Alice Miller
Child Mistreatment, Child Abuse
www.alice-miller.com/index_en.php

H Alice Miller σπούδασε στη Βασιλεία (Ελβετία) φιλοσοφία, ψυχολογία και κοινωνιολογία. Μετά τη διδακτορική διατριβή της εκπαιδεύτηκε στη Ζυρίχη ως ψυχαναλύτρια και, για 20 χρόνια, εξάσκησε αυτό το επάγγελμα ενώ παράλληλα δίδασκε. Το 1980 αποφάσισε να σταματήσει την ψυχαναλυτική και διδακτική πρακτική και να ασχοληθεί με τη συγγραφή βιβλίων. Από τότε έχει δημοσιεύσει 10 βιβλία, με τα οποία γνωστοποίησε στο ευρύ κοινό τα αποτελέσματα των ερευνών της όσον αφορά τις αιτίες και τις συνέπειες των τραυμάτων της παιδικής ηλικίας. Γι' αυτές τις έρευνές της η συγγραφέας έχει κερδίσει τη διεθνή αναγνώριση.
Από την αρχική δημοσίευση του "Δράματος του Προικισμένου Παιδιού" (1979) ως την πρόσφατη αναθεώρησή του (1995) πέρασαν σχεδόν είκοσι χρόνια. Σε αυτό το διάστημα, οι προσωπικές εμπειρίες της συγγραφέως, οι νέες θεραπευτικές μέθοδοι, τα ιστορικά των αναγνωστών και αναγνωστριών που επικοινώνησαν γραπτώς μαζί της και που ο αριθμός τους υπολογίζεται σε αρκετές χιλιάδες, καθώς και η συνεχιζόμενη έρευνά της γύρω από την παιδική ηλικία, την οδήγησαν σε περαιτέρω διευκρινίσεις και αναθεωρήσεις των προηγούμενων απόψεών της, τις οποίες καταγράφει και αναλύει.

Μεταφρασμένα βιβλία, εκδόσεις Ροές:
1. Οι φυλακές της παιδικής μας ηλικίας ή Το δράμα του προικισμένου παιδιού
2. Το σώμα δεν ψεύδεται ποτέ
3. Το ξύπνημα της Εύας
Ανοίγοντας τα μάτια στο συναισθηματικό μας παρελθόν

έχεις διαβάσει κάποιο από τα βιβλία της;

Καλώς σας βρηκα! Καλη αρχη κ καλα να πάει αυτη η προσπάθεια. Ελπιζω να βοηθηθουν αρκετοι ή να παρουν καποιο ερεθισμα ή εναυσμα για την συνεχεια της προσπαθειας τους.

Χαιρομαι που το πρωτο μου ποστ εχει να κανει με πολυ αγαπημενα μου βιβλια κ την συγγραφεα που καπως με εστειλε οταν την πρωτοδιαβασα.

Εχω διαβασει κ τα 3. Αγαπημενο μου ειναι το "σωμα δεν ψευδεται ποτε", ισως γιατι μου αποκαλυψε πραγματα που δεν ειχα σκεφτει ποτε, αλλα ηταν σαν να υπαρχουν μεσα μου. Το προτεινω ανεπιφυλακτα

καλώς μας ήρθες!

"το σώμα δεν ψεύδεται ποτέ" μια κριτική στο diavasame.gr
Όχι πια, ''καλά παιδιά''

Κάθε βασανιστής, έχει υπάρξει θύμα.
Alice Miller

''Τίμα τον πατέρα σου και τη μητέρα σου'': η περίφημη Τέταρτη Εντολή, μπαίνει στο στόχαστρο της διεθνώς αναγνωρισμένης ψυχαναλύτριας και συγγραφέως Alice Miller, στο βιβλίο ''Το σώμα δεν ψεύδεται ποτέ''. Με πλήθος παραδειγμάτων τόσο από τις ζωές μεγάλων συγγραφέων όσο και από δικούς της ασθενείς, η συγγραφέας αποδεικνύει ότι πολλές ψυχοσωματικές νόσοι αλλά και περιπτώσεις εθισμού σε ουσίες καθώς και οι διατροφικές διαταραχές (κυρίως η νευρική ανορεξία), έχουν τις ρίζες τους στην κοινωνική και θρησκευτική επιβολή της εντολής αυτής: να αγαπάμε και να τιμούμε τους γονείς μας ακόμα και όταν δεν το αξίζουν - διότι μας κακομεταχειρίστηκαν στην παιδική μας ηλικία.

Το σώμα έχει τη δική του μνήμη και τη δική του λογική, υποστηρίζει η Miller, κι όταν το καταπιέζουμε ή αγνοούμε τα όσα μας λέει (επειδή δεν είναι ηθικά αποδεκτά από το κοινωνικό περιβάλλον και το σύστημα αξιών που μας επέβαλαν ως σωστό), αντιδρά με την ''αρρώστια'': είναι ο δικός του τρόπος να μας ζητήσει να προστατέψουμε τον εαυτό μας από εκείνους τους γονείς που δεν αξίζουν αυτό τον τίτλο. Αν απλά τους συγχωρήσει κάποιος και δικαιολογήσει τη συμπεριφορά τους εκλογικεύοντάς την (όπως συμβουλεύουν οι περισσότεροι ψυχολόγοι), τότε όχι μόνο θα ταλαιπωρείται από ψυχοσωματικές ασθένειες, αλλά θα καταδικάσει και τα δικά του παιδιά στον ίδιο φαύλο κύκλο.

Οι απόψεις της Miller ίσως φανούν ακραίες σε μια κοινωνία όπως η ελληνική, με τόσο ισχυρούς οικογενειακούς δεσμούς (και με χιλιάδες γνωστά ή άγνωστα δράματα παιδικής κακοποίησης μέσα στην οικογένεια). Προσωπικά τις βρήκα ενδιαφέρουσες, επιστημονικά τεκμηριωμένες και σε κάποια σημεία, λυτρωτικές: ο ρόλος ''του καλού παιδιού'' είναι ένα μεγάλο ψυχολογικό βάρος και η ψυχαναγκαστική επιβολή του είναι ήδη κακοποίηση. Διαβάστε το οπωσδήποτε - όχι μόνο αν είχατε πέσει θύματα κακομεταχείρισης από τους γονείς σας, αλλά κυρίως αν έχετε ή πρόκειται να αποκτήσετε παιδιά.

www.diavasame.gr/book.cfm?itemID=672

===

"τίμα τον πατέρα σου και τη μητέρα σου"

καλησπέρα..
πολύ χαίρομαι που υπάρχουν κ άλλοι αναγνώστες της Alice Miller. προσωπικά, μου πρωτοσύστησε μια φίλη "οι φυλακές της παιδικής ηλικίας" κ μου άρεσε αρκετά. θέλω να διαβάσω κ τα υπόλοιπα. στο site της συγγραφέως καταενθουσιάστηκα με τα όσα γράφουν οι αναγνώστες κ απαντάει η ίδια.

Alice Miller – Οι φυλακές της παιδικής μας ηλικίας

Πολλοί άνθρωποι αναγκάστηκαν, όταν ήταν παιδιά, να μάθουν να κρύβουν πολύ επιδέξια τα συναισθήματα, τις επιθυμίες και τις ανάγκες τους προκειμένου να ικανοποιήσουν τις προσδοκίες των γονέων τους και να κερδίσουν την «αγάπη» τους. Ως ενήλικες μπορεί να κυνηγούν την επιτυχία, έχουν όμως ταυτόχρονα μια υποβόσκουσα αίσθηση ότι δεν αξίζουν τίποτα. Χωρίς ποτέ να τους έχει επιτραπεί να εκφράσουν τα πραγματικά τους συναισθήματα, και έχοντας χάσει την επαφή με τον αληθινό τους εαυτό, εκδραματίζουν τα καταπιεσμένα συναισθήματά τους με επεισόδια κατάθλιψης ή καταναγκαστικής συμπεριφοράς, ή ακόμα και με ιδέες μεγαλείου. Στη συνέχεια, με τη σειρά τους, μεταφέρουν αυτή την κληρονομιά της καταπίεσης στα δικά τους παιδιά. Αυτό το σπαρακτικό και οξυδερκές βιβλίο είναι ένα πρώτο βήμα για την ανακάλυψη των αναγκών μας και της δικής μας αλήθειας στην προσπάθειά μας να ξεφύγουμε από αυτόν το φαύλο κύκλο.

Σπάνιο κι ακαταμάχητο με το γεμάτο συμπάθεια, ανεπιτήδευτο λόγο του. Τα παραδείγματα της Alice Miller είναι τόσο ζωντανά και συνηθισμένα που αγγίζουν το πληγωμένο παιδί που υπάρχει μέσα σε όλους μας.

New York Magazine

Τα παιδιά ξεκινούν αγαπώντας τους γονείς τους. Μετά από κάποιο διάστημα, τους κρίνουν. Σπάνια, αν ποτέ, τους συγχωρούν. Oscar Wilde