσε... Ακόμα κι αν ήμουν ιδιαίτερα κοινωνικό άτομο τσακώθηκα με την καλύτερης μου φίλη κι γενικότερα δεν ήθελα να κανονίζω να βγαίνω πολύ σπάνια με πιάσανε κοινωνικές ´´κρίσεις´´ φοβόμουν να δω κόσμο, σιχαινόμουν γιατί ένιωθα τόσο άσχημα αλλά ήξερα πως κάθε φορά που έβγαινα έξω θα έπρεπε να φοράω το προσωπείο του ευτυχισμένου για να κάνω τους άλλους να γελούν..
Αλλά πλέον δεν έχω κουράγιο ... Κι τώρα δεν κοιμήθηκα ούτε δύο ώρες κι ξύπνησα κι έβαλα τα κλάματα,, σβουρίζω στο κρεβάτι κι χαώνομαι... Κι αισθάνομαι τόσο χάλια γιατί έχω πράγματα που άλλοι άνθρωποι α ονειρεύονταν να είχαν κι σκέφτομαι μα πόσο πολύ ανάξια, αχάριστη κι αδύναμη μπορεί να είμαι όταν πνίγομαι σε μια κουταλιά νερό...
Τελικά με τους καλύτερούς μου φίλους τα βρήκα, πιο αποστασιοποιημένα αλλά αξιοπρεπώς... Μα για εμένα δεν έχει νόημα τίποτα πια μόν οι στιγμές που νιώθεις ελεύθερος, μερικές φορές σκέφτομαι πόσο ωραίο θα ταν να πετάω κι έχω πιάσει τον εαυτό μου αυθόρμητα να πάει να τρέξει στο μπαλκόνι γιατί έχω την εντύπωση πως μπορώ να πετάξω κι τελευταία στιγμή το συνειδητοποιώ κι τρομάζω με τον εαυτό μου..
Τι θέλω? δεν ξέρω πια , πού πάω πού βρίσκομαι? κι το πιο τραγικό ξέρετε ποιο είναι? πως μπορεί αύριο να τα διαβάζω αυτά κι να γελάω κι να λέω:´´ πφφφ ! Drama queen! Μια χαρά είσαι, οπότε θα φτιάξω τη ζωή μου θα τα πηγαίνω φαινομενικά καλά θα είμαι πιο παραγωγική από το μέσο όρο κι μετά θα έρθει μια μέρα που θα με ξανά χτυπήσει αυτό κι θα μου κόψει τα φτερά... Λυπάμαι κι νιώθω βάρος για την κοινωνία που δεν μπορώ να κατασταλλάξω κι να προσφέρω, νιώθω πως συνεχώς εναλλάσεται η τετράγωνο λογική μου με τη φαντασία κι ακροβατώ συνεχώς στο σκότος κι στο χάος.. Δεν ξέρω τι είναι αυτό που χρειάζομαι είναι ίσως το ότι πονάω μα δε θέλω να υποκύψω πάλι σε ανθρώπου μίσος φθόνο ζάλη , πονάω. Μα το όνειρο δε θα σκοτώσω όσο κι αν είνα ουτοπικό θέλω ξανά να ενδώσω στην ιδέα πως πάλι κάποτε μοιραία θα γίνουμε μια γροθιά όλοι το θέλουμε βαθιά... Όλο αυτό τριγυρνά με στο μυαλό μου κι με τσακίζει, ίσως είμαι τρελή αλλά σίγουρα δεν είμαι η μόνη..
Τελευταία διόρθωση: 24 Ιουλ 2014 15:35 από Penelope dragon.
Πρέπει να είστε εγγεγραμμένο μέλος του Φόρουμ για να κάνετε μια δημοσίευση.

Φοβάμαι, πνίγομαι, βρίσκομαι σε αδιέξοδο βοήθεια!!! 30 Ιουλ 2014 00:07 #5721

  • κραταιά
  • ( Διαχειριστής )
  • Το Άβαταρ του/της κραταιά
  • ΕΚΤΟΣ ΣΥΝΔΕΣΗΣ
  • Διαχειριστής
  • Δημοσιεύσεις: 124
  • Ληφθείσες Ευχαριστίες 32
  • Κάρμα: 8
Penelope dragon μ αρέσει το nickname σου. Κατά πρώτον καλώς μας ήρθες. Διάβασα το κείμενό σου με πάρα πολύ ενδιαφέρον, σχεδόν απνευστί. Γράφεις πολύ όμορφα...
Θα ήθελα να ξεκινήσουμε με μία πολύ σημαντική ερώτηση. Γιατί, ενώ νιώθεις τόσο εγκλωβισμένη, δε θες να πας σε κάποιον ειδικό, ενώ μάλιστα (αυτό κι αν είναι εξαίρεση) σε παροτρύνουν και δικοί σου άνθρωποι;
Όταν είχα φτάσει μέσα μου στον ..."τίτλο του post σου", πήγα στον ψυχίατρο επειδή ήξερα ότι δεν θα ήταν ιδιαίτερα εύκολο να το διαχειριστώ μόνη μου πια. Ένιωθα ότι είχα χάσει τον έλεγχό μου, ότι ήμουν κλεισμένη σε ένα δωμάτιο χωρίς πόρτα ή παράθυρα και χτυπούσα πάνω στους τοίχους προσπαθώντας να βγω από εκεί... Δε μετάνιωσα ποτέ γιαυτή μου την επιλογή τελικά, να τολμήσω να το αντιμετωπίσω και φαρμακευτικά, αντί να το αφήνω να σέρνεται και να με τραβάει κάτω. Και στο λέω αυτό 11 χρόνια μετά, στα 46 μου. Είσαι νέος άνθρωπος, αξίζεις τα καλύτερα και αυτά που μου περιγράφεις δε νομίζω ότι ανήκουν σ' αυτή την κατηγορία. Θα χαρώ πολύ να διαβάσω νέα σου σύντομα.
Πρέπει να είστε εγγεγραμμένο μέλος του Φόρουμ για να κάνετε μια δημοσίευση.
Οι ακόλουθοι χρήστες είπαν "Σε Ευχαριστώ": Penelope dragon

Φοβάμαι, πνίγομαι, βρίσκομαι σε αδιέξοδο βοήθεια!!! 31 Ιουλ 2014 20:40 #5724

  • Thanasis1968
  • ( Μέλος )
  • Το Άβαταρ του/της Thanasis1968
  • ΕΚΤΟΣ ΣΥΝΔΕΣΗΣ
  • Έμπειρος Boarder
  • Δημοσιεύσεις: 84
  • Ληφθείσες Ευχαριστίες 18
  • Κάρμα: 7
Πηνελόπη καλησπέρα. Μπορεί να φανεί παράξενο αλλά βρίσκω μια υγιή κοπέλα που προβληματίζεται, ψάχνει το έτερο ήμισυ της με λαχτάρα και πάθος ενώ διαθέτει και ισχυρό ηθικό κώδικα. Το σεξ είναι κι αυτό φυσική ανάγκη, θεωρώ πως δεν πρέπει να είναι ενοχικό στοιχείο. Πολλές φορές λειτουργεί αγχολυτικά. Πηνελόπη είμαι σίγουρος που η καρδούλα σου θα χτυπήσει σύντομα μαζί με μια άλλη καρδούλα. Αν νομίζεις ότι οι άντρες ψάχνουμε μόνο το σεξ λαθεύεις. Άνθρωποι είμαστε κι μεις! Κατά τη γνώμη μου υστερούμε ψυχικά σε σχέση με εσάς, τις γυναίκες αλλά οι περισσότεροι κρύβουμε μια ψυχούλα. Ανοίγουμε τις καρδιές μας όταν πιστέψουμε ότι αξίζει τον κόπο και υπάρχει ισχυρή πιθανότητα γόνιμου εδάφους. Επιπρόσθετα - και δεν το βλέπω μόνο από τον εαυτό μου - όταν το γενικό ψάξιμο συνεχίζεται σε όλη τη ζωή μας σημαίνει ότι έχουμε νεανικές ψυχές. Θέλουμε να αλλάξουμε τους εαυτούς μας και μαζί τον κόσμο ολόκληρο.
Ίσως περνάς δύσκολες στιγμές και πραγματικά σε καταλαβαίνω. Βέβαια δε χάνεις τίποτα να επισκεφτείς κάποιον ειδικό. Κατά τη γνώμη μου κλινικό ψυχολόγο ή και ψυχίατρο. Δεν είναι κακό. Ειδικά εγώ τους θεωρώ δικούς μου ανθρώπους.
Εύχομαι μέσα από την καρδιά μου όλα να πάνε καλά. Και πιστεύω πως θα πάνε.
Πρέπει να είστε εγγεγραμμένο μέλος του Φόρουμ για να κάνετε μια δημοσίευση.
Οι ακόλουθοι χρήστες είπαν "Σε Ευχαριστώ": Penelope dragon

Φοβάμαι, πνίγομαι, βρίσκομαι σε αδιέξοδο βοήθεια!!! 02 Μαϊ 2016 06:57 #6174

  • Penelope dragon
  • ( Μέλος )
  • Το Άβαταρ του/της Penelope dragon
  • ΕΚΤΟΣ ΣΥΝΔΕΣΗΣ
  • Φρέσκος Boarder
  • Δημοσιεύσεις: 4
  • Ληφθείσες Ευχαριστίες 2
  • Κάρμα: 0
Τελικά έχω διπολική διαταραχή κι παίρνω αγωγή εδώ κι ένα χρόνο... στεναχωρήθηκα στην ιδέα ότι θα πρέπει να παίρνω χάπια.., αλλά είχα φτάσει στα όριά μου κι δεν είχα ύπνο, είχα πολλές εναλλαγές στη διάθεση κι κατανάλωνα υπερβολικές ποσότητες αλκοόλ μπας κι καταφέρω να αποκοιμηθώ.. από τότε έχω μια κάποια βελτίωση. Υπήρξαν φάσεις που ήμουν πολύ παραγωγική παρόλο που πέθανε ο πατέρας μου λίγο αφού άρχισα να τα παίρνω.. Είμαι αρκετά μάχιμη, αλλά οι δαίμονες είναι ακόμα μέσα μου, θέλω να πιστεύω ότι θα τα καταφέρω. εξάλλου τώρα που υπάρχει πόνος στο σπίτι πρέπει να σταθώ δυνατή κι να στηρίξω τους δικούς μου κι να μην καταρρεύσω.. η μητέρα μου ανεβάζει πίεση μετά το θάνατο του μπαμπά κι φοβάμαι μην της γίνω επιπλέον βάρος.. Μερικές φορές αισθάνομαι ενοχές όταν πονάω, γιατί θεωρώ ότι είμαι αχάριστη ως προς αυτά που μου προσφέρει η ζωή κι πως υπάρχουν χειρότερα..Δε νιώθω ότι θέλω να τα παρατήσω, απλώς νιώθω λίγο πως έχω κάνει βουτιά μέσα στο χάος κι προσπαθώ απεγνωσμένα να βρω μία πορεία για να μη χαθώ.. Εντάξει δεν πειράζει η ζωή δεν είναι ενδιαφέρουσα εξάλλου χωρίς ταλαντώσεις, αρκεί αυτές να εξομαλυνθούν κι να μη με ταλαιπωρούν τόσο πολύ. Δεν αισθάνομαι ότι μισώ τη ζωή, ίσα ίσα που αισθάνομαι ότι έχω την ενέργεια να ζήσω 100 ζωές, αλλά δεν ξέρω που να χωρέσω τόσα ενδιαφέροντα, τόσα χρώματα μέσα σε αυτή τη μία ζωή χωρίς να χάσω το μυαλό μου... Ελπίζω να μη σας κούρασα κι να μη σας μαύρισα την ψυχή
Πρέπει να είστε εγγεγραμμένο μέλος του Φόρουμ για να κάνετε μια δημοσίευση.

Φοβάμαι, πνίγομαι, βρίσκομαι σε αδιέξοδο βοήθεια!!! 06 Μαϊ 2016 00:10 #6178

  • Thanasis1968
  • ( Μέλος )
  • Το Άβαταρ του/της Thanasis1968
  • ΕΚΤΟΣ ΣΥΝΔΕΣΗΣ
  • Έμπειρος Boarder
  • Δημοσιεύσεις: 84
  • Ληφθείσες Ευχαριστίες 18
  • Κάρμα: 7
Πηνελόπη καταρχήν συλλυπητήρια για το χαμό του πατέρα σου. Σ' ότι αφορά τη φαρμακευτική αγωγή, άμα μας κάνει λειτουργικούς καλώς να υπάρχει. Επειδή την έχω πατήσει με αποτέλεσμα επεισόδιο, συνιστώ για την όποια ρύθμιση της αγωγής σου να το γνωρίζει ο γιατρός σου και να συναινεί και να το συνιστά. Γενικά και σύμφωνα με αυτά που διάβασα στο τελευταίο μήνυμα σου, όντως σε βλέπω δυνατή και πιστεύω και εύχομαι όλα να πάνε καλά.
Πρέπει να είστε εγγεγραμμένο μέλος του Φόρουμ για να κάνετε μια δημοσίευση.
Οι ακόλουθοι χρήστες είπαν "Σε Ευχαριστώ": Penelope dragon
  • Σελίδα:
  • 1
Χρόνος δημιουργίας σελίδας: 0.056 δευτερόλεπτα