Γειά χαρά
είμαι η όλγα.. και δεν περιμένα ότι θα έχ ποτέ τέτοια προβλήματα αλλά πραγματικά θέλω να τα βγάλω απο μέσα μου..βασικά και τι δεν έχω περάσει.ας πω την ιστορια μου: γεννημενη σε μια πολυ ομορφη οικογενεια που με φροντιζε πολυ ζουσα..το δημοτικο ηταν απαισιο..εκμεταλευσεις κτλπ .. γυμνασιο τα ιδια,μου ειχε χαλασει την ψυχολογια το οτι ημουν ντροπαλη,δεν ελεγα τι ενιωθα ,με ενιαζε η γνωμη των αλλων..εκμεταλευσεις και στο γυμνασιο..καλοκαιρι γυμνασιου το παιρνω αποφαση και λεω'πας καλα?' καποτε θα πεθανεις ,καθεσαι και χαλιεσαι για αυτα? ετσι αρχισα να λεω οτι μου ερχεται το μυαααααλο ! να ειμαι πραγματικα σαν τρελη με την καλη εννοια,οτι δεν εζησα τοτε το εζησα τοτε,ολοι ειδαν την αλλαγη μυ και φυσικα δεν μου ξαναειπε σχολιο ,ουτε τιποτα,ητν υπεροχα..πριν απο αυτα ειχα περασει σε σταδιο να μεινω ανορεξικη,δηλαδη ημουν κανονικη και με εβλεπα χοντρη..κλαματα φωνες..να ζω μονο με φρουτα,χημικες διαιτες.ειχα προτυπα,εχασα καποια κιλα με διαιτολογο μετα ολα οκ..πειναγα συνεχεια και στην συντηρηση,εποχες που μετραγα την ωρα για να φαω (τ γνωστο 3ωρο)πηρα 5 κιλα φυσικα περπου γιατι μου γυρισε σε υπεφαγια αλλα παραμενω κανονικη...επαψε να με νοιαζουν αυτα..σε οποιον αρεσω(το κομπλεξ με το σωμα πριν αλλαξω ηταν) περασε καιρος ολα καλα..κατι με ειχε πιασει και ενιωθα ενα σφιξιμο στο στηθος..ζαλαδες..τρεμουλο,μουδιασμα..δυσπνοια..πηγα σε γιατρουςςς ..ολοι μου λεγαν ανχος' η αληθεια ειναι οτι ειχα ανχωθει για εναν ακυρο λογο π.χ 'οτι θα βγαινω και δεν θα εχω τι να λεω και θα τελειωσουν οι κουβεντες,και θα γινω ξενερωτη οπως παλια κ τετοια' μετα πηγα σε ψυχολογο...στην αρχη φυσικα ελεγα'εγω δεν ειμαι τρελη'αλλα μετα το επιασα το νοημα..ηξερα οτι ειναι κρισεις πανικου,το ψαξα στο ιντερνετ..και εβλεπα ατομα που το χαν 10 χρονια ξερω γω και ειχα μεινει..οι φοβοι μην με ξαναπιασουν εξω τους εκαναν κι αλλους..φοβος πολυ..οταν πηγα στην ψυχολογο με ψιλοβοηθησε αλλα οχι τρελα,ηξερα οτι επρεπε να το διωξω εγω,το παλεψααα ποοοοοοοολυ! μου εχουν περασει..αλλα και παλι φοβαμαι μην ξαναερθουν που και που,αλλα αφου κοπηκαν ενταξει..το θεμα ειναι αλλο.προτιμουσα να ειχα κρισεις παρα αυτο..μερες τωρα νιωθω τρελη..με την εννοια οτι εχω τρελες ιδεες? πως να το πω..σκεφτομαι οτι θα σκεφτομαι π.χ αλλα τηνν ωρα που μου μιλανε και δεν θα ακουω τι μου λενε κ θα μεινω φυτο π.χ! η οτι θα εχω το μυαλο μου αλλο κ θα γινω παλι μη κοινωνικη...ενω μεσα ξερω οτι ειναι ανοησιες..και καθε βραδυ λεω κλασσικα'ελα ρε ολγαρα,τωρα εχεις ξεπερασει αυτο δεν μπορεις'? και ομως καθε μερα το σκεφτομαι..και μου χαλαει την ψυχολογια..ενω ειμαι τοοοοοοσο ορεξατη για ζωη..ημουν τοσο θετικος ανθρωπος..με το χαμογελο στα χειλη..ολγα τι κανεις?'τελεια' γιατι τι εγινε μ λεγαν'εμ εχω οικογενεια,φιλους,φαγητο,στεγη'τι αλλο θελω για να εχω ευτυχια? πλεον μονο να μου φυγουν αυτα...αφηστε που σκεφτομαι οτι θα μου ξαναρθουν τα χουγια(εμ ετσι τα λεω εγω
ειχα παλια αυτα τα που ξερω γω ακουμπας ενα αντικειμενο και θες να το ξαναακουμπησεις και τετοια' και το ξερω πως αυτοκαταστρεφομαι μονη μου αλλα φοβαμαι ,φοβαμαι πολυ..και εγω που ειχα υποσχεθει να μην ξανακλαψω κλαιω..κ οταν ειμαι εξω το παιζω κλασσικα ΟΣΟ μπορω χαζοχαρουμενη οπως παλια..δεν μ'αρεσει να με λυπουντε...θα περασει ποτε? εχει περασει καποιος κατι παραμοιο?νιωθω ψιλοτρελη...επισης φοβαμαι να δω κ ταινιες γτ νιωθω οτι θα μεινω φυτο κ εκει αλλα βλεπω νταξει..δεν ειμαι τρελη,εχω εξυπναδα..εχω ορεξη για ζωη,εχω ονειρα,θελω την παλια μου ζωη,που ηταν τελεια..θα ερθει αραγε?συγγνωμη αν σας κουρασα..αλλα ηθελα να τα πω...πειτε μου κατι αν θελετε,θα με κανετε καλυτερα
)