Καλημερα!συγχαρητηρια για το φορουμ σας!εχω γνωρισει εναν υπεροχο ανθρωπο,πανεξυπνο με χιουμορ κ γνωσεις.Απο τν αρχη ειχε καποια περιεργη συμπεροφορα ενιοτε πχ θυμωνε πολυ κ αδικα με λεγομενα π δν δικαιολογουσαν τετοια κατασταση,αφηνε υπονοουμενα γ τν εαυτο τ,γ εμποδια π βαζει στη σχεση μας κτλ...Τν πρωτη φορα μαλιστα που τν ειδα νομιζα οτι απλα εχει ΔΕΠΥ. εδω κ ενα μηνα με το προσχημα οτι δν δουλευει στν πολη μας κ ερχεται τα σκ αρνειται να με δικαιολογιες να με δει ενω μπορει ν ανταλασσουμε ολη μερα μηνυματα.κοντευω να τρελαθω προσπαθω να του δωσω να καταλαβει οτι ξερω κ οτι δν με νοιαζει,δν αρνειται αλλα φοβαμαι να μιλησω ανοιχτα γ να μην εχει εξαρση θυμου...πειτε μου κανω λαθος;;;ειναι ιδεα μ;;;

Καλησπέρα Asta.
Ευχαριστούμε για τα καλά σου λόγια. Προσπαθούμε όσο μπορούμε να υποστηρίζουμε συνανθρώπους που παλεύουν με τις διαταραχές διάθεσης.
Θα ήθελα να σε ρωτήσω, πώς και κατέληξες στο συμπέρασμα ότι πάσχει από διπολική διαταραχή;
Αυτό που θέλω να πω με την ερώτηση, είναι ότι αρχή μας εδώ αλλά και στις Ομάδες Αυτοβοήθειας, είναι να αποφεύγουμε (ακόμη κι αν γνωρίζουμε ότι κάποια συμπτώματα κάτι μας θυμίζουν), να μη βγάζουμε διαγνώσεις. Γιαυτό είναι αρμόδιοι μόνο οι ειδικοί και στη συγκεκριμένη περίπτωση κάποιος ψυχίατρος.
Ας πάμε τώρα, στο ανθρώπινο κομμάτι, που αυτό νιώθω ότι θες να μοιραστείς μαζί μας. Ακόμη κι αν όντως πάσχει από αυτό που υποθέτεις, θα σου πρότεινα να του δώσεις χρόνο, για να αισθανθεί έτοιμος και να το κάνει μόνος του.
Γιατί, δυστυχώς όλοι όσοι έχουμε βιώσει ψυχική πάθηση, αυτή η ερώτηση μας βασανίζει. Όταν βρεθεί κάποιος/α και κάνουμε σχέση, το λέμε ή όχι; Και αν ναι, πότε; Και το μόνο που μπορώ να σου πω με σιγουριά, είναι αυτό είναι κάτι που μας αγχώνει ακόμη περισσότερο, γιατί φοβόμαστε ενδεχομένως την απομάκρυνση του προσώπου που μας ενδιαφέρει.
Άρα, μια καλή συμβουλή, θα είναι να του πεις με κάποιον έξυπνο τρόπο, έμμεσα, ότι εσύ δε θα έφευγες σε μια τέτοια "εξομολόγηση". Και αν όντως νιώθεις ότι είναι ξεχωριστός, τι θα έλεγες να του δώσεις χώρο και χρόνο, ώστε να σε εμπιστευθεί και να στο πει;
ΑΝ φυσικά συμβαίνει κάτι τέτοιο.

Ελπίζω να σε βοήθησα και μακάρι να απαντήσεις για να μάθουμε νέα σου.

Αρχικα να σας ευχαριστησω που μπηκατε στον κοπο να μου απαντησετε!Περιμεναε ανυπομονησια καποια απαντηση!Η οποια μαλλον αργησρ γτ καταφερα να τα κανω μαλλον χαλια...Η αποψη μ οτι ο εν λογω υπεροχος κυριος εχει διπολικη διαταραχη δεν ειναι εμπεριστατομενη αλλα ουτε κ εντελως αυθαιρετη.Ενωσα στοιχεια κ συμπεριφορες πχ εξαρσεις θυμου χωρις λογο κυριως,κυκλοθυμια,μια σχετικγη πολυλογια ενιοτε,οι γλαφυρες κ υπερβολικες αναφορες του ιδιου "ειμαι τρελος αλλα οχι τοσο ωστε να εχω την απαιτηση να αντεχεις οσα κανω" κ οι συνεχεις αναφορες γ εμποδια κ συνθηκες που δν ευνοουν.Αντεχα την συμπεριφορα κ νομιζα οτι καταπιεζα την πολλες φορες επικριτικη μ διαθεση για το οτι αρνειται με πεισμα να συναντηθουμε εδω κ τοσον καιρο.Αυτος ειχε αντιθετη αποψη μαλλον.Του λεω συχνα οτι ειναι ο πιο υπεροχος ανθρωπος π εχω γνωρισει κ οτι δε με νοιαχει τι τον απασχολει αρκει να ξερω για να μπορω να με διαχειριστω κ χθες του ειπα οτι αγαπω και "τις δυο οψεις αυτου του υπεροχου νομισματος"!Δεν αρνηθηκε,δε δεχτηκε απλα ειπε ξανα οτι δν φταιω κ οτι υπο αλλες συνθηκες θα ημασταν αυτοκολλητοι.Αλλα τωρα αυτες ειναι οι συνθηκες κ αν κουραστηκα ή βαρεθηκα,δεκτο.Δεν κουραστηκα,δε βαρεθηκα,απλα πληγωνομαι....Το αφησα σε αυτον αν με θελησει πραγματικα καποια στιγμη ειμαι εδω,με καθε τροπο του το λεω.Ποναω πολυ.Συγγνωμη αν σας κουρασα κ ευχαριστω.

Καλησπερα κ παλι!Αντιλαμβανομαι οτι δν σας αγγιξε κ πολυ το θεμα μ ισως γτ θεωρειται αυθαιρετη τν αποψη μ περι διπολικης διαταραχης τ ανθρωπου π σας ανεφερα ή γιατι σταθηκα λιγο παραπανω στο συναισθηματικο κομματι παρα στν ψυχη τ.Μετα απο πολλη προσπαθεια καταφερα ν ξανασυναντηθουμε.Ηταν υπεροχος,κ εγω χαρουμενη οσο δν παει.Μια σεξουαλικη "ηττα" τον εκανε να ξαναγινει απομακρος,πιο πολυ απο καθε αλλη φορα μαλιστα.Εγω δν εδειξα ν ενοχλουμαι,δν ενοχληθηκα δλδ καν αφου εγω αυτο π επιθυμω ειναι ν μοιραζομαι χρονο μαζι τ.Τπτ δν ειναι αυτοσκοπος.Τπτ δν ειναι ομως και παλι ιδιο...Του εξομολογουμαι διαρκως τον ερωτα μ,αυτος με αποφευγει,θυμωνει χωρις λογο,εξαφανιζεται κ εγω εχω χασει τν εαυτο μ!Πως να τον χειριστω;βοηθηστε με,θα το εκτιμουσα!Να του πω οτι ξερω;Κ αν ναι πως;;Μια φορα μ ειπε "δν σε μισω,ουτε σε απεχθανομαι οπως νομιζεις μερικες φορες.Απλα ετσι ειμαι."εκει λοιπον "παταω" κ εγω κ του λεω "ξερω...".Δν ειμαι ειδικη,δν συμβουλευομαι ειδικο.Αυτο π ξερω ειναι οτι ο θεος για να "σωσει" πολλες φορες τους ανθρωπους τους στελνει αγαπη...Αυτο εχω αυτο δινω απλοχερα,αλλα τι γινεται οταν η αγαπη δν γινεται αποδεκτη;...ευχαριστω.

*θεωρειτε