Γειά Σκορπιέ, Τζένη, Βασίλη, Ολυμπία,
Βασίλη εγώ είμαι στην Αθήνα.
Τζένη θυμάμαι την τρομακτική ανακούφιση που ένιωσα όταν ψάχνοντας στο ίντερνετ πριν από 14 χρόνια περίπου διαπίστωσα ότι εκείνη την περίοδο ήμουνα σε μείζονα κατάθλιψη. Αυτό που βίωνα απέκτησε όνομα και επώνυμο, και ανακάλυψα ότι δεν είμαι μόνος, δεν είχα κάποιο μοναδικό πρόβλημα για το οποίο έφταιγε η ζωή μου και οι επιλογές μου κλπ, και ότι εφόσον το ζήτημα είναι γνωστό τουλάχιστον μπορώ να το παλέψω "κάπως". Τώρα με οργανισμούς σαν το ΜΑΖΙ έχουμε ίσως ακόμα καλύτερη τύχη, να έρθουμε κοντά μεταξύ μας και να νιώσουμε άνετα επιτέλους, να ανταλλάξουμε τεχνογνωσία κλπ.
Σκορπιέ τους τελευταίους 7-8 μήνες περίπου είμαι σε ελαφρά down κατάσταση. Είχα πάθει το Φεβρουάριο το 2ο μανιακό επεισόδιο ενώ ζούσα στο εξωτερικό. Ήταν εκπληκτική εμπειρία, δεν πίστευα πραγματικά ότι το μυαλό μας είναι ικανό για τέτοια επιτεύγματα (με μια δόση ειρωνείας αυτό), αλλά μετά χρειάστηκε να νοσηλευτώ μία εβδομάδα και να παραπαίω για άλλες 3-4, και μετά με έπιασε κατάθλιψη. Ευτυχώς το Dumyrox έδρασε και απλά είμαι down & slow. Με όλα αυτά η προσωπική μου δουλειά (στο εξωτερικό) πήγε κατά διαόλου και τελικά την έκλεισα την εταιρία και ήρθα πάλι Ελλάδα. Εδώ είμαι 5 μήνες τώρα ακόμα να βρω δουλειά. Από το εξωτερικό είχα προσφορά, ξεκίνησα να πάω αλλά για διάφορους λόγους δεν το σήκωσε ο οργανισμός μου και γύρισα πάλι εδώ.
Σε ό,τι αφορά τα φάρμακα, μόνο λίθιο παίρνω τώρα, που δεν το μετράω ακριβώς για φάρμακο, και κατά περιόδους Dumyrox. Το toolkit μου το περιγράφω στο άρθρο για τον τσελεμεντέ. Όσο ήμουν έξω, λόγω της πίεσης της δουλειάς είχε πέσει πολύ αλχημεία, σε σημείο να είμαι ουσιαστικά addicted στο lexotanil, και να χρειάζομαι συνδυασμό χαπιών για να κοιμηθώ 7-8 ώρες (ενώ με τον ίδιο συνδυασμό στην αρχή κοιμόμουν 20 ώρες). Τεσπά, άπαξ και δεν είχα ανελαστικές υποχρεώσεις τα έκοψα όλα τα υποβοηθητικά, και τώρα απλά υποφέρω ελαφρά και σιωπηλά. Μία πάνε καλύτερα, μία χειρότερα, γενικώς όμως νομίζω προς το καλύτερο.
Ολυμπία ευχαριστώ για τα λόγια σου. Είναι τυχερός ο γιός σου, όπως είμαι τυχερός και εγώ, γιατί το μόνο που δεν χρειάζεται ένα άτομο με ψυχική διαταραχή είναι η απόρριψη της οικογένειάς του. Από εκεί και πέρα όμως είναι θέμα hardware όπως συνηθίζω να λέω αλλά και θέμα άμεσης εμπειρίας. Π.χ. όσο και να σου μιλάω για Κορεάτικη κουζίνα, αν δεν δοκιμάσεις μερικά πιάτα δεν έχεις και μεγάλη ιδέα για τι πράγμα μιλάω. Σου λείπει η άμεση εμπειρία. Αλλά για σκέψου ένα 8 χρονο παιδί να διαβάζει μια ερωτική σκηνή από τον Εραστή της Λαίδης Τσάτερλυ. Όχι απλώς του λείπει η εμπειρία, του λείπει το hardware, δεν είναι σε θέση καν να βιώσει την εμπειρία.
Έτσι είναι για μένα και με το διπολισμό, αλλά και τις άλλες μορφές, όχι απλά δεν περιμένω ότι κάποιος τρίτος θα με καταλάβει, είμαι απολύτως βέβαιως ότι δεν είναι σε θέση να με καταλάβει. Γι'αυτό και δεν χρειάζεται να προσπαθείς να καταλάβεις Ολυμπία. Μάθε τους κανόνες και τις συνταγές, παίξε σωστά το παιχνίδι, δώσε στήριξη και ΑΓΑΠΗ, αλλά μέχρι εκεί.
Και οι ψυχίατροι ακόμα, έχουν βαθύτατη κατανόηση των κανόνων και συνταγών και αλληλεξαρτήσεων κλπ κλπ, αλλά οι περισσότεροι δεν έχουν την άμεση εμπειρία. Ο ασθενής το ξέρει αυτό και λογικό είναι να μην μπορεί να έρθει όσο κοντά χρειάζεται.
Φιλικά,
Δημήτρης