Νιώθω πως δεν αξίζω τίποτα. Οτι κι αν κάνω νιώθω άσχημα γιάυτό, νομίζω πως τίποτα δε κάνω καλά πλεον και όλο αποτυγχάνω, οτι όσο περνάει ο καιρός τα κάνω χειρότερα όλα.. Μετανιώνω για πολλά που κάνω, νιώθω τύψεις συνέχεια΄ με οτι κι αν κανω νιώθω τύψεις και για αυτά που δε θα'πρεπε κανονικά..
Όλα αυτά γυρνάνε συνέχεια στο μυαλό μου, και με κάνουν να νιώθω ακόμη πιο άσχημα...να νιώθω ένα τίποτα.

γεια σου, spoon!

αμα σου πω πως αισθανομαι συχνα ετσι αλλα την επομενη μερα ξυπναω μεσα στην καλή χαρά...
αυτο το νιώθεις για μερικες ωρες ή ειναι καιρος που αισθανεσαι έτσι?

Δεν αισθάνομαι έτσι 24 ώρες το 24ωρο, προς θεού, θα είχα φουνταρει ήδη... αν ήταν τόσο μόνιμο..
Απλά το νιώθω όταν σκέφτομαι, και σκέφτομαι συχνά, πχ το νιώθω πολύ όταν είμαι στη σχολή, λόγω μαθηματων (και οτι υποχρεωσεις εχουμε) αισθάνομαι πως είμαι ανάξια να ανταπεξέλθω , οτι δε τα κάνω καλά (κ σίγουρα φταίει που άγχος με τα μαθηματα).
Αλλά και με τις παρέες νιώθω πως κάνω όλο λάθη, κάνω κάτι και μετά σκέφτομαι πως δεν έπρεπε να το κάνω , κακώς που το έκανα και οτι εγώ φταίω και μετά με βασανίζουν οι σκέψεις....

spoon, όλοι μας κάνουμε λάθη... κανείς δεν είναι τέλειος...
όλο και κάτι θα κάνεις σωστά όμως... φρόντισε να επιβραβεύεις τον εαυτό σου περισσότερο εσύ η ίδια για κάθε σωστό που κάνεις!!

Φίλη μου Spoon, θα σου δώσω μία πρακτική συμβουλή που μπορεί να σε βοηθήσει... . Προσπάθησε να έχεις ένα τετράδιο στο οποίο σε μία σελίδα θα γράφεις τα πιο απλά πράγματα που έχεις να κάνεις για τις επόμενες ή την ίδια ημέρα, π.χ. βούρτσισμα δοντιών, μπάνιο, ψώνια σε σούπερ μάρκετ, μαγείρεμα, καθαριότητα δωματίου ή σπιτιού, περπάτημα ή γυμναστική, βόλτα ή καφέ με φίλους, διάβασμα ενός λογοτεχνικού βιβλίου, σινεμά ή θέατρο, παρακολούθηση μαθήματος στη σχολή και οποιαδήποτε άλλη δραστηριότητα. Έτσι θα έχεις μία σελίδα με 5-10 επιλογές που θα έχεις να κάνεις καθημερινά ή στις επόμενες ημέρες. Μόλις ολοκληρώνεις μία δραστηριότητα θα την διαγράφεις με κόκκινο στυλό ενώ αν προσθέτεις μία καινούρια θα την γράφεις στην επόμενη σειρά.
Με αυτόν τον τρόπο θα δεις ότι πραγματοποιείς αρκετές μικρές ή μεγάλες δραστηριότητες και θα ανεβεί η αυτοεκτίμησή σου! Επίσης αυτός ο τρόπος θα σε βοηθήσει να οργανώσεις και να βάλεις προτεραιότητες σε στόχους.
Κοιτάζοντας έτσι το τετράδιό σου θα βλέπεις τις διεγραμμένες εργασίες που έχεις κάνει και δε θα νιώθεις άχρηστη, ανίκανη κτλ. .
Στην κατάθλιψη το τέρας που έχεις να νικήσεις είναι η αναποφασιστικότητα. Δηλαδή έχεις 5 πράγματα που πρέπει να κάνεις και εσύ τα αναβάλλεις, με αποτέλεσμα να τα σκέφτεσαι συνεχώς και να έχεις τύψεις και ενοχές ανικανότητας πως δεν έχεις κάνει απολύτως τίποτα.
ΤΕΡΜΑ ΣΤΟ ΤΕΛΜΑ!!! Ξεκίνα από μικρούς καθημερινούς στόχους γράφε τους και στο τέλος της κάθε ημέρας θα διαβάζεις τα επιτεύγματά σου και θα νιώσεις ξανά χρήσιμη και "φυσιολογική".
Φιλικά ένας διπολικός...

VAGATTACK ,σευχαριστώ ,διάβασα την συμβουλή σου και θα την ακολουθήσω κιεγώ ,πραγματικά πολύ σημαντική και χρήσιμη.Ευχομαι να την διαβάσουν όλοι και να την ασπασθούν.

εάν δεν αλληλο-στηριζόμαστε το φόρουμ θα είχε μικρή αξία, για αυτό παιδιά όσοι μπαίνετε να συμμετέχετε ενεργά, τουλάχιστον όσο σας το επιτρέπει η ψυχική σας διάθεση...

Vagattack , θα το προσπαθήσω αυτό που λές..
Αν και κάνω κάτι παρόμοιο (εδώ και χρόνια), σημειώνω πάντα τι έχω να κάνω στο κινητό, αλλά πολλά δε τα κάνω ή τα μεταφέρω την επόμενη μέρα ή αλλη μέρα...
δεν έχω κατάθλιψη(δηλ. δε πήγα σε ψυχολόγο για να ξέρω) απλά με ''χαντακώνω'' σε κάθε ευκαιρία κ με κάθε τρόπο

Φίλη Spoon από την εμπειρία μου όταν ήμουν σε καταθλιπτικό επεισόδιο είχα ακριβώς τα ίδια συναισθήματα που περιγράφεις και εσύ. Αυτό που σου προτείνω είναι να κλείσεις ραντεβού με έναν ψυχολόγο ή ψυχίατρο για να έχεις μία επιστημονική προσέγγιση. Μη ντρέπεσαι να απευθυνθείς σε ειδικούς και μην αφήνεις τα αρνητικά συναισθήματα που βιώνεις να σε βασανίζουν ή να διογκώνονται.
Πάντως αναποφασιστικότητα, αναβλητικότητα , χαμηλή αυτοεκτίμηση και προσωπική απαξίωση είναι σημάδια της κατάθλιψης... .
Υπάρχουν λύσεις και δεν είναι απαραίτητο πάντα να συνοδεύονται με φαρμακευτική αγωγή, μη ντρέπεσαι να κλείσεις μία συνεδρία με κάποιον ειδικό για να μάθεις τι σου συμβαίνει...

Το θέμα του γιατρού το έχω αποκλείσει διότι μένω με τους γονείς μου κ ελέγχουν κάθε μου κίνηση, αφού τα χρήματα απο αυτούς τα ζητάω. Και σε αυτό το θέμα περι ψυχολόγου δεν είναι τόσο ανοιχτόμυαλοι..
Οπότε αν έχω κάτι κ ότι κ να είναι αυτό, δε μπορεί να διαγνωσθεί τώρα τουλάχιστον...

Χθές το βράδυ ήμουν απίστευτα χάλια , σήμερα το πρωί ήμουν απίστευτα καλά, τώρα έπεσα απίστευτα πάλι.. ούτε κι εγώ με καταλαβαίνω. τόσο συχνές μεταβολές στη διάθεση δεν ξαναείχα ποτέ..
και όταν είμαι χάλια , μπορεί να μη το αντέχω αλλά νομίζω πως μου αξίζει, το αντίστοιχο συμβαίνει κ όταν είμαι καποιες φορές καλά.
με πιάνουν τύψεις και που τα γράφω(!) , έχω την εντύπωση πως 'φορτώνω' κάποιον με αυτά που λέω.. (κι ας μην είναι έτσι, είναι ένα αίσθημα που δε μπορώ να το ξεκολλήσω απ'το μυαλό μου) αλλά απο την άλλη που να τα γράψω..

spoon έγραψε:

Αυτό το παθαίνω κι εγώ όταν συζητάω in real life τα προβλήματά μου με άτομα που είναι κοντά μου (Γιατί δεν εχω πει σε όλους ότι η μάνα μου έχει διπολική), αισθάνομαι κι εγώ λες και τους τα "φορτώνω" και δεν τους μιλάω πάντα όποτε το θέλω... Εδώ όμως δε το νιώθω αυτό. Το φόρουμ αυτό το βλέπω σαν να υπάρχει ΚΑΙ για αυτόν τον λόγο, να εκφράζω αυτά που αισθάνομαι γιατί εδώ υπάρχουν άτομα που θα καταλάβουν και που, στην τελική, αν δε θέλουν να "ακουσουν", απλά δε θα με διαβάσουν. Οπότε μη κολλάς, γράφε Μόνο καλό θα σου κάνει νομίζω

Όσο για τον ψυχολόγο, δεν είναι ανάγκη να πληρώσεις. Αν πας σε κάποιο δημόσιο νοσοκομείο / κέντρο ψυχικής υγειας κι εξηγήσεις κιόλας τι και πώς, δε πιστευω να σου ζητήσουν χρήματα.

Spoon η ζωή και η υγεία σου είναι μοναδική και πολύ πιο σημαντική από τους γονείς και οποιονδήποτε άλλον στο κόσμο. Επίσης το να μαζέψεις κρυφά ένα ποσό για μια επίσκεψη ή να πας όπως σου έγραψε και η Kitty σε ένα κέντρο ψυχικής υγείας αξίζει τον κόπο, μιας και "βασανίζεσαι" από άσχημα συναισθήματα τα οποία μπορούν να φύγουν εύκολα...
Εδώ θα σου παραθέσω κάποια αποστάγματα της ζωής μου με αντικείμενο τις διαταραχές της διάθεσης :
1η Οπτική: Η λογική ως όπλο σε παράλογες ή αλλοιωμένες αντιλήψεις της πραγματικότητας. (π.χ. λες spoon ότι τα κάνεις όλα χάλια, δεν αξίζεις τίποτα κτλ. με βάση τη λογική ισχύουν ως πραγματικότητα? ή είναι ψευδαισθήσεις? Δηλαδή το ότι είσαι φοιτήτρια δεν είναι μία επιτυχία? το ότι πέρασες κάποια μαθήματα δεν είναι επιτυχία και χίλια δυο άλλα παραδείγματα... .Οπότε βάλε τη λογική να σου αποβάλλει τις αρνητικές σκέψεις και πάρε θάρρος!!!(εδώ σπουδαίο ρόλο στη θέση της λογικής παίζει η ψυχοθεραπεία η οποία είναι πολλή σημαντική και μόνο με έναν ειδικό θα την έχεις...)
2η Οπτική: Η φαρμακευτική αγωγή ως όπλο σε διαταραχές σεροτονίνης (για κατάθλιψη) και ντοπαμίνης (για μανία). Εδώ δέχεσαι εφόσον είσαι ασθενής αντικειμενικά την πάθησή σου και "πορεύεσαι" σε μία δύσκολη μα καθόλου "πληκτική" διαδρομή που πίστεψέ με θα σε εξελίξει ως άνθρωπο και ας γκρινιάζεις "μια ζωή". Όταν πάψεις την γκρίνια θα αρχίσεις να γεύεσαι τη γαλήνη και άλλα πολλά καλά που με τόσο πόνο και κόπο απέκτησες. Εξάλλου NO PAIN NO GAIN, φιλικά και πάλι Βαγγέλης

Βαγγέλη, ίσως αν μάζευα καποια χρήματα (κάτι που δε γίνεται κ ευκολα) να πήγαινα σε καποιο Κέντρο Ψυχικής Υγείας. Πιστεύω πως επαναπαύομαι στο γεγονός οτι οι γονείς μου δεν είναι θετικοί με τέτοια ''ψυχολογικά'' θέματα, και έτσι δε κάνω κι εγώ καμία προσπάθεια..
Δε ξέρω ακόμη γιατί επαναπαύομαι. Νομίζω επειδή δε μιλάω για μένα σχεδόν ποτέ κ θα κολλούσα πολύ σε μια τέτοια διαδικασία.

Για τη λογική που λές ναι είναι ένας τρόπος να καταλάβω σε ποιο σημείο είμαι στη ζωή μου, αλλά αυτή η συνειδητοποίηση διαρκεί πολύ πολύ λίγο...
σκέφτομαι πως όντως έχω περάσει τα μαθήματα,και σε μια σχολή ενδιαφέρον αλλά τα ξεχνάω αμέσως τα θετικά και ξεκινάω απο το μηδέν στη σκέψη μου..

από αυτά που μου γράφεις φαίνεται ότι είσαι λειτουργική και δεν έχεις π.χ. κάτι "βαρύ". Προσπάθησε από μόνη σου να αυτο-διαχειριστείς τις σκέψεις σου, προσπάθησε να βρεις ασχολίες που σε χαλαρώνουν και γιατί όχι γίνε εθελοντής σε κάτι κάνοντας καλές πράξεις που θα σου ανεβάσουν το ηθικό. Επίσης μην κλείνεσαι στον εαυτό σου. Βγες έξω με παρέες. Όσο κλείνεσαι στο σπίτι τόσο θα στροβιλίζουν οι σκέψεις στο μυαλό σου. Αν είσαι του σπιτιού αγόρασε ένα παζλ να σκοτώνεις την ώρα σου ή πάρε ένα κατοικίδιο για παρέα και φροντίδα.
Πάντως ο διάλογος με έναν ψυχολόγο πιστεύω ότι θα σε βοηθούσε πολύ, γιατί θα σου έδινε έναν μπούσουλα - τρόπο αντιμετώπισης και θεώρησης των πραγμάτων.

spoon έγραψε:
τα ραντεβού στα κέντρα ψυχικής υγείας είναι δωρεάν!!!