Χαιρετώ όλα τα παιδιά του φόρουμ.

Λέγομαι Παναγιώτης, είμαι 39 χρονών και είμαι παντρεμένος με 1 παιδί.

Να σας πω περιληπτικά και την δική μου ιστοριούλα!
Όλα ξεκίνησαν πριν από περίπου 3 χρόνια όταν η γυναίκα μου διαπίστωσε ότι εκνευρίζομαι με το παραμικρό, αλλάζω γνώμη από την μια στιγμή στην άλλη, λέω ασυναρτησίες κτλ. κτλ.
Εγώ ένοιωθα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά αλλά δεν μπορούσα να το προσδιορίσω τι ακριβώς φταίει.
Με τον καιρό να περνά διαπίστωσα εγώ ο ίδιος ότι καταρχήν δυσκολευόμουνα τρομερά να κοιμηθώ, δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ να κάνω κάτι, μου έφταιγαν όλοι και όλα, κάποιες στιγμές μάλιστα άρχισαν να μπαίνουν στο μυαλό μου περίεργες σκέψεις τρόμου και ίδρωνα από τον φόβο μου. Ιδρώτα και ξανά ιδρώτας και αυπνίες... δεν πήγαινε άλλο... κατάλαβα ότι κάτι δεν πάει καλά με μένα και αποφάσισα μονος μου να πάω σε ψυχολόγο.

Μετά από 5-6 επισκέψεις σε ψυχολόγο είδα ότι δεν άλλαζε κάτι και αποφάσισα να πάω σε ιδιώτη ψυχίατρο. Ο άνθρωπος μόλις με είδε να μπαίνω στο ιατρείο του, μόλις κάναμε την χειραψία και συστηθήκαμε μου είπε: Παλικάρι μου σε βλέπω και είσαι χάλια!!!

Φανταστείτε λοιπόν παιδιά ότι μόνο από το πρόσωπο έδειχνα το χάλι μου!!! Κάναμε ένα τέστ με κάποιες ερωτήσεις και έβγαλα σκόρ 42 με μέγιστο επιτρεπτό το 12! !!!!! Λίγο πρίν το Δαφνί δηλαδή!

Να σημειώσω εδώ πως μαζί με τις αυπνίες και τα λοιπά που προανέφερα, έτρωγα και κολλήματα του στύλ: να μαζέψω χαρτάκια μικρά από τον δρόμο για να δω τι γράφουν!, δεν άκουγα καλά μερικές φράσεις απο τις ειδήσεις και έμενα με την απορία τι είπε; και τι είπε; και πως θα ξανακούσω αυτό που είπε και δεν το άκουσα, και διάφορα τέτοια τρελλά κολήματα!!

Διάγνωση λοιπόν γενικευμένη αγχώδης διαταραχή. Ξεκίνησα φαρμακευτική αγωγή, effexor xr 75mg-Bespar 10mg

Σήμερα είμαι αρκετά καλά, σε σημείο που θεωρώ ότι είμαι πλέον σχεδόν φυσιολογικός, η θεραπεία συνεχίζεται και θα συνεχίζεται επ'άπειρον όπως μου είπε ο γιατρός διότι ύστερα από ένα μικρό πείραμα που κάναμε για να μειώσουμε την δόση, ξανάέπεφτα στα παλιά, οπότε ο γιατρός είπε ότι έχω πλέον οργανικό πρόβλημα και άρα δεν νοήτε να σταματήσω ποτέ τα φάρμακα. Εντάξει αυτό το εμπέδωσα και το χώνεψα, εξάλλου προτιμώ να χαπακώνομαι και να είμαι φυσιολογικός παρά να καταλήξω πουθενά αλλού!!

Αυτά τα ολίγα για μένα, ελπίζω να μην κούρασα. Θα είμαστε εδώ να στηρίζει ο ένας τον άλλον, γιατί όσο συμπαράσταση και να έχεις από το σπίτι, άμα δεν μιλήσεις με άνθρωπο που το έχει βιώσει, κανένας άλλος δεν μπορεί να σε καταλάβει. Δεδομένου κι όλας ότι στην χώρα μας ακόμα θεωρείτε ταμπού ο ψυχίατρος, κάνει τα πράματα ακόμα χειρότερα για εμάς.

ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΑΛΩΣ ΗΡΘΕΣ ΣΤΗΝ ΠΑΡΕΑ.ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ ΕΚΑΝΕΣ ΤΙΣ ΣΩΣΤΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ . ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΟ ΠΙΟ ΕΥΚΟΛΟ ΠΡΑΓΜΑ ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙΣ ΝΑ ΔΕΧΤΕΙΣ ΟΤΙ ΕΧΕΙΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΣ ΣΕ ΨΥΧΙΑΤΡΟ. ΕΜΕΝΑ ΜΟΥ ΠΗΡΕ ΑΡΚΕΤΟ ΚΑΙΡΟ ΝΑ ΤΟ ΣΥΝΗΔΗΤΟΠΟΙΗΣΩ Κ ΝΑ ΞΕΚΙΝΗΣΩ ΘΕΡΑΠΕΙΑ.ΕΙΠΕΣ ΚΑΤΙ ΠΟΛΥ ΣΩΣΤΟ ΑΝ ΔΕΝ ΒΙΩΣΕΙΣ ΜΙΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙΣ ΟΣΟ ΚΙ ΑΝ ΕΧΕΙΣ ΚΑΛΕΣ ΠΡΟΘΕΣΕΙΣ.ΕΔΩ ΣΤΟ ΜΑΖΙ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ Κ ΒΟΗΘΑΕΙ Ο ΕΝΑΣ ΤΟΝ ΑΛΛΟ. ΘΑ ΤΟ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ.ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΝΟΙΧΤΕΣ ΨΥΧΕΣ, ΕΥΑΙΣΘΗΤΕΣ ΝΑ ΑΚΟΥΣΟΥΝ Κ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΝ. ΔΕΝ ΜΑΣ ΕΓΡΑΨΕΣ ΑΠΟ ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ.ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ ΟΤΙ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ Κ ΠΕΡΝΑΜΕ ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΑ.ΑΝ ΘΕΛΕΙΣ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΣΥΜΕΤΕΧΕΙΣ Κ ΕΣΥ.

Πραγματικά χαίρομαι που πλέον όλα πάνε καλά για σένα. Καλως ήρθες στη παρέα μας και εδώ είμαστε να τα λέμε.

*YS¨: Δε μας κούρασες.Χαρά μας να ακούμε τους συνανθρώπους μας

Γιώργος

Καλώς ήρθες στην παρέα Παναγιώτη! Χαιρόμαστε που είσαι καλά! Ευχόμαστε να συνεχίσεις έτσι και καλλίτερα!

Καλώς ήρθες στη παρέα Παναγιώτη ,να σε συγχαρώ για την υπεύθυνη και ώριμη αντιμετώπιση του προβλήματος σου .Σίγουρα θα πας καλά και θα γίνεις παράδειγμα και για άλλους φίλους που αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα και διστάζουν να ζητήσουν βοήθεια ή φοβούνται την φαρμακευτική αγωγή .

Παιδιά καλησπέρα.Σας ευχαριστώ πολύ για την θερμή υποδοχή και για τα καλά σας λόγια.

Συγνώμη που δεν απάντησα νωρίτερα, αλλά είχα το εξής πρόβλημα: όταν προσπαθούσα να μπω στο φόρουμ, μου έβγαζε λευκή σελίδα που έγραφε ( Your account has been disabled) και μόλις σήμερα το πρωί μπήκα κανονικά.

Ξέχασα να σας γράψω όπως λέει και ο Σκορπιός, ότι είμαι από την Αθήνα, και άρα θα μπορέσω να παρευρεθώ σε κάποια από τις συγκεντρώσεις σας, εάν μου το επιτρέψει το άστατο ωράριο που έχω στην δουλειά μου!!

Επειδή βίωσα καταστάσεις που δεν πίστευα ποτέ ότι υπάρχουν, και αναγκάστηκα να τις βιώσω και να τις πολεμήσω μόνος μου με βάση την λογική, θα γράψω στις προσωπικες μου πληροφορίες το MSN μου και όποιος φίλος δει ότι έχει τα ίδια συμπτώματα με μένα να με ρωτήσει να μιλήσουμε, όχι βέβαια για να γίνω γιατρός του, απλά να του εξηγήσω ότι όλα τα συμπτώματα της Γενικευμένης Αγχώδους Διαταραχής, θα εξαφανιστούν με την σωστή θεραπεία. Το λέω αυτό γιατί εγώ όταν πρωτοπήγα στον γιατρό δεν πίστευα ότι θα γίνω καλά!!! Και πως να το πιστεύω βέβαια, αφού δεν το είχα βιώσει ποτέ.

Βέβαια πρέπει να πω ότι μετά από ένα διάστημα από την έναρξη της θεραπείας το 2008, έκανα το λάθος και επειδή ένοιωθα πάρα πολύ καλά, ξεκίνησα να κόψω τα χάπια!!! και μπορείτε να φανταστείτε τι έγινε!! Υποτροπή φοβερή, και αφού με έκραξε ο γιατρός, ξεκινήσαμε πάλι με μεγαλύτερη δοσολογία, μετά από 2 μήνες συνήλθα και τελικά πριν από λίγο καιρό έκανα μια προσπάθεια να μειώσω την δόση και να την σταθεροποιήσω. Αλλά και αυτό απέτυχε! Έτσι γυρίσαμε στην παλιά δόση (αυτήν που έπαιρνα μετά την υποτροπή)και συνεχίζουμε με αυτήν.

Το αντικείμενο της δουλειάς μου είναι ένα από τα χειρότερα στον κόσμο και από τα ποιό αγχωτικά! όπως μου είπε και ο γιατρός. Όσο θα έχω αυτήν την δουλειά θα συνεχίζω να χειροτερεύω και να χρειάζομαι όλο και ποιο ισχυρή δόση!!! Άρα βασικά πρέπει να βρω άλλη δουλειά να κάνω.....και άντε να αλλάξεις επάγγελμα αυτούς τους χαλεπούς καιρούς!!! Είδωμεν.....

Εδώ θα είμαστε παιδιά να τα λέμε..

To μήνυμα σου δεν φαίνεται στο φόρουμ, το διάβασα μέσα από το μέηλ που μου έρχεται όταν γίνεται νέα δημοσίευση.

Γιατί έχουμε κάνει όλοι τα ίδια λάθη;;; αστείο μου φαίνεται

Εγώ τώρα παίρνω 3 Deprevix την μέρα και 4 Bespar, και είμαι σχετικά καλά.Βέβαια όπως λες και συ έχω και τις αστάθειες μου, αλλά το παλεύω. Πάντως εγώ παρατηρώ ότι με τα χαπάκια έχω γίνει αρκετά αναίσθητος, με την έννοια ότι δεν έχω βάθος αισθήματος.

Τώρα κοίταξε να δεις, πρέπει να το πάρουμε απόφαση ότι θα συνεχίσουμε μια ζωή έτσι. Όπως είναι οι διαβητικοί, και άλλες κατηγορίες ανθρώπων με χρόνια νοσήματα, έτσι είμαστε και μεις. Απλά εμάς, μας έτυχε να είναι ψυχολογικό το πρόβλημα, και όχι ότι είναι κάτι κακό, απλά στην Ελλάδα είπαμε ότι οι ψυχικά ασθενείς αντιμετωπίζονται ακόμα με συνθήκες και νοοτροπία μεσαίωνα. Άλλο εάν οι μισοί από αυτούς που κυκλοφορούν δίπλα μας είναι σε χειρότερη κατάσταση από εμας! αλλά δεν το έχουν καταλάβει ακόμα! ή κάνουν ότι δεν το έχουν καταλάβει! Ξέρεις τώρα την νοοτροπία του Ελληνα... έλα μωρέ δεν έχω τίποτα... σιγά μην πάω σε τρελλογιατρό!!.....

ΣΥΜΦΩΝΩ ΑΠΟΛΥΤΑ ΜΑΖΙ ΣΟΥ ΕΓΩ ΤΩΡΑ ΠΙΑ ΔΕΝ ΦΟΒΑΜΑΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ ΝΑ ΤΟ ΣΥΖΗΤΗΣΩ ΜΕ ΑΛΛΟΥΣ ΦΥΣΙΚΑ ΔΕΝ ΛΕΩ ΣΕ ΟΠΟΙΟΝ ΓΝΩΡΙΖΩ ΓΕΙΑ ΞΕΡΕΙΣ ΕΙΜΑΙ ΑΡΡΩΣΤΗ ΑΛΛΑ ΠΛΕΟΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΑΜΠΟΥ ΓΙΑ ΜΕΝΑ. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΟΤΙ ΕΧΩ ΚΕΡΔΙΣΕΙ Κ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΓΙΑΤΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ ΕΓΙΝΑ ΠΙΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΜΠΟΡΩ ΤΩΡΑ ΠΛΕΟΝ ΝΑ ΕΚΦΡΑΣΩ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΣΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΕΝΩ ΠΡΙΝ ΔΕΝ ΤΟ ΕΚΑΝΑ.ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ Σ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΙ.ΕΜΑΘΑ ΝΑ ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΤΙΣ ΟΜΟΡΦΕΣ ΣΤΙΜΕΣ ΕΚΕΙΝΕΣ ΤΙΣ ΜΙΚΡΕΣ ΣΤΙΓΜΟΥΛΕΣ ΠΟΥ ΤΙΣ ΚΡΑΤΑΩ ΣΑΝ ΦΥΛΑΧΤΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΩΡΕΣ.ΚΑΙ ΤΟ ΠΙΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΕΠΑΨΑ ΠΙΑ ΝΑ ΦΟΒΑΜΑΙ. ΝΑ ΦΟΒΑΜΑΙ ΤΟΝ ΦΟΒΟ

καλησπέρα σε όλους και όλες και από εμένα με λένε δημήτρη και κάπου στο facebook είδα το ΜΑΖΙ και είπα να μπώ στην παρέα ..
Είμαι απο τότε που γεννήθηκα καταθλητικός πάντα μέσα στο φόβο σφυγμένος κοινωνικά πανικόβλητος και με αρκετό θυμό μέσα μου αδύνατον παρά τα 44 χρόνια μου να θυμηθώ μια πραγματιή σχέση στη ζωήμου αν έχω κάνει ..έχω απομονωθεί εδω και 5 χρόνια ποιο πολύ αφού όλο αυτό με την κρίση και τα οικονομικά με έφεραν αρον αρον πισω στά πέτρια εδάφη ΑΓΡΙΝΙΟ και η κατάθλιψη μου ειναι πλέον επι 10...διαβάζοντας εδώ τα λόγια του παναγώτη ένοιωσα μια αποτα ίδια και εγώ ,δεν έχω παει σε ψυχίατρο και δεν παίρνω φάρμακα αν και τα τελευται χρόνια μπενοβγαίνω σε ιατρεία ..καρδιολόγους ..εχω πίεση ανα διαστήματα και βασικά μετά το θάνατο του πατέραμου το 11 ακόμη χειρότερα...φίλους τίποτε σεξουαλική ζωη αυτοκαταστροφική ...και πίσω απο όλα αυτά μια αγοραφοβία όπου πάω μόνο με πρόγραμμα συγκεκριμένα και όποια παράταση παραπάνω μου προκαλεί πάμπολα ψυχοσωματικά εξανθήματα ιδρώτα κοκκίνισμα .....τελειώνοντας να πώ ότι μάλλον θα βρεθώ μέσα στο χρόνο η αρχές του άλλου ΑΘΗΝΑ πάλι λόγω δουλειάς και θα ήθελα να γνωρηστώ με ανθρώπους που είναι μεσα στο πρόβλημα ...μέχρι τότε εδώ θα τα λέμε

καλως ηρθες Δημητρη στην παρεα μας. Αντε οταν ερθεις Αθηνα αν θελεις θα μπορεις να ερχεσαι και στις ομαδες αυτοβοηθειας που κανουμε οπου εκει θα γνωρισεις ατομα που σε καταλαβαινουν που πασχουν η επασχαν απο τα ιδια συμπτωματα με σενα και θα σε βοηθησει να κοινωνικοποιηθεις.οπως και να χει καλως ηρθες!