Γεια σας το ονομα μου ειναι Δημητρης και ειμαι 27 ετων.Θα σας περιγραψω συντομα πως ξεκινησε ο δικος μου γολγοθας.Μια μερα ξαφνικα ενω περπατουσα νομισα οτι θα λιποθυμήσω,τελικα δεν εγινε ...απο τοτε μου μπηκε στο μυαλο η ιδεα πως εχω κατι και εκει αρχιζει το μαρτυριο μου.Την επομενη αρχισα να εχω ταχυκαρδίες,να θολώνω,να μη με κρατουν τα ποδια μου να νομιζω οτι θα παθω εγκεφαλικό η εμφραγμα ενιωθα πως θα πεθανω μαζι με τασεις φυγης...Να μετραω την πιεση μου να ειναι κανονικη παρολα αυτα να μη μπορω να συνελθω.Αυτο συνεχιζοταν για 7 μερες περιπου αλλα κοιμομουν κανονικα...μετα δεν ξερω μου προεκυψε φοβια με τον θανατο και αρχισα να το αναλυω γιατι να πεθαινουμε,τι ειναι η ζωη?δεν την θελω τη ζωη μου...δεν μπορω να ζησω με τη σκεψη του θανατου και πολλες τετοιες σκεψεις,με αποτελεσμα να μη κοιμαμαι καθολου να μη τρωω για μερες .Ενω πριν τις κρισεις πανικου ολα αυτα τα θεωρουσα δεδομενα οτι συμβαινουν δεν μπορουσα να βγαλω αυτες τις σκεψεις απο το μυαλο μου ..με αποτελεσμα να μου ανεβαινει η πιεση με κρισεις πανθικου ανα διαστηματα ενιωθα οτι δεν υπαρχω οτι σερνω το κορμι μου μονο να ειμαι σε μια συνεχη συγχηση ...Μετα πιεσα τον εαυτο μου να φαει με το ζορι και αυτο κανω ακομη οταν εγιναν αυτα εμενα στο εξωτερικο...πριν μια εβδομαδα ηρθα στην Ελλαδα εκανα επισκεψη σε καποιο ειδικο γιατι νομιζα οτι αρχιζα να τρελενομαι ,δεν μπορουσα να ελεγξω το μυαλο μου ενω με τη λογικη μου ηξερα τι ηθελα ειχα μια συνεχη αρνηση των παντων...Μετα απο την επισκεψη μου στον ειδικο με διαβεβαιωσε οτι πασχω απο κρισεις πανικου και διαταραχη αγχους και μου συνταγογραφησε μια θεραπεια...απο τοτε πιεζω τον εαυτο μου να κανω πραγματα που με ενδιέφεραν και παλιοτερα αλλα ματαια...νιωθω σαν ζωντανος νεκρος πιεζομαι οταν ειμαι με πολυ κοσμο,δεν βρισκω σε κατι ενδιαφερον ,γενικα εχω μια αρνηση των παντων,σαν να μη ξερω τι θελω ενα αλλοκοτο συναισθημα εγω παλιοτερα ειχα ενθουσιασμο με απλα πραγματα,χιουμορ,ειχα ονειρα πλεον ειμαι σε μια συνεχη αλλοκοτη συγχηση και δεν ζω τη στιγμη απλα περιμενω...τωρα τι?δεν ξερω ακριβως θελω να ξυπνησω μια μερα και να πω ηταν ενα κακο ονειρο ,θελω πισω τον παλιο Δημητρη...τωρα νιωθω κενος διχως αισθηματα,ενθουσιασμο,ονειρα δεν μπορω ακριβως να το περιγραψω απλα ενα κενο...ευχαριστω για την υπομονη σας.Αναμενω σε σχολια σας ευχαριστω

Γειά σου Δημήτρη!
Πρώτα θα ήθελα να σου πω.. δεν είσαι μόνος, είμαστε ΜΑΖΙ!
είναι τόσοι ανθρωποι δίπλα μας, γύρω μας, που αντιμετωπίζουν ίδια προβλήματα με εμας. Πολύ καλό θα έλεγα που επισκέφθηκες ήδη κάποιον ειδικό (πήρες μια γνώμη). Ξεκίνησες την αγωγή? (δεν αναφερεις)
Θα σου πρότεινα να ψαχτείς λίγο παραπάνω, κάνοντας ψυχοθεραπεία.. βρίσκοντας τεχνικές διαχείρισης των κρίσεων. Μοιάζει σαν ηδη να προσπαθεις να το κουμαντάρεις, αλλά να σε έχει κουράση η διάρκεια. Δεν είμαι ειδικός φυσικά, αλλά μέσα απ τη δική μου εμπειρία διαπίστωσα, πως όλα προέρχονται απο κάπου. Ψάχνοντας μέσα μας, βρίσκουμε συνήθως την απάντηση, αλλά σίγουρα δεν είναι κάτι που έρχεται άμεσα ή απο μόνο του.
Καλή δύναμη εύχομαι! Συνέχισε να προσπαθείς!

Δημήτρη καταρχήν καλώς όρισες!
Δεν ξέρω αν έχεις κάνει ήδη ένα "τουρ" στο forum αλλά θα διαπιστώσεις ότι θα βρεις ανθρώπους εδώ με τα ίδια χαρακτηριστικά της φάσης που περνάς. Άρα, είσαι σίγουρα στο σωστό μέρος.
Ένα από αυτά τα άτομα είμαι και εγώ. (Αν θες να διαβάσεις την ιστορία μου, πήγαινε στην ενότητα: Ιστορίες επιτυχίας και θα τη δεις). Στο λέω όχι γιατί έχω την τάση να διαφημίζω τα γραπτά μου αλλά επειδή πιστεύω ότι θα βρεις πολλές ομοιότητες με αυτά που περιέγραψες στο post σου.
Αυτό που μπορώ να σου πω είναι ότι η ουσία είναι να βρεις για ποιόν λόγο βιώνεις τόσο έντονο άγχος που μετατρέπεται σε κρίσεις πανικού. Δηλαδή, αναφέρεις τα συμπτώματα, αλλά δεν αναφέρεις το αίτιο που τα σωματοποίησε. Ένιωθες πριν από το "επεισόδιο" άγχος και αν ναι για πόσο διάστημα και από τι προκλήθηκε; Π.χ. πέρασες έντονη στενοχώρια στο εργασιακό, προσωπικό, οικογενειακό περιβάλλον. Πόσο καιρό το βιώνεις αυτό, με ποιά συχνότητα και ένταση. Όλες αυτές τις ερωτήσεις θα σου έκανε και κάποιος ειδικός για να καταλήξει σε μία ακριβή διάγνωση και κατόπιν αν ήταν αναγκαίο σε φαρμακευτική αγωγή ΑΛΛΑ σε συνδυασμό με ψυχοθεραπεία. Επειδή όπως θα δεις και εδώ, από μόνα τους τα φάρμακα δε θεραπεύουν τη ρίζα του "προβλήματος" που προκαλεί την κατάθλιψη και τις κρίσεις πανικού ή τις διαταραχές άγχους. Να ξέρεις όμως κάτι πολύ σημαντικό. Θέλει επιμονή, υπομονή και με τη βοήθεια του ειδικού αλλά και την υποστήριξη ανθρώπων που σε νιώθουν, ΘΑ ΞΑΝΑΒΡΕΙΣ ΤΟΝ ΠΑΛΙΟ ΔΗΜΗΤΡΗ. Πίστεψέ με. Είμαστε όλοι εδώ, ΜΑΖΙ σου για να σε ακούσουμε και να σε βοηθήσουμε.

Συγνώμη αν σε πήρα από τα μούτρα που λένε με τις πολλές ερωτήσεις, αλλά είναι ένας τρόπος ώστε να μας μιλήσεις πιο αναλυτικά για ότι βιώνεις μέσα σου και έτσι να κατανοήσουμε πιο πολύ εσένα και να σου δώσουμε και τις σωστές συμβουλές.

Δεν με κουρασες με τις ερωτησεις σου κανενα προβλημα Εχω πιεστει πολυ τον τελευταιο χρονο απο την προηγουμενη δουλεια μου,ημουν ενα διαστημα ανεργος και προσπαθουσα με πολλους τροπους να ειμαι ευτιχισμενος και το εκανα πχ.λατρευα τα ταξιδια εκανα αρκετα μεσα σε ενα χρονο ,ζωγραφιζα και γενικοτερα ζουσα καλα το τελευταιο τριμηνο πιεσα τον εαυτο μου πολυ με υποχωρησεις με αποτελεσμα να το διοχετεύω σε αγχος.Ειχα τρομερο προβλημα με την αμοιβη μου και αυτο με στενοχωρούσε καπως αλλα και παλι εκανα υπομονη γιατι ειχα δρομολογησει την κατασταση θα έφευγα απο αυτη τη δουλεια και θα γυριζα πισω στην Ελλαδα που εχω καποιες υποχρεωσεις αλλα ολα γυρισαν αναποδα...Βασικα αυτο που βιωνω τωρα ειναι αρνηση σε ολα δεν βρισκω ενδιαφερον σε κατι ,οταν παω πχ για καφε με φιλους δεν μπορω να συγκεντρωθω σε τιποτα απο οτι λενε νιωθω πως κατι με πνιγει δεν νιωθω ευχαριστηση δεν μπορω να το περιγραψω ενα κενο...ενω ανεκτησα τις δυναμεις μου και βγαινω απο το σπιτι δεν αντεχω με τιποτα την πολυκοσμια βλεπω ανθρωπους ευτιχισμενους και στεναχωριεμαι ...ξυπναω το πρωι και νιωθω τοσο αδειος μεχρι και να δωσω τελος στη ζωη μου εχω σκεφτει αλλα οταν σκεφτομαι το λογο μου φαινετε χαζος να τελειωσω τη ζωη μου επειδη δεν εχω διαθεση?σαν να εχουν νεκρωθει οι αισθησεις μου ,σαν να ειμαι παρατηρητης της ζωης μου ...φευγουν οι μερες και οι στιγμες ετσι δεν νιωθω οτι απολαμβανω κατι απλα αναπνεω...

ναι ξεκινησα θεραπεια με αντικαταθλιπτικά και αγχολυτικά πεντε μερες τωρα...ενω ειμαι καλα στην υγεια μου ,εχω φιλους ,οικονομικο προβλημα κανενα ,τελειους γονεις γενικα ενα καλο περιβαλλον κατι σαν να μου φαρμακωνει τη χαρα δεν μπορω να ζησω τη ζωη μου να χαρω!πεχασα τον αυθορμητισμο μου τη διαθεση μου αναλυω τα παντα νομιζω οτι με τη κριση υπαρξιακων που ειχα παθει εχω πιστεψει οτι ολα ειναι ματαια και δεν αξιζει τον κοπο κτλ δεν ξερω εχω απογοητευτει πολυ ...μονο μιζεριαζω πλεον και εχω ενα απροσδιοριστο αγχος αν τη βγαλω καθαρη απο ολο αυτο θα ειμαι ο πιο ευτιχισμενος ανθρωπος στον κοσμο...ολα στο μυαλο μου ειναι μπερδεμενα ,σορυ αν σε κουρασα και σε ευχαριστω για τη βοηθεια σου

Δημήτρη γειά σου και πάλι. Χαίρομαι καταρχήν που νιώθεις άνετα μαζί μας και ανοίγεις την καρδιά σου. Να ξέρεις ότι αυτό ήδη από μόνο του είναι ένα πρώτο και μάλιστα μεγάλο βήμα. Διάβασα πολύ προσεκτικά αυτά που έγραψες και θα ήθελα να σε ρωτήσω κάτι ακόμα σχετικά με το ποιός σου έγραψε τη θεραπεία με τα αγχολυτικά και με ποιά διάγνωση όπως επίσης αν σου πρότεινε παράλληλα και υποστηρικτική ψυχοθεραπεία.

Όσο για το σχόλιό σου για το πόσο περίεργο είναι να το βιώνεις αυτό το αίσθημα της απόλυτης ανηδονίας της ζωής ενώ είναι όλα τόσο τέλεια, θα σου απαντήσω μόνο ότι συνήθως τέτοιες διαταραχές διάθεσης περνάνε άνθρωποι με πολύ "γεμάτες" και τέλειες ζωές. Όμως σίγουρα κάτι άλλο συμβαίνει για να νιώθεις έτσι. Αυτό θα ήταν καλό να βρεις και τα καλύτερα έρχονται.

Τέλος, θα ήθελα να σε συγχαρώ για τη λογική αντιμετώπιση στη σκέψη της λύσης να τερματίσεις τη ζωή σου με το επιχείρημα που ανέφερες. Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΟΜΟΡΦΗ, ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ, ΟΠΟΤΕ ΣΤΕΚΟΜΑΣΤΕ ΟΡΘΙΟΙ ΚΑΙ ΕΠΙΘΕΤΙΚΟΙ ΣΤΑ ΖΟΡΙΚΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΗΝ ΑΠΟΛΑΥΣΟΥΜΕ.

Θα χαρώ να διαβάσω νέα σου σύντομα.

Kαι εγω σε ευχαριστω για το ενδιαφερον σου,μου δινει πολυ δυναμη!Την θεραπεια μου την εγραψε ο ψυχιατρος μου παιρνω μισο sexorat την ημερα και μισο το πρωι,μεσημερι,βραδυ xanax μου ειπε να δουμε πως θα λειτουργησουν τα χαπια να αντιμετωπισουμε τις κρισεις πανικου και μετα βλεπουμε πως θα συνεχισουμε...αλλα εχω εξαντληθει χανω βαρος δεν κοιμαμαι και με βασανιζουν συνεχως σκεψεις ποιο το νοημα της ζωης για ποιο λογο να προσπαθησω στη ζωη μου σαν να εχω παραιτηθει απο τη ζωη νιωθω και την παρατηρω ...ενω προσπαθω να βρω μια "λογικη" απαντηση στο να συνεχισω δεν μπορω ,προσπαθω να μη το σκεφτομαι αλλα κολαει ξανα και ξανα στο μυαλο μου ενω λεω στον εαυτο μου για καποιο λογο υπαρχω και γι'αυτον πρεπει να συνεχισω λες και εχω παθει εμμονη με αυτη τη σκεψη τον λογο υπαρξησ μου...συζητω με πολυ καλους φιλους ,ξεχνιεμαι καμια φορα αλλα τις τελευταιεσ μερες νιωθω πολυ χαλια.

Δημήτρη είμαστε εδώ ακριβώς για να υποστηρίζουμε ο ένας τον άλλον, όταν νιώθουμε αδύναμοι να το κάνουμε μόνοι μας. Χαίρομαι που απ ότι καταλαβαίνω έχεις κάνει ήδη τα σωστά βήματα, δλδ ψυχίατρος και φαρμακευτική υποστήριξη. Όσον αφορά λοιπόν στα φάρμακα, επειδή θέλουν περίπου ένα μήνα για να δράσουν, κάνε απλά λίγη υπομονή. Συμπτωματικά, αυτόν ακριβώς τον συνδυασμό μου είχε προτείνει και μένα ο ψυχίατρός μου και πίστεψέ με σε ένα μήνα ήδη είχα αρχίσει να βλέπω έντονη διαφορά. Φαντάσου ότι εγώ είχα διαταραχή πανικού (δλδ καθημερινές κρίσεις πανικού, είχα φτάσει μέχρι και 15 περίπου την ημέρα), είχα μείζονα καταθλιπτικό επεισόδιο και αγοραφοβία. ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΖΩΗ ΚΑΘΟΛΟΥ. Είχα επίσης και σωματοποιημένα πια τα συμπτώματα του άγχους. Λιποθυμικές τάσεις, έμετους, διάρροιες, ορθοστατική υπόταση. Οπότε καταλαβαίνεις ότι ήμουν στο μη περαιτέρω αλλά παρόλα αυτά συνήρθα. Σε τρεις μήνες μάλιστα από την έναρξη της φαρμακευτικής υποστήριξης, ΜΕ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟ ΟΜΩΣ ΜΕ ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΑ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑ (στην αρχή και 2 φορές, μετά μία), άρχισα να βλέπω τα αποτελέσματα της σκληρής, είναι αλήθεια, δουλειάς. Εσύ τι κάνεις από πλευράς ψυχοθεραπείας; Σου κάνει ο ψυχίατρός σου συνδυαστικά ή όχι; Αυτό με ενδιαφέρει πολύ να το μάθω. Αν θες, διάβασε και άλλους φίλους από την ενότητα Ιστορίες Επιτυχίας και όχι μόνο, ώστε να αισθανθείς ότι με την κατάλληλη διαχείριση, όλα γίνονται καλύτερα.

Τα έγραψε:
Μη βασανίζεσαι αναλύοντας "λογικά" αυτή τη στιγμή, που βρίσκεσαι μέσα στο πρόβλημα. Επειδή απλά, αυτή είναι η παγίδα των διαταραχών διάθεσης. Δεν έχεις τη χημική ισορροπία στον οργανισμό σου, που θα επέτρεπε κάτι τέτοιο. Άλλωστε γιαυτό ακριβώς δημιουργείται και το πρόβλημα. Οι ενδορφίνες σου είναι σε χαμηλά επίπεδα και μπλοκάρουν τη θετική σκέψη για την οποία δημιουργήθηκαν. Ξεκίνα στο να επαναφέρεις αυτό στα κανονικά επίπεδα και μετά θα δεις ότι και το κόλλημα θα φύγει σιγά σιγά και η διάθεση για ζωή θα επανέλθει.
Αλήθεια, σχετικά μ αυτό. Υπάρχει κάτι που σε "ανεβάζει". Επειδή για παράδειγμα εμένα με βοηθάει πολύ το περπάτημα, ένα συγκεκριμένο είδος μουσικής και χορού. Όταν τα κάνω αυτά οι ενδορφίνες μου κάνουν πάρτυ κυριολεκτικά, και αυτό με κάνει να νιώθω υπέροχα.

Ειλικρινα μου κανει πολυ καλο να συνομιλω μαζι σου!ψυχοθεραπεια οχι δεν κανω προς το παρον αυτο εκρινε ο γιατρος μου,το πρωτο μελημα λεει ειναι να φυγουν οι κρισεις πανικου και απο οτι βλεπω υπαρχουν μερες που δεν εχω ουτε μια το ελεγχω ως ενα μεγαλο βαθμο οταν μου συμβαινει,το προβλημα μου ειναι οτι ενω βγαινω εξω συνομιλω με φιλους για διαφορα θεματα μου λειπει ο αυθορμιτισμος μου.Δηλαδη σε καποιες συζητησεις νομιζω οτι απαντω μηχανικα πως να το εξηγησω δεν συγκεντρωνομαι σε αυτο απλα απαντω για να απαντησω.Επισης παρατηρω τους ανθρωπους καμια αισθηση,παρατηρω ειδησεις καμια αισθηση,γενικοτερα μια πληρες αδιαφορια...θλιβομαι που μιλαω για τον εαυτο μου σε παρατατικο χρονο..πχ ελεγα παλια αυτο μου αρεσε α ! σκεφτομουν ετσι ...τωρα νομιζω οτι τα αναλυω πολυ περισσοτερο απο οτι θα πρεπε και δεν ζω τη στιγμη .Επισης με ανησυχει το γεγονος οτι τρωω για να φαω μηδεν ορεξη...αλλα καποιες φορες τις τελευταιες μερες νομιζω οτι ολα ειναι καλα κανω ονειρα γελαω...και καποιες ενα απεραντο κενο!!!προσπαθω πολυ και θα συνεχισω ειναι ατιμο πραγμα να τα βαζεις με τον εαυτο σου τελικα ,νομιζω οτι μετα απο ολο αυτο θα ειμαι πιο δυνατος και θα αντιμετωπιζω καταστασεις και πραγματα πιο ωριμα ,ωρες ωρες νομιζω οτι τρελενομαι ειλικρινα ...ελπιζω να καταλαβαινεις τον τροπο σκεψης μου και να μη σου φανει ασυναρτητος σε ευχαριστω πολυ!

Μου "αρεσε" πολυ να ζωγραφιζω και συγκεκριμενα χθες το ξαναεκανα και μου αρεσε μπορω να πω...παλιοτερα βυθιζομουν σε αλλο κοσμο οταν ζωγραφιζα δημιουργικο με φαντασια δεν μπορω να εξηγησω το συναισθημα ,χθες που προσπαθησα κατι ενιωσα αλλα οχι τοσο δυνατο ,ελπιζω να επιστρεψει η διαθεση μου συντομα,ο γιατρος μου λεει οτι ειμαι σε καλο δρομο θα δειξει...

Τα έγραψε:
Δε φαντάζεσαι πόσο πολύ σε καταλαβαίνω. Το καλό εδώ μέσα είναι ότι δε χρειάζεται ΝΑ ΕΞΗΓΗΣΕΙΣ ΤΙΠΟΤΑ!!! Όλοι το έχουμε βιώσει, άλλοι περισσότερο και άλλοι λιγότερο. Όμως αυτή είναι και η μορφή της πάθησης. (Έχουμε επιλέξει κάποιοι φίλοι από εδώ να χρησιμοποιούμε αυτόν τον όρο και όχι τη λέξη αρρώστια, επειδή σημαίνει ότι έχουμε ένα πάθος ουσιαστικά -θετικό- και όχι έλλειψη ρώμης που σημαίνει ο δεύτερος όρος).

Και κάτι άσχετο αλλά συνάμα σχετικό. Άκου αυτό το τραγουδάκι και θα καταλάβεις.



Α, και κάτι ακόμα: αν έχεις λογαριασμό στο FB, τότε μπορείς να μας βρεις και εκεί. Υπάρχει και μία μυστική ομάδα (είμαι και ενδιαφέροντες τύποι όπως βλέπεις), απλά θα πρέπει να σε προτείνει κάποιος από εμάς. Αν θες, στείλε μου προσωπικό μήνυμα εδώ και θα το κανονίσουμε!!