Γεια χαρά, Επισκέπτης
Όνομα χρήστη: Κωδικός: Να με θυμάσαι
  • Σελίδα:
  • 1
  • 2

ΘΕΜΑ: Καλώς σας βρήκα...

Απ: Καλώς σας βρήκα... 24 Νοε 2011 18:06 #1950

  • κραταιά
  • ( Διαχειριστής )
  • Το Άβαταρ του/της κραταιά
  • ΕΚΤΟΣ ΣΥΝΔΕΣΗΣ
  • Διαχειριστής
  • Δημοσιεύσεις: 124
  • Ληφθείσες Ευχαριστίες 32
  • Κάρμα: 8
Ολυμπία μεγάλο και σημαντικό θέμα για συζήτηση.

Θα σου πω λοιπόν αυτό που είχε πει ο ψυχιάτρός μου, όταν κάλεσε την αδερφή μου, για να καταλάβει και το πως "φαίνομαι" στους κοντινούς μου αλλά και να της δώσει να καταλάβει τι ακριβώς συμβαίνει με την διαταραχή μου ώστε να μπορεί να με βοηθήσει ή έστω να μην μου κάνει περισσότερο κακό. Δυστυχώς, όπως οι περισσότεροι συγγενείς αρνιόταν να δεχτεί ότι δεν είναι στο μυαλό μου, ότι ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΑΔΥΝΑΜΗ, γιαυτό και δε μπορώ να το ξεπεράσω. Τέλος πάντων...

Της έφερε λοιπόν ένα παράδειγμα για να κατανοήσει τη σημασία του χρόνου και του χώρου που πρέπει να μου δώσει για να το διαχειριστώ, χωρίς ενοχές, διλλήματα και επιπλεόν πανικό.

ΑΝ ΜΕ ΕΒΛΕΠΕ ΝΑ ΚΛΑΙΩ ΚΑΙ ΝΑ ΚΛΕΙΝΟΜΑΙ ΕΠΕΙΔΗ ΧΩΡΙΣΑ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΓΚΟΜΕΝΟ, ΜΕΤΑ ΑΠΟ 6 ΜΗΝΕΣ, ΤΟΤΕ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΜΕ ΒΟΥΤΗΞΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΑΥΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΕ ΣΥΡΕΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ.

Τώρα όμως που πέρναγα τις κρίσεις πανικού, ΗΤΑΝ ΑΠΑΓΟΡΕΥΤΙΚΟ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΟ, ΝΑ ΜΕ ΠΙΕΖΕΙ ΝΑ ΒΓΩ ΓΙΑ ΚΑΦΕ, ΣΙΝΕΜΑ, ΟΠΟΥΔΗΠΟΤΕ αν εγώ δεν ένιωθα έτοιμη να το κάνω. ΕΠΕΙΔΗ ΠΟΛΥ ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΤΟ ΓΙΝΑΤΙ ΜΟΥ, ΑΛΛΑ ΟΥΤΕ ΔΗΘΕΝ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ, ΓΙΑ ΝΑ ΤΡΑΒΗΞΩ ΤΗΝ ΠΡΟΣΟΧΗ (άλλο και αυτό ως καραμελίτσα).

Σε πληροφορώ ότι όντως βοήθησε, άσχετα αν η αδερφή μου σοκαρίστηκε πολύ με τη διαπίστωση ότι τελικά "ασθενώ" και ότι πρέπει να παίρνω φάρμακα για πολλά χρόνια και ίσως όλη μου τη ζωή. Έκλαιγε και μου έλεγε, δλδ τώρα έχεις πρόβλημα? Και της απάντησα, όσο έχει αυτός που παίρνει χάπια για την πίεση, τον διαβήτη, την καρδιά κλπ.

Ο ΧΡΟΝΟΣ ΚΑΘΟΡΙΖΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΘΕΝΑ ΜΕΣΑ ΜΑΣ. ΔΕΝ ΒΑΖΟΥΜΕ ΠΕΡΙΘΩΡΙΑ, π.χ. αύριο πρέπει οπωσδήποτε να πάω σινεμά, ή να πάω στην τράπεζα, ή να χαμογελάσω βρε παιδί.

ΟΧΙ!!! Πρέπει να το νιώσουμε μέσα μας, ότι όντως θέλουμε να το προσπαθήσουμε, ακόμα και αν αποτύχουμε την πρώτη φορά... Αλλά ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΜΕ, ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΒΗΜΑΤΑΚΙΑ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΜΙΚΡΑ. Όσο και να φοβόμαστε... Έτσι κερδίζουμε ξανά την εμπιστοσύνη στον εαυτό μας και προχωράμε. ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ Η ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ΜΑΣ... Προσπάθεια και τσαμπουκά. Θετικό θυμό, που λέω και εγώ. ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥ, ΘΑ ΚΕΡΔΙΣΩ ΕΓΩ.
Πρέπει να είστε εγγεγραμμένο μέλος του Φόρουμ για να κάνετε μια δημοσίευση.

Απ: Καλώς σας βρήκα... 26 Νοε 2011 02:46 #1957

  • lollypop
  • ( Μέλος )
  • Το Άβαταρ του/της lollypop
  • ΕΚΤΟΣ ΣΥΝΔΕΣΗΣ
  • Ανώτερος Boarder
  • Δημοσιεύσεις: 45
  • Ληφθείσες Ευχαριστίες 15
  • Κάρμα: 3
ναι ισχυει αυτο που λεσ για τους γονεις!εγω δεν ειμαι θυμομενη μαζι της...δεν υπαρξα ποτε..αλλωστε δεν το ειπα ΠΟΤΕ.οι γονεισ μου δεν εχουν ιδεα κι ουτε θελω και να μαθουν...νιωθω οτι θα την τσακισει τη μητερα μου!το τραβαω μονη μου το λουκι...δεν θελω να τησ το πω..ποτε δεν θελησα.απο 5 χρονων αντεχα μονη μου..αλλα ενδομυχα σιγουρα αισθανομαι οτι δεν με προσατευσε..με ενδιαφερει πολυ αυτο που λεσ για το ονειρο και την καθαρση..αλλο ενα σημειο που νιωθω απιστευτη ταυτηση μαζι σου...πριν 3 χρονια...στο 2 χρονο τησ καταθλιψησ..εκει που απο ηπια με βαρεσε στο κεφαλι..αγριωσ!χεχε.αρχισα να βλεπω ενα ονειρο...εν ολιγοισ οτι μπαινει κλεφτησ στο δωματιο μου και φωναζω μαμα και ερχεται και με σωζει..το ιδιο ονειρο ξανα και ξανα το οποιο συνοδευοταν απο φρικτεσ νυκτερινεσ κρισεισ πανικου..τισ οποιεσ αντεχα χωρισ ηρεμιστικο!κι ακομα τισ αντεχω..τελοσπαντων..το ιδιο ονειρο ξανα και ξανα..με κρισεισ πανικου..τοτε ειχα περασει επαρχια και σπουδαζα εξω κι εμενα μονη μου..μεσολαβησε η καταθλιψη εφτασασε σημειο να μην μπορω να σηκωθω απο το κρεβατι..κυριολεκτικα..δεν ετρωγα..δεν εκανα μπανιο...δεν μπορουσα να συντηρω τον εαυτο μου..κι ετσι ηρθε η μαμα μου και με μαζεψε κυριολεκτικα και γυρισα πισω!αθηνα!ειμαι εδω 3 χρονια...και δεν μπορω να κουνηθω απο το σπιτι!με τιοτα.κι οχι μονη μου..τεσπα...αφου ξεπερασα την καταθλιψη αρχισα να τα δουλευω ολα και να προσπαθω να εξηγησω γιατι δεν μπορω να γυρισω πισω να συνεχισω τισ σπουδεσ μου..ειναι αδιανοητο..τεσπα..οταν λοπον αρχισε αυτη η κουβεντα...επανηλθε το ονειρο με τον κλεφτη και μαζι του εφερε κι αλλα πολλα πολλα ονειρα σεξουαλικου περιεχομενου οπου πνιγομαι(αυτο παραπεμπει σε ενα κομματι του βιασμου μου...ισωσ καταλαβαινεις)και διαφορα αλλα στα οποια φωναζω τη μαμα μου να με σωσει αλλα δεν ερχεται και με σκοτωνουν..πνιγομαι..πεθαινω απο αιμοραγγια κι αλλα τετοια καταπληκτικα!ω ναι κοιμαμαι υπεροχα!τελοσπαντων..τωρα λοιπον η ψυχιατροσ μου πιστευει οτι το ονειρο με τον κλεφτη ειναι ενα ονειρο αποκαταστασησ οπου επιτελουσ κινδυνευω και η μαμα μου επεμβαινει και με σωζει..δεν ξερω αν ισχυει..μπορει και ναι μπορει και οχι..αν και τωρα πια ξερω οτι ο κλεφτησ συμβολιζει τα προσωπα που με βιαζα..ναι ναι ειχα την τυχη να ειναι 2!για ποικιλια..για να μη βαριομαστε(εχω blach xioumor θα το συνηθισεις)τεσπα..το ξερω γιατι πλεον μετα το ονειρο απο τον κλεφτη κατακλιζομαι απο αναμνησεις...!τεσπα...ειλικρινα συγκλονιζομαι με αυτη την ταυτιση σε καποια σημεια μεταξυ μασ..πραγματικα πιστευα οτι ειμαι η μονη που σαυτη την ηλικια τραβαω τη μαμα μου ΠΑΝΤΟΥ και δεν μπορω να κανω βημα μονη μου..μου λεσ και για το ονειρο και δεν το πιστευω..θα σε ρωτησω κατι λοιπον..θα χαιρομουν αν ηθελεσ να μοιραστεισ το ονειρο αποκαταστασησ που ειδες..αν ωστοσο ειναι μια προσωπικη σου εμπειρια το σεβομαι απολυτα..θα ηθελα απλα να σε ρωτησω μιασ και εχεισ την εμπειρια..ΕΙΝΑΙ ΙΚΑΝΟ ΕΝΑ ΟΝΕΙΡΟ ΝΑ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΗΣΗ ΤΟ ΤΡΑΥΜΑ ΟΤΙ ΔΕΝ ΗΡΘΕ ΠΟΤΕ ΝΑ ΣΕ ΝΑ ΜΕ ΣΩΣΕΙ..ΜΠΟΡΕΣΕΣ ΔΗΛΑΔΗ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΙ ΛΥΤΡΩΘΗΚΕΣ?ΜΠΟΡΕΣΕΣ?ΗΤΑΝ ΑΡΚΕΤΟ ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΗΣΗ ΑΥΤΟ?γιατι η ψυχιατροσ μου θεωρει οτι εχω κλειστει στο σπιτι για να κανω μια αποκατασταση..να νιωσω δηλαδη οτι να ειναι η μαμα μου εδω και με προστατευει..γιατι στην πραγματικοτητα δεν εγινε..και οι 2 με βιαζαν μεσα στο σπιτι..αν ισχυει κατι τετοιο ακομα το επεξεργαζομαι και για να ειμαι ιλικρινησ δεν θελω να το δεχτω..δεν ξερω πωσ ξεφευγεισ απο αυτο το τρυπακι να το πω εστι..με εχεισ τσακισει πια..3 χρονια αδεια..μεσα στο σπιτι..και τωρα που ειμαι καλα απο διαθεση,..οταν ειμαι γιατι αυτο τον καιρο εχω υποτροπη..τελοσπαντων..τωρα που θελω να ειμαι λειτουργικη..ΝΑ ΖΗΣΩ ΝΑ ΖΗΣΩ ΝΑ ΖΗΣΩ...τωρα κατι με κραταει ακομα παγωμενη..μεσα ..μου προκαλει πανικο..αρκει ενα ονειρο να αντισταθμισει το ταυμα??με ενδιαφερει πολυ η εμπειρια σου...γιατι απο οσο βλεπω αντιδρουμε με παρομοιο τροπο...συγγνωμη για την εκταση του μηνυματοσ..ειναι κι αυτο ενα ελλατωμα που πρεπει να συνηθισουν οι χρηστεσ εδω...!!!σευχαριστω γιατον χρονο σου..επελεξα κοινο μηνυμα για να μπορουν να το δουν ολοι..σαν εμπειρια...σευχαριτω πολυ..:)
<<Δεν ψευδεται μονο εκεινος που μιλα εναντιον τησ συνειδησης του,αλλα ιδιως εκεινος που μιλα εναντιον του ασυνειδητου του >> ΝΙΤΣΕ

<< Ο ανεξεταστος βιος ου βιωτος...
Πρέπει να είστε εγγεγραμμένο μέλος του Φόρουμ για να κάνετε μια δημοσίευση.
Οι ακόλουθοι χρήστες είπαν "Σε Ευχαριστώ": Βασίλης

Απ: Καλώς σας βρήκα... 26 Νοε 2011 03:05 #1959

  • lollypop
  • ( Μέλος )
  • Το Άβαταρ του/της lollypop
  • ΕΚΤΟΣ ΣΥΝΔΕΣΗΣ
  • Ανώτερος Boarder
  • Δημοσιεύσεις: 45
  • Ληφθείσες Ευχαριστίες 15
  • Κάρμα: 3
Ολυμπια συμφωνω απολυτα με την κραταια για τον χρονο..πρεπει να δωσεισ χρονο στον εαυτο σου!πολυ χρονο..για την ακριβεια οσο αυτοσ σου ζηταει!δεν μπορεισ να του βαζεισ deadline γιατι πολυ απλα δεν μπορεισ να λειρουργησει με αυτουσ τουσ ορουσ η ψυχολογια μασ..κι οτι deadline και να του βαλεισ..ο εαυτο σου θα παρει τλικα το χρονο του.το πολυ πολυ να κατορθωσεισ να νιωσεισ πιεση θυμο απογοητευση..και να κανεισ τα πραγματα λιγο χειροτερα...στα 4 χρονια τησ καταθλιψησ εχω περασει απο παααααααρα πολλα σταδια..πιστεψε με παρα πολλα.κι αν ειναι ΕΝΑ πραγμα που εμαθα απο νωρισ ειναι να του δινω το χρονο του..να ιαθει οσο εκεινι επιλεξει..εμαθα παρα πολλα..αλλα αυτο κοπιασα γιατι ειμαι ψυχακιασ με τον προγραμματισμο το χρονο κλπ..αλλα η γιατροσ μου ειχε μια φοβερη ψυχραιμια και υπομονη και μου εμαθε κι εμενα να δεινω χρονο..ματα το εμαθα και στην πραξη..ξερω πωσ οσο και να τον ζορισω..τελικα θα κανω κατι οταν αληθινα θα μπορω κι αυτο θα το κρινει η ψυχη μου κι οχι το ρολοι μου..το ημερολογιο μου..και μη νομιζεισσ οτι δεν μου εχει κοστισει..αν δεν γυρισω του χρονου στη σχολη μου..την χανω..μια για παντα..ασφυκτικι deadline>>για μενα ναι!αλλα τι να κανω...κανω οτι καλυτερο μπορω..αν εχω καταφερει μμεχρι του χρονου να αποτιναξω οτι με κραταει κλειδωμενη μεσα..εχει καλωσ..αν οχι..εκανα οτι καλυτερο μπορουσα..η ψυχη δεν υπακουει σε ρολογια..και κατι αλλο..ξερω ποσο ασφυκτικο μπορει να γιενι το περιβαλλον ..ποσεσ φορεσ με ειχαν πιεσει να βγω με το ζορι..μεχρι που επενεβει η ψυχιατρο και τουσ ειπε συγγενεισ και φιλυσ οτι ΑΦΗΣΤΕ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΟΤΙ ΘΕΛΕΙ..ΑΝ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΒΓΕΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ 2 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΑΠΛΑ ΑΦΗΣΤΕ ΤΗΝ ΗΣΥΧΗ!αν δεν παρενεβαινε θα ειχα τρελαθει..κι ομωσ φαινεται περιεργο αλλα ΜΕ ΕΣΩΣΕ..ΗΡΕΜΗΣΑ.ΤΟ ΒΙΩΣΑ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟΥ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ...ΚΑΙ ΤΗΝ ΘΛΙΨΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΟΜΟΝΟΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΣΑ.και καποια στιγμη ΜΟΝΗ ΜΟΥ ΑΥΤΟΒΟΥΛΩΣ ειχα την επιθυμια να βγω..και τοτε περσασα κα αληθινα καλα..κκαι θα σου πω και κατι τελευταιο...σε οσουσ νομιζουν οτι απλα κανεισ καπριτσια..οτι δεν θελεις πολυ..οτι δεν προσπαθεισ..να ξερεισ το εξησ.καποτε ενασ γερμανοσ ψυχιατροσ το 73 ειχε πει οτι οι ψυχικεσ νοσοι ειναι νοσοι τησ βουλησησ...φυσικα αυτο καταριφθηκε και σημερα επικρατει σαν ψυχιατρικο ανεκδοτο..να ξερεισ λοιπον και να φροντησεισ να το μαθουν και οι γυρω σου οτι ΟΙ ΨΥΧΙΚΕΣ ΝΟΣΟΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΟΣΟΙ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣΗΣ..ΔΕΝ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΤΣΙ..ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΕΤΣΙ ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΣ ΑΡΚΕΤΑ..ΕΠΕΙΔΗ ΑΦΗΝΕΣΑΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΙΕΖΕΣΑΙ ΑΛΛΑ ΕΠΕΙΔΗ ΝΟΣΕΙΣ.ΚΑΙ ΚΑΛΟ ΕΙΝΑΙ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΛΟΙΠΕΣ ΝΟΣΟΥΣ ΝΑ ΑΦΗΝΟΥΜΕ ΤΟ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΟ ΠΛΑΝΟ ΣΤΟΥΣ ΕΙΔΙΚΟΥΣ..κι αλλοι να μασ στηριζουν..σεμνα και ταπεινα..κανοντασ ενα βημα πισω τισ αποψεισ τουσ.νασαι καλα.
<<Δεν ψευδεται μονο εκεινος που μιλα εναντιον τησ συνειδησης του,αλλα ιδιως εκεινος που μιλα εναντιον του ασυνειδητου του >> ΝΙΤΣΕ

<< Ο ανεξεταστος βιος ου βιωτος...
Πρέπει να είστε εγγεγραμμένο μέλος του Φόρουμ για να κάνετε μια δημοσίευση.

Απ: Καλώς σας βρήκα... 26 Νοε 2011 07:05 #1960

  • κραταιά
  • ( Διαχειριστής )
  • Το Άβαταρ του/της κραταιά
  • ΕΚΤΟΣ ΣΥΝΔΕΣΗΣ
  • Διαχειριστής
  • Δημοσιεύσεις: 124
  • Ληφθείσες Ευχαριστίες 32
  • Κάρμα: 8
εν ολιγοισ οτι μπαινει κλεφτησ στο δωματιο μου και φωναζω μαμα και ερχεται και με σωζει..το ιδιο ονειρο ξανα και ξανα το οποιο συνοδευοταν απο φρικτεσ νυκτερινεσ κρισεισ πανικου..τισ οποιεσ αντεχα χωρισ ηρεμιστικο!


Γλυκό μου "γλυφιτζουράκι" (μου επιτρέπεις να σε λέω έτσι?) μου φέρνει τρυφερότητα και προστασία στο μέσα μου...

Λοιπόν αν σου πω τώρα ότι ήδη είχα γράψει το όνειρο αλλά δεν ξέρω γιατί, όταν γράφεις μεγάλο κείμενο μάλλον, κάποια στιγμή αποσυνδέεσαι και το χάνεις!!!! Έτσι την πάτησα και εγώ και μετά δεν είχα χρόνο να το ξαναγράψω.

Άκου λοιπόν. Ήμουν σε ένα σπίτι, άγνωστο και στο σαλόνι ήταν το φέρετρο του τύπου και γινόταν η κηδεία του. (Ήταν συγγενής υπόψην και επίσης την εποχή που είδα το όνειρο, είχε πεθάνει ήδη).
Ξαφνικά εγώ βρέθηκα μέσα στην κουζίνα του σπιτιού, όπου η μόνη έξοδος ήταν η πόρτα της. Γύρω γύρω τοίχος και πουθενά παράθυρο. Και ξαφνικά, έχει σηκωθεί από το φέρετρο αυτός και με πλησιάζει με τα χέρια απλωμένα για να με πιάσει. Εγώ ουρλιάζω, παγώνω, κολλάω στον τοίχο και φωνάζω τη μάνα μου. ΚΑΙ ΩΣ ΔΙΑ ΜΑΓΕΙΑΣ, εκείνη εμφανίστηκε, ΑΚΡΙΒΩΣ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ και με γλύτωσε. Το παράξενο ήταν, ότι η μητέρα μου είχε την ηλικία που είχε όχι όταν είδα το όνειρο, αλλά όταν συνέβη η κακοποίηση. ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΣΟΥ ΕΞΗΓΗΣΩ ΠΟΣΟ ΤΡΟΜΑΞΑ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΠΟΣΟ ΛΥΤΡΩΘΗΚΑ Μ ΑΥΤΟ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ. Μετά, όταν το συζητήσαμε με την ψυχολόγο μου είχε πει ότι αυτό το όνειρο, άξιζε όσο 20 συνεδρίες. Και το ένιωσα και εγώ στην πορεία μετά, επειδή ένιωθα πια για τη μανούλα μου διαφορετικά. Σαν να ήρθε έστω και αργά και με γλύτωσε.
Αλλά μόνο υποθετικά μπορώ να το συσχετίσω με το δικό σου. ΜΟΝΟ Η ΓΙΑΤΡΟΣ ΣΟΥ ΞΕΡΕΙ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΝΤΑ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΒΓΑΛΕΙ ΤΟ ΣΩΣΤΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ. Πιστεύω όμως ότι πρέπει να μιλήσεις στη μητέρα σου, μην το κουβαλάς μέσα σου όλο αυτό. Εγώ το κράταγα μέσα μου από τα 9-17 και κόντεψα να σαλτάρω. Ένιωθα ότι δεν μπορεί κανένας να με καταλάβει και θύμωνα απίστευτα. Όμως τελικά, πώς να σε καταλάβουν αν δεν μάθουν?
Πρέπει να είστε εγγεγραμμένο μέλος του Φόρουμ για να κάνετε μια δημοσίευση.

Απ: Καλώς σας βρήκα... 26 Νοε 2011 07:18 #1961

  • κραταιά
  • ( Διαχειριστής )
  • Το Άβαταρ του/της κραταιά
  • ΕΚΤΟΣ ΣΥΝΔΕΣΗΣ
  • Διαχειριστής
  • Δημοσιεύσεις: 124
  • Ληφθείσες Ευχαριστίες 32
  • Κάρμα: 8
Και κάτι ακόμα... Δεν ξέρω κατά πόσο είναι καλό το ότι αντέχεις χωρίς αγχολυτικά τις κρίσεις πανικού... Και στο λέω αυτό με πλήρη επίγνωση. Επειδή ένα πράγμα που με βοήθησε πολύ να αρχίσω να βγαίνω και πάλι από το σπίτι σαν άνθρωπος είναι ότι με τη χορήγηση των χαπιών, κατεβάσαμε απίστευτα τα επίπεδα της αδρεναλίνης που είχαν γίνει κάτι σαν εκρηκτικός μηχανισμός για την πυροδότηση πανικών. Τα πήρα, σε συγκεκριμένη δοσολογία, πολύ αυστηρά για 4 μήνες. Σε συνδυασμό με το αντικαταθλιπτικό, που το πήρα βέβαια για 7 χρόνια και τώρα μπαίνουμε σε φάση διακοπής πια. ΟΜΩΣ, ήταν πολύ σημαντικό το ότι έπαψα πια να κυριεύομαι από το άγχος και σιγά σιγά ένιωσα εμπιστοσύνη πάλι στον εαυτό μου, σε σχέση με το έξω, και έτσι σιγά σιγά μειώθηκαν και οι κρίσεις, έως ότου εξαφανίστηκαν εντελώς. Οπότε, αν η γιατρός σου, σου τα έχει δώσει αλλά εσύ δεν τα παίρνεις, ίσως θα πρέπει να το δοκιμάσεις. ΕΠΕΙΔΗ 3 χρόνια εγκλεισμού είναι ήδη ένα χρονικό διάστημα που πρέπει να αρχίσεις να δοκιμάζεις λίγο λίγο τις δυνάμεις σου. ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ ΤΙ ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ, ΣΩΣΤΑ? Εδώ δεν είναι θέμα πίεσης, αλλά απόφασης δικής σου. Σε πληροφορώ ότι εγώ έχοντας τρελλές και συνεχόμενες κρίσεις πανικού, ΠΗΓΑΙΝΑ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ. Και μάλιστα μια δουλειά πολύ πιεστική και με επαφή με πελάτες και πολύ κόσμο.
ΠΩΣ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑ? Μόνο εγώ το ξέρω τελικά. Αλλά ίσως αυτό να ήταν και ένας λόγος που αναγκάστηκα να λειτουργήσω πιο άμεσα και να τολμήσω λίγο πιο γρήγορα απ ότι κάποιος άλλος.
Ελπίζω να σε βοήθησα λίγο πιο πολύ αυτή τη φορά... Θα περιμένω νέα σου...
Να μου προσέχεις... Να ξέρεις ότι είσαι στη σκέψη μου από τη μέρα που μου μίλησες εδώ...
ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΜΟΝΗ. ΘΥΜΩΣΕ ΠΙΑ, ΤΣΑΜΠΟΥΚΑΛΕΨΟΥ ΑΛΛΑ ΘΕΤΙΚΑ!!!
Πρέπει να είστε εγγεγραμμένο μέλος του Φόρουμ για να κάνετε μια δημοσίευση.

Απ: Καλώς σας βρήκα... 05 Δεκ 2011 06:28 #2017

  • Βασίλης
  • ( Μέλος )
  • Το Άβαταρ του/της Βασίλης
  • ΕΚΤΟΣ ΣΥΝΔΕΣΗΣ
  • Πλατινένιος Boarder
  • ΜΑΖΙ στο στίγμα λέμε -όχι!
  • Δημοσιεύσεις: 893
  • Ληφθείσες Ευχαριστίες 92
  • Κάρμα: 22
lollypop και κραταιά, σας ευχαριστούμε πολύ που μοιράζεστε τις εμπειρίες σας ΜΑΖΙ μας!

lollypop, κατ' αρχάς να σου πω ότι χαίρομαι που έπαψες να νοιώθεις μόνη σου! κι έτσι αποκτά για μια ακόμα φορά νόημα το όνομα του σωματείου μας... κανείς δεν είναι μόνος, είμαστε ΜΑΖΙ! κουβαλάς ένα μυστικό το οποίο ίσως θα έπρεπε να σκεφτείς να το μοιραστείς με την μητέρα σου, με την οποία φαίνεται να έχεις μια υγιή σχέση. η αποκάλυψη αυτή θα δικαιολογούσε πολλά πράγματα, ίσως να σας έφερνε ακόμα πιο κοντά και να λειτουργούσε σαν καταλύτης για να ξεπεράσεις τις κρίσεις πανικού. παρά τις δυσκολίες, αντιμετωπίζεις όσα σου συνέβησαν και σου συμβαίνουν με χιούμορ. θα δεις με τον καιρό ότι η διακωμώδηση των πραγμάτων ουσιαστικά θα είναι αυτή που θα σε σώσει... :) Όσο για τη σχολή σου, αν τη χάσεις, την έχασες... Είμαστε συνομήλικοι, έχω ήδη χάσει δύο και έχω βρει το κουράγιο να ξεκινήσω μια τρίτη! Σίγουρα θα είναι μια απώλεια αν συμβεί αλλά δεν ήρθε δα και τέλος του κόσμου, να είσαι σίγουρη γι' αυτό! :)

κραταιά, θέλω να σε συγχαρώ ακόμα μια φορά για την πορεία σου! η κοινωνία χρειάζεται χειροπιαστά παραδείγματα ανθρώπων που τα κατάφεραν και όχι μόνο έχουν προχωρήσει παρακάτω τη ζωή τους αλλά τα πηγαίνουν ολοένα και καλλίτερα με σταθερά και αποφασιστικά βήματα! και φυσικά χαιρόμαστε που σε έχουμε ανάμεσά μας και που και ΜΑΖΙ μας ανακαλύπτεις τη χαρά της προσφοράς! να ξέρεις πως χρειαζόμαστε τη θετική σου σκέψη και τα κύματα αισιοδοξίας που εκπέμπεις! :)
"Οι φίλοι είναι η συγγνώμη του θεού για την οικογένεια..."
Πρέπει να είστε εγγεγραμμένο μέλος του Φόρουμ για να κάνετε μια δημοσίευση.
Οι ακόλουθοι χρήστες είπαν "Σε Ευχαριστώ": κραταιά, lollypop

Απ: Καλώς σας βρήκα... 05 Δεκ 2011 06:38 #2018

  • Βασίλης
  • ( Μέλος )
  • Το Άβαταρ του/της Βασίλης
  • ΕΚΤΟΣ ΣΥΝΔΕΣΗΣ
  • Πλατινένιος Boarder
  • ΜΑΖΙ στο στίγμα λέμε -όχι!
  • Δημοσιεύσεις: 893
  • Ληφθείσες Ευχαριστίες 92
  • Κάρμα: 22
ολυμπία, ο σωστός χρόνος -είτε αυτός είναι ο χρόνος που ξεκινά κανείς θεραπεία είτε ο χρόνος ανάρρωσης- είναι για τον καθένα ξεχωριστός. δεν υπάρχει μέγιστο διάστημα τέτοιο που μετά το οποίο να φωνάξουμε -αρκετά, ως εδώ! αυτό μπορεί να το φωνάξει μόνο αυτός που πάσχει στον εαυτό του, όταν απογοητευτεί αρκετά, όταν θυμώσει αρκετά, όταν πεισμώσει αρκετά, όταν νοιώσει έτοιμος-η αρκετά. τα ερεθίσματα για τον καθένα είναι διαφορετικά. ο ορθός ρόλος του περιβάλλοντος είναι να ενθαρρύνει, να δίνει επιλογές, να παρέχει ασφάλεια και σταθερότητα. αν αυτά γίνονται και δεν αποδίδουν και έχουμε αποκλείσει την πιθανότητα να κάνουμε κάτι λάθος, τότε δεν μπορούμε παρά να αφήνουμε τα πράγματα στη μοίρα τους. και να είσαι σίγουρη πως μέσα στον καθένα υπάρχουν οι δυνάμεις εκείνες που μας κρατάνε στη ζωή όσο και αν φαίνεται να κάνουμε αυτοκαταστροφικές επιλογές. πάντα υπάρχει μια σπίθα μέσα μας ικανή να μας βγάλει στην επιφάνεια έστω και την τελευταία στιγμή... :)
"Οι φίλοι είναι η συγγνώμη του θεού για την οικογένεια..."
Πρέπει να είστε εγγεγραμμένο μέλος του Φόρουμ για να κάνετε μια δημοσίευση.
Οι ακόλουθοι χρήστες είπαν "Σε Ευχαριστώ": κραταιά

Απ: Καλώς σας βρήκα... 05 Δεκ 2011 14:18 #2028

  • ολυμπια
  • ( Μέλος )
  • Το Άβαταρ του/της ολυμπια
  • ΕΚΤΟΣ ΣΥΝΔΕΣΗΣ
  • Έμπειρος Boarder
  • Δημοσιεύσεις: 138
  • Ληφθείσες Ευχαριστίες 35
  • Κάρμα: 12
Σας ευχαριστώ για τις απάντησεις σας ,είναι ένα ερώτημα που με βασανίζει από την αρχή ,γιατί καμιά φορά στην προσπάθεια μας να ενθαρρύνουμε κάποιον ίσως του κάνουμε ζημιά,και αντί να κερδίζει χρόνο του τον αφαιρούμε ,χρειάζεται επομένως περισσότερη καρτερικότητα και υπομονή.
να θυμάμαι : τίποτα δεν είναι τέλειο , ούτε μπορεί να μετρηθεί ακριβώς !
Πρέπει να είστε εγγεγραμμένο μέλος του Φόρουμ για να κάνετε μια δημοσίευση.
Οι ακόλουθοι χρήστες είπαν "Σε Ευχαριστώ": κραταιά

Απ: Καλώς σας βρήκα... 05 Δεκ 2011 17:12 #2030

  • Βασίλης
  • ( Μέλος )
  • Το Άβαταρ του/της Βασίλης
  • ΕΚΤΟΣ ΣΥΝΔΕΣΗΣ
  • Πλατινένιος Boarder
  • ΜΑΖΙ στο στίγμα λέμε -όχι!
  • Δημοσιεύσεις: 893
  • Ληφθείσες Ευχαριστίες 92
  • Κάρμα: 22
επίσης, να θυμάσαι και να πιστεύεις το μότο "κανείς δεν πάει χαμένος" και όλα θα πάνε καλά...
"Οι φίλοι είναι η συγγνώμη του θεού για την οικογένεια..."
Τελευταία διόρθωση: 05 Δεκ 2011 17:12 από Βασίλης.
Πρέπει να είστε εγγεγραμμένο μέλος του Φόρουμ για να κάνετε μια δημοσίευση.

Απ: Καλώς σας βρήκα... 07 Δεκ 2011 04:06 #2043

  • κραταιά
  • ( Διαχειριστής )
  • Το Άβαταρ του/της κραταιά
  • ΕΚΤΟΣ ΣΥΝΔΕΣΗΣ
  • Διαχειριστής
  • Δημοσιεύσεις: 124
  • Ληφθείσες Ευχαριστίες 32
  • Κάρμα: 8
Βασίλη σε θαυμάζω όλο και περισσότερο...
Όσα έγραψες με βρίσκουν απόλυτα σύμφωνη. Ξέρεις τι με κάνει να θαυμάζω στους ανθρώπους τελικά? Η σοφία που προέρχεται από την προσωπική πορεία και εσωτερική αναζήτηση. Που κερδίζεται στις δύσκολες μάχες της ζωής που κακά τα ψέμματα δεν περνάνε όλοι. Αλλά και αν δεν φτάσεις στον πάτο του πηγαδιού μερικές φορές, δεν θα αναγκαστείς να κοιτάξεις προς τα πάνω για να δεις τον ουρανό και να ξεκινήσεις να τον πλησιάζεις και πάλι, ανεβαίνοντας σιγά σιγά προς τα πάνω...
Πρέπει να είστε εγγεγραμμένο μέλος του Φόρουμ για να κάνετε μια δημοσίευση.
Οι ακόλουθοι χρήστες είπαν "Σε Ευχαριστώ": Βασίλης
  • Σελίδα:
  • 1
  • 2
Χρόνος δημιουργίας σελίδας: 0.095 δευτερόλεπτα