Γειά σας. Είμαι νέος άνθρωπος. Σε λίγο καιρό κλείνω ένα χρονικό που πάσχω από κατάθλιψη με συνοδο Υποχονδριαση. Δεν έχω πάει σε ψυχολόγο, παρά μόνο σε ψυχίατρο που με έστειλε σε ψυχολόγο. Το πήρα όμως απόφαση. Είναι παμπολες οι φορές που έχω νιώσει άσχημα. Μέχρι και ένας πονοκέφαλος νιώθω ότι είναι κάτι σοβαρό. Από την απελπισία νιώθω ότι πρέπει να καταστρέψω τον εαυτό μου. Κουραζομαι. Σήμερα πήρα την απόφαση να μιλήσω σε κάποιον, καθώς έχει αρχίσει να φαίνεται η θλίψη μου. Οι άνθρωποι γύρω μου με ρωτάνε τι έχω και δεν μπορώ να μιλήσω ανοιχτά. Γιατί ξέρω πως δεν μπορούν να με καταλάβουν. Και νιώθω τώρα ότι χωρίς να με απορρίπτει κανείς, εγώ ελεύθερα μπορώ να πω τι αισθάνομαι. Χωρίς φόβο και θλίψη.

Καλώς ήρθες στην παρέα μας. Το κλειδί στις καταστάσεις που βιώνουμε είναι πρώτιστα η εφαρμογή αυτών που μας συνιστούν οι ειδικοί. Μπορούμε να είμαστε πλήρως λειτουργικοί. Παίρνεις φαρμακευτική αγωγή; Κουράγιο και θα βρεις νηνεμία.

Όχι. Αλλά αν δεν υπάρξει βελτίωση τότε θα πάρω. Μακάρι όχι.

Η άποψη μου που πηγάζει μέσα από την εμπειρία είναι ότι το αν πάρουμε φαρμακευτική αγωγή, το είδος και η ποσότητα πρέπει να αποφασίζεται από το γιατρό. Ίσως χρειαστούν προσπάθειες μέχρι να βρεθεί η κατάλληλη αγωγή αλλά αξίζει τον κόπο. Το ευτυχές δεν είναι αν παίρνουμε ή όχι φαρμακευτική αγωγή αλλά η ποιότητα της ζωής που συνεπάγεται το ένα ή το άλλο. Εύχομαι να πάνε όλα καλά.