απο παληα ζηλευα.
την στοργη που απολαμβανε η αδερφη μου ως μικροτερη,τους ευτυχισμενους ανθρωπους,αυτους που κανουν στη ζωη τους το επαγγελμα που γουσταρουν κλπ κλπ κλπ....
τελευταια ζηλεψα πολυ μια γνωστη μου,η οποια βρηκε σχεση μετα απο καιρο μοναξιας με αποτελεσμα να μειωθουν κατα πολυ τα ψυχολογικα της προβληματα.
παντως δεν ξερω αν αυτο που λεω τωρα ειναι εκλογικευση,αλλα αυτη τη ζηλεια μου την προκαλεσε κατα καποιο τροπο με τη συμπεριφορα της επιδεικνυοντας το ποσο ευτυχισμενη ειναι,το ποσο καλα περναει κλπ.
(ελεος!απο μια ηλικια και μετα καποια πραγματα τα κανουμε για να τα χαιρομαστε και οχι για να τα επιδεικνυουμε).
ισως παλι αν και γω ημουν σε αλλη φαση να μην ζηλευα και πιθανον να χαιρομουν.
νοιωθετε ποτε ζηλεια εσεις?
δεν εννοω ερωτικη ζηλεια προς τον συντροφο σας,αλλα ζηλεια του τυπου "γιατι ρε πουστη μου να μην εχω και γω αυτο που εχει ο αλλος?"