Γειά σου George. Καταρχάς σε καλοσωρίζουμε στην παρέα μας και σε ευχαριστούμε που μας επιλέγεις για να καταθέσεις τόσο εσωτερικά σου θέματα. Θα συμφωνήσω απόλυτα με την Ελένη-eka επειδή ακριβώς αυτό συμπεραίνω κι εγώ από αυτά που γράφεις. Το προτιμότερο λοιπόν θα είναι να "καθήσεις" σε ένα ειλικρινές όμως ΤΕΤ-Α-ΤΕΤ με τον εαυτό σου και να τον ΑΚΟΥΣΕΙΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ. Μάθε να ακους τα θέλω σου και όχι τα πρέπει. Όσο για τη γνώμη των γύρω και την επιβεβαίωσή σου μέσα από αυτό, θα σου κάνω μία απλή αλλά ουσιώδη ερώτηση που την έκανα και σε μένα όταν ήμουν στην αντίστοιχη με σένα θέση, αλλά και που την κάνω σε όλους με αντίστοιχες ανησυχίες. ΕΣΕΝΑ, ΠΟΙΟΣ ΣΟΥ ΖΗΤΗΣΕ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΣΟΥ Ή ΤΗΝ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΗ ΣΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΖΗΣΕΙ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΟΠΩΣ ΤΗ ΖΕΙ;
Kαι κλείνω αυτό το σχόλιο, καταθέτοντας το πως βγήκα εγώ από την αντίστοιχη φάση. Ενεργοποιήθηκα πέρα από τη δουλειά και τα γνωστά. Ως εθελόντρια, βρίσκοντας επιτέλους τον χορό που μου ταιριάζει και μέσα από εκεί ανθρώπους που καταλαβαινόμαστε επειδή μοιραζόμαστε κοινές αγάπες... Δοκίμασέ το και θα με θυμηθείς. Πίστεψέ με, στα 44 μου, μπορώ να πω με σιγουριά, ότι ούτε τα πτυχία, ούτε οι παχυλές αμοιβές σου φέρνουν την ευτυχία. ΤΑ ΠΙΟ ΠΟΛΥΤΙΜΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΔΩΡΕΑΝ.
p.s. PAD εδώ δεν είμαστε για να κρίνουμε οτιδήποτε δεν είναι ταιριαστό μας, αλλά να προσπαθούμε να μπούμε στη θέση του καθένα, ώστε να βοηθήσουμε να νιώσει καλύτερα. Η ισοπέδωση και η απαξίωση δε φέρνουν ποτέ αποτέλεσμα θετικό, μάλλον εκνευρισμό, απογοήτευση και την αίσθηση για άλλη μία φορά ότι είμαστε "προβληματικοί", "διαφορετικοί.