Αρχική Forum ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ Κατάθλιψη, και πάλι
Γεια χαρά, Επισκέπτης
Όνομα χρήστη: Κωδικός: Να με θυμάσαι
  • Σελίδα:
  • 1

ΘΕΜΑ: Κατάθλιψη, και πάλι

Κατάθλιψη, και πάλι 18 Φεβ 2013 20:32 #3798

  • Barbie
  • ( Μέλος )
  • Το Άβαταρ του/της Barbie
  • ΕΚΤΟΣ ΣΥΝΔΕΣΗΣ
  • Φρέσκος Boarder
  • Δημοσιεύσεις: 5
  • Ληφθείσες Ευχαριστίες 2
  • Κάρμα: 0
Γεια σε όλους, είμαι καινούργια εδώ. Υποφέρω από κατάθλιψη εδώ και κάποια χρόνια. Συγκεκριμένα, αυτή τη στιγμή διανύω το 5ο επεισόδιό μου. Είμαι 39 χρονών, παντρεμένη με δύο παιδάκια. Στα φυσιολογικά μου είμαι ένας θετικός και αισιόδοξος άνθρωπος, με ικανότητα να αντιμετωπίσω αυτή τη ζωή και στα έυκολα και στα δύσκολα. Και έχω περάσει και αρκετά δύσκολα τα τελευταία χρόνια: έχασα ένα μωρό στον 6ο μήνα της εγκυμοσύνης (μεταξύ των δύο μου), έχασα τη μαμά μου από καρκίνο πριν από 10 μήνες περίπου, μετά από μεγάλη και δύσκολη πάλη. Την κατάθλιψή μου την αντιμετωπίζω κατάματα, με ταλαιπωρεί, αλλά δεν με ορίζει. Το πρώτο επεισόδιο πέρασε μόνο του μετά από 1 χρόνο ταλαιπωρίας. Τη δεύτερη φορά (5 χρόνια μετά), κατέληξα σε κάποιον φίλο ψυχίατρο ο οποίος μου έδωσε αντικαταθλιπτικά τα οποία με βοήθησαν πολύ. Κοινώς βγήκα από αυτό εντελώς. Κάθε φορά νόμιζα πως δεν χρειάζομαι τα φάρμακα πλέον και τα έκοβα πολύ νωρίτερα απ' ότι μου συνέστησε ο γιατρός μου. Αυτή τη φορά όμως πήρα το μάθημά μου για τα καλά. Μετά την το τελευταίο επεισόδιο (μετά τη γέννα του δεύτερου παιδιού μου) και αφού ήμουν καλά για δύο χρόνια, αποφάσισα και πάλι να τα καταφέρω μόνη μου, από εγωισμό φυσικά. Ξανακύλησα, και νά' μαι τώρα, 4 μήνες μετά, να πλησιάζω στο τέλος του επεισοδίου μου αυτού (ελπίζω). Έχει κάποιος από σας αντιμετωπίσει παραπάνω από ένα επεισόδια? Ποια είναι κατά τη γνώμη σας η ακλύτερη τακτική για την προφύλαξη από μελλοντικά επεισόδια?
Πρέπει να είστε εγγεγραμμένο μέλος του Φόρουμ για να κάνετε μια δημοσίευση.
Οι ακόλουθοι χρήστες είπαν "Σε Ευχαριστώ": dora367, dimitriseas

Κατάθλιψη, και πάλι 20 Φεβ 2013 21:45 #3805

  • dora367
  • ( Μέλος )
  • Το Άβαταρ του/της dora367
  • ΕΚΤΟΣ ΣΥΝΔΕΣΗΣ
  • Φρέσκος Boarder
  • Δημοσιεύσεις: 5
  • Κάρμα: 0
γεια σου. να σε ρωτησω τι συμπτωματα εχεις δηλαδη;εγω με τα αντικαταθλιπτικα ενιωσα καλυτερα. γιατι δεν συνεχιζεις να τα παιρνεις; πρεπει να σκεφτεσαι οτι εχεις και παιδακια και δεν θελουν να σε βλεπουν στεναχωρημενη. την μεγαλυτερη δυναμη για την ζωη σου την παιρνεις απο τα παιδια. αφιερωσε τους αρκετο χρονο για παιχνιδι και πιστευω θα νιωσεις πολυ καλυτερα οταν τα βλεπεις χαρουμενα :)
Πρέπει να είστε εγγεγραμμένο μέλος του Φόρουμ για να κάνετε μια δημοσίευση.

Κατάθλιψη, και πάλι 21 Φεβ 2013 03:32 #3809

  • Barbie
  • ( Μέλος )
  • Το Άβαταρ του/της Barbie
  • ΕΚΤΟΣ ΣΥΝΔΕΣΗΣ
  • Φρέσκος Boarder
  • Δημοσιεύσεις: 5
  • Ληφθείσες Ευχαριστίες 2
  • Κάρμα: 0
Τα αντικαταθλιπτικά συνεχίζω να τα παίρνω τώρα, έπεσα λίγο μετά που τα έκοψα, και φυσικά τα ξαναξεκίνησα. Είμαι ήδη πολύ καλύτερα απ' ότι στην αρχή. Σχεδόν στο τέλος. Απλά αυτή τη φορά προβληματίστηκα λίγο παραπάνω με την εμφάνιση κι άλλου επεισοδίου και το ψάχνω λίγο παραπάνω. Προχθές ξεκίνησα ψυχοθεραπεία που δεν είχα κάνει μέχρι τώρα. Πιστεύω θα βοηθήσει. Ευχαριστώ για την απάντηση. Τα παιδιά μου είναι όντως η ζωή μου, και δεν τα αφήνω στην τύχη τους ποτέ, ούτε στα πιο χάλια μου. Ελπίζω απλά να τελειώσει κι αυτό εντελώς.
Πρέπει να είστε εγγεγραμμένο μέλος του Φόρουμ για να κάνετε μια δημοσίευση.

Κατάθλιψη, και πάλι 21 Φεβ 2013 05:40 #3810

  • menediatou
  • ( Διαχειριστής )
  • Το Άβαταρ του/της menediatou
  • ΕΚΤΟΣ ΣΥΝΔΕΣΗΣ
  • Διαχειριστής
  • Δημοσιεύσεις: 83
  • Ληφθείσες Ευχαριστίες 17
  • Κάρμα: 4
Ο καλύτερος τρόπος πρόληψης των υποτροπών είναι η αλλαγή στον τρόπο σκέψης και στον τρόπο ζωής που συμβάλλουν στην εμφάνιση της κατάθλιψης. Σε αυτό φυσικά μπορεί να βοηθήσει πολύ η ψυχοθεραπεία.
Διάβασε κι εδώ για την αυτοδιαχείριση της κατάθλιψης: www.mazi.org.gr/%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%AC...81%CE%B9%CF%83%CE%B7
Πρέπει να είστε εγγεγραμμένο μέλος του Φόρουμ για να κάνετε μια δημοσίευση.

Κατάθλιψη, και πάλι 21 Φεβ 2013 17:21 #3811

  • Barbie
  • ( Μέλος )
  • Το Άβαταρ του/της Barbie
  • ΕΚΤΟΣ ΣΥΝΔΕΣΗΣ
  • Φρέσκος Boarder
  • Δημοσιεύσεις: 5
  • Ληφθείσες Ευχαριστίες 2
  • Κάρμα: 0
Το ξέρω, και αυτό αποφάσισα να προσπαθήσω να κάνω. Γι' αυτό και ξεκίνησα ψυχοθεραπεία που δεν έχω κάνει ποτέ στη ζωή μου. Όσο για το μυαλό και τις σκέψεις, αυτές είναι κάτι που δεν ελέγχεται όταν έχεις κατάθλιψη και αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά όσοι έχουν περάσει από παρόμοια φάση. Το να προσπαθείς να τις διώχνεις δεν πιάνει, τις δυναμώνει. Εκείνο που έχω καταλάβει ότι με βοηθάει είναι η αποδοχή των σκέψεων ως δημιουργήματα του νου και τίποτα άλλο. Στα φυσιολογικά μου (που είναι και το μεγαλύτερο κομμάτι της μέχρι τώρα ζωής μου) οι αρνητικές σκέψεις δε μένουν και δεν με καταβάλουν, έρχονται και παρέρχονατι όπως σε όλους τους ανθρώπους. Εκείνο που έχω καταλαβει και έχω αρχίσει πλέον να αποδέχομαι για τη δική μου περίπτωση είναι ότι υπάρχει ένα σημαντικό βιολογικό υπόβαθρο, το οποίο δυστυχώς δεν μπορώ να διαχειριστώ χωρίς τη βοήθεια των φαρμάκων. Δεν με πειράζει αυτό, το έχω πλέον αποδεχτεί, έχω αρχίσει να ξεπερνώ τους εγωισμούς μου.
Όσο για τις συμβουλές αυτοβοήθειας, τρέφομαι όσο καλύτερα μπορώ, κάνω γυμναστική (γιόγκα και τρέξιμο εδώ και δύο μήνες), δεν πίνω καθόλου (ποτέ δεν έπινα). Η μόνη κατάχρηση που κάνω είναι ότι καπνίζω. Περίπου 10-12 τσιγάρα την ημέρα. Ποτέ στη ζωή μου δεν είχα καπνίσει τόσο συστηματικά. Ήμουν από τα 22 περίπου εντελώς περιστασιακός και ερασιτέχνης καπνιστής. δυστυχώς η κατάθλιψη με έχει κάνει πλέον κανονικό καπνιστή. Είναι κάτι που με ενοχλεί και θέλω να το κόψω, απλά ξέρω ότι ίσως η καλύτερη στιγμή να μην είναι τώρα, πριν τελειώσει ολοκληρωτικά και το καινούργιο μου επεισόδιο. Τέλος πάντων, θα γίνει κι αυτό κάποια στιγμή, θέλω να πιστεύω. Ευχαριστώ πάντως για την ανταπόκριση και τις συμβουλές. Δεν έχω ξαναμπει σε forum και το δικό σας μου κίνησε την περιέργεια.
Πρέπει να είστε εγγεγραμμένο μέλος του Φόρουμ για να κάνετε μια δημοσίευση.

Κατάθλιψη, και πάλι 02 Μαρ 2013 05:52 #3823

  • κραταιά
  • ( Διαχειριστής )
  • Το Άβαταρ του/της κραταιά
  • ΕΚΤΟΣ ΣΥΝΔΕΣΗΣ
  • Διαχειριστής
  • Δημοσιεύσεις: 124
  • Ληφθείσες Ευχαριστίες 32
  • Κάρμα: 8
Barbie καλώς μας όρισες!! Μ αρέσει που ήρθε και μία ηρωίδα παραμυθιού στο σπίτι μας! ;)

Καταρχήν θέλω να σου πω συγχαρητήρια για την αξιέπαινη στάση σου απέναντι στην κατάθλιψη και ειδικά με τόσο τραυματικά γεγονότα που βίωσες. Όντως, όσοι έχουμε περάσει από εκεί, ξέρουμε πόσο δύσκολο, αλλά όχι ακατόρθωτο να "βγεις" από τη μέγγενή της. Το ίδιο έχω καταφέρει και εγώ στην 10 χρονη και βάλε μάχη μου μαζί της.

Θα ήθελα τώρα να σχολιάσω το θέμα της φαρμακευτικής αγωγής. Μετά από 7 χρόνια καθημερινής κατάποσης χαπιών, είπα (σε συννενόηση με τη γιατρό μου όμως) να δοκιμάσω πως θα τα καταφέρω και χωρίς αυτά. Σιγά σιγά τα μειώσαμε και κάποια στιγμή τα διέκοψα εντελώς. 7 μήνες ήμουν εκτός φαρμακευτικής αγωγής. (ΜΗΠΩΣ ΝΑ ΠΑΡΩ ΛΑΧΕΙΟ ΣΤΟ 7;) :P

Όμως, επειδή είναι πολύ δύσκολες οι εποχές, ήρθαν κάποια γεγονότα πολύ επιβαρυντικά και υποτροπίασα. Τότε η γιατρός μου είπε ότι δεν υπάρχει λόγος να το "παίζω ήρωας και γενναία" κάτι που με βρήκε απόλυτα σύμφωνη. Οπότε τα ξεκίνησα πάλι σιγά σιγά και να μαστε. Αυτό που με έκανε να συνειδητοποιήσω αυτή η φάση είναι ότι προτιμώ να πίνω κάποιο χάπι την ημέρα (από τα 9 που έπινα για 2-3 χρόνια περίπου) αλλά να είμαι καλά, παρά να ρισκάρω την πρόκληση επεισοδίου (που το χω περάσει αλλά το διαχειρίστηκα αξιοπρεπώς). Ο μεγάλος μου φόβος είναι η διαταραχή πανικού που τότε με είχε διαλύσει. ΑΥΤΟ ευχαριστώ αλλά δεν το ξαναπερνάω. Μία κρίση πανικού μου προκλήθηκε τότε στη διακοπή των φαρμάκων και με έριξε πολύ. Άλλωστε, ας μην ξεχνάμε, ότι υπάρχουν αρκετοί άνθρωποι που εξαρτώνται από κάποια φάρμακα, ώστε να ζουν ποιοτικά τη ζωή τους. ΚΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΑΥΤΟ ΜΕΤΡΑΕΙ.

Το ότι ξεκίνησες ψυχοθεραπεία είναι πολύ σημαντικό. Εμένα με βοήθησε πάρα πολύ στην αυτοδιαχείριση, την αλλαγή τρόπου σκέψης και τελικά στον έλεγχο της ζωής μου.

Κλείνοντας θέλω να σου πω να χαίρεσαι την οικογένειά σου, τα παιδάκια σου (τα οποία είναι φυσικά αντικαταθλιπτικά -εγώ έχω τα ανηψάκια μου-) και για ό,τι μα ό,τι χρειαστείς, ΕΜΕΙΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΔΩ. ΜΑΖΙ ΣΟΥ. ΜΑΖΙ.
Πρέπει να είστε εγγεγραμμένο μέλος του Φόρουμ για να κάνετε μια δημοσίευση.

Κατάθλιψη, και πάλι 04 Μαρ 2013 16:48 #3828

  • Barbie
  • ( Μέλος )
  • Το Άβαταρ του/της Barbie
  • ΕΚΤΟΣ ΣΥΝΔΕΣΗΣ
  • Φρέσκος Boarder
  • Δημοσιεύσεις: 5
  • Ληφθείσες Ευχαριστίες 2
  • Κάρμα: 0
Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Πραγματικά με συγκινείς. Αυτό που λες για τα φάρμακα είναι πολύ σωστό, το έχω καταλάβει πλέον κι εγώ. Αυτή η άτιμη η αρρώστεια σε χτυπάει στο κέντρο του εαυτού σου, οπότε ο εγωισμός αντιδρά. Κι εγώ κάθε φορά που βγαίνω νιώθω δυνατή, συγχαίρω τον εαυτό μου που τα κατάφερα και νομίζω ότι πλέον είμαι ασφαλής. Δυστυχώς όμως δεν είναι έτσι, και δεν χωράν εγωισμοί μ' αυτό το πράγμα. Κι εγώ δεν το θέλω στη ζωή μου, κι αν αυτό σημαίνει ένα χαπάκι κάθε πρωί, ειλικρινά πλέον δεν με απασχολεί καθόλου....
Να' σαι καλά, χαίρομαι που υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω που καταλαβαίνουν....
Πρέπει να είστε εγγεγραμμένο μέλος του Φόρουμ για να κάνετε μια δημοσίευση.

Κατάθλιψη, και πάλι 05 Μαρ 2013 18:57 #3834

  • κραταιά
  • ( Διαχειριστής )
  • Το Άβαταρ του/της κραταιά
  • ΕΚΤΟΣ ΣΥΝΔΕΣΗΣ
  • Διαχειριστής
  • Δημοσιεύσεις: 124
  • Ληφθείσες Ευχαριστίες 32
  • Κάρμα: 8
Να' σαι καλά, χαίρομαι που υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω που καταλαβαίνουν....

Barbie είπες την πιο σημαντική φράση. Και μάλιστα σε μία περίοδο που πάλι ένιωσα τη δυσκολία επικοινωνίας με ανθρώπους της οικογένειάς μου. Πόσο πολύ με πληγώνει όταν από "δικούς μου ανθρώπους" εισπράτω την απόλυτη άρνηση να αποδεχτούν ότι έχω μία πάθηση και δεν είναι όλα στο μυαλό μου. Τόσα χρόνια κι ακόμα κάνουν ότι μπορούν για να με δυσκολεύουν... Είναι τόσο απλό, αλλά συνάμα τόσο σημαντικό να είναι εκεί, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΚΡΙΝΟΥΝ. Μια αγκαλιά χρειαζόμαστε και ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ. Αν η αγάπη τους πληγώνει, ΤΟΤΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ, ΠΡΟΤΙΜΩ ΝΑ ΜΕ ΜΙΣΟΥΝ.

Γιαυτό και εδώ νιώθουμε ο εαυτός μας. Δε χρειάζεται να εξηγήσεις ΤΙΠΟΤΑ. Απλά αναγνωρίζεις τον εαυτό σου, στα κείμενα και τις εμπειρίες συνανθρώπων... Και το ότι δεν είσαι τελικά ΜΟΝΟ ΕΣΥ με τα "προβλήματά" σου, το κάνει αυτόματα πιο εύκολο στη διαχείριση....

ΕΙΜΑΣΤΕ ΔΥΝΑΤΟΙ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΤΟ ΞΕΡΟΥΜΕ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΑΠ ΟΛΟΥΣ...
Πρέπει να είστε εγγεγραμμένο μέλος του Φόρουμ για να κάνετε μια δημοσίευση.

Κατάθλιψη, και πάλι 05 Μαρ 2013 19:13 #3835

  • Barbie
  • ( Μέλος )
  • Το Άβαταρ του/της Barbie
  • ΕΚΤΟΣ ΣΥΝΔΕΣΗΣ
  • Φρέσκος Boarder
  • Δημοσιεύσεις: 5
  • Ληφθείσες Ευχαριστίες 2
  • Κάρμα: 0
Έτσι είναι όπως τα λες. Και να σου πω την αλήθεια, έχω σκεφτεί πολλές φορές ότι μέσα στην ατυχία μου είμαι τυχερή, γιατί έχω υποστηρισκτικό περιβάλλον. Έναν υπέροχο σύζυγο, που είναι εκεί χωρίς να κρίνει, τις αδελφές μου που προσπαθούν και με ενθαρρύνουν και μου θυμίζουν ποια είμαι πραγματικά, και έναν πατέρα (αυτός μου έμεινε πλέον) που έχει περάσει και ο ίδιος κατάθλιψη και με βοηθάει να κάνω υπομονή. Σκέφτομαι πόσο δύσκολο θα ήταν αν το περνούσα όλο αυτό μόνη μου, χωρίς την αποδοχή των δικών μου ανθρώπων. Ξέρω τέτοιες περιπτώσεις και με λυπεί πολύ αυτό όταν το ακούω. Ξέρεις μερικές φορές σκέφτομαι ότι αν μπορούμε να κάνουμε κάτι σημαντικό γι' αυτήν την ασθένεια, είναι να διαδώσουμε στον κόσμο όσο περισσότερο γίνεται ότι είναι μια "πάθηση" σαν όλες τις άλλες, για την οποία υπάρχει θεραπεία, φτάνει να τη ζητήσεις. Ξέρεις, έχω σκεφτεί μερικές φορές ότι μπορεί να περνάω διάφορα, τα οποία πραγματικά δεν τα εύχομαι ούτε στον χειρότερο εχθρό μου, αλλά το γεγονός ότι έχω πείσει 5 ανθρώπους να ζητήσουν βοήθεια, και να ξεπεράσουν την προκατάληψη για τα φάρμακα και τους ψυχιάτρους, με βοηθάει να σκέφτομαι ότι ακόμη και από τις δυσκολίες βγαίνει κάτι καλό, είτε για μας είτε για τους άλλους.
Να' σαι καλά!
Πρέπει να είστε εγγεγραμμένο μέλος του Φόρουμ για να κάνετε μια δημοσίευση.

ΒΑΡΕΘΗΚΑ, ΑΔΕΙΑΣΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΑΛΛΟ.... 14 Απρ 2013 17:54 #3984

  • chris
  • ( Μέλος )
  • Το Άβαταρ του/της chris
  • ΕΚΤΟΣ ΣΥΝΔΕΣΗΣ
  • Φρέσκος Boarder
  • Δημοσιεύσεις: 4
  • Ληφθείσες Ευχαριστίες 1
  • Κάρμα: 0
Αααααααααααααααχ
Γεια σε όλους....
καινούρια φυσικά εδώ, δυσκολεύτικα αρκετά να πάρω την απόφαση να μιλήσω για την ταλεπώρια μου που όσο περνάει ο καιρός με έχει οδηγήσει σε μια πλήρη απογοήτευση κυρίως από τον εαυτό μου.
Είμαι 40 χρονών και ζω για 2η φορά (διεγνωσμένη, γιατί δεν ξέρω πόσες άλλες φορές από αυτές που δεν ενιωθα καλά περιειχαν και τον παράγοντα κατάθλιψη) σε εναν εφιάλτη.
Είμαι παντρεμένη με 2 παιδάκια και ο μόνος λόγος για τον οποίο προσπαθώ ακόμη είναι τα 2 αγόρια μου γιατί πιστέψτε με εχω βαρεθεί και θέλω να παραιτηθώ από όλους και από όλα.
Για να γίνω πιο συγκεκριμένη πριν από 9 χρόνια πέρασα ένα επισόδειο κατάθλιψης το οποίο όμως προέκυψε από μια θεραπεία που έκανα με ladose για την αντιμετώπιση "κεφαλαλγίας τάσεως". Το φάρμακο αυτό μου προκάλεσε (σύμφωνα και με τα λεγόμενα του νευρολόγου που μου το συνταγογραφησε) ως παρενέργια την κατάθλιψη, μου είπε επίσης ότι ήμουν πολύ άτυχη για αυτή την παρενεργεια γιατί το συγκεκριμένο φάρμακο είναι πολύ καλό. Το αντικαταστήσαμε με zoloft αλλά εγώ δεν είχα την υπομονή να περιμένω δεδομένου ότι τα συμπτώματα της πάθησης ήταν περιστασιακά και όχι καθημερινά οπότε και σταμάτησα εντελώς την αγωγή.
Μετά από τη διακοπή αυτή ένιωθα πολύ καλύτερα, στμάτησαν και οι κρίσης της καφαλαλγίας τάσεως και έτσι όλα τελείωσαν.
Το δύσκολο ξεκίνησε εδώ και έναν περίπου χρόνο και πριν από 6 μήνες επισκευτηκα ψυχίατρο ο οποίος διέγνωσε "μειζων κατάθλιψη" και με ξεκίνησε θεραπία με xanax και effexor.
Η αλήθεια είναι ότι μετά τις αρχικές παρενέργιες άρχισα να νιώθω ελαφρώς καλύτερα και πολύ σημαντικό μου πέρασαν τα πολλά πολλά νεύρα που είχα.
Εδώ όμως και 2 μήνες περίπου είμαι πολύ χειρόττερα ψυχολογικά και αν και αυξήσαμε τη δόση σε 225mg και πάλι δεν έχω δει αποτέλεσμα, καθημερινά βυθίζομαι περισσότερο, κλείνομαι περισσότερο στον εαυτό μου και κάνω ασχημες σκέψεις (ΟΧΙ αυτοκτονίας γιατί τίποτα δεν θα με χωρίσει από τα παιδιά μου, ΤΙΠΟΤΑ) απλά πολύ απαισιόδοξες.
Δυστυχώς δεν έχω καθόλου υποστήριξη από τον άντρα μου που με αντιμετωπίζει σαν εναν αδύμναμο χαρακτηρα που τεμπελιάζει και δεν νοιάζεται καθόλου γιαυτόν. Εγώ με το ζόρι μπορώ να διαχειριστώ την καθημερινότητα με τα παιδιά μου καταβάλοντας πολύ μεγα΄λη προσπάθεια γιαυτό.
Με στηρίζουν δύο αδελφικές μου φίλες και η αδερφή μου πάρα πολύ αλλά όταν γυρναω σπίτι είμαι μόνη. Κανένας αλλος δεν γνωρίζει για την πάθηση από δική μου επιλογή γιατί δεν θέλω με τίποτα να με αντιμετωπίζουν "κάπως" και όσον αφορά τους γονείς μου έχουν αρκετά δικά τους προβλήματα για να τους αγχώσω περισσότερο δεδομένου ότι είμαστε πάρα πολύ δεμένοι και ξέρω ότι θα τους τσακίσει.
Ο γιατρός μου με συμβούλεψε να κάνω ψυχοθεραπεία αλλά ως γνήσιο θύμα της οικονομικής κρίσης πραγματικά αδυνατώ.
Δεν ξέρω γιατί σας τα λέω όλα αυτά ούτε και περιμένω να γίνει κάτι αλλά πνίγομαι και φοβάμαι ότι δεν θα μπορέσω να το ξεπεράσω και με τρομάζει η συνέχεια.
Εξαντλήθηκα...
Αδειασα...
Λυπάμε που όσα λέω μπορεί να προκαλέσουν θλίψη σε κάποιους

Ευχαριστώ για τον κόπο που κάνατε να διαβάσετε όλα τα παραπάνω
Que sera sera...
whatever will be, will be
Τελευταία διόρθωση: 15 Απρ 2013 17:17 από chris.
Πρέπει να είστε εγγεγραμμένο μέλος του Φόρουμ για να κάνετε μια δημοσίευση.

Κατάθλιψη, και πάλι 15 Απρ 2013 01:44 #3986

  • eka
  • ( Μέλος )
  • Το Άβαταρ του/της eka
  • ΕΚΤΟΣ ΣΥΝΔΕΣΗΣ
  • Φρέσκος Boarder
  • Δημοσιεύσεις: 14
  • Ληφθείσες Ευχαριστίες 4
  • Κάρμα: 1
Καλό κουράγιο και δύναμη θέλησης σε όλους! Αυτό που εγώ αναρωτιέμαι είναι αν ονομάζοντας την κατάθλιψη και τα υπόλοιπα χρόνια ¨ψυχολογικά προβλήματα¨, ασθένειες και παθήσεις κάποιοι τη ¨βγάζουν καθαρή¨...και δεν εννοώ αυτούς,εμάς που τα βιώνουμε...
Πρέπει να είστε εγγεγραμμένο μέλος του Φόρουμ για να κάνετε μια δημοσίευση.
Οι ακόλουθοι χρήστες είπαν "Σε Ευχαριστώ": chris
  • Σελίδα:
  • 1
Χρόνος δημιουργίας σελίδας: 0.156 δευτερόλεπτα