Πρόκειται για ήπια χρόνια κατάθλιψη. Είναι αρκετά βασανιστική γιατί νιώθεις άχρηστος και δεν νιώθεις καμιά χαρά. Σε μερικούς κρατά για πάντα. Δεν έχουν νιώσει ποτέ χαρά. Εγώ επίσης είμαι και επιζών σοβαρού παιδικού τραύματος και βίωσα για χρόνια Μετατραυματικό Στρες. Η αυτοκαταστροφή με έφερε κοντα στον θάνατο και πάσχω πια από ανίατη ασθένεια
.
Η δυσθυμική αναταραχή, συνήθως ονομαζόμενη δυσθυμία, είναι μια ήπια αλλά όμως χρόνια κατάθλιψη που χαρακτηρίζεται από τα συναισθήματα της θλίψης ή κατάθλιψης που συνδέεται με την έλλειψη ενδιαφέροντος να κάνει κανείς πράγματα και υπάρχουν σωματικά συμπτώματα όπως η έλλειψη ενέργειας, αϋπνία και δυσκολία στη συγκέντρωση.
Μπορούν επίσης να εμφανιστούν και άλλα συμπτώματα, όπως συναισθήματα απόγνωσης, έλλειψη ελπίδας, αίσθηση ανικανότητας και αναξιότητας. Επιπλέον, οι ασθενείς κυριαρχούνται από λιμνάζουσες σκέψεις πού περιστρέφονται από δυσάρεστες σκέψεις ,όπως ο θάνατος, και συνήθως υπάρχει το συναίσθημα του κενού.
Αυτό είναι μια μορφή κλινικής κατάθλιψης που υποτίθεται ότι είναι "ηπιότερη" από την μείζονα καταθλιπτική διαταραχή επειδή τα συμπτώματα δεν παρατηρούνται απαραιτήτως καθημερινά. Αντίθετα από τους ασθενείς που πάσχουν από μείζονα καταθλιπτική διαταραχή οι ασθενείς με δυσθυμική διαταραχή δεν είναι αποσυρμένοι., είναι ακόμα ικανοί να εργαστούν, και δεν φαίνονται να είναι άρρωστοι. Αλλά τα περισσότερα από αυτά τα άτομα παραπονιούνται ότι δεν νοιώθουν ότι είναι "φυσιολογικοί" ή δεν νιώθουν " ευτυχισμένοι"για μεγάλα χρονικά διαστήματα.
Επιπλέον, η δυσθυμική διαταραχή εκδηλώνεται με έλλειψη κινήτρου και κίνησης. Ως εκ τούτου, οι συγγενείς και οι φίλοι τείνουν να παρερμηνεύσουν τη διάθεσή τουςκαι τη συμπεριφορά τους. Μερικοί ασθενείς αποκτούν την ταμπέλα του "οκνηρού" ή ότι"δεν κινητοποιούνται αρκετά" για να πετύχουν σημαντικούς στόχους.
Με το πέρασμα του χρόνου , οι ασθενείς με αυτή την διαταραχή έχουν σημαντικές δυσκολίες να λειτουργήσουν. Όμως, επειδή εμφανίζονται ακόμα φυσιολογικοί, η ασθένεια δεν αναγνωρίζεται και οι ασθενείς δεν αντιμετωπίζονται θεραπευτικά έγκαιρα. Πολλές φορές, δεν προσέρχονται σε έναν ψυχίατρο.
Είναι λοιπόν η δυσθυμία μια μέτρια ψυχιατρική διαταραχή; Με βάση την εμπειρία μου, οι ασθενείς βιώνουν μια ιδιαίτερη συναισθηματική αναταραχή. Στην πραγματικότητα, μερικοί δυσθυμικοί ασθενείς αναπτύσσουν τελικά μια σοβαρότερη κατάθλιψη αποκαλούμενη μείζονα καταθλιπτική αναταραχή. Όταν αυτό συμβαίνει, οι ασθενείς είναι τόσο καταθλιπτικοί που γίνονται απειλητικοί για τον εαυτό τους και παρουσιάζουν μεγάλη λειτουργική έκπτωση, με αποτέλεσμα η εισαγωγή σε ψυχιατρική κλινική να γίνεται απαραίτητη.
Έτσι λποπόν, η δυσθυμία είναι ένα σοβαρό ψυχικό πρόβλημα που πρέπει να αναγνωριστεί και να αντιμετωπιστεί αμέσως. Είναι μια ασθένεια που κρύβει κάπως την ύπαρξή της από τον καθένα συμπεριλαμβανομένων των νοσοκομειακών γιατρών και των ίδιων των ασθενών .
Ποια είναι η θεραπεία; Η δυσθυμία μπορεί να αντιμετωπιστεί με αντικαταθλιπτικά φάρμακα και την ψυχοθεραπεία. Οι περισσότεροι ασθενείς ανταποκρίνονται στη θεραπεία αν και μερικοί υποφέρουν ακόμα και μετά από επαρκή θεραπεία. Επίσης, υπάρχουν μερικά άτομα που βοηθούνται ελάχιστα μόνο. Υπό αυτήν την έννοια , αυτή η διααραχή μπορεί να είναι μια πρόκληση στην αντιμετώπισή της εν σχέσει με άλλες ψυχικές διαταραχές.
Στα ποιήματά μου είναι φανερά τα συναισθήματα των δυσθυμικών.