και η περιπέτειά μου ξεκινά το 1996 σε ηλικία 23 ετών.
1996 εισαγωγή στην κλινική για 60 ημέρες. Ηλελεκτροσπασμοθεραπείες (κοινώς ηλεκτροσόκ τα φάρμακα δεν μπορούσαν από μόνα τους να καταστείλουν την ψύχωση) αλοπεριτίν - ακινιτόν.
1997-1998 ρισπερταλ
1999-2000 ζιπρέξα, ντεπακιν
2000 υποτροπή με εισαγωγή στην κλινική για 60 ημέρες. Ηλεκτροσπασμοθερα πείες, αλοπεριτιν, ακινιτόν, ντεπακίν. Μετά την αποθεραπεία σεροκουέλ, ντεπακίν.
2001-2003 σεροκουέλ, ντεπακίν.
2004- απόπειρα αυτοκτονίας και εισαγωγή σε εντατική μονάδα θεραπείας.
2005 σεροκουέλ, εντάκτ(σε καταθλιπτικές περιόδους για πολύ λίγο), ντεπακίν.
2006 εισαγωγή σε κλινική για 20 ημέρες, σεροκουέλ, εντάκτ(σε καταθλιπτικές περιόδους για πολύ λίγο), ντεπακίν.
2007 εισαγωγή σε κλινική για 15 ημέρες,γκέοντ(geodon), ντεπακίν.
2008 υποτροπή εισαγωγή σε κλινική για 30 ημέρες (πριν την εισαγωγή σεροκουέλ, ντεπακίν).
2008-2009 λίθιο, ντεπακίν.
2010 εισαγωγή σε κλινική, αλοπεριτίν, ακινιτόν, ντεπακίν
2011 ρισπελέν(ανάλογο του ρισπερτάλ), ακινιτόν και ντεπακίν.
Προσωπικές παρατηρήσεις και διαπιστώσεις :
Παιδιά να ακολουθείτε την φαρμακευτική σας αγωγή. Εγώ την διέκοπτα συνεχώς και υποτροπίαζα συχνά όπως επίτηδες σας αναφέρω τις εισαγωγές μου σε κλινική.
Ψυχοθεραπεία και μακριά από στρεσογόνους παράγοντες.
Τα σύγχρονα αντιψυχωσικά που έχω λάβει όπως ρισπερτάλ/ρισπελέν, ζιπρέξα, σεροκουέλ ΑΝΟΙΓΟΥΝ πολύ την ΟΡΕΞΗ. Και επειδή είναι υποθυμικά-κατασταλτικά ρίχνουν το μεταβολισμό. Οι δύο αυτοί λόγοι έχουν ως αποτέλεσμα να έχω παραπανήσια κιλά. Το γκέοντ δεν ανοίγει την όρεξη αλλά είναι πολύ βαρύ φάρμακο. Το μιλιθίν-λίθιο μου προκαλούσε ελαφρύ τρέμουλο των χεριών-δακτύλων και κατακρατεί τα υγρά με αποτέλεσμα το πρήξιμο-φούσκωμα της κοιλιάς, μπορεί να θεωρείται πολύ καλό σταθεροποιητικό αλλά είναι πολύ τοξικό για τα νεφρά και τον οργανισμό. Επίσης και το σταθεροποιητικό ντεπακίν δημιουργεί κατακρατήσης ούρων και επιβαρύνει το συκώτι.