Με πολλή μεγάλη χαρά σας ανακοινώνουμε και σας προσκαλούμε στην θεατρική παράσταση "Κόλαφος εν Λευκώ", με θέμα την διπολική διαταραχή.

Στα τέλη του 2010, ήρθε σε επαφή μαζί μας η Καλλιτεχνική Ομάδα «Αλισίβα». Η «Αλισίβα» επέλεξε να διερευνήσει το θέμα της Διπολικής Διαταραχής και χρησιμοποιώντας τις μεθόδους του Θεάτρου Επινόησης, να δημιουργήσει ένα πρωτότυπο θεατρικό έργο, το «Κόλαφος εν Λευκώ». Με μεγάλη μας χαρά στηρίξαμε την «Αλισίβα» από την αρχή: η πρόεδρος ΔΣ και επιστημονική υπεύθυνη του ΜΑΖΙ ανέλαβε την επιστημονική – θεωρητική πλευρά της συνεργασίας και μέλη του ΜΑΖΙ με διπολική διαταραχή βοήθησαν την καλλιτεχνική ομάδα στην βιωματική κατανόηση της ασθένειας, στην ενσυναίσθηση δηλαδή του βιώματος των ασθενών. Είμαστε υπερήφανοι που συμμετέχουμε σε αυτή την εξαιρετική προσπάθεια, η οποία παίρνει σάρκα και οστά στο Θέατρο 104 την επόμενη εβδομάδα. Σας περιμένουμε!!

Μερικά λόγια για την παράσταση:
Η Ηρώ, μια νοσηλευόμενη ασθενής που πάσχει από Διπολική Διαταραχή, αφηγείται στον ψυχοθεραπευτή της και κατ' επέκταση στο κοινό την ιστορία της με παραμυθένιο τρόπο γεμάτο ονειρική φαντασία, ποιητικό ρυθμό, ολοζώντανες μνήμες και ευμετάβλητα συναισθήματα διαφόρων σημαντικών στιγμών που συνέθεσαν τη ζωή της. Καθώς η Διπολική Διαταραχή, ως προσωποποιημένη ασθένεια, βρίσκεται συνεχώς παρούσα να συμπληρώνει τη δράση και τη διάθεσή της ηρωίδας εκείνη έρχεται να δώσει μια σκληρή μάχη εναντίον της και αποδεικνύει, ότι ακόμα και σε στιγμές που όλα φαίνονται να γκρεμίζονται, μπορούμε να διεκδικήσουμε την κάθε πιθανότητα να γίνουμε πραγματικά ευτυχισμένοι.

Τα έσοδα των παραστάσεων θα δοθούν για τη στήριξη των Ομάδων Αυτοβοήθειας της Ελληνικής Εταιρείας Διαταραχών Διάθεσης «ΜΑΖΙ».

Θέατρο 104 ~ Κεντρική Σκηνή

9, 10, 11 Οκτωβρίου στις 9:15μ.μ.

Διεύθυνση: Ευμολπιδών 41, Μετρό Κεραμεικός - Γκάζι

Τηλέφωνα Κρατήσεων: 210 3455020 & 6940 290312

Γενική Είσοδος: 8 Ευρώ

Διάρκεια: 55΄

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Σύλληψη – Συγγραφή Κειμένων: Κατερίνα Ησυχίδου, Αγγελική Λουκή, Πολίνα Μελά, Αμαλία Φαγογένη
Σκηνοθεσία: Αλισίβα
Ερμηνεία: Παναγιώτης Μαρκαντωνάτος, Αγγελική Λουκή, Κατερίνα Ησυχίδου
Μουσική Σύνθεση: Νίκος Πασχαλίδης, Δημήτρης Χαριστός
Συνεργασία στη Δραματουργία: Μαρία Παναγιωτοπούλου
Επιστημονικός Συνεργάτης: Αγγελική Μενεδιάτου
Τεχνικός Σκηνής: Παναγιώτα Γρηγοροπούλου
Σχεδιασμός Γραφιστικών Εφαρμογών: Αννέτα Γραββάνη
Φωτογραφίες: Ουρανία Ησυχίδου
Make Up Design - Hair Stylist: Γεωργία Λουκή

Σελίδα παράστασης: https://www.facebook.com/KolaphosEnLeukoAlisiva 

Σελίδα εκδήλωσης: https://www.facebook.com/events/408631022572021/

Μερικά από τα σχόλια των ανθρώπων που παρακολούθησαν την παράσταση:

Π.Κ.: Καλησπέρα σας, παρακολούθησα την χθεσινή παράσταση, σαν συγγενείς ανθρώπων που πάσχουν από διπολική συνδρομή, με άγγιξε πραγματικά και εύχομαι να ξαναπαιχτεί ώστε και άλλοι άνθρωποι να έχουν τη δυνατότητα να το παρακολουθήσουν.Μπράβο και πολλά συγχαρητήρια σε όλους, συντελεστές, παραγωγούς και πρωτεργάτες που φωτίζουν πολύ σκοτεινές και γεμάτες ταμπού πτυχές των ψυχικών ασθενειών... 

Φ.: Πήγα κ εγώ χτες στην παράσταση. Ήταν πολύ καλή. Η πρωταγωνίστρια φοβερή, σαν να έπασχε πραγματικά από τη διπολική. 

Γιώτα Ανδρώνη: Μία εξαιρετική παράσταση, που ενώ την παρακολούθησα για δεύτερη φορά, άγγιξε τις χορδές των συναισθημάτων μου ξανά, δυνατά, συγκλονιστικά. Μια παράσταση, που θα μπορούσε άνετα να διδάσκεται στα πλαίσια της ψυχοεκπαίδευσης και όχι μόνο, για τις Διαταραχές Διάθεσης. ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΑΛΙΣΙΒΑ, σας ευχαριστώ από καρδιάς για άλλη μία φορά. Για την αγάπη, την απίστευτη κατανόησή σας, την αλήθεια σας και τον κόπο σας... Είμαστε ΜΑΖΙ σας... 

Ο.Λ.: Συγχαρητήρια για την παράσταση!!! Εξαιρετική σε όλα!!! 

Μ.Π.: Κείμενο, μουσική, φως, κίνηση, εκφραστικότητα έδεσαν πολύ πολύ όμορφα. Συγχαρητήρια σε όλους! 

Ελένη Ζάχαρη: ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΦΘΙΝΟΠΩΡΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ....ΑΛΛΙΩΣ;;;ΚΟΛΑΦΟΣ ΕΝ ΛΕΥΚΩ....

Όταν τέλειωσε απόψε η παράσταση, αισθάνθηκα πως βγήκα από έναν άλλο χρόνο, μια στάση που είχε συμβεί και ξαφνικά έπρεπε να επανέλθω. Τη στιγμή που με κοίταξε η Αγγελική στα μάτια και με ρώτησε πώς μου φάνηκε, έκλαψα.

Διπολική διαταραχή ή αλλιώς μανιοκατάθλιψη...πόσο φοβερός ακούγεται ο όρος και πόσο άγνωστος ο ορισμός. Άγνωστος ναι, γιατί ποιος πλησιάζει έναν άνθρωπο συναισθηματικά διαταραγμένο έστω για να τον αγγίξει; Κανείς! Εδώ δεν πλησιάζει εύκολα κάποιον που πάσχει από καρκίνο και είναι ακίνδυνος αυτόν που μπορεί να φωνάζει και να χτυπιέται θα πλησιάσει; Εδώ που τα λέμε οποιοσδήποτε δίχως ενημέρωση μπορεί άνετα να φοβάται, να φοβάται τον διπολικό, να φοβάται τον καταθλιπτικό, να φοβάται γενικά αυτό που δεν γνωρίζει. Εκείνο που δεν μπορεί να κάνει είναι σαφώς να αμφισβητεί και να υπονομεύει με όποιο τρόπο του περάσει απ' το μυαλό..Γνωστή αυτή η καραμέλα, την ώρα που ο άλλος σφάζεται μέσα στην οδύνη της κατάθλιψης, πως όλα στο μυαλό του είναι! Σίγουρα στο μυαλό του! Αν είναι παθολογική δε, ένα παραπάνω αφού η εμποδιζόμενη πρόσληψη σεροτονίνης - χημική ανισορροπία - προκαλεί το πρόβλημα! Μόνο που εσείς αγαπητή κυρία ή εσείς, αγαπητέ κύριε, δεν έχετε καμία ειδικότητα, αρμοδιότητα, υπευθυνότητα, να το διαγνώσετε! Πόσο μάλλον όταν μιλάμε για τη διπολική διαταραχή..Ποιος μπορεί να ερμηνεύσει αυτή τη...σχάση που συμβαίνει στην ανθρώπινη ψυχή και διαλύει μυαλό, κορμί, συναίσθημα, συμπεριφορά αφήνοντας πρώτα αυτόν που πάσχει κι ύστερα τους ανθρώπους γύρω του μ' ένα πελώριο "ΓΙΑΤΙ";

{Στις περσυνές Εκλογές συνέβη κάτι που προσωπικά με συντάραξε γιατί με αφορούσε..μια μητέρα παιδιού με διπολική διαταραχή με πλησίασε και με ρώτησε αν είμαι η κα Ζάχαρη, απάντησα θετικά και συγκινημένη μου είπε πως ήθελε να με γνωρίσει γιατί το δικό μου άρθρο στο site της Ελληνικής Εταιρείας Διαταραχών Διάθεσης - που είναι ουσιαστικά βιωματικό αν και όχι σχετικό με τη διπολική - την έφερε σε επαφή με το ΜΑΖΙ, όταν απελπισμένη ζητούσε ενημέρωση για ό,τι είχε να αντιμετωπίσει...Τέτοιες στιγμές δοξάζεις τον Θεό που έμαθες να γράφεις και να λες όσα νιώθεις.Αντιλαμβάνεσαι την ευθύνη που έχεις εκτιθέμενος, διαλύεσαι..}

Ναι..απελπισία η διπολική..προσωπικά το γνωρίζω, το έχω ζήσει αλλιώς, ξέρω πως νιώθεις όχι ως ασθενής μα απ' την άλλη πλευρά και πόσο δύσκολο είναι να πλησιάσεις το αγρίμι που έχει ξαφνικά σηκωθεί μέσα σε μια ψυχούλα και την κομματιάζει, μέσα σ' ένα μυαλό και το διαλύει και πόσο τρομακτική είναι η εικόνα του ανθρώπου που παίρνει φάρμακα - δίχως ψυχοθεραπευτική υποστήριξη γιατί οι ψυχίατροι συνήθως αντιδρούν - προκειμένου να βρεθεί σε καταστολή... Και μετά; Η μαυρίλα που φέρνει μαζί της..το σύννεφο που σε παίρνει και σε τραβάει ολόισια στο θάνατο αν δεν έχεις υποστήριξη, αν ζεις μόνος αυτό το δράμα ή αν σ' έχουν αφήσει μόνο γιατί απλά αδυνατούν να κατανοήσουν, ντρέπονται για το τι θα πει ο κόσμος - αυτός ο κόσμος που κάθε φορά μιλάει και καταστρέφει ανεύθυνα ανθρώπινες ζωές - για το παιδί, τη γυναίκα, τον άντρα κι όποιον άλλο... Μιλάμε εν έτει 2013 για ρατσισμούς κατά των μεταναστών...δίπλα σας κοιτάξτε πώς φέρεστε κι ύστερα αναρωτηθείτε για άλλα ακόμη πιο μεγάλα και πιο βαθιά...

Σφάδαζε σήμερα η Ηρώ- Κατερίνα Ησυχίδου πότε στην μανία και πότε μέσα στον θάνατο....κι αναρωτιόμουν πόσες χιλιάδες άνθρωποι καθημερινά ουρλιάζουν έχοντας ανάγκη φαρμακευτικής αγωγής, ψυχοθεραπευτικής στήριξης, οικογενειακής στήριξης, ένα χέρι όχι οίκτου μα φιλικό, κλινικές ανθρώπινες, ανθρώπους ανθρώπινους....Αυτό που δεν χρειάζονται είναι το "στίγμα" κι ο κοινωνικός αποκλεισμός...Ανεβοκατεβαίνουν στο ΦΒ οι νεκροί ποιητές με διπολική διαταραχή και κατάθλιψη μα είμαι σίγουρη πως αν αύριο το πρωί βγει κάποιος ποιητής, συγγραφές κλπ που δεν ονομάζεται λ.χ Σύλβια Πλαθ και δηλώσει πάσχων ή πάσχουσα θα αποκλείσει κάθε πιθανότητα σχεδόν αποδοχής...
Τρομερή η Αγγελική Λουκή ως Ασθένεια..."με κοιμίζουν ώσπου εγώ τους ξεγελάω κι επανέρχομαι..στον ύπνο..στον ύπνο..." "Το κόκκινο είναι το χρώμα του πάθους μου - μανία " "Το ξεθωριασμένο μπλε, το χρώμα του θανάτου - κατάθλιψη" Με δυο χρώματα, το κόκκινο του άκρατου πάθους, του χωρίς όρια και το μπλε του βυθού, το ξέπνοο, ξεθωριασμένο, χλωμό, ακίνητο όπως ο Θάνατος, η Αγγελική - Ασθένεια- περιέγραφε τη φύση της! Ύστερα, κόκκινη και μαύρη μ' ένα πρόσωπο αλλόκοτο και φωνή σταθερά υποβλητική παράσερνε το "εύκολο θύμα" , όπως έλεγε!

Αρχαία τραγωδία θύμιζε..Ο Ορέστης με τις Ερρινύες! Μόνο που εδώ οι Ερρινύες σε συναντούν εντός της απόλυτης αθωότητας! Καμιά μητροκτονία δε σε βαραίνει, κανένα φονικό κι όμως βρίσκεσαι να χάνεις την υπόστασή σου μη ξέροντας ποιος είσαι κι αν είσαι! Εκτός εαυτού εαυτός κι ύστερα το αβάσταχτο βάρος της ενοχής..
Ποιος πολιτισμός αντέχει αυτό για τα παιδιά του;;; Ποιος πολιτισμός μένει εκτός και απαθής μειώνοντας την βοήθεια αντί να αυξήσει με κάθε δυνατό τρόπο τη στήριξη;
Μόνο ένας ανθρωποκτόνος πολιτισμός που ολοένα φθίνει κι αυτομηδενίζεται.
Η λύση βέβαια βρίσκεται στα ίδια τα άτομα. Η Ηρώ είπε τη λέξη - κλειδί "σωτηρία" και γκρέμισε την αρρώστια σαν άλλος σύγχρονος Οιδίποδας.
Οι υπόλοιποι; Μένει μάλλον να σώσουμε την ανθρωπιά μας..

Ο Παναγιώτης, ως ψυχίατρος, κλέβει την παράσταση με τη σιωπηλή αφοσίωση στην εξομολόγηση.. Πόσοι άνθρωποι δε ζητάνε λύτρωση και χτυπάνε πόρτες κλειστές άραγε; Απαθείς ακροατές που βιάζονται να συνταγογραφήσουν ή να προτείνουν εγκλεισμό ίσα για να απαλλαγούν πό την ευθύνη. Απαραίτητη και η νοσηλεία - μη ξεχνάμε πως η Ηρώ μας νοσηλεύεται - μα σε συνθήκες απολύτως ανθρώπινες.. Ήθελα να πω στον Παναγιώτη όταν μιλούσαμε στην αυλή κι αναρωτιόταν για το πως επικοινωνούσε τη στάση του στο κοινό κάτι που έμαθα στον χορό, στο μπαλέτο...πως με την ακινησία χορεύεις πάνω στη σκηνή..Έτσι λοιπόν, και με τη σιωπή του, τις διακριτικές αντιδράσεις, παίζει...υποκρίνεται σωστότερα, τον άνθρωπο που ΑΚΟΥΕΙ!

Το ΜΑΖΙ και η Θεατρική ομάδα Αλισίβα δίνουν ένα μήνυμα προς τα έξω, ένα μήνυμα που αφορά στα άτομα που πάσχουν, στο περιβάλλον τους, σε όλους. Στήριξη, αγώνας, αυτοβοήθεια! Η γνωριμία με τη φύση των διαταραχών διάθεσης, των κοινών εμπειριών, των μηχανισμών αντίδρασης, και η συζήτηση, το μοίρασμα με άλλους είναι τρόποι για να βοηθηθούν όσοι χρειάζονται.
Οι ομάδες Αυτοβοήθειας του ΜΑΖΙ αυτό τον σκοπό έχουν καθώς και την εξάλειψη του "στίγματος". Η φιλαλληλία μας είναι επίσης σε Κρίση κι είναι καιρός να επανατοποθετηθούμε απέναντι στους άλλους ανθρώπους ως οντότητες, ως πρόσωπα, όχι ως ατομικότητες. Αυτές οι τάσεις και έξεις τελικά της απομόνωσης που χαρακτηρίζουν τις κοινωνίες σήμερα, δυσκολεύουν την όποια προσπάθεια για λύση.
Θα πρότεινα σε όποιον διαβάσει το κείμενο να σπεύσει να κλείσει θέση για το Σάββατο. Οι παραστάσεις μέχρι την Παρασκευή είναι ήδη κλεισμένες!
Το έργο στέκεται σε πολύ υψηλά επίπεδα θεατρικά, δεν αγγίζει ούτε στιγμή το μελλόδραμα, σέβεται το θέμα του και το προσεγγίζει με εντιμότητα, ανθρωπιά, επιστημονικό τρόπο και με υποκριτική και καλλιτεχνική αρτιότητα. Ευχαριστούμε παιδιά!!!!
Πιστεύω πως όσοι γράφουν δεν θα έπρεπε να χάσουν την παράσταση...παρεμπιπτόντως η διπολική διαταραχή είναι μια καλλιτεχνική ασθένεια και η ηρωίδα είναι συγγραφέας...
Και για το τέλος...ας ξαναθυμηθούμε πως μόνο ως σύνολα ανθρώπων επώνυμων, μόνο ως πρόσωπα, μπορούμε να σταθούμε απέναντι σ' όσα μας κατατρύχουν!