ΑΛΛΑ ΦΑΡΜΑΚΑ ΠΟΥ ΕΝΔΕΧΕΤΑΙ ΝΑ ΧΟΡΗΓΗΘΟΥΝ

1) ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑΤΙΚΑ ΦΑΡΜΑΚΑ:

 Αυτά χρησιμοποιούνται σε περιπτώσεις ανθεκτικής κατάθλιψης για την ενίσχυση της δράσης και της αποτελεσματικότητας της αντικαταθλιπτικής αγωγής. Παραδείγματα: λίθιο, θυρεοειδική ορμόνη (θυροξίνη).

2) ΣΤΑΘΕΡΟΠΟΙΗΤΕΣ ΔΙΑΘΕΣΗΣ:

Χρησιμοποιούνται για την σταθεροποίηση της διάθεσης (πρόληψη της υποτροπής μέσω της διατήρησης της διάθεσης σε σταθερά επίπεδα), είτε σε άτομα με διπολική διαταραχή, είτε σε άτομα που πάσχουν από σοβαρή, υποτροπιάζουσα κατάθλιψη. Σε αυτή την κατηγορία ανήκουν: το λίθιο, η καρβαμαζεπίνη, το βαλπροϊκό νάτριο, η λαμοτριγίνη, η γκαμπαπεντίνη (στην πραγματικότητα τα τέσσερα τελευταία ανήκουν στα αντισπασμωδικά – αντιεπιληπτικά φάρμακα και χρησιμοποιούνται για νευρολογικές νόσους όπως η επιληψία. Όμως, έχει αποδειχθεί ότι διαθέτουν και δράση σταθεροποιητή διάθεσης).

3) ΑΝΤΙΨΥΧΩΣΙΚΑ ΦΑΡΜΑΚΑ:

Στις περιπτώσεις σοβαρής κατάθλιψης όπου αναπτύσσονται παραληρητικές ιδέες, ψευδαισθήσεις και παραισθήσεις (δηλαδή υπάρχει μειωμένη επαφή με την πραγματικότητα), η αγωγή περιλαμβάνει εκτός από αντικαταθλιπτικά και αντιψυχωσικά φάρμακα. Παραδείγματα αντιψυχωσικών: ρισπεριδόνη, αλοπεριδόλη, ολανζαπίνη, κετιαπίνη κ.ά.

4) ΑΓΧΟΛΥΤΙΚΑ - ΒΕΖΟΔΙΑΖΕΠΙΝΕΣ:

Συχνά κατάθλιψη και άγχος συνυπάρχουν. Συνήθως, τα αντικαταθλιπτικά ελέγχουν και τα δύο. Επειδή όμως τα αντικαταθλιπτικά χρειάζονται αρκετό χρόνο για να δράσουν ικανοποιητικά, ο γιατρός μπορεί να χορηγήσει και αγχολυτικό, για το αρχικό διάστημα της θεραπείας. Επίσης, μπορεί να χορηγήσει αγχολυτικό (παράλληλα με τα αντικαταθλιπτικά), στην περίπτωση που το άγχος είναι σοβαρό. Τα αγχολυτικά (ή αλλιώς ελάσσονα ηρεμιστικά) δρουν γρήγορα (συνήθως μέσα σε 30 έως 90 λεπτά) μειώνοντας το άγχος, ωστόσο δεν αποτελούν θεραπεία καθώς αντιμετωπίζουν μόνο πρόσκαιρα το σύμπτωμα. Επιπλέον, η μακρόχρονη χρήση τους (περισσότερο από μερικές εβδομάδες) προκαλεί εθισμό. Παραδείγματα αγχολυτικών: αλπραζολάμη, διαζεπάμη, βρωμαζεπάμη, λοραζεπάμη, πραζεπάμη.

4) ΥΠΝΩΤΙΚΑ:

Σε περιπτώσεις σοβαρών προβλημάτων ύπνου, χορηγούνται κατασταλτικά αντικαταθλιπτικά (προκαλούν υπνηλία, π.χ. τραζοδόνη, δοξεπίνη). Όμως, ορισμένες φορές δεν είναι δυνατή η συνταγογράφηση ενός κατασταλτικού αντικαταθλιπτικού και τότε ενδέχεται να συνταγογραφηθεί και υπνωτικό χάπι. Τα υπνωτικά θα πρέπει να χρησιμοποιούνται για μικρό χρονικό διάστημα, το πολύ δύο εβδομάδες και ακόμη κι έτσι είναι καλύτερα να λαμβάνονται διακεκομμένα (όχι καθημερινά), καθώς αναπτύσσουν εθισμό και συμπτώματα στέρησης. Παραδείγματα υπνωτικών: τεμαζεπάμη, φθοριονιτραζεπάμη (ανήκουν στην οικογένεια των βενζοδιαζεπινών, βλ. παραπάνω), ζολπιδέμη, ζοπικλόνη κ.ά.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Πάντα ανατρέχετε στο ενημερωτικό φυλλάδιο ασθενούς του κατασκευαστή που συνοδεύει την συσκευασία του φαρμάκου σας για περισσότερες πληροφορίες και τον πλήρη κατάλογο των ανεπιθύμητων ενεργειών και προφυλάξεων. Αν έχετε οποιεσδήποτε ερωτήσεις ή απορίες σχετικά με την φαρμακευτική σας αγωγή, μην διστάσετε να ρωτήσετε τον γιατρό σας. Το παρόν ενημερωτικό κείμενο περιέχει μόνο γενικές πληροφορίες και δεν αντικαθιστά την εμπειρία και την κρίση του γιατρού σας, ο οποίος είναι και ο μόνος κατάλληλος και υπεύθυνος για το πλάνο της εξατομικευμένης θεραπευτικής σας αγωγής.

Κείμενο: Αγγελική Μενεδιάτου, Ψυχολόγος, Μ.Α. Κλινικής Ψυχολογίας και Άγγελος Κουκλινός, Ψυχίατρος