Σωτηρία υπάρχει, ας μην είμαστε απαισόδοξοι!
Καταλαβαίνω το μονίμως αγχώδης, καταθλιπτικός, αλλά κακομοίρης γιατι? Νομίζω ότι αυτό απο μόνο του λειτουργεί ως ανασταλτικός παράγοντας στο να κάνεις οποιοδήποτε βήμα παρακάτω. Συνήθως η πιο προφανής παγίδα σ αυτό το φαύλο κύκλο, είναι να μην αγκαλιάζουμε εμείς οι ίδιοι το πρόβλημά μας. Όχι λύπηση λοιπόν, ούτε γιατί μας έτυχε, ούτε γιατί ήταν να γίνει, ούτε οτιδήποτε..
Δεν είσαι η εξαίρεση στον κανόνα, συμβαίνει σε όλους μας λίγο - πολύ να αντιμετωπίζουμε δυσκολίες, ο καθένας μας κουβαλάει το δικό του μαρτύριο κ προσπαθεί να μάθει να ζει με αυτό ή απλά να συμβιώσει.
Προχώρα λοιπόν, όπως κ να ΄ρθουν τα πράγματα, η ζωή έχει σκαμπανεβάσματα.. άλλο προσπαθώ όταν μπορώ, όσο μπορώ κ άλλο παραδίνομαι! Δες το σαν μια συνεχόμενη μάχη, που όπως κ να ΄χει κάποιες παρτίδες θα τις κερδίσεις, όσες κι αν χρειαστεί να χάσεις!