γεια σας με λενε μαριλενα και ειμαι απο ηρακλειο κρητης. τα τελευταια 4 χρονια εχω χασει τον εαυτο μου..ζω συνεχως μεσα στο αγχος,στον φοβο...δεν ξερω τι μου συμβαινει...ολη την ωρα ερχοντε αρνητικες σκεψεις στο μυαλο μου και νομιζω οτι τις ζω κιολας εκινη την ωρα...εχω προβλημα με τον υπνο...βλεπω συνεχως ασχημα ονειρα...ειμαι συνεχως σε μια θλιψη και δεν με ευχαριστει τπτ!!!!!με εχει κουρασει ο ιδιος μου ο εαυτος! δεν το αντεχω αλλο! τι μου συμβαινει?

καλως ηρθες Μαριλενα!!!!

υπαρχει καποιος λογος η καποια αλλαγη στην ζωη και στο περιβαλλον σου το οποιο μπορει να προκαλεσε ολα αυτα?αγχος, ανεργια, τσακωμοι, τραυματικο περιστατικο κλπ κλπ?

Μαριλενα καλως ηρθες !

Πιστευω οτι 4 χρονια ειναι αρκετα μεγαλο το χρονικο διαστημα για να βασανιζεσαι ετσι .Και ειναι φυσιολογικο ,να σ εχει κουρασει ,να μην αντεχεις αλλο.Οποιοσδηποτε θα αισθανονταν το ιδιο.
Εχεις μιλησει σε καποιον δικο σου ανθρωπο για το πως αισθανεσαι ,πως νιωθεις ?

η αληθεια ειναι οτι γενικα εχουν συμβει παρα πολλα απο την παιδικη μοθ ηλικια μεχρι τωρα...απλα οσο μεγαλωνω μαζευοντε και πιο πολλα και με πνιγουν....δεν εχει συμβει κατι σιγκεκριμενο τον τελευταιο καιρο...παντα σχεδον ημουνα ετσι...απλα υπαρχουν καποιες στιγμες που ειμαι σε θλιψη αλλεσ στιγμες εχω αγχοσ αλλες φορες σκεφτομαι οτι θα γινει κατι κακο...

Mαριλενα θα ηθελες να μας πεις λιγα περισσοτερα για σενα?
Ποσο χρονων εισαι ? Αν μενεις μονη σου ? Αν εχεις φιλους ή καποιον στο οικογενειακο σου περιβαλλον , που να εχεις μοιραστει μαζι τους ,το πνιξιμο και τις ανησυχiες σου?

ειμαι 27 χρονων εδω και ενα χρονο ζω με το αγορι μου.με τους γονεις δεν ειχα και δεν εχω τις καλυτερες σχεσεις...για πολλους λογους τους οποιους δεν θελω να ανφερω εδω μεσα...οι γονεις μου γνωριζουν το προβλημα μου απλα ειναι ανικανοι να βοη8ησουν και να αποδεχτουν τις ευθυνες τους....το αγορι μου γνωριζει τα παντα και προσπαθει με τον δικο του τροπο να με βοηθησει...απλα το τελευταιο διαστημα μου φταινε ολοι και ολα...και οτι και να μου κανουν δεν με ευχαριστει τπτ

Μαριλενα Καλημερα!

Και πως θα σε βοηθουσε εσενα ,αν οι γονεις σου αποδεχονταν τις ευθυνες τους ?
Ολα αυτα που αισθανεσαι τοσα χρονια θα λυνονταν δια μαγειας? ( δεν θελω να μου απαντησεις πανω σ αυτο ,απλα να το σκεφτεις)

Και αφου ουτε το αγορι σου μπορει να σε ανακουφισει οτι και αν κανει για να σε βοηθησει,
μηπως θα ηταν μια βοηθεια για σενα να επισκεφτεις εναν ψυχολογο, και να μιλησεις για ολα αυτα?

μαριλένα, ίσως θα πρεπε να φροντίσεις λίγο παραπάνω τον εαυτό σου.. το παρελθόν μπορεί να χτίστηκε λιθαράκι - λιθαράκι, αλλά όταν έρχεται η στιγμή που μας μοιάζει βουνό ολόκληρο, έτοιμο να μας πλακώσει, τότε καλό θα ήταν να αναζητήσουμε τρόπο ώστε να καταρρίψουμε τον όγκο του. ίσως με την βοήθεια κάποιου ειδικού, να μπορούσες να ξεδιαλύνεις πιο εύκολα το φορτίο, για να μπορέσεις μετέπειτα να ζήσεις στιγμές του τώρα, χωρίς να τις αφήνεις απλά να περνάνε..