Καλησπέρα και απο εμένα. Συγνώμη αν θα μακρηγορήσω αλλά έχω την ανάγκη να μοιραστώ με κάποιον όλα αυτά που σκέφτομαι. Είμαι 22 χρονών. Πριν από τρια χρόνια περίπου παρατήρησα κάποιες μεγάλες αλλαγές στον εαυτό μου. Πέρασα ένα πολύ άσχημο γεγονός, και ύστερα από αυτό εμφάνισα καταθλιπτικά επεισόδια που συνεχίζονται μέχρι και σήμερα. Να σας πω την αλήθεια μου, μέχρι πρότινος θεωρούσα πως πάσχω από κάποια μορφή κατάθλιψης. όμως ύστερα συνειδητοποίησα κάτι. μέσα στον χρόνο περίπου 2-3 φορές, έχω μεγάλες εναλλαγές διάθεσης. δηλαδή. εν αντίθεσή με την καταθλιπτική μου διάθεση, σε αυτές τις φορές της καλής μου διάθεσης, χάνω τον εαυτό μου. χάνω τον ύπνο μου, κοιμάμαι λίγο, ξυπνάω νωρίς, είμαι σε εγρήγορση και έχω μια ακατανίκητη επιθυμία να βγω έξω, να κάνω πράγματα που ποτέ δεν κάνω, να καταναλώσω αλκοόλ, (που ποτέ δεν πίνω καθώς είμαι αλλεργική). το χειρότερο όμως από όλα είναι η αλλαγή στη συμπεριφορά μου. Παλαιότερα ήμουν πολύ ήρεμος άνθρωπος όμως τώρα οργίζομαι με το παραμικρό. και η λέξη οργή μπροστά σε αυτό που νιώθω είναι λίγο. πιστέψτε με. παλαιότερα "ανυπομονούσα" πότε θα έρθει η στιγμή να αλλάξει ξαφνικά η διάθεση μου και να με κυριεύσει αυτή η εγρήγορση που νιώθω όταν έχω αυτή τη καλή διάθεση. όμως, τη τελευταία φορά που είχα αυτή την εναλλαγή διάθεσης έκανα κάτι που θα το μετανιώνω σε όλη μου τη ζωή. Παρολίγον να απατήσω το σύντροφο. Ξέρω ότι θα με κρίνετε, και εγώ έκρινα τον εαυτό μου πολύ σκληρά, όμως αυτό ήταν που ουσιαστικά με ξύπνησε και κατάλαβα πως κάτι μου συμβαίνει. Μίλησα σε μια ψυχολόγο για μια φορά και αυτή ανέφερε τη διπολική διαταραχή. Δεν ήθελα να πιστέψω πως μπορεί να συμβαίνει κάτι τέτόιο και έτσι δε ξαναπήγα. ύστερα όμως από αυτό το γεγονός, φοβάμαι πλέον την επόμενη φάση που θα έχω αυτή τη τόσο καλή διάθεση και τι αντίκτυπο μπορεί να χει. βρήκα το κουράγιο και έκλεισα ραντεβού με εναν ψυχιάτρο στο κέντρο ψυχικής υγείας όμως το ραντεβού είναι σε δυο μήνες και φοβάμαι τον ενδιάμεσο χρόνο. Συγνώμη αν σας κούρασα. να περιμένω δυο μήνες η να επισκεφτώ με δικά μου έξοδα έναν ψυχιατρο; Απλά δεν το έχω πει σε κανέναν και ένιωθα αυτήν την ανάγκη. ευχαριστώ για το χρόνο σας.

Καλησπερα Thaleia και καλως ηρθες !!


Να ειδες λοιπον που τα καταφερες και το ειπες καπου
Κατα πρωτων ,θελω να σου πω οτι κανενας δεν προκειτε να σε κατακρινει ,εδω μεσα ,οποτε μπορεις να εκφραζεσαι ελευθερα σε οτι νιωθεις ,και σκεφτεσαι

Αισθανεσαι ομως οτι κατι δεν παει καλα , και καθεσαι και κατηγορεις τον εαυτο σου για τις εναλλαγες της διαθεσης σου ( το ιδιο ακριβως ομως εκανα και γω Δεν δεχομουν οτι μπορει να συμβαινει σε μενα )
Ξερω οτι ειναι δυσκολο να αποδεχτουμε οτι “πασχουμε” ,και οτι τρομαζει η ιδεα του γιατρου και της ψυχικης νοσου
Αλλα ακομα δεν εχει γινει καποια επισημη διαγνωση ..
Για να μην αγχωνεσαι και φοβασαι ομως με την προοπτικη οτι στο μελλον μπορει να ερθεις παλι στο σημειο να απατησεις τον συντροφο σου ,και εχεις την οικονομικη δυνατοτητα .Θα ηταν καλο να πας σε ενα ιδωτικο γιατρο Ενα 2μηνο ειναι αρκετο διαστημα για να ζεις μεσα στο αγχος ,και στο φοβο .

Γεια σου Thaleia κι από μενα!
Δεν θαθελα να σε στεναχωρησω(δεν ειμαι ειδικος)αλλα εχω διπολικη διαταραχη και τα συμπτωματα σου κατι μου θυμιζουν!!!!Μη φοβασαι να το αντιμετωπισεις,αν το αφησεις θα ταλαιπωρεισαι και θα υπαρχει παντα το ενδεχομενο να εκθεσεις και τον εαυτο σου και τους ανθρωπους του περιβαλλοντος σου.
Καταλαβαινω οτι ειναι δυσκολο να το αποδεχτεις όλοι το περασαμε αλλα τελικα εγω προσωπικα συμφιλιωθηκα με την αρρωστεια μου,παιρνω τα φαρμακα μου ανελλειπως πλεον(τερμα οι ανευθυνοτητες και τα πειραματα)ΕΥΤΥΧΩΣ.
Ταλαιπωρηθηκα πολυ γιατι δεν το αποδεχομουνα σταματουσα τα φαρμακα απο μονη μου με αποτελεσμα να υποτροπιαζω ασχημα κλπ.
Αυτα ομως ανηκουν στο παρελθον!Τωρα εδω και τεσσερα χρονια ειμαι πολυ καλα και ειμαι σιγουρη(μου το διαβεβαιωνει και ο γιατρος μου)οτιετσι θα συνεχισω!
Καταλαβαινεις λοιπον τι θα σε συμβουλευα αν με ρωτουσες τη γνωμη μου...ο τολμων νικα!!!
Σου ευχομαι απο καρδιας καλη δυναμη!!!

Σας ευχαριστώ πολύ για την κατανόηση που δείχνετε! Δεν το έχω πει σε κανέναν, μόνο ο σύντροφος μου το ξέρει. Στην οικογένεια μου δε πρόκειται να το πω. αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Αύριο έκλεισα ραντεβού με ψυχίατρο. Και επιστρατεύω καθε δύναμη που έχω για να το τηρήσω. Πιστεύετε πως θα ταν καλύτερα να πάω σε ψυχολόγο ή ψυχίατρο;

Thaleia χαιρομαι που το πηρες ζεστα!
Καλα εκανες κ εκλεισες ραντεβου σε ψυχιατρο,ο ψυχολογος δεν επιτρεπεται να δινει φαρμακα.
Εξ αλλου σε ψυχολογο πηγες οπως ειπες και σου μιλησε για διπολικη διαταραχη.
Πηγαινε αυριο στον ψυχιατρο δες τι θα σου πει κ εφοσον γινει ηδιαγνωση αποφασιζεις(αν θα κανεις ψυχοθεραπεια με ποιον θα κανεις).ειναι ασχημα τα οικονομικα ολων μας βεβαια αλλα αν μπορουσες να κανεις εστω κ λιγες συνεδρειες θα σε βοηθουσε πολυ.
Καλη ευκολια λοιπον κ τα ξαναλεμε.

Καλησπερα !

Θα μπορουσες ισως να ζητησεις απο το συντροφο σου να σε συνοδεψει στο ραντεβου
Πολλες φορες εχοντας στο πλευρο μας καποιον για συμπαρασταση ,το κανει ποιο ευκολο
Και προσωπικη μου αποψη ειναι οτι καλα εκανες και ξεκινησες με ψυχιατρο Παντως σιγουρα δεν θα διαγνωστεις με διπολικη απο το πρωτο ραντεβου ..οπως εγινε με την περιπτωση της ψυχολογου που πηγες
Καλη δυναμη σου ευχομαι και γω,και κρατας μας ενημερους

Παιδια καλησπέρα ξανά! Βρήκα το κουράγιο τελικά και πήγα στον ψυχίατρο. Μιλήσαμε, μου εξήγησε με έκανε και γέλασε και κατέληξε στο συμπέρασμα πως έχω Διπολική Διαταραχή τύπου ΙΙ. Ξεκινήσαμε αγωγή με Minitran 2-25 από σήμερα ξεκίνησα τα Cipralex των 10. Παίρνεις κανείς από εσάς αυτά τα φάρμακα;

Γεια σου Thaleia
Θα`θελα να σου πω οτι δεν βοηθαει να μπαινουμε στο τρυπακι τυπου τι φαρμακα παιρνει ο ενας η ο αλλος γιατι ειναι καθαρα θεμα χημειας.Εγω για παραδειγμα πηρα απειρα φαρμακα που δεν με βοηθουσαν καθολου ωσπου να καταληξω σ`αυτα που παιρνω τα τελευταια 4 χρονια που ειμαι καλα,ενω καποιος αλλος μπορει να πηρε τα δικα μου και να μη τον βοηθησαν!
Κανε ο,τι σου λεει ο γιατρος σου,ΠΡΟΣΟΧΗ μην τα σταματησεις απο μονη σου κανε υπομονη γιατι παιρνουν καποιο διαστημα για να δρασουν. βαλε στη διατροφη σου Ω3 λιπαρα(σαρδελα,σολωμο σκουμπρι καρυδια)και ολα θα πανε καλα!Θελει ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ+ΥΠΟΜΟΝΗ+ΕΠΙΜΟΝΗ...........Εξ αλλου τιποτε δεν μας χαριζεται στη ζωη χωρις να αγωνιστουμε αλλα η ανταμοιβη ειναι μεγαλη!!!