Θα ήθελα να θέσω ένα ερώτημα που με προβληματίζει (μεσα στα άλλα).
Εγώ για παράδειγμα θα ήθελα να είμαι ένα άτομο "ελεύθερο".
Τι εννοω... να πηγαίνω πχ με την αδερφή μου βόλτες, ταξιδια, όχι όμως συνδιασμένα με τη πολυτέλεια όπως τα έχουν συνδιάσει πλέον και με περιττά έξοδα, ακριβά δωρα, ξενοδοχεία, φαγητά κλπ..
Θα ήθελα απλά πράγματα.. κάτι σαν μποέμικη ζωή που λένε.. (σε αυτό με εχει επηρεάσει η αδερφή μου)
Να μή με νοιάζουν τα κιλά μου, ή να έχω ενα εκατομμύριο τύψεις που έχω φάει μια κρέπα σοκολάτα.. να είμαι ισορροπημένη ψυχικά και όχι εξαρτημένη απο υλικά αγαθά και τον καταναλωτισμό.
Όλη αυτή η ζωή όμως που περιγράφω δε συμβαδίζει με τα σημερινά πρότυπα.
Θα μου πείτε που θα έβρισκα χρήματα, οκ, θα εβρισκα μια δουλειά προσωρινή, απλή.
Δε μου αρέσει η κατάσταση οτι πρέπει να σπουδάσουμε, μετά νε βρουμε δουλειά, μετά να παντρευτούμε...και μετά να θυμιθώ να ζήσω?
Και όλο αυτό είναι ζωή? ποιός ο λόγος να ταλαιπωθηθώ να τα περάσω όλα αυτά που δε με εκφράζουν κιόλας κ μετά να έχω ένα σωρό αποθυμένα που θα τα βγάλω στα παιδιά μου?

Όλα αυτά δε ξέρω αν έχουν απάντηση, απλά θα ήθελα να ακούσω κ μια άλλη γνώμη να μου πεί αν σκέφτομαι ονειροπαρμένα ή όχι.

Για να αποφασίσει κανείς τι είναι η ζωή, πρέπει να την ζήσει από την αρχή μέχρι το τέλος της σε όλες τις εκφάνσεις .Δηλαδή ας υποθέσουμε ότι έκανες όλα αυτά που σε ευχαριστούσαν που ανέφερες παραπάνω ,πιστεύεις ότι θα ήσουν ικανοποιημένη ;Βάζω στοίχημα ότι μετά από καιρό θα βαριόσουν και θα ήθελες κάτι άλλο για αλλαγή.Άλλωστε το πρότυπο της <<ελέυθερης>> ζωής που αναφέρεις πως σου αρέσει έχει να κάνει με τα πρότυπα της έλλειψης ανάληψης ευθυνών από τους νέους και <<παίζει>>πολύ στις μέρες μας .Οι νέοι αρνούνται πεισματικά να ενηλικιωθούν και συχνά ο τρόπος ζωής που επιλέγουν δεν συμβαδίζει με την ηλικία τους ,κάτι που δυστυχώς επιλέγουν να κάνουν όλο και περισσότεροι ενήλικες άνθρωποι.Που οφείλεται αυτό ; Μόνο ένας κοινωνιολόγος θα μπορούσε να απαντήσει ,αλλά σίγουρα φταίνε και τα μηνύματα που δεχόμαστε .Μεγαλώνουμε σε ένα ροζ όνειρο με γαλάζια συννεφάκια και όταν ξυπνάμε ενήλικες πλέον πέφτουμε από τον ουρανό χωρίς αλεξίπτωτο .Και τότε αναζητάμε τον χαμένο παράδεισο του παιδικού μας ονείρου επί ματαίω.Φίλη μου η πραγματική ελευθερία είναι εκεί που βλέπει κανείς με μάτια καθαρά .Κανείς δεν σου ζητά να παντρευτείς και να κάνεις παιδιά στα 22 ή στα 25 αν προηγουμένως δεν σταθείς στα πόδια σου .Όμως το να σπουδάσεις ας πούμε και να εξοπλίσεις τον εαυτό σου με γνώση είναι υποχρέωση που έχεις προς τον εαυτό σου .Το να αποκτήσεις δεξιότητες θα σε βοηθήσει να αποκτήσεις την ελευθερία που ποθείς ,σε αντίθετη περίπτωση θα είσαι εξαρτημένη και επομένως ανελεύθερη .Ίσως χρειάζεται να συζητήσεις περισσότερο με τον εαυτό σου και κάποια πράγματα να τα βάλεις στη σωστή σειρά ,γιατί μοιάζεις ορθώς προβληματισμένη αλλά σαφώς μπερδεμένη .

Όχι δε μου ζητάει κανείς να παντρευτώ μέχρι τα 30 ή να σπουδάσω, όμως με υποχρεώνουν.
Και δεν έχω υποχρέωση στον εαυτό μου να σπουδάσω, δηλαδή όταν σπουδάζουμε μαθαίνουμε πιο εποικοδομητικά πράγματα?
Μόνοι μας δε μπορούμε να πάρουμε πχ ένα βιβλίο κ να διαβάσουμε κάτι άλλο που μας αρέσει πραγματικα?
Πρέπει να διαβάσουμε ενα σωρό βιβλία της σχολής με τόσο άγχος και μολις τελειώνει η σχολή να μη θέλουμε ούτε να τα δουμε?
Δηλαδή γνώσεις έχω μόνο αν πάρω ένα πτυχίο στο χερι?? Συγνώμη αν προβάλω όσους έχουν σπουδάσει (γιατί εγώ δε τελείωσα ακόμη) αλλά δε μπορώ να αντιληφθώ γιατί θα έχω γνώσεις όταν παρω αυτό το χαρτί. κ γιατί τότε μόνο θα έχω την ελευθερία που ζητώ.

Κανείς δεν σε υποχρεώνει ,μόνο στον εαυτό σου είσαι υπόχρεη ,που σημαίνει οτι σαν ενήλικη σκεπτόμενη που είσαι θα παντρευτείς όταν νοιώσεις έτοιμη και για τον σκοπό που υπάρχει ο γάμος για να καλύψει δικές σου προσωπικές ανάγκες συντροφικότητας και απόκτησης παιδιών .Οσο για τις σπουδές η πιστοποίηση των σπουδών απαραίτητο αποδεικτικό για ανάληψη επαγγελματικής ευθύνης στο μέλλον μας οδηγεί στην ανάγκη απόκτησης πτυχίου και τίποτα άλλο .Αν δεν υπήρχε αυτή η ανάγκη θα πηγαίναμε σε μια βιβλιοθήκη και θα διαβάζαμε ότι μας ενδιέφερε (ακούγεται ιδανικό αλλά ανέφικτο),όχι ότι δεν μπορούμε να το κάνουμε στις ελεύθερες ώρες μας .Η γνώση μας δίνει μελλοντικά ελευθερία γιατί μας εξασφαλίζει τα εφόδια για να κερδίσουμε το ψωμί μας και αυτό μας καθιστά ελεύθερους .Βέβαια στις μέρες μας αυτό έχει ανατραπεί αρκετά ,όμως η γνώση και η πιστοποίηση αυτής πάντα βοηθά να βελτιώσουμε τον εαυτό μας και τη θέση μας στη κοινωνία και πάλι με αυτή την έννοια γινόμαστε ελεύθεροι σκεπτόμενοι άνθρωποι και όχι υποχείρια άλλων.