Βλεπω μια ψυχολογο εδω και 3 χρονια. Η προσεγγιση της ειναι προσωποκεντρικη, μου ταιριαζει σαν προσεγγιση, μου ταιριαζει σαν ατομο, την εμπιστευομαικαι ξερει την περιπτωση μου. Προσφατα, μια αγχωδης κατασταση εγινε ο καταλυτης ωστε τα συμπτωματα συναισθηματικης ασταθειας και αυτοτραυματισμου να με κανουν δυσλειτουργικη και συναινεσα να δω εναν ψυχιατρο. Η διαγνωση του ηταν Οριακη διαταραχη της προσωπικοτητας και, πραγματι, διαβαζοντας περισσοτερα για αυτη τη διαταραχη μπορω να πω πως δυστυχως με φωτογραφιζει αρκετα. Οταν ανακοινωσα τη διαγνωση στην ψυχολογο μου και της ζητησα να μου δωσει τη δικη της διαγνωση παρολο που δεν ειναι στην προσεγγιση της το να κανει διαγνωσεις. μου ειπε οτι δεν θεωρει οτι προκειται για διαταραχη αλλα πιο πολυ για οριακη δομη της προσωπικοτητας και οτι -εν πασει περιπτωσει-, ακομα και αν υφισταται διαταραχη, μπορουμε να το δουλεψουμε μαζι.
Δεδομενου οτι δεν θα μου αρεσε και ισως να μην μπορουσα να λειτουργησω σε μια αποστασιοποιημενη σχεση με καποιον θεραπευτη και θελοντας να συνεχισω μαζι της αναρωτιεμαι αν υπαρχουν ατομα με οριακη διαταραχη της προσωπικοτητας στα οποια λειτουργησε η προσωποκεντρικη θεραπεια. Οποιαδηποτε επιστημονικη αποψη ή προσωπικη εμπειρια ειναι ευπροσδεκτη