Αρχική Forum ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ ΑΝΗΣΥΧΙΕΣ Κατάθλιψη η απλώς κακή διάθεση?
Γεια χαρά, Επισκέπτης
Όνομα χρήστη: Κωδικός: Να με θυμάσαι
  • Σελίδα:
  • 1

ΘΕΜΑ: Κατάθλιψη η απλώς κακή διάθεση?

Κατάθλιψη η απλώς κακή διάθεση? 26 Μαϊ 2016 21:51 #6197

  • Εύα
  • ( Μέλος )
  • Το Άβαταρ του/της Εύα
  • ΕΚΤΟΣ ΣΥΝΔΕΣΗΣ
  • Φρέσκος Boarder
  • Δημοσιεύσεις: 2
  • Κάρμα: 0
Καλησπέρα σας είμαι καινούρια στο Forum. Δεν γνωρίζω ακριβώς για το τι θεωρείται κατάλληλο η μη κατάλληλο κείμενο, αν κάτι έχω κάνει λάθος ως προς το θέμα μου παρακαλώ να με ενημερώσετε και θα το κατεβάσω.
Να σας πω μερικά λόγια για να καταλάβετε περίπου τι με οδήγησε να σκέφτομαι ότι ίσως έχω κατάθλιψη. Όταν ήμουν ακόμη τεσσάρων ζούσα καταστάσεις ενδοοικογενειακής βίας. Ο πατέρας μου έπινε και γινόταν επιθετικός προς έμενα και προς την μαμά μου. Λίγο αργότερα γεννήθηκε ο αδερφός μου και δεν μπόρεσαν να χωρίσουν, όμως τα πράγματα έγιναν ακόμη χειρότερα με αποτέλεσμα να ζω μέσα σε περιβάλλον ακατάλληλο μέχρι τα 9 μου. Εκτός αυτού πολλές φόρες ξυπνούσα από την φασαρία και είχα ακούσει τον μπαμπά μου να εξαναγκάζει την μαμά μου να κάνουν έρωτα. Παρακαλούσα κάθε βράδυ τον θεό να μην πεθάνει η μαμά μου μέχρι την ήμερα, που ο πατέρας μου μας πήρε μας άφησε στην γιαγιά και μέχρι να γυρίσει η μαμά μου από την δουλειά εκείνος είχε αδιάσει όλο το σπίτι. Τα ασφαλιστικά μέτρα έσωσαν κάπως την κατάσταση. Από το σημείο αυτό ξεκίνησε μια μεγάλη δικαστική διαμάχη μεταξύ των γονιών μου, που κρατάει έως σήμερα 10 χρόνια μετά. Εγώ και ο αδερφός μου γίναμε μπαλάκι και σαν να μην έφτανε όλο αυτό ο πατέρας μου έκανε μήνες να μας δει,όπως μάθαμε αργότερα δεν τον άφηνε η καινούρια του γυναίκα με την οποία έπειτα αποκότησε ένα γιο (ο οποίος είναι σήμερα 8 ετών και δεν ξέρει ακόμη ότι έχει αδέρφια) Η γιαγιά μου από την άλλη με έδερνε κάθε μέρα και με έβριζε για τον πατέρα ,που είχα, επιπλέον είμαι χοντρή και αυτός ήταν ένας παραπάνω λόγος να χρησιμοποιεί υβριστικά επίθετα εναντίον μου αυτό συνεχίστηκε τουλάχιστον ως τα 12 όταν πάτησα πόδι και ενημέρωσα ότι δεν ξαναπατάω στην γιαγιά μου. Η μαμά μου από την άλλη έλειπε όλη μέρα στα δικαστήρια στην δουλειά και σε όποια νέα τρέλα της ερχόταν στο μυαλό ήθελε να ζήσει την ζωή της βλέπετε. Στο μεταξύ οι βαθμοί μου στο σχολείο αν και υψηλοί είχαν πέσει, ενώ το βάρος μου ανέβαινε. Όταν μετά από καιρό η μαμά μου στράφηκε προς το σπίτι το πρώτο αντικείμενο σχολιασμού της ήταν το βάρος μου στην θέση της γιαγιάς μου είχα πλέον εκείνη. Ταυτόχρονα συνέβη ο θάνατος του αδερφού της μαμάς μου η γιαγιά μου έπεσε σε κατάθλιψη και άρχισε πάλι να μας βρίζει ενώ ανάγκασε όλη την οικογένεια να φοράει μαύρα για χρόνια και να μην ακούμε μουσική, συνήθεια που έχει μείνει έως σήμερα παράλληλα δεν έχουμε γιορτάσει Πάσχα εκ τότε. Ακόμη και όταν άρχισα μαθήματα μουσικής απαγορευόταν να κάνω πρόβα σπίτι. Στο μεταξύ η μαμά μου είχε γίνει πολύ αυστηρή με ανάγκαζε να κάνω άπειρες δουλείες ήταν δεν ήταν για την ηλικία μου και τίποτα δεν της άρεσε όλα τα έκανα λάθος, γεγονός που διέλυσε την αυτοεκτίμηση μου επίσης μάθαινα ότι είμαι γυναίκα πλέον (12) ότι πρέπει να αποφεύγω τα αγόρια και να μην κυκλοφορώ μόνη μου μην με βιάσουν, να κρύβω την περίοδο μου και φυσικά έφαγα το ξύλο της ζωής μου όταν έπεσα από το ποδήλατο και μάτωσα καθώς θεωρήθηκε ότι είχα χάσει την παρθενιά μου. Η μαμά μου έπειτα βρήκε σύντροφο και μας 'εγκατέλειψε' για δεύτερη φορά είχα αντιρρήσεις για το νέο της σύντροφο και μου λεγε κάθε φορά αν δεν μου αρέσει να σηκωθώ να φύγω από το σπίτι και ότι αυτός την κάνει ευτυχισμένη ενώ εγώ δυστυχισμένη. Ο πατέρας μου είχε πει ότι η ζωή δεν γυρνάει γύρω από μένα και τον αδερφό μου και δεν μας ξαναείδε αργότερα μπήκε φυλακή για ναρκωτικά. Στο σχολείο πλέον γυμνάσιο ήμουν μαθήτρια του είκοσι και έτσι συνέχισα ως το λύκειο, μόνο που και εκεί τα υβριστικά επίθετα έδιναν και έπαιρναν είχα μπει στο στόχαστρο δύσκολο να ξεφύγεις αλλά είχα ζήσει τόσα που δεν με ένοιαζε καν. Στο λύκειο η μαμά μου έγινε πολύ αυστηρή δεν με άφηνε να βγαίνω να μιλάω στο τηλεφωνώ να κοιμάμαι σε φίλες να έχω αγόρι ως εκδίκηση έλεγε που δεν την άφηνα εγώ να είναι με τον φίλο της αυτό συνεχίστηκε για τρία χρονιά άρχισα να παίρνω πολύ βάρος καθώς δεν είχα τίποτα να κάνω μέσα στο σπίτι η ζωή μου έγινε ανούσια οι φίλοι μου δεν μπορούσαν να έρχονται σπίτι γιατί ενοχλούσαν την μαμά μου σε όλα, τους κατέκρινε κιόλας κάνοντας με να νιώθω χαζή μια και εγώ του επέλεξα. Στα μαθήματα έπεσα πάρα πολύ, η μαμά μου μόνο σέρνονταν πίσω από τον φίλο της τον οποίο παντρεύτηκε. Όταν ήρθε εκείνος να μείνει μαζί μας εγώ και ο αδερφός μου κλειστήκαμε στα δωμάτια για να μην τον ενοχλούμε όλο έπρεπε να μένουμε κλεισμένοι και να μην βγάζουμε άχνα, μήπως ενοχληθεί στο μεταξύ προσπαθούσαν για παιδί και δεν πετύχαινε καθώς η μαμά μου είχε ήδη περάσει τα 40. Εγώ απέτυχα στις πανελλήνιες καθώς δεν είχα ούτε την ψυχολογική διάθεση ούτε και την ησυχία στο σπίτι. Το γεγονός αυτό με διέλυσε και άλλο ψυχολογικά δεν μπορούσα να φύγω ήμουν εγκλωβισμένη από παντού. Παίρνω την απόφαση να δώσω δεύτερη φορά είχα χάσει γύρω στα 10 κιλά ένιωθα καλύτερα ψυχολογικά υπήρχε μεν η πίεση στο σπίτι άλλα ένιωθα καλύτερα με τον εαυτό μου. Φυσικά η μαμά μου δεν δεχόταν να με πάει φροντιστήριο μου έδωσε μια ευκαιρία είχε πει. Στην πορεία διάβαζα όσο γινόταν πιο πολύ είχα εθιστεί στην ιδέα του να φύγω αλλά μιας και όλα ήταν ήρεμα η μαμά μου μένει δυο φόρες έγκυος και χάνει και τις δυο το παιδί φυσικά αυτό με αποπροσανατολισε καθώς έπρεπε να αναλάβω εγώ όλο το σπίτι μαζί με τα διαβάσματα. Στην συνέχεια λίγο πριν τις πανελλήνιες μαθαίνουμε ότι η μαμά μου έχει καρκίνο μην ξεχάσω να αναφέρω ότι η γιαγιά μου έπαθε αλτσχαημερ και το βάρος της φροντίδας της έπεσε σε μένα ευτυχώς όχι για πολύ καιρό. Ο σύζυγος της μαμάς μου την παράτησε μόλις έμαθε για τον καρκίνο και της είπε ότι αν θέλει βοήθεια να ζητήσει από μένα αυτός δεν έχει καμιά δουλειά. Και πάλι το βάρος όλο πάνω μου φυσικά. Έβαλα στόχο σχολή κοντά στην περιοχή μου για να μπορώ να παρακολουθώ τα μαθήματα και παράλληλα να βοηθάω στο σπίτι. Η τύχη όμως τα φερε αλλιώς δεύτερη χρονιά πάρα τις προσπάθειες μου απέτυχα αυτό με έχει φέρει στα όρια μου στο διάστημα της προσπάθειας έβαλα διπλάσια κιλά απ' όσα έχασα χρηματα δεν υπάρχουν χρόνια τώρα καθώς φεύγουν στους λογαριασμούς εγώ δεν μπορώ να βρω δουλειά, γιατί ζυγίζω πολλά κιλά δεν έχω ρούχα να βγω μια βόλτα όλα είναι σκισμένα και εξάλλου ποιος έχει λεφτά για ρούχα όταν δεν είχαμε για θέρμανση, το καλοκαίρι θα το περάσω πάλι κλεισμένη στο σπίτι χωρίς χρήματα τον χειμώνα μόνη καθώς οι φίλοι μου έχουν φύγει φίλο ερωτικό δεν μπορώ να έχω για τους ίδιους λόγους που ανέφερα η μαμά μου συνεχίζει να με λέει άχρηστη ο μπαμπάς μου παραμένει εξαφανισμενος και εγώ έχω σκεφτεί άπειρες φορές την αυτοκτονία όμως ούτε αυτό δεν μπορώ να κάνω νιώθω παγιδευμένη, χωρίς μέλλον με τόσα χαμένα όνειρα δεν μπορώ να ξεφύγω από αυτή την σκιά. Δεν ξέρω τι πρέπει να σκεφτώ, που να κατευθυνθώ.


P.S Κατανοώ το κείμενο είναι μεγάλο όποιος επιθυμεί να το διαβάσει ευχαριστώ εκ των προτέρων.
Τελευταία διόρθωση: 26 Μαϊ 2016 22:42 από Εύα.
Πρέπει να είστε εγγεγραμμένο μέλος του Φόρουμ για να κάνετε μια δημοσίευση.

Κατάθλιψη η απλώς κακή διάθεση? 26 Μαϊ 2016 23:50 #6198

  • Thanasis1968
  • ( Μέλος )
  • Το Άβαταρ του/της Thanasis1968
  • ΕΚΤΟΣ ΣΥΝΔΕΣΗΣ
  • Έμπειρος Boarder
  • Δημοσιεύσεις: 84
  • Ληφθείσες Ευχαριστίες 18
  • Κάρμα: 7
Εύα γεια σου. Καταρχήν το κείμενο σου είναι εντός θεμάτων της ψυχικής υγείας, με την έννοια ότι έχεις μια δικαίως ταλαιπωρημένη ψυχούλα. Σε ότι αφορά το κύριο ερώτημα σου, αν και δεν είμαι ειδικός αλλά παρόλα αυτά με πολλά ένσημα ως πάσχοντας, θεωρώ ότι πιθανότατα δεν είσαι καταθλιπτική. Στην κατάθλιψη θεωρώ πως συμβαίνει ότι συμβαίνει χωρίς να υπάρχει ιδιαίτερος λόγος, ενώ στην περίπτωση σου υφίστανται σοβαρές αντικειμενικές δυσκολίες.
Αναφέρεσαι σε πολλά σημεία του κειμένου σου στο υπερβολικό βάρος. Ως υπέρβαρος κι γω καταλαβαίνω πόσο δύσκολο είναι να χάσεις κιλά. Άθλος! Οι γιατροί συνιστούν σωστή διατροφή και γυμναστική. Προσωπικά βαριέμαι και είμαι λιχούδης αλλά είμαι πεπεισμένος πως αν δεν χάσω κιλά θα αναγκαστώ να το κάνω σύντομα συνδυάζοντας το με περπάτημα για λόγους υγείας. Ψυχολογικά δεχόμαστε το σώμα μας συμβιβαζόμενοι με τις τροφικές αμαρτίες που καταναλώνουμε ή αρχίζουμε δίαιτα και γυμναστική. Οι ενοχές είναι και άδικες προς τον εαυτό μας και χειροτερεύουν την κατάσταση.
Εύα είσαι 19 ετών και έχεις όλο τον χρόνο μπροστά σου κι αν η ζωή ήταν άδικη μέχρι σήμερα με σένα δεν είναι βέβαιο ότι θα συμβαίνει και στο μέλλον. Η ελπίδα και η πίστη για ένα καλύτερο αύριο είναι το καλύτερο φάρμακο για να υπάρξει ένα καλύτερο μέλλον. Κάνε κουράγιο και προχώρα. Προπάντων μη παρατάς τα όνειρα σου ακόμα κι όταν βρίσκεσαι σε δύσκολη θέση. Ξαναδώσε εξετάσεις, μην τα παρατάς και μάλιστα επέλεξε και σχολή που σου ταιριάζει και σου αρέσει. Ξέρω πως οι πανελλαδικές είναι ένα βουνό για τον υποψήφιο. Όμως να είσαι σίγουρη πως μπορείς να το κάνεις. Μη σε τρομάζουν οι προηγούμενες αποτυχίες, άλλωστε σήμερα ζούμε σε εποχές δια βίου εκπαίδευσης και επαγγελματικού επαναπροσδιορισμού στη μέση των ζωών μας. Διαβάζουμε μέχρι να φύγουμε από τη ζωή κι είναι όμορφο. Τα πράγματα σαφώς και δεν είναι εύκολα και σου γνωρίζω πως και μετά την εισαγωγή σου σε κάποια σχολή δεν σταματά το διάβασμα,τότε αρχίζει. Περισσότερος κόπος και όγκος εκπαιδευτικού υλικού. Κι όσοι παίρνουν το πτυχίο τους με μαμουνιές το βρίσκουν μπροστά τους στον επαγγελματικό στίβο. Κι εκεί συνειδητοποιείς ότι τα πράγματα δεν είναι όπως τα παρουσιάζουν στις διαφημίσεις. Για παράδειγμα πάντα γελώ όταν βλέπω αφίσες με μηχανικούς γραβατομένους, με φρεσκοσιδερωμένο πουκάμισο και λουστρίνι....Η πραγματικότητα μας θέλει με τσιμέντα στο τζιν και γύψους στο μπλουζάκι. Για παπούτσια δε συζητάμε, σκέψου τι θα φορούσες αν ήξερες ότι σε λίγα λεπτά θα πατήσεις καυτή πίσσα. Και για να μην σε θλίψω και σου κόψω τα φτερά με την επαγγελματική εξέλιξη ενός ονειροπόλου φοιτητή, σου δηλώνω πως για τον γιατρό είναι σημαντικό να πηγαίνει καλά ο ασθενής του, για το μηχανικό να βλέπει ανάπηρο να χρησιμοποιεί τις ράμπες που έφτιαξε, για τον καθηγητή να προκόβει ο μαθητής του.
Εύα σε καμία περίπτωση μην θεωρήσεις ότι ο χρόνος σου "έληξε". Τώρα αρχίζει η ζωή. Πολεμάμε για τη νίκη χωρίς να σκεφτόμαστε ούτε παρελάσεις νικητών ούτε τη θλίψη των ηττημένων. Πολεμάμε. Κάνε κουράγιο και κυνήγησε τα όνειρα σου.
Εύχομαι μέσα από την καρδιά μου να πάνε όλα καλά.
Πρέπει να είστε εγγεγραμμένο μέλος του Φόρουμ για να κάνετε μια δημοσίευση.
Οι ακόλουθοι χρήστες είπαν "Σε Ευχαριστώ": Εύα

Κατάθλιψη η απλώς κακή διάθεση? 27 Μαϊ 2016 11:39 #6199

  • Εύα
  • ( Μέλος )
  • Το Άβαταρ του/της Εύα
  • ΕΚΤΟΣ ΣΥΝΔΕΣΗΣ
  • Φρέσκος Boarder
  • Δημοσιεύσεις: 2
  • Κάρμα: 0
Σ΄ ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο και την απάντησή σου..
Πρέπει να είστε εγγεγραμμένο μέλος του Φόρουμ για να κάνετε μια δημοσίευση.
  • Σελίδα:
  • 1
Χρόνος δημιουργίας σελίδας: 0.062 δευτερόλεπτα