ΣΚΟΡΠΙΟΣ 1 έγραψε:
KAΛΗΜΕΡΑ ΑΜΕΛΙΑ ΕΓΩ ΚΑΝΩ 4 ΧΡΟΝΙΑ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ 6ΜΗΝΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΕΚΟΨΑ ΤΑ ΧΑΠΕΙΑ Κ ΤΗΝ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΔΕΧΤΩ ΤΗΝ ΑΡΡΩΣΤΙΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΝΑ ΒΟΥΛΙΑΞΩ.Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΜΟΥ ΣΚΕΨΗ ΗΤΑΝ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΟΙ ΔΙΚΟΙ ΜΟΥ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΑΝ ΓΙΑΤΙ ΛΕΕΙ ΟΤΙ ΕΓΩ ΗΜΟΥΝ ΠΑΝΤΑ ΔΥΝΑΤΗ . ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΕΣ ΚΡΙΣΕΙΣ ΠΟΥ ΕΙΧΑ ΑΡΧΙΣΑΝ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΝ ΟΤΙ ΚΑΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΕΔΩ.ΗΜΟΥΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΚΟΥΚΟΥΛΩΜΕΝΗ ΔΕΝ ΜΙΛΟΥΣΑ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΠΟΝΟΥΣΑ ΥΠΡΒΟΛΙΚΑΣ ΣΤΑΜΑΤΙΣΑ ΝΑ ΤΡΩΩ ΕΧΑΣΑ 15 ΚΙΛΑ ΕΝΑς ΣΚΕΛΕΤΟΣ. ΞΕΚΙΝΗΣΑ ΤΗΝ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΡΩΤΟ ΚΑΙΡΟ ΕΠΑΙΡΝΑ 9 ΧΑΠΕΙΑ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ.ΠΑΡΟΛΑ ΑΥΤΑ ΣΥΝΕΧΙΣΑ ΝΑ ΔΟΥΛΕΥΩ ΜΕ ΠΟΛΥ ΚΟΠΟ. ΣΗΜΕΡΑ ΕΧΩ ΜΕΙΩΣΕΙ ΤΑ ΧΑΠΙΑ ΠΑΙΡΝΩ ΜΟΝΟ 5 ΣΥΝΕΧΙΖΩ ΝΑ ΔΟΥΛΕΥΩ ΕΝΤΑΤΙΚΑ ΕΧΩ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΜΕ ΣΤΗΡΙΖΟΥΝΕ ΚΑΙ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΕΙΜΑΙ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΖΩΗ. ΕΧΩ ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΜΕΡΕΣ ΑΛΛΑ ΒΛΕΠΩ ΦΩΣ ΣΤΟ ΤΟΥΝΕΛ
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
και μενα σκορπινα μου δεν μπορει να καταλαβει η μητερα μου οτι νοσω.
μαλλον δεν θελει να το δεχτει.
πολλες φορες μου εχει πει την φραση "δεν χρειαζεσαι τα φαρμακα".
με εξοργιζει αυτο.
για κεινην ημουν βλεπεις οπως και συ το δυνατο παιδι.
το δυνατο παιδι ομως δεν πια δυνατο...
λυγισε...κι ας μην εννοει να το καταλαβει η μητερα μου.
και παλευει με τις λιγοστες δυναμεις που του εχουν απομεινει να ορθοποδησει.
ειναι πολυ σημαντικο το οτι εχεις ανθρωπους που σε στηριζουν.
νομιζω πως αυτο ειναι το πιο ισχυρο φαρμακο...