Χαίρομαι πολύ για την βελτίωση!! Η διπολικη διαταραχη όπως πολύ σωστα αναφέρετε..είναι γραμμένη σε βιβλια κτλ μα η εμπειρία είναι διαφορετικη στον καθένα και έχει διάφορες προσλαμβάνουσες! πολύ καλα κάνετε και δεν στέκεστε μόνο στην γνωση..ο λόγος που επέμενα κάπως σε αυτο είναι το ότι όταν γνωρίζουμε-κατεχουμε κάτι καλα, το φοβόμαστε λιγότερο..
Με πολύ μεγάλη επιφύλαξη θα σας πω τη γνώμη μου καθώς δεν γνωρίζω καθόλου την περίπτωση, ότι βρίσκετε ότι σας ταιριάζει το κρατάτε..
Απο ότι κατάλαβα νιώθει άσχημα για ότι συναίβει κατα το μανιακό της επεισόδιο, αφού γνωρίζει τι εστι διπολικη διαταραχη άρα θα γνωρίζει και τις φάσεις στις οποίες έρχεται κάποιες στιγμές και χάνει την επαφή με τον εαυτό της. Ίσως η δυσκολία της να είναι στο να αποδεχτει εξολοκλήρου την πλευρά αυτή, της πάθησής της. Και σε αυτό το κομμάτι θα μπορούσε πάρα πολύ να την βοηθήσει κάποιος ψυχολογος!!
Όλοι έχουμε κυκλοθυμίες..τά πάνω μας και τα κάτω μας..στη διπολική διαταραχή όμως υπάρχουν κάποιες φάσεις στις οποίες όλο αυτό είναι παντελώς ανεξέλεκτο και ενίοτε έρχεται και ξεφνικα. Δεν είναι το ίδιο με μία απλη κυκλοθυμία, είναι μέρος της πάθησης και ως τέτοιο θα ήταν καλο να αντιμετωπίζεται. Τα όρια του εαυτού χάνονται και όταν το άτομο επανέρχεται ίσως να νιώσει ντροπή, θυμό, λύπη κλπ. καθώς νιώθει πως.."δεν ήμουν εγώ εκείνη τη στιγμη, πώς τα έκανα όλα αυτα"? Δεν είναι πάντα η ίδια αντίδραση, υπάρχουνε ποικίλλες αντιδράσεις και αυτες εξαρτώνται απο πολλά, το θέμα είναι πως είναι μία ουσιαστικη διαφορα με την κυκλοθυμία, κατα την οποία δεν χάνουμε τα όριά μας..απλα δεν καταλαβαίνουμε πάντα απο που προέρχεται..έχει πολλές διαφορες...
Τι ακριβως θέλετε να της δώσετε να καταλάβει? ότι είναι φυσιολογικο να έχει σκαμπανευάσματα και δεν ευθύνεται η διπολικη ή ότι είναι η διπολικη που "μιλάει" τέτοιες στιγμές?
Το ότι γνωρίζει καλα την πάθηση δεν σημαίνει απαραίτητα ότι την αποδέχεται, και δεν σημαίνει ότι μπορεί και να την αντιμετωπίσει σαν κομμάτι της.
Αντιλαμβάνομαι το άγχος και τους φόβους σας για την επόμενη μέρα, είναι ανθρωπινο!! Ωστόσο προσπαθήστε να μην της το μεταφέρετε και την ίδια στιγμη καλό θα ήταν να μην πιεστεί να "δει" όταν δεν είναι έτοιμη η ίδια να το κάνει..όλοι έχουμε τους εσωτερικούς μας ρυθμούς...καταλαβαίνετε.....
Όλα τα παραπάνω σας τα αναφέρω χωρίς να έχω καμία εικόνα, απλα να δώσω κάποιες γενικές ιδέες, που ίσως φανούν χρήσιμες. Γιαυτό όμως που είμαι απολυτως βέβαιη, είναι πως θα ήταν πολύ καλο να υπάρχει βοήθεια απο έναν ψυχολόγο (και με πίστη στην φαρμακευτικη της αγωγή )και τότε ίσως μπορέσει να γίνει λειτουργικη και νορμοθυμικη..και πάλι με τους δικούς της ρυθμους..όχι με τους δικούς σας
! Δωστε της λίγο χρόνο, χώρο και επαγγελματικη φροντιδα μαζί με την αγάπη σας και το ενδιαφέρον σας!