Γεια σου Κλαίρη,
παίρνω το θάρρος και σου απαντώ γιατί μου θυμίζεις πάρα πολύ τον εαυτό μου στα πρώτα δείγματα κατάθλιψης και άγχους στην εφηβεία μου όπου δεν ήξερα που να απευθυνθώ και οι γονείς μου δε δέχονταν πώς είναι κάτι σοβαρό. Ώσπου τους ανάγκασα να το δουν σοβαρά και χωρίς ταμπού μετά απο μήνες. Μπορείς να πας σε κάποιο ψυχολόγο ή ψυχίατρο σε δημόσιο φορέα και δε θα χρειαστεί να πληρώσεις.( Τώρα δεν μπορώ να σου πω σε ποιο απο τα δυο, είναι που θα πέσεις, καλό είναι να έχεις κάποιες συστάσεις) Εφόσον είσαι ενήλικη δε χρειάζεσαι κηδεμόνα, ίσως χρειαστεί να το κάνεις μόνη σου την πρώτη φορά. Μετά θα σε κατευθύνει ο ψυχολόγος ή γιατρός για το πώς θα το χειριστείς και τι θα πεις στους δικούς σου. Αν χρειαστεί να πάρεις κάποιο αντικαταθλιπτικό μη φοβηθείς. Τώρα δεν είμαι ειδική και δε σε συμβουλεύω επίσημα, σου μιλάω σύμφωνα με δικά μου βιώματα , και μπορεί κάποιο από αυτά να σου φανεί χρήσιμο.(για να μη με κράξει και κανένας ειδικός, με ποια αρμοδιότητα σου γράφω) Δε βιώνουν όλοι την κατάθλιψη με τον ίδιο τρόπο. Απλά το να σου πω κι εγω απλά πήγαινε σε ψυχολόγο όπως οι υπόλοιποι είναι λίγο ανούσιο. Μιας και είσαι εδώ όμως και ρωτάς εμάς θα σου πω κάποια πορίσματα από χρόνια μάχη μου με καταθλίψεις, που υπογραμμίζω δεν είναι αυθεντίες:
Όταν αισθάνεσαι οτι δεν είσαι καλά γενικά έχεις τις κλειστές σου, είσαι λιγομήλιτος,δε θες να βγεις μπορεί να είναι φυσιολογικό. Ξέρω ανθρώπους που τη βρίσκουν σχεδόν πάντα έτσι. Όταν όμως βασανίζεται και δεν μπορείς να ανταπεξέλθεις στη δουλειά σου έχεις πρόβλημα, το βλέπεις εσύ καλύτερα από τον καθένα. Είναι όπως όταν ξεχωρίζεις οτι έχεις πονοκέφαλο και με έναν ύπνο θα σου περάσει ή όταν ξέρεις οτι αν δεν πάρεις ασπιρίνη υποφέρεις. Κάποιοι άνθρωποι αρνούνται να πάρουν αντικαταθλιπτικά. Προτιμούν να υποφέρουν και να κάνουν υπομονή. Όταν όμως αυτό έχει επιπτώσεις στη δουλειά σου, στις σπουδές σου και θες ένα βοήθημα πίστεψέ με το αντικαταθληπτικό δεν έχει παρενέργειες ούτε προκαλεί εθισμό. Παίρνω πολλά χρόνια όταν και όσο χρειάζεται. Βέβαια η δική μου περίπτωση είναι άλλη. Εσένα μπορεί να είναι κάτι πολύ απλό. Καλό είναι να το πάρεις όμως με υπόδειξη γιατρού για να νιώθεις μεγαλύτερη ασφάλεια. Είναι όπως με την περίοδο. Όταν είσαι ήρεμη σπίτι έχεις όλο το χρόνο να κοιμηθείς και να χαλαρώσεις δε χρειάζεται πασίπονο, αν είσαι όμως σε φάση τρεξίματος δε γίνεται, υποφέρεις.
Αυτό είναι όλο. Δεν είμαι γιατρός αλλά μπορώ να σου πω οτι θα ζήσεις
Κάνε λίγη υπομονή όπως όταν έχεις πυρετό και ξέρεις οτι σίγουρα θα σου περάσει. Ίσως είναι αφορμή και ευκαιρία να πάρεις ένα ρεπό, να ηρεμήσεις να ξεκουραστείς. Σκέψου πως είναι για καλό. Το σώμα σου ζητάει ένα διάλειμα.Θέλει να ασχοληθείς λίγο μαζί του, να το φροντίσεις. Μήπως η δουλειά σου είναι πολύ πνευματική και το έχεις παραμελήσει?
Θα βρεις πολλά σάιτ για διαχείριση άγχους. Όλα πάνω κάτω τα ίδια λένε. Κάτι τέτοιο πιστεύω πως θα σου πει και ο γιατρός , και σίγουρα αν σε δει θα καταλάβει πολλά περισσότερα από οτι κατάλαβα εγώ με ένα κείμενο.
Μη διστάζεις να τον επισκεπτείς δε δαγκώνει.
Όλα θα πάνε καλά, και σκέψου πως και απο αυτή τη διαδικασία κάτι μαθαίνεις και βγαίνεις πιο δυνατή
Φιλιά , να προσέχεις!