Το αγόρι μου και παρολίγον αντρας μου, μου έκρυψε το γεγονός ότι έπασχε από διπολική διαταραχή, μέναμε μαζί ενάμησι χρόνο και δεν είχα καταλάβει τίποτα. Ο πιο στοργικός και γλυκός ανθρωπος του κόσμου, κοινωνικός, με χιούμορ και με έκανε να νιώθω ασφάλεια. Η αλήθεια βγήκε στην επιφάνεια όταν ενώ ήμουν έγκυος, μετά από εναν καυγα έπαθε μια κρίση. Έχασε την επαφή με την πραγματικότητα και επαναλάμβανε τα ίδια και τα ίδια. Έγω έπαθα σοκ, δεν ήξερα τι να κάνω...τηλεφώνησα στους δικούς του, οι οποίοι ήρθαν μου είπαν να φύγω, και έπειτα τον πήγαν σε κλινική.
Έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου και ακόμη και τώρα το μόνο που σκέφτομαι είναι μακάρι να ήξερα και να είχα δει τα σημάδια. Ο ανθρωπός μου νοσηλεύτηκε, με κατηγορούσε ότι εγώ εφταιξα για την καταστασή του κτλ. Οι δικοί του ενώ ήταν στην κλινική μια βδομάδα συνέχιζαν να λένε ψέματα...ότι δεν έχει τίποτα...
Μετά από όλη αυτή την περιπέτεια επιτέλους επέστρεψε και είπαμε να κάνουμε μια νέα αρχή χωρίς ψέματα, και μισές αλήθειες. Θα πάμε μαζί στη γιατρό και θα δοκιμάσουμε ο καθένας στο σπίτι του προς το παρον.
Το θέμα είναι ότι οι γονείς μου έχουν φρικάρει, θεωρούν ότι εξαπατήθηκαν- και δεν έχουν άδικο, και μου δήλωσαν ότι δεν προκείται ποτέ να αποδεχτουν τη σχέση μας. Εγώ νιώθω ότι θέλω να δώσω μια δευτερη ευκαιρία...και ότι η αγάπη στα δύσκολα δοκιμάζεται...αλλά θα αντέξουμε?

Το οτι σου εκρυψε οτι πασχει απο διπολικη ,πραγματικα σου λεω οτι και για μενα θα ηταν ενα σοκ,και θα εχανα τη γη κατω απο τα ποδια μου .Αλλα οχι μονο απο διπολικη ,αλλα απο οτιδηποτε αλλο και να επασχε και αν μου το ειχε κρυψει Ειμαι απο τους ανθρωπους που πιστευω οτι οι σχεσεις πρεπει να βασιζονται στην εμπιστοσυνη στην ειλικρινεια στην αγαπη και στον αλληλοσεβασμο
Αλλα θα παω απο την αλλη πλευρα τωρα κοριτσι μου και θα σου οτι μπορει να μην μπορουσε να το σου το πει για χιλιους λογους ,που μπορει να προερχονται απο πολλα βιωματα ,και παραγοντες εξωτερικους εσωτερικους
Να το συζητησετε αυτο ,οταν θα ερθει η ωρα η καταλληλη
Δεν ειμαι διπολικη ,δεν ξερω πως ειναι ,και ισως να λεω και ακυρα πραγματα εδω .
Αλλα ,αν θεωρουσα οτι ο ανθρωπος μου ειναι ο ποιο γλυκος τρυφερος στοργικος ,κοινωνικος ανθρωπος ,και με χιουμορ ,που μου εχει χαρισει ομορφες στιγμες ,αυτος που ερωτευτηκα ,αγαπησα και αποφασισαμε να φερουμε και ενα βλασταρακι σε αυτον τον κοσμοκαι ακομα τον αγαπω.Ειλικρινα δεν θα με ενοιαζε αν οι δικοι μου θεωρουσαν οτι εξαπατηθηκαν ,και παθαν την φρικη της ζωης τους .Βλεπω μια επιρροη αρκετα δυνατη, καιτους δικαιολογεις σε αυτα που νιωθουν οτι εχουν δικιο Γιατι?
Εγω θα κοιτουσα τα δικα μου συναισθηματα .το πως το αισθανομαι εγω μεσα μου ολο αυτο ,και αν μπορω εγω να το αντεξω ,και οχι τι επαθαν οι αλλοι!
Οι αλλοι δεν θα ζησουν μαζι του pumpa μου αλλα εσυ Και αυτο θελει και μια ενημερωση ,πραγμα που βλεπω εδω οτι η οικογενεια σου δεν την εχει ,και αν ηθελες να ενημερωθεις και συ πανω στη διπολικη ,και να τους ενημερωσεις αν το κρινεις απαραιτητο οτι χρειαζεται
Αν εσυ μπορεις με τον ανθρωπο σου να το διαχειρηστεις ,ομορφα και ωραια χωρις να καταπιεστεις απο εξωτερικες παρεβμολες ,και χωρις να ριχνεις μεγαλο βαρος στη γνωμη της οικογενειας σου ,και το θελετε πραγματικα και οι δυο και αυτο πο νιωθετε ο ενας για τον αλλον και ειναι βαθυ και αμοιβαιο ,δεν βλεπω γιατι οτι δεν μπορει να να λειτουργησει αυτη η σχεση .αν και οι δυο κανετε μια προσπαθεια Και απο οτι εγραψες βλεπω οτι τα αισθηματα υπαρχουν ,και αυτο ειναι ομορφο

Αυτα στα ειπα με εμπειρια μονο σαν καταθλιπτικη αρκετα χρονια .

Ισως τα παιδια εδω να σου πουν κατι περισσοτερο ,αλλα αυτο που ηθελα να πω ειναι προσωπικα πιστευω οτι αν αγαπουσα ,θα ακουγα τη καρδια μου. Και δεν θα με ενοιαζε αν θα αποδεχτουν η οχι τη σχεση οι γυρω μου . Αλλα αν εγω την αποδεχομαι

Αν εσύ θεωρούσες ότι είχες εξαπατηθεί θα ήταν λογικό, αλλά οι γονείς σου, από πού και ως πού;
Το αν θα αποκαλύψουμε ότι έχουμε διπολική διαταραχή και σε ποιόν θα το αποκαλύψουμε είναι δικαίωμά μας πλήρως αναγνωρισμένο από το νόμο, γι'αυτό υπάρχει και το ιατρικό απόρρητο...
Οπότε οι γονείς σου δεν έχουν κανένα λόγο να θεωρούν ότι εξαπατήθηκαν και κανένα λόγο να μην αποδέχονται οποιαδήποτε σχέση, εφόσον είναι δική σου επιλογή.
Μήπως να έρθουν και οι γονείς σου στο γιατρό; Για να σκεφτόσασταν να παντρευτείτε υποθέτω ότι έχεις ενηλικιωθεί, πώς τους αφήνεις να επεμβαίνουν με τέτοιο τρόπο στη ζωή σου;
Ίσως η επεμβατικότητά τους (μάλλον παρεμβατικότητα) στη ζωή σου να ήταν ο λόγος που δεν ανοίχτηκε και δε σου αποκάλυψε τίποτα...
Από την άλλη, και οι δικοί του γονείς κάνουν σα να μην έχει τίποτα, οπότε ίσως αυτοί τον παρακίνησαν να μη λέει τίποτα για το θέμα αυτό- ότι και να ισχύει, πραγματικά θεωρώ ότι δεν ήταν υποχρεωμένος να σου πεί οτιδήποτε για την κατάσταση της υγείας του, όπως και εσύ δε θα είσαι υποχρεωμένη να του πεις οτιδήποτε για δικά σου προβλήματα υγείας αν ποτέ εμφανίσεις...
Βέβαια θα ήταν σίγουρα καλύτερο να ξέρεις τί έχει ώστε να φέρεσαι κι εσύ ανάλογα και να μην τον φέρνεις στα άκρα...
Αλλά, έπασχε σίγουρα από διπολική και από πρίν ή την εμφάνισε τότε που νοσηλεύτηκε; Επειδή ναι μεν λες ότι σου το έκρυψε, αλλά λες ότι μένατε και μαζί... Σου έκρυβε και τα φάρμακά του; Και όταν είχε ραντεβού με το γιατρό του, πού σου έλεγε ότι πήγαινε;
Ή μήπως 1,5 χρόνο που ήσασταν μαζί ήταν χωρίς φαρμακευτική αγωγή και χωρίς να παρακολουθείται από ψυχίατρο;

"Το θέμα είναι ότι οι γονείς μου έχουν φρικάρει, θεωρούν ότι εξαπατήθηκαν- και δεν έχουν άδικο, και μου δήλωσαν ότι δεν προκείται ποτέ να αποδεχτουν τη σχέση μας."

Και δεν έχουν άδικο; Και μόνο το γεγονός ότι μπαίνεις στη διαδικασία να υποστηρίξεις τους γονείς σου...
Δηλαδή, δεν έχουν άδικο οι γονείς σου, άρα έχει άδικο ποιος; Το αγόρι σου;
Και γιατί έχουν φρικάρει οι γονείς σου, επειδή θεωρούν ότι εξαπατήθηκαν ή επειδή ο φίλος σου έχει διπολική διαταραχή;
Η εγκυμοσύνη εξελιχθηκε ομαλά; Δηλαδή είναι και πατέρας του παιδιού σου; Δηλαδή οι γονείς σου δεν εγκρίνουν τη σχέση σου με τον πατέρα του παιδιού σου; Δε σκέφτονται καν ότι το παιδί έχει ανάγκη τον πατέρα του, ακόμα κι αν αυτός πάσχει από διπολική διαταραχή;
Αν είναι έτσι τα πράγματα, τότε οι γονείς σου θα χρειαστούν σίγουρα συμβουλευτική, για να μάθουν να μην καταστρέφουν τις ζωές των άλλων... τη δικιά σου πρώτα και μετά και του παιδιού σου!

Σας ευχαριστώ πολύ για τη βοηθειά σας...όσον αφορά στους γονείς μου, μπορεί να είμαι ενήλικη αλλά αν δεν ήταν αυτοί δεν θα είχα καταφέρει να αντέξω όλα όσα συνέβησαν. Μου στάθηκαν την πιο δύσκολη στιγμη της ζωής μου. Και ναι θεωρώ ότι δεν έχουν άδικο να νιώθουν έτσι, και εγώ αν κάποιος φερόταν έτσι στο παιδί μου, θα αντιδρούσα πολύ χειρότερα.Επιπλέον, δεν ανακατευτηκαν ποτέ στη ζωή μας, αυτό το έκαναν μόνο οι δικοί του,και τώρα καταλαβαίνω το λόγο, για να τον προσέχουν προφανώς. Αυτό που έκανε τα πράγματα να φτάσουν σε αυτό το σημείο είναι ότι ενώ ο ανθρωπός μου νοσηλευόταν μια βδομάδα, οι δικοί του συνέχιζαν να λένε ότι δεν έχει τίποτα, έπαθε μια απλή επιληπτική κρίση...το παιδί δυστυχώς το έχασα και δεν νοιάστηκαν καθόλου.

Εγώ θα κάνω αυτό που λέει η καρδιά μου, και αυτό είναι να σταθώ στον ανθρωπό μου, αλλά νιώθω απογοητευμένη από τους δικούς του, γιατί αυτοι έχουν μεγάλο μερίδιο ευθύνης για τη στάση των δικών μου και για όλα όσα έγιναν. Η μητέρα του γύρισε και είπε, ενώ στην αρχή δεν είχε ιδέα και όλα ήταν μια χαρά με το παιδί της, ότι δεν ανέβηκαν πάνω (την ώρα της κρίσης) επειδή φοβήθηκαν...

Πάντα τις αποφάσεις τις έπαιρνα μόνη μου, και ποτέ δεν επηρεαζόμουν. Απλά, τώρα μετά από όλα αυτά σκέφτομαι ότι έπρεπε να δω τα σημάδια. Ήξερα ότι παίρνει φάρμακα για την επιληψία, θεωρούσα ότι ήταν σαν αυτά που παίρνω εγώ για το θυροειδή. Στο γιατρό όσο ήμασταν μαζί ήξερα ότι είχε παει μια φορά. Όταν έπαθε την κρίση ήμασταν σε πολύ δύσκολη κατάσταση, εγώ κοιμόμουν συνέχεια λόγω εγκυμοσύνης, δεν μιλούσαμε, δεν κάναμε πράγματα, είχαμε οικονομικής φύσεως θέματα (τα οποία είχαν δημιουργηθέι λόγω της μανιακής κρίσης). Το μόνο που σκέφτομαι τώρα, είναι μακάρι να ήξερα, για να μην είχαμε φτάσει σε αυτή την κατάσταση...μακάρι να μην ήμουν τόσο αφελής...

www.amazon.com/Clinical-Spectrum-Symptom...d=1298058683&sr=1-31

...Μήπως το παιδί είχε όντως επιληψία και λόγω αυτής εμφάνισε και συμπτώματα διπολικής;
Τη διάγνωση την ξέρεις από τον ίδιο ή την υποθέτεις με βάση τα συμπτώματα;
Συγγνώμη που κάνω το δικηγόρο του διαβόλου...

Δυστυχώς πολλοί ασθενείς και οι γονείς τους επιλέγουν να μην είναι ανοιχτοί με το θέμα της διπολικής διαταραχής, αυτό φυσικά δεν είναι προς όφελός τους, αλλά αν σκεφτείς το στίγμα που υπάρχει στην κοινωνία μας για τους διπολικούς, είναι μία αντίδραση... κατανοητή και αναμενόμενη- δε λέω φυσιολογική, ούτε δικαιολογημένη, αλλά όταν ακούς στις ειδήσεις "ο μανιακός δολοφόνος" και άλλα τέτοια ωραία, θα προτιμήσεις να μην πείς πουθενά ότι είσαι ο "μανιακός", παρά να προσπαθήσεις να αποδείξεις ότι, επειδή είσαι "μανιακός", αυτό δε σημαίνει ότι είσαι και δολοφόνος/επικίνδυνος...
Όπως λέει και η γνωστή έκφραση... "άντε να αποδείξεις ότι δεν είσαι ελέφαντας"...

Το τραγικότερο γεγονός που σου συνέβη είναι που έχασες το μωρό σου... πραγματικά λυπήθηκα πολύ όταν το διάβασα, κι ας μη σε ξέρω...
Απορώ κιόλας πώς μετά από αυτό συνεχίζεις να έχεις αισθήματα γι'αυτό το άτομο, εγώ στη θέση σου δε θα ήθελα να τον ξαναδώ, θα τον θεωρούσα υπεύθυνο για ότι μου συνέβη...
Ψάξε και το PTSD μήπως το έπαθες και χρειάζεσαι βοήθεια, είναι συχνό φαινόμενο μετά από εγκυμοσύνες που διακόπηκαν βίαια...

Μην κατηγορείς τον εαυτό σου, μη σκέφτεσαι ότι ΕΣΥ επρεπε να ειχες δει τα σημαδια, γιατί και να τα είχες δεί, αφού δεν είχες την ενημέρωση και την εμπειρία, δε θα ήξερες πώς να τα ερμηνεύσεις... δεν είναι δική σου δουλειά να είσαι ο γιατρός του αγοριού σου, ήταν δική του δουλειά να μείνει σταθερός ή αλλιώς να σου εξηγήσει τί του συμβαίνει...
Καλή τύχη σε όλους σας, και επειδή έχεις μια σχέση μαζί του, δε χρειάζεται να έχεις και με τους γονείς του... μείνε μακριά από αυτούς, αν όχι για οποιονδήποτε άλλο λόγο, για την αναισθησία που έδειξαν όταν χάθηκε το εγγονάκι τους, έστω κι αν δεν είχε προλάβει να γεννηθεί, ήταν εκεί, υπήρχε...

pumpa, κατηγορείς άδικα τον εαυτό σου. ο άντρας σου ήταν υποχρεωμένος να δει τα σημάδια και να απευθυνθεί στον γιατρό του και όχι εσύ που δεν είχες ιδέα περί τίνος πρόκειται. δεν είναι σπάνιο το φαινόμενο να αποσιωπάται η διπολική- ίσως με αυτόν τον τρόπο πιστεύουμε ότι την ξεπερνάμε και ότι γινόμαστε καλά. απ΄ότι λες κι εσύ αυτός ο άνθρωπος σήμαινε πάρα πολλά για σένα οπότε προτείνω να κάνετε μια κουβέντα, να τα βάλετε κάτω και να δείτε τι και πως με αγάπη και ειλικρίνεια.
όσον αφορά τους γονείς σου καλώς νοιώθουν όσα νοιώθουν αλλά με τον άνθρωπο αυτόν εσύ και μόνο εσύ θα αποφασίσεις αν θα συμπορευτείς παρακάτω στη ζωή και κανένας άλλος.

Ο ανθρωπός μου επανήλθε πλήρως την τελευταία βδομάδα, μπορέσαμε να μιλήσουμε και αποφασίσαμε να κάνουμε μια νέα αρχή με τα χαρτιά ανοιχτά και χωρίς ψέματα. Μου είπε ότι μου το έκρυψε γιατί φοβόταν ότι θα με έχανε...
Αυτή τη στιγμή είμαστε ο καθένας στο πατρικό του, αλλά θέλω να το βλέπω ως δοκιμασία και ότι αν τα όσα νιώθουμε είναι αληθινά ότι θα τα καταφέρουμε να κάνουμε υπομονη, και όταν ξανασταθούμε στα πόδια μας να κάνουμε μια νέα αρχή.
Είναι από τους ανθρώπους που δεν έχει ενημερωθεί για την καταστασή του γιατί όπως λέει:
''μου αρκεί που το έχω, δεν χρειάζεται να διαβάσω και για αυτό''. Προσπαθώ με τον τρόπο μου να του αλλαξω αυτή την ιδέα, γιατί αν δεν ξέρεις πως μπορείς να το αντιμετωπίσεις όταν έρθει η ώρα? Το θετικό είναι ότι συμφώνησε την επόμενη φορά να πάμε μαζί στο γιατρό και να το ξεπεράσουμε μαζί, σαν ζευγάρι... όπως έπρεπε να γίνει από την αρχή.
Δεν ξέρω τι άλλο πρέπει να κάνω για να βοηθήσω πέρα από το να ενημερωθώ. Πίστευω σε αυτόν, αλλά με τρομάζουν οι δυσκολίες της ζωής και ότι κάτι τέτοιο μπορεί να ξανασυμβεί. Μπορείς να αποτρέψεις αυτά τα επεισόδια μόνο με την πρόληψη; Ποια πρέπει να είναι η στάση μου; Αρκεί η αγάπη για να παλέψεις με τη δ.δ.;

τι νέα pumpa; ξεκίνα να διαβάζεις αυτό:
www.psychiatry24x7.gr/bgdisplay.jhtml?it...me=brainchip_bipolar και μετά συζητάμε τις απορίες σου!

Καλημέρα σε όλους,

Τα πράγματα έχουν φτιάξει πολύ, ο ανθρωπός μου έχει επανέλθει και από βδομάδα θα ξεκινήσει δουλειά! Συζητάμε για όλα πλέον και νιώθω ότι θα τα καταφέρουμε! Πήγαμε μαζί στη γιατρό του, και έχει αρχίσει να συνειδητοποιεί αυτό που του λέω όλο αυτό το διάστημα, ότι για να αντιμετωπίσεις κάτι πρέπει να ξέρεις τι είναι, είναι κάτι το απαραίτητο.

Αποφασίσαμε να αφήσουμε να περάσει αυτός ο χρόνος, και μετά αν είμαστε καλά μαζί να κοιτάξουμε το μέλλον. Ξέρω ότι δεν θα είναι εύκολο, αλλά θα το παλέψουμε μαζί!

Μακάρι να πάνε όλα καλά, γιατί έχουμε να αντιμετωπίσουμε πολλά...

μπράβο του κ μπράβο σας! καλή τύχη κ καλή δύναμη!

Ευχαριστώ πολύ

Με βοήθησε πολύ ο οδηγός αυτοβοήθειας για άτομα με δ.δ. Απ΄όλα όσα έχω διαβάσει μέχρι τώρα έχω κατανοήσει, όσο γίνεται φυσικά, αρκετά πράγματα. Ξέρω ότι δεν θα είναι εύκολο γιατί θα έχουμε να αντιμετωπίσουμε πολλά, αλλά θα κάνω ότι μπορώ για να τα καταφέρουμε παρόλο που δεν μας ευνοουν οι συνθήκες...
Ωστόσο, δεν κρύβω το γεγονός ότι φομάμαι μήπως ξαναπεράσω μια παρόμοια κατάσταση, γιατί δεν ξέρω αν θα το αντέξω...και η ερωτησή μου είναι η εξής: όταν κάποιος παιρνει την αγωγή του, πόσες πιθανότητες έχει να ξαναπάθει μια κρίση μανίας τοσο σοβαρή ώστε να νοσηλευτεί; Αν προσέχουμε μπορούμε να το ελέγξουμε;
Όταν επισκεφτήκαμε μαζί τη γιατρό, ουσιαστικά έκανε ένα μονόλογο, αλλά δεν μου έδωσε την ευκαιρία να ρωτήσω κάποια πράγματα, και το παρουσίασε σαν κάτι το απλό που δεν θα είχε συμβεί αν απλά ακολουθούσε την αγωγή του. Είναι όντως τόσο απλά τα πράγματα, ή επειδή ήταν μπροστά τα είπε πιο καλυμένα και ανάλαφρα απ'οτι είναι στην πραγματικότητα;
Επιπλέον, η δ.δ. έχει κάτι σαν βαθμίδες ανάλογα με την περίπτωση;
Είναι τόσα πολλά αυτά που με προβληματίζουν...

όταν κάποιος παίρνει την αγωγή του μειώνει τις πιθανότητες να ξαναπάθει επεισόδιο αλλά αυτό εξαρτάται και από το lifestyle που ακολουθεί π.χ. πρόγραμμα ύπνου, ουσίες κτλ. με συστηματική παρακολούθηση και όταν πλέον αποδεχτεί την κατάσταση και αποφασίσει να την αντιμετωπίσει δυναμικά π.χ. να ενημερωθεί-ψυχοεκπαιδευθεί τότε ναι, οι πιθανότητες είναι με το μέρος του.

ύστερα, θα ήθελα να έχεις υπ' όψιν σου πως η συνεδρία είναι ένας προσωπικός χώρος κ καλό θα ήταν κατά την άποψή μου αν θέλεις να ενημερώνεσαι για την πορεία του να το κάνεις πριβέ με την γιατρό.

η δδ κατά βάσι χωρίζεται σε 4 κατηγορίες:
διπολική τύπου 1 όπου ο πάσχων έχει κάνει ένα μανιακό
διπολική τύπου 2 όπου ο πάσχων κάνει υπομανιακά κ κανένα υπομανιακό
ταχεία εναλλαγή φάσεων όπου ο πάσχων κάνει υπομανιακά κ πάλι αλλά συχνότερα
διπολική μη προσδιοριζόμενη αλλιώς όπου είναι όλα τα υπόλοιπα

ό,τι άλλη απορία έχεις, εδώ είμαστε.

Σε ευχαριστώ πολύ Βασίλη,

Όλα όσα έχω διαβάσει με έχουν βοηθήσει πολύ. Σε αυτό που λες σχετικά με τις επισκέψεις στη γιατρό του, αρχικά μπήκε μόνος του και έπειτα μπήκα και εγώ. Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι ότι η γιατρός του ουσιαστικά δεν μου είπε κάτι σχετικό, γενικότητες, και αν δεν ήμουν μπροστά στο επεισόδιο της μανίας, θα μπορούσα ευκολα να πιστέψω ότι ο ανθρωπός μου έχει γρίπη.
Το άσχημο με την περιπτωσή μου είναι ότι η οικογενειά του κρύβει πράγματα, ακόμα και από τον ίδιο. Η μητέρα του, με την οποία δεν θέλω να έχω επαφές, γιατί προσπαθώντας να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα λέει ασυναρτησιες και της ξεφευγουν πράγματα χωρίς καν να τη ρωτήσεις, μου είπε ότι ο ανθρωπός μου δεν ξέρει όλη την αλήθεια και ότι ήταν εντολή γιατρού να μην μου πουν για τη δ.δ. παρόλο που ήμουν έγκυος και έτοιμη να παντρευτώ το γιό της. Εντωμεταξύ, ο συντροφός μου μου αποκάλυψε μετά από αυτά ότι η γιατρός του είπε ότι δεν μπορούσα να μπω και εγώ γιατί δεν είμαι συγγενής α' βαθμού, και με προτροπή δική του το επέτρεψε.
Υπάρχει περίπτωση όλα αυτά να συμβαίνουν με την καθοδήγηση της μητέρας του, και η γιατρός να με αντιμετωπίζει έτσι; Ειλικρινά δεν ξερω τι να σκεφτώ. Αν ο συντροφός μου συμφωνήσει να με ενημερώσει η γιατρός, δεν είναι υποχρεωσή της να το κάνει; ή θα πρέπει να λάβει υπόψην της τις αποφάσεις των γονιών του;Στο κάτω κάτω της γραφής, εμείς θα περάσουμε τη ζωή μας μαζί, οπότε όλο αυτό αφορά ΕΜΑΣ.
Σκεφτηκα στο επόμενο ραντεβού να μιλήσω ανοιχτά στη γιατρό του, αλλά δεν ξέρω αν πρέπει ή αν θα βγει κάτι. Γιατί εγω ήμουν μπροστά στο επεισόδιο, και όλα όσα ξέρει από τρίτους ειναι παραπληροφόρηση.
Συγνώμη, αν σας κούρασα αλλά πριν όλα αυτά ήμουν ένα άτομο που είχε εμπιστοσύνη στους
ανθρώπους, πλέον δεν τα βλέπω όλα με αφέλεια. Και αυτό που ξέρω είναι ότι για να είμαστε καλά μαζί με τον αγαπημένο μου, θα πρέπει να επικεντρωθούμε στην αλήθεια!Για να μπορέσουμε να το αντιμετωπίσουμε Μαζί πρέπει να πέσουν οι μάσκες!

Μπορείτε να βρείτε κάποιο πρόγραμμα οικογενειακής θεραπείας (όπου ως οικογένεια θα νοείστε εσύ και ο σύντροφός σου) για να σας λύσουν τις απορίες και των δύο ταυτόχρονα, αλλιώς θα πρέπει να απευθυνθείς ατομικά μόνη σου σε κάποιον ειδικό, αφού η δική του ψυχίατρος δεν είναι συνεργάσιμη...

Άλλη λύση θα ήταν να του προτείνεις να αλλάξει γιατρό, ώστε να βρείτε έναν άνθρωπο που να σας ταιριάζει πιο πολύ, αλλά αυτό θα είναι επικίνδυνο και για την επιδείνωση των συμπτωμάτων, αφού κάθε σοβαρή αλλαγή μπορεί να προκαλέσει επιπλέον άγχος...

Α, και επειδή ο άνθρωπός σου έχει διπολική διαταραχή, αυτό δε σημαίνει ότι θα πρέπει να γίνεις ειδικός στην ασθένεια αυτή, απλά να ξέρεις κάποια βασικά πράγματα ώστε να είσαι βοηθητική παρουσία στη ζωή του, να πάει μπροστά μαζί σου και όχι πίσω...
Αν σου γίνει αυτοσκοπός να μάθεις τα πάντα για την ασθένεια, και δε θα το καταφέρεις, και θα ασχολείσαι περισσότερο με αυτή παρά με τη σχέση σου...

Δοκίμασε απλά και πρακτικά πράγματα, όπως να μην τον πιέζεις, να μην τσακώνεστε έντονα αλλά να συζητάτε ήρεμα για την κάθε διαφωνία, να μη γίνεσαι αιτία για να αλλάξει δραματικά το πρόγραμμα ύπνου του (να μην τον ωθείς να ξενυχτάει, για παράδειγμα), να του προτείνεις βόλτες για περπάτημα ή άλλου είδους άσκηση όπως γυμναστήριο, χορό, κολυμβητήριο-η άσκηση θα βοηθήσει κι εσένα, αλλά ακόμα περισσότερο εκείνον!

Άποψή μου φυσικά, σχετικά με την αντιμετώπιση που εγώ θα ήθελα από τη σχέση μου... αλλά νομίζω αυτά που πρότεινα δε βλάπτουν καμμία σχέση και αντίθετα, είναι ωφέλιμα για οποιαδήποτε σχέση, όχι απαραίτητα για μια σχέση όπου το ένα από τα δύο άτομα έχει διπολική διαταραχή!

Δεν έχεις άδικο σε αυτά που λες... δεν υπάρχει λόγος να προσθέσω περισσότερο αγχος στην ηδη αγχωτική κατάσταση που ζούμε. Η ζωή μας έχει υποστεί ριζικές και δραματικές αλλαγές το τελευταίο τρίμηνο. Δεν μένουμε πια μαζί, οι σχέσεις όσον αφορά στους γονείς μας είναι τεταμένες, θέλουμε να ξαναφτιάξουμε τη ζωή μας μαζί αλλά θα χρειαστεί ένα διάστημα να ορθοποδήσουμε και οι δυο.
Έχω μιλήσει με ειδικούς, αλλά επειδή δεν ξέρουν το ιστορικό μου είπαν κάποια γενικά πράγματα και μου υπέδειξαν ότι αν θέλω να μάθω περισσότερα θα πρέπει να ενημερωθώ από τη γιατρό του.
Έπειτα από πολλή σκέψη αποφάσισα να κάνω πράγματα που θα τον βοηθήσουν να ηρεμήσει. Δεν σας κρύβω ότι είμαι πολύ θυμωμένη με την οικογενειά του, αλλά Θα αφήσω πείσματα και εγωισμούς, όσο κι αν με έχουν πληγώσει, και θα προσπαθήσω να τους δώσω άλλη μια ευκαιρία.
Θέλω να σας ευχαριστήσω για ακόμη μια φορά- συγνώμη αν επαναλαμβάνομαι- γιατί όλα όσα έχω διαβάσει εδώ με έχουν βοηθήσει να δω πιο καθαρά την όλη κατάσταση...