Καλησπέρα σε όλους.
Συνεχίζω την ιστορία μου λοιπόν περιληπτικά.Η φαρμακευτική αγωγή που μου δόθηκε δεν μου 'ταίριαζε'κ εγώ όλο καιβυθιζόμουνα πιό βαθειά.Αλλαξα γιατρούς,μου αλλάζανε αγωγή και πάλι από πουθενά φως στα Τάρταρα που είχα φτάσει.
Ημουν μέρα νύχτα στο κρεβάτι,δεν κοιμόμουνα,δεν έτρωγα τίποτα,δεν είχα συναισθήματα ούτε για τα παιδιά μου!
Αυτό κράτησε ένα χρόνο πάνω κάτω.Ολο αυτό τον καιρό τα παιδιά μου παλευαν να με "ξυπνησουν".Κάτι έγινε."Μετακόμιζα"από την καρέκλα στον καναπέ.Αυτό για άλλο τόσο διαστημα.
Αρχισα πάλι ψυχοθεραπεία,άρχισα πάλι να ακουω μουσική να διαβάζω να πηγαίνω για περπάτημα άρχισα δηλαδή να "ζω".
Αλλα μετά από λίγο καιρό άρχισα να νοιώθω μια αυξανόμενη ευφορία,μια απιστευτη ενέργεια,να κάνω ανοητες αγορές κ.λ.π.τα γνωστά.
Το οικογενειακό μου περιβαλλον επέμενε ότι έπρεπε να νοσηλευτώ.Εγώ αντιδρούσα αλλά τελικά δέχτηκα [τους έκανα το χατήρι]γιατί πίστευα ότι ο γιατρος της κλινικης δεν θα έκρινε οτι έπρεπε να με κρατησουν[στον κοσμο μου εγώ]!
Εμεινα στην κλινικη πέντε μηνες!Πάλι το ένα φάρμακο δεν μου ταίριαζε,πάλι το άλλο δεν μου ταίριαζε κ όπως ξέρετε όλα αυτα τα φάρμακα χρειάζονται κ κάποιο χρονικό διάστημα για να δράσουν.
Για να μη παρεξηγηθώ τονίζω ότι δεν κατηγορώ τους γιατρούς μου.Εννοείται ότι όλοι ήθελαν το καλό μου αλλά η επιστήμη έχει προχωρήσει τόσο πολύ, τα φάρμακα τόσο πολλά κ επίσης εξαρτάται κ από το τι ταιριάζει στον καθένα.
Βγήκα λοιπόν ,μετά από λίγο καιρό ακολούθησε ένα καταθλιπτικό επεισόδειο κάπως υποφερτό κ κάποια φίλη μου μίλησε για ένα γιατρό πολύ καλό.Τον επισκέφτηκα βρέθηκε η αγωγή που μου ταιριάζει κ εδώ κ τρία χρόνια ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ!!!ΑΙΣΙΟΔΟΞΗ ΚΑΙ ΔΥΝΑΤΗ!!!
Κλείνοντας θα ήθελα να πω ένα μεγάλο μπράβο σε όσους από εσάς δεν το βάζετε κάτω κ το παλεύετε καθώς και να υπενθυμισω σ'όλους τους φίλους ότι όλα τα πράγματα στη ζωή χρειάζονται ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ+ΕΠΙΜΟΝΗ+ΥΠΟΜΟΝΗ!!!Οτι η ζωη είναι ένας διαρκής αγώνας άλλες φορές με νίκες άλλες με ήττες,ανακωχή ή ειρήνη και όλα αυτά είναι που την κάνουν ΩΡΑΙΑ!
Ζητω συγνώμη αν σας κούρασα αλλά αν η ιστορία μου παρηγόρησε ή άμβλυνε τον πόνο έστω και από έναν σας μου είναι αρκετό.
Σας ευχαριστώ για το χρόνο σας.