Ναι τελικά ήταν σημαντικός... και ναι μου στοίχησε.
Ηταν σημαντικός γιατί με έκανε να νιώθω πολύ οικεία. πάρα πολύ όμως. παρόλο που η σχέση μας ήταν απο απόσταση κ δε μιλούσαμε συχνά.
Να εξηγήσω τι εννοώ οικεία, όταν ήμουν δίπλα του μπορούσα κ συμπεριφερόμουν όπως πχ κ στην αδερφή μου. Δεν κολλούσα στο τι θα σκεφτεί με κάποια βλακεία που θα κάνω..
Γενικά πολύ δύσκολα θα εκφραστώ ανοιχτά, ή θα πρέπει να περάσει πολύς καιρός σε μια γνωρημία.
Είχα δεθεί πολύ μαζί του, δε ξερω όμως γιατί, προσπαθώ να σκεφτώ...
Κάτι άλλο που με έκανε να νιώθω μαζί του ωραία ήταν οτι μου έδινε την ευκαιρία να μιλήσω, να εκφραστώ , χωρίς να με κρίνει, μπορεί απο μέσα του να πίστευε οτι λέω βλακείες.. αλλά δε μου το έλεγε ποτε. Αυτό με έκανε να τον σκέφτομαι συνέχεια κ έτσι νιμίζω δέθηκα μαζί του.
Δε μπορώ να πω οτι μιλούσαμε για το τι νιώθουμε, κ ποτε δεν τον πίεσα, ποτέ όμως, να μου πει που βαδίζει αυτή η σχέση κλπ.. κ ούτε του είπα ποτε αν με αγαπάει, κ τι νιώθει.
Ένιωθα οτι ένιωθε κι αυτός. Καταλάβαινα οτι τον πονούσε όταν καμια φορά του είχα πει "χωρίζουμε" (που το πολύ 1 μηνα είχε κρατήσει ο χωρισμός) . Όσο τον πονούσε τόσο με πονούσε κι εμένα.
Κάπως έτσι νιώθω κ τώρα, απλά πιο μπερδεμένη.
Η σχέση μας δε προχωρούσε, μια σχέση πάντα προχωράει, υπήρχαν πράγματα που με είχαν φτάσει το αμήν.
Εγ'ω ένιωθα πως η σχέση είναι καλό να προχωρήσει, δεν εννοώ γαμους αρραβώνες κλπ. αλλά το να πηγαίνω σαββ/κυριακα στη πολη που μένει παραδειγμα.
Να μιλάμε πιο συχνά στο τηλ. κ όχι μια στις τόσες, ακόμη θα ήθελα να μη βρισκόμαστε συνέχεια στο αμαξι του. το σιχάθικα, άρχισα να θεωρώ το σέξ βρόμικο. κι εγω μαζί του δεν έκανα κάτι βρώμικο, αλλά κάτι πολύ ωραίο με συναίσθημα!
Είχα γενικά μαζέψει πολλά τελυταία μέσα μου... κ του έκανα καποια πραπαονα μεσω sms τελευταία κ εκεί μου ζήτησε να χωρίσουμε γιατί πίστευε πως ο ίδιος σε με κάλυπτε στη σχέση.
Εγώ τότε του είχα μιλήσει προσβλητικα, οτι δεν κάνει αυτοκριτική για τη ζωή του κ οτι με έχει γραμμένη κ γενικά δε του μίλησα με 'σεβασμο'.
Κίνηση είχε κάνει αυτός , αλλά εγώ εκείνη τη μέρα δε δέχθηκα, δεν είχα κ καθόλου όρεξη, αλλά δε του εξήγησα απλα του είπα οτι δεν υπάρχει λόγος να βρεθούμε.Μου ζήτησε κ συγνώμη.
Μια απο αυτες τις μερες έκανα κίνηση , δλδ του εστειλα απλα ενα μηνυμα αν οντως ήθελε να χωρίσουμε. κ γενικά η απάντηση ήταν "καπως" απρόσμενη, μου είπε οτι ήταν μαλακία που μου ξανάστειλε να βρεθούμε κ οτι τότε που εγω δε δέχθηκα να βρεθούμε αυτός ήθελε να τα ξαναβρούμε κ να μου εξηγήσει(κ γω που να το ξερω?) κ να περνάω καλα
πωωπωω.. τωρα νιωθω άσχημα για τοσο πολλά που έγραψα
Επίσης κάτι τελευταίο , ένιωθα ασφάλεια μαζί του, συναισθηματική εννοώ. Με αγκάλιαζε κ το ένιωθα. οκ.. μπορεί να άκούγομαι υπερβολικη ¨:\ αλλά όντως έτσι ένιωθα