Γειά σας είμαι η όλγα,που νόμιζε ότι έχει κατάθλιψη και έχει ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή..εχω παει 3 φορες στην ψυχολογο και μου ειπε οτι ειμαι πολυ εξυπνη . και οτι θα τα καταφερω..απλα..εχω ανακαλυψει ποια ειναι η αιτια. ο φοβος του παρελθοντος..ημουν ενας αληθινος ανθρωπος του τυπου'σε οποιον αρεσω,μια ζωη την εχουμε'..το θεμα μου ειναι οι αλλοι..θελω παντα να δειχνω η ψυχη της παρεας.οταν βλεπω μια πιο κοινωνικη νιωθω μειωνεκτικα..χαζο το ξερω..θελω να δειχνωω ενδιαφερουσααα,να νιωθω ξεχωριστη και ναα αρεσω στο κοσμο! να θελει να με κανει παρεα! και βαζω την μασκα μουυ τελευταια..και το παιζω 'καραγκιοζης'οσο και αν πιεζομαι μαρεσει να δειχνω ετσι θελω να λεω οτι θελω.δεν θελω να ειμαι ιδια.αυτο κανω,αλλα φοβαμαι μην το χασω..δεν θελω να παψω να ειμαι τσαμπουκας κτλπ..εχω ανασφαλειες.εκανα σχεση με ενα παιδι χτες που με ηθελε 2μιση χρονια..νιωθω υπεροχα..αλλα..αυτο το αλλα...του ξεκαθαρισα την κατασταση και ειπε οτι θα τα ξεπερασουμε μαζι,αν βγαινω μαζι του και ειμαι ξενερωτη?..αν λεω κατι π δεν πρεπει? αν τελειωσουυυν οι κουβεντες?(κλασσικος φοβος αλλα παραλογος,i know) ειμαι πολυ λεπομερης και ανχωνομαι για το μελλον,ενω ξερω πως και σημερα μπορει να πεθανωω..πρεπει να το αφησω πιο φλου,αλλα θελω να ειμαι το επικεντρο και ακουγεται ψωνιστικο και μου την σπαω και εγω η ιδια,αλλα αμα δεν εχω ορεξη και καθομαι κ δεν μιλαω εστω για λιγο νιωθω ντροπαλη,ελεος το ξερω..ΒΑΡΕΘΗΚΑΑΑ ΝΑ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ,ΑΝ ΘΑ ΑΡΕΣΩ,ΔΕΝ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕ ΑΥΤΟ..αυτα..θελω να αποκτησω την χαμενη αυτοεκτιμηση-αυτοπεποιθηση μου..αυτααα ΌΛΑ τα σχολια δεκτα,θα ηθελα να γραψετε κατι..