Νομίζω οτι ο άρκτος διαφώνησε επιτυχώς μαζί μου σε ένα πολύ λεπτό σημείο που μας αφορά όλους. Και ορίζω αυθαίρετα, επιτυχημένη διαφωνία αυτή που οδηγεί σε έναν ενδιαφέρον και δημιουργικό διάλογο. ( Μη διαφωνήσετε όμως με τον ορισμό μου γιατί θα έχουμε διαφωνία στο τετράγωνο και θα μπερδευτούμε )
Λοιπόν μέσα από την φτωχή πλην τίμια θητεία μου στη διπολική ασθένεια διαπίστωσα πως για χρόνια αυτοστιγματιζόμουν αντί να με στιγματίζουν οι άλλοι. Νόμιζα οτι είναι ντροπή να ξέρει κάποιος οτι πίνω φάρμακα , να συζητάω για το πρόβλημά μου κλπ. Τελικά όμως ήταν ιδέα μου και κακώς δημιούργησα στον εαυτό μου τέτοιο άγχος και ανασφάλεια. Από τους χιλιάδες ανθρώπους που γνώρισα τα τελευταία 10 χρόνια το έμαθαν καμιά δεκαριά. Κανείς από αυτούς δε με αντιμετώπισε διαφορετικά στην πορεία. Πέρυσι το έμαθαν κάποιοι συνάδελφοι και διευθυντής, με αντιμετώπισαν με βαθιά κατανόηση και ανθρωπιά όταν το χρειάστηκα και αυτό μου έδωσε πολύ περισσότερη δύναμη από το να το κρατούσα κρυφό. Φέτος το ίδιο. Το να ενημερώνουμε τη δουλειά μας ή το καθηγητή μας για αυτό το θέμα όπου κάποια στιγμή θα χρειαστούμε λίγη προσοχή,χαλαρότητα, επιείκια είναι δικαίωμα μας. Το να το κρύβουμε από άγνοια και ανάσφαλεια, είναι για μένα λάθος που μου δημιουργεί περισσότερο άγχος, και δε θα θέλα να το ξανακάνω.
Είμαι πολύ αισίοδοξη για το μέλλον. Πιστεύω πως με τέτοια σάιτ που δημιουργούνται όπως αυτό και με τέτοια ενημέρωση που γίνεται από το ίντερνετ σε λίγα χρόνια το στίγμα θα εξαλειφθεί. Αλλά ας ξεκινήσουμε από τον εαυτό μας. Ας μην ντρεπόμαστε να μιλάμε για αυτό ανοιχτά όταν το θέλουμε, όπως μιλάνε οι μεγάλοι για τη μέση τους π.χ.,απλά, χωρίς ταμπού. Είναι και αυτό μια ασθένεια. Εμείς θα δείξουμε στους άλλους πως είναι όπως οι άλλες και δεν αυτοστιγματιζόμαστε. Βέβαια το να το διατυμπανίζουμε και να μιλάμε συνέχεια για αυτό είναι κουραστικό, όπως επίσως κάνουν πολλοί με την ασθένειά τους. Αν δεν υπάρχει κάποιος λόγος νομίζω δε χρειάζεται να ενημερώνουμε.Οι άνθρωποι που συναναστρεφόμαστε καθημερινά είναι καλο να ξέρουν , την κατάλληλη στιγμή με τον κατάλληλο τρόπο. Όταν το έχω κάνει τίμια και ειλικρινά το έχουν εκτιμήσει τη σωστή στιγμή. Μου έχει τύχει στο σπίτι μου να με ρωτήσουν τι χάπια είναι αυτά, είτε φίλη, είτε αγόρι μου. Από τον τρόπο που απαντώ καθε φορά φαίνεται αν είμαι ακομπλεξάριστη ή αν αυτοστιγματίζομαι. Εσείς πώς θα απαντούσατε? Πιστεύετε η απάντησή σας έχει μεγαλύτερη επίπτωση σε εσάς ή στον άλλο?

Εγώ όταν το έκανα εντελώς απονήρευτα και ντουγρού όταν πρωτοεμφανίστηκε το πρόβλημα είδα διαφορά
1)στον τρόπο αντιμετώπισής μου. Δυστυχώς έτυχε να το πω σε άτομα ανίδεα και τελικά με τρόπο απομακρύνθηκαν(να μην πω και χωρίς τρόπο!)
2)παρατήρησα πως ξαφνικά πολλά χαρακτηριστικά μου ή εγώ ταυτιζόταν με την ασθένεια
3)έφαγα κοροιδία στα ίσα

Υπάρχει στίγμα δυστυχώς.
Είμαι πολύ υπέρ σ'αυτό που λες,στην αυτοαποδοχή πρώτα απ'όλα και την αποφυγή του αυτοστιγματισμού και ναι υπάρχουν άτομα που τσουβαλιάζουμε (τουλάχιστον εγώ μπορεί να το κάνω) και πείθουμε τους εαυτούς μας ότι θα μας στιγματίσουν αν μιλήσουμε, ΟΜΩΣ
σε μια 1η συνέντευξη για μια δουλειά
σε μια άγνωστη παρέα που θα συστηθούμε πρώτη φορά (και θα τύχει να πέσουμε σε ανάλογη κουβέντα)
σε καθημερινές επιφανειακές κοινωνικές επαφές (από γυμναστήριο μέχρι οτιδήποτε)
σε κολημένους συγγενείς
σε
σε
θα πρέπει κάπως να προστατευτούμε 1ον για την επιβίωσή μας (πχ δουλειά) και 2ον από τις επιπτώσεις του στίγματος στην ίδια μας την ψυχολογία. Προσωπικά αυτό έχω καταλάβει.

Νομίζω πως αυτό που λείπει από τον κόσμο είναι η ενημέρωση κατά πρώτον. Εγώ αυτό προσπαθώ να κάνω αν και όπου τύχει, και έχει τύχει να ακούσω πολλά κουφά κι από νέους ανθρώπους! Δυστυχώς πολλοί που δεν έχει τύχει να περάσουν την πόρτα μιας ψυχικής ασθένειας έχουν μείνει απλά σε ότι τους έχουν σερβίρει απ'τα παλιά ''τρελός, ψυχοφάρμακα,κλπ'' .Βρε παιδιά έβλεπα την εκπομπή στους πρωταγωνιστές και με πήρε μια γνωστή τηλ και μου'λεγε πως πέθανε στο γέλιο μ'αυτά που έβλεπε σε κάποιες φάσεις!Έλεος!!! Σάλταρα.Φυσικά απάντησα κατάλληλα.
Πολλά. Κ τυχούσα με ανθρώπους που δεν ξέρουν τίποτα για μένα έχω ακούσει πολλές φορές ατάκες του στυλ ''ένα σου λέω γι αυτόν,βλέπει ψυχίατρο!'' ,' α αυτή είναι τρελή!αφού παίρνει φάρμακα'...κλπ. Μπροστά τους τίποτα όμως!
Αν και προσωπικά σε μένα έτυχε να μου πουν, όταν είπα την άποψή μου για ένα θέμα πως 'από τρελό κ από μικρό μαθαίνεις την αλήθεια' και φυσικά μικρή δεν είμαι.

Εκτός του στίγματος υπάρχει και το αυτοστίγμα.Και έχεις δίκιο πως ίσως μια λύση είναι να παρουσιαζόμαστε σε όλους,ζωντανό παράδειγμα ένα πράγμα, και να λέμε 'να είμαι ένας άνθρωπος απ'τους χιλιάδες που συναναστρεφόμαστε καθημερινά και πάσχω από ψυχική ασθένεια'(δεν είμαι δα κανένα παράξενο φαινόμενο!). Είναι κάτι τόσο ανθρώπινο!απλά μια ασθένεια όπως όλες! ΑΛΛΑ εγώ προσωπικά δεν έχω το ψυχικό σθένος να απορροφήσω τους κραδασμούς ή την πολυτέλεια να μείνω άνεργη πχ. Επιλέγω να είμαι επιλεκτική σε ποιον θα μιλήσω για το θέμα ε και στους πολύ κοντινούς μου φυσικά.

Πιστεύω πάντως πως έχει γίνει μεγάλη αλλαγή με το χρόνο στο θέμα.Κ σ'αυτό έχει παίξει ρόλο η ενημέρωση αλλά και η εμπλοκή όλο και περισσότερων ανθρώπων με ψυχικές ασθένειες.
Ας ελπίσουμε ότι κάποια μέρα θα εξαλειφθεί το τόσο άδικο στίγμα(όχι ότι υπάρχει δίκαιο στίγμα!) για τους ψυχικά πάσχοντες.

Σε ευχαριστώ blue girl για την απάντηση , επιτέλους κάποιος βρέθηκε , βέβαια με τέτοια φωτό αν δεν έγραφες κι εσύ θα απογοητευόμουν τελείως...

Νόμιζω οτι το θέμα στίγματος μας καίει όλους στις επαγγελματικές, φιλικές, ερωτικές σχέσεις. Πίστευω όμως πλέον οτι αξίζει το ρίσκο της έκθεσης , ιδιαίτερα στις μέρες μας όπου το ίντερνετ με την ενημέρωσή του καταρίπτει τις προκαταλήψεις της άγνοιας.
Το 2001-2007 περίπου δεν ήξερα καλά καλά εγώ τι έχω, πώς θα μπορούσα να το εκθέσω και σε άλλους. Καταρχάς δεν ήθελα να πιστέψω οτι θα ζω πάντα παίρνοντας ψυχοφάρμακα. Πίστευα οτι θα μου περάσει και πως κάποια στιγμή η γιατρός μου θα μου πει οτι δεν τα χρειάζομαι πια.
Σήμερα με το πρώτο κρούσμα ψυχικής και νοητικής νόσου κάποιοιος ενημερώνεται μέσω ίντερνετ χωρίς να χρειάζεται να περιμένει 2 ώρες στο ψυχιατρείο για να ενημερωθεί από γιατρό ( και τι να πρωτοπεί μαζί του) . Η εποχή είναι πολύ ιδανική , και γίνεται όλο και περισσότερο για την ελάττωση του στίγματος.

Βέβαια αυτό εξαρτάται και από τη μόρφωση κάποιου , εάν δηλαδή επιδιώκει να ψάχνεται και να αλλάζει "μορφή" - άποψη.Αν θέλει κάποιος να σε κακοσχολιάσει και να σε στιγματίσει για να αισθανθεί αυτός ανώτερος θα το κάνει όπως κι αν είσαι. Αυτοί προσωπικά δε με αφορούν και έχουν πάψει να με στεναχωρούν. Υπάρχουν πόλλοι πιο ενδιαφέροντες και ανοιχτόμυαλοι άνθρωποι για να ασχοληθώ και αυτό κάνω σε αυτό το σάι, όπως και έξω με ανθρώπους που θα θελαν να μάθουν απλά έτυχε να μην ασχοληθούν με το θέμα.

Στην πρώτη συνέντευξη για δουλειά ή σε ανθρώπους που πρωτογνωρίζεις συμφωνώ οτι δεν χρειάζεται, όπως δε θα χρειαζόταν αν είχες π.χ. ένα νεφρό,πρόβλημα στην καρδιά, ή ΗΡV ή κάτι άλλο που δεν επηρεάζει την απόδοση στη συγκεκριμένη δουλειά. Γιατί φαντάζομαι αν σε επηρεάζει,είτε το κρύψεις είτε όχι αργά ή γρήγορα θα σε καταλάβουν. Καλό είναι να πας σε μια δουλειά που σου αρέσει και που αποδίδεις καλά και δε σου προκαλεί η ίδια η δουλειά κατάθλιψη. Έχω φύγει από δουλειά σε δυο μέρες, δε χρειάστηκε να πω οτι είμαι διπολική. Σε περίπτωση που το αντιληφθούν και ενώ είσαι καλή σε διώξουν λόγω προκατάληψης να ξέρεις οτι σε προστατεύει νόμος και τους κάνεις μήνυση αν θες. ( Θα ανίξω καινούργιο θέμα περι νόμων)

Έχω ένα φίλο οροθετικό, ο οποίος το λέει ανοιχτά, έχει δώσει και συνέντευξη με φωτογραφία του,και μου τα έχει εξηγήσει.Ο Ζαχαρίας με έχει βοηθήσει πάρα πολύ στο να μου φύγει η προκατάληψη και ο φόβος που είχα για το aids . Το ίδιο θα ήθελα να κάνω κι εγώ σε κάποιους ανθρώπους με την ενημέρωση που τυχαίνει να τους δίνω γιατί το έχω ψάξει καλύτερα για τις ασθένειες συναισθήματος και νόησης. Σήμερα έτυχε και συζητούσα με έναν φίλο μου και μου είπε " Χαίρομαι που μου τα λες γιατί το είχα παρερμηνεύσει τελείως, νόμιζα οτι στεναχωριέσαι με το παραμικρό"

Νομίζω οτι είναι καλό να βοηθάμε στην ενημέρωση των άλλων και για τους άλλους αλλά κυρίως για μας. Κι εγώ νιώθω οτι γειώνομαι εκείνη τη στιγμή , αισθάνομαι οτι έχω κάτι απλό, κατανοήσιμο και πωε χω άνετα με αυτό.
Εσύ πως αισθάνεσαι όταν το συζητάς με ανθρώπους; ( Με ανθρώπους πάντα που ενδιαφέρονται να ακούσουν)

Για τη μείωση δυσνόησης της διπολικότητας , ιδιαίτερα παιδιών, που είναι ένα θέμα που με αφορά και επαγγελματικά , έφτιαξα ένα βίντεο, ελπίζω να σας αρέσει.

Καταρχήν Έφη πολύ ωραίο το βιντεάκι!
Καλά,νομίζω πως είμαι εντελώς άσχετη σε κάποια θέματα! Πρώτη φορά ακούω για παιδάκια με διπολική.Δε μου πέρασε ποτέ απ'το μυαλό ούτε σαν εικόνα ένα παιδάκι με διπολική,ψύχωση,κατάθλιψη.. Συμβαίνει και πόσο συχνά?Υποθέτω σπάνια.Θα το ψάξω, μου κέντρισε το ενδιαφέρον.

Όσο για τα υπόλοιπα αυτό που παίρνω απ'το μνμ σου είναι πόσο σημαντικό είναι να ξεπεράσει καθένας από μας το αυτοστίγμα ώστε να πει ότι συμβάλλει στην εξάλλειψη του στίγματος και κυρίως στην πορεία της ασθένειάς του.Φαίνεται ότι έχεις κάνει αρκετή δουλειά σ'αυτό.Εγώ όχι τόση,σε καμιά περίπτωση (μην κοιτάς τη φώτο χαχα είναι επειδή με απωθεί ο στιγματισμός σε όλα τα επίπεδα,πού σε έναν τομέα που με αφορά κιόλας!)

Όταν μιλάω σε άλλους.
Έχω νιώσει και φόβο,και αδιαφορία-nothing,και μειονεκτικά,και πολύ αληθινή (αποκαλυπτική)-όμορφα,εξαρτάται το άτομο που έχω απέναντι(και τη φάση που είμαι) αλλά πάνω απ'όλα ελευθερία να είμαι αυτό που είμαι.
Πάντως έχεις δίκιο πως απ'τον τρόπο που το συζητάμε φαίνεται αν αυτοστιγματιζόμαστε ή όχι.
Είναι απελευθερωτικό,ανεξάρτητα απ'τα συναισθήματα της στιγμής.
Δε νιώθω να γειώνεται η κατάσταση,είναι αυτή που είναι,απλά νιώθω πιο άνετα,ελέυθερα.
Αλλά ξαναλέω,το κάνω αρκετά επιλεκτικά..

Αλήθεια το αυτοστίγμα τι είναι στην ουσία?ή μη αποδοχή από μας τους ίδιους αυτού που μας συμβαίνει?η προκατάληψη όσων έχουν ειπωθεί για τις ψυχικές ασθένειες κατά καιρούς χωρίς ισχύ και περάστηκαν μέσα μας και τις ενσωματώσαμε?η ανικανότητα σε κάποια επίπεδα που μας κάνει διαφορετικούς, 'λειψούς'για κάποιες δραστηριότητες και δημιουργεί μειονεξία ως προς τον μέσο όρο?(μιλάω γενικότερα πχ κ για έναν τυφλό) τι?ή ο φόβος και η συντήρηση του στίγματος(δλδ αυθυποβαλλόμαστε ότι υπάρχει και λειτουργούμε σαν να υπάρχει)?ή απλά η μη αποδοχή της διαφορετικότητας μας?
Φέτος έτυχε για ένα διάστημα-μήνες (σε σοβαρή έκταση) να αντιμετωπίσω και ένα σωματικό πρόβλημα εκτός των άλλων που με έκανε να νιώσω το αυτοστίγμα στην ουσία,όχι το στίγμα.
(δεν το είχα αντιληφθεί στις αρχές ότι το έκανα στον εαυτό μου αλλά αντιλαμβανόμενη ότι νιώθω ντροπή γι αυτό κάποιες στιγμές είδα πόσο το έκανα!)
Κ εκεί μου δόθηκε η αφορμή να το νιώσω πιο έντονα,αφού ήταν κάτι που δεν κρυβόταν(αφορούσε, κ αφορά ακόμα ως ένα ποσοστό, κινητικά προβλήματα). Είναι κάτι χρόνιο και πρέπει να μάθω να ζω με αυτό αλλά αντιμετωπίζεται αρκετά,μπορεί και εντελώς για κάποια διαστήματα απροσδιόριστα ως και να είναι υπό έλεγχο για πάντα(αν και δεν έφτασα ακόμα στο σημείο να το ελέγξω ικανοποιητικά)

Θέλω να λέω πως υπάρχουν μόνο άνθρωποι με διαφορετικές ικανότητες,κι έτσι θέλω να αντιμετωπίζω και αντιμετωπίζω τους γύρω μου όμως μέσα μου,αν το ψάξω καλύτερα θα δω ότι στιγματίζω πολλές φορές η ίδια τον εαυτό μου.



*άσχετο αλλά δημιουργήθηκαν κάποια κενά ανάμεσα σε λέξεις με τη δημοσίευση,γιατί?

Μαζί με τις ρητορικές μου ερωτήσεις τι σημαίνει στίγμα και τι αυτοστιγματίζομαι θα ήθελα να προσθέσω μια τρίτη :
Γιατί στα φόρουμ των διπολικών στη Νέα Υόρκη οι περισσότεροι βάζουν φωτό σε αντίθεση με τους Έλληνες;;;
www.meetup.com/NYCreativeBipolarsUnited/members/

efilatifi έγραψε:
αυτό που παραθέτεις δεν είναι φόρουμ...

Το ίδιο πράγμα με την Έφη είχα αναρωτηθεί κι εγώ που ήμουν η πρώτη που έβαλα φωτό εδωπέρα. Κι εφόσον κάποιοι ισχυρίζονται ότι δεν υπάρχει στίγμα για τους διπολικούς (που εγώ παρ'όλα αυτά πιστεύω ότι υπάρχει γιατί το'χω ζήσει), δεν καταλαβαίνω γιατί δε βάζουν και τη φωτό τους. Τώρα, αν κάποια ιστοσελίδα την ονομάζουμε φόρουμ ή κάπως αλλιώς, αυτό είναι "με άλλα λόγια ν'αγαπιόμαστε" αφού και στη μία και στην άλλη περίπτωση αναφερόμαστε σε σάιτ με διπολικούς όπου έχει πρόσβαση ο καθένας και μάλιστα, όπως παρατήρησα, αυτοί που δηλώνουν μέλη στο νεοϋορκέζικο, γράφουν και τα πραγματικά τους ονόματα και όχι ψευδώνυμα. Άρα, μήπως τελικά υπάρχει μία αντιφατικότητα στο σημείο αυτό για πολλά μέλη του ΜΑΖΙ;

Λίγο άσχετη διόρθωση σε σχέση με το ερώτημα που αφορά την ανοιχτή και ακομπλεξάριστη έκθεση των διπολικών εκεί σε σχέση με εδώ. Συνεχίζω την ίδια ερώτηση και αντί για φόρουμ βάζουμε τη λέξη του Βασίλη που δε μας είπε όμως ποια είναι. Μαλλον εννοείς τα profile, αρα είναι το ίδιο, γιατί και εδώ από το προφίλ μας φαινόμαστε.

Γιατί στο ... site των διπολικών στη Νέα Υόρκη οι περισσότεροι βάζουν φωτό σε αντίθεση με τους Έλληνες? οοεεεεοο???

vstrap έγραψε:
Προσωπικά πιστεύω πως υπάρχει στίγμα και για τους διπολικούς και για άλλες ομάδες, όπως και γενικότερα για τις ψυχικές ασθένειες.

Τώρα για τις φώτο καθώς και τα στοιχεία (όνομα),πέρα του στίγματος πιστεύω πως σπάνια βλέπουμε σε οποιοδήποτε φόρουμ.
Θα'λεγα πως κι εσείς οι 2 που έχετε vstrap,efilatifi το κάνετε ως ένα βήμα καταπολέμησης του στίγματος(και μπράβο σας γι'αυτό) και του αυτοστίγματος κι αν γράφατε σε ένα άλλο φόρουμ πολύ πιθανό να μη βάζατε τα στοιχεία σας.

Νομίζω πως ακόμα κι αν κάποιος πιστεύει πως δεν υπάρχει στίγμα, δεν είναι ένδειξη η μη ύπαρξη φωτογραφίας σαν απόδειξη αντίφασης. Αυτό φαίνεται απ'τις καθημερινές του τριβές και συμπεριφορές.Και η ανωνυμία είναι κάτι το εντελώς σεβαστό σε ένα μέσο σαν το ίντερνετ.Δλδ για παράδειγμα κάποιος που μπαίνει σε ένα φόρουμ μόνο για να λέει ανέκδοτα,γιατί δε βάζει φώτο?Είναι λόγο του ότι στιγματίζεται κάπου?

Συμφωνώ οτι κάποιοι δε θέλουν να εκτίθονται γενικά στο internet. Πλέον όμως σχεδόν όλοι από εδώ έχουμε φωτό στο facebook. Επιπλέον εδώ ενδιαφερόμαστε για ομάδα αυτοθεραπείας, γνωριζόμαστε αποκαλύπτοντας προσωπικά δεδομένα και γενικά είναι ένα φόρουμ κοινωνικοποίησης όχι απλά αντιπαράθεσης, ψυχαγωγίας, ενημέρωσης κλπ. και το να βλέπεις το πρόσωπο του άλλον έχει σημασία. Π.χ. εγώ με τη Βασιλική αισθάνομαι πιο άνετα απ'οτι με τους υπόλοιπους λόγω φωτό. Επιπλέον υπάρχουν 100αδες διπολικοί στην επαρχία που δεν μπορούν να έρθουν σε meeting και μπορεί να το βλέπουν σαν εμένα. Το ίδιο άνετα αισθάνονται μαζί μας όταν μιλάμε με ψευδώνυμα και ψεύτικες εικόνες με μας που γνωρίζουμε τις φάτσες μας; Και για ποιο λόγο να μιλάμε με φωτό στο facebook μεταξύ μας και όχι εδώ?

Κλείνοντας δεν νομίζω οτι είναι τυχαία η τακτική να μην μπαίνει φωτό και όνομα εδώ. Σίγουρα είναι 100% σεβαστή. Με το να είμαι η μοναδική όμως που εκτίθεται τόσο πολύ μπορεί για κάποιους να φαίνεται σαν να αυτοπροβάλομαι. Και σίγουρα δεν το κάνω τυχαία.
Υπάρχουν άνθρωποι που διαβάζουν το σάιτ και δεν είναι καν μέλη. Κάποιοι με βρίσκουν στο facebook από μόνοι τους και από μόνοι τους παίρνουν το θάρρος και μου μιλούν εκεί και μου δίνουν δύναμη. Γι αυτό συνεχίζω με τον ίδιο τρόπο.

Ξέρω πως για κάποιους είναι δύσκολη η έκθεση όπως ήταν και για μένα πριν λίγα χρόνια. Θα θέλα όμως και εμένα τότε να με ρωτήσει κάποιος " Γιατί κρύβεσαι?"

vstrap έγραψε:
προφανώς και δεν είναι με άλλα λόγια να αγαπιόμαστε. κάθε είδος ιστοσελίδας εξυπηρετεί έναν σκοπό είτε το αντιλαμβανόμαστε είτε όχι. η ανωνυμία λοιπόν του φόρουμ δίνει την ευκαιρία σε πολλά μέλη να δικτυωθούν με αγνώστους χωρίς να εκθέτουν προσωπικά στοιχεία, να μιλήσουν για τον εαυτό τους σε κοινό που θα τους καταλάβει κτλ- ευκαιρία που ίσως να μην έχουν έξω από το φόρουμ.

efilatifi έγραψε:
άσχετη διόρθωση ότι στο ΜΑΖΙ έχουμε ένα φόρουμ όπου μπορείς να μοιραστείς τα εσώψυχά σου με όση ασφάλεια μπορεί να σου παράσχει η ανωνυμία του ίντερνετ και το σάιτ που παρέθεσες είναι σάιτ κοινωνικής δικτύωσης για διπολικούς? δεν νομίζω...
και φυσικά τα προφίλ στο σάιτ αυτό είναι αντίστοιχα με αγγελίες εφημερίδας οπότε τι πράγμα συγκρίνεις?
...άλλο να κοτσάρεις τη φωτογραφία σου και να πεις είμαι διπολικός καλλιτέχνης ετών 35 και άλλο να αποκαλύψεις για σένα πράγματα που τα ξέρουν ελάχιστοι ίσως και κανείς. ε, αυτό δεν γίνεται με φωτογραφία.

Βασίλη ευτυχώς που βάζεις αυτές τις αστείες φατσούλες και γελάω γιατί διαφορετικά , πιο πολύ επιθετικό μου μοιάζει το ύφος σε μένα και τη Βασιλική . Βέβαια από το γραπτό λόγο δεν μπορείς να καταλάβεις ακριβώς το ύφος του άλλου, όπως από τη φωνή του γι αυτό δε σε χαρακτηρίζω.
Αν δεις πως ξεκίνησα το θέμα , μίλησα για γόνιμο διάλογο ...
Αν είδες στα προφίλ τους αποκαλύπτουν προσωπικά δεδομένα , του τύπου δεν πίνω φάρμακα για 7 χρόνια, πώς αντιμετωπίζω την ασθένεια κλπ. Εννοείται οτι δεν ψάχνουμε ολόιδιο σάιτ με το μαζί( έχει κανένα νόημα?). Και η ερώτηση νομίζω είναι πιο ξεκάθαρη από όσο την αμφέβαλλες,η την παρεξήγησες ή δεν ξέρω τι, γι αυτό και απαντήθηκε ωραία από το bluegirl η οποία είχε από την αρχή ανοιχτή και ευχάριστη διάθεση για γόνιμο διάλογο σε αυτό το θέμα.

Όπως και να χει δεν παρακολουθώ είναι η αλήθεια πως πάει η συζήτηση σε άλλα θέματα ,αλλά σε αυτό το θέμα επειδή το ξεκίνησα με πολύ καλή διάθεση νομίζω έτσι θα ήθελα να το συνεχίζω. Το να γίνεται αντίλογος σε συγκεριμένες ατάκες, προσωπικά μου χτυπάει άσχημα, είναι σαν να πας να καπελώσεις τον άλλον.

Θεωρώ πολύ πιο ολοκληρωμένο και σαφές να μου αναφέρεις π.χ τη γνώμη σου για το τι είναι αυτοστιγματισμός με αρχή μέση τέλος.

Αυτή είναι η γνώμη μου, εσύ που είσαι πιο παλιός μπορεί να θες συνεχίσεις να μαρκάρεις και να απαντάς σε συγκεκριμένες προτάσεις μου σαν να θες να μου την πεις. Μπορεί να είσαι καλοπροαίρετος, το αποτελέσμα είναι όμως οτι έτσι φαίνεται, και δεν έχω καμία όρεξη να λάβω μέρος σε λογομαχίες , διαξιφισμούς κλπ.

Πάω για μπάνιο, πολύ ζέστη σήμερα
Φιλάαακιαααα!!!!

Στo προηγούμενο ποστ μου έγραψα ότι διέκρινα μεγαλύτερο θάρρος στους αμερικάνους διπολικούς απ'ό,τι εδώ, άσχετα αν το ένα το αποκαλούμε προφίλ και το άλλο φόρουμ, γιατί πολλοί απ'αυτούς, στις λίγες λέξεις της περιγραφής τους, αν και δραστήριοι και δημιουργικοί, μιλούν για την αρρώστεια τους σαν κάτι δύσκολο και νιώθουν την ανάγκη για αλληλοϋποστήριξη. Αποκαλύπτουν δηλ. κι αυτοί ότι η δ.δ. είναι η αχίλλειος πτέρνα τους, κάτι που χρειάζεται αρκετό θάρρος για να το κάνεις, όπου κι αν ζεις γιατί το στίγμα υπάρχει και στο δυτικό κόσμο, όπως αναφέρεται και στο homepage της αμερικάνικης ιστοσελίδας. Και απλά διερωτόμαι ότι εφόσον κάποιοι πιστεύουν ότι στίγμα δεν υπάρχει, τότε δεν έχουν λόγο να μη βάζουν φωτό στο προφίλ του ΜΑΖΙ, αφού ό,τι συζητάμε εδώ σχετίζεται με θέματα ψυχικής υγείας που εκείνοι δεν νιώθουν πλέον ότι τους στιγματίζουν.

Και για να ξεκαθαρίζω τη θέση μου, εγώ που πιστεύω ότι το στίγμα υπάρχει γιατί το έχω ζήσει, έβαλα φωτό στο προφίλ μου γιατί πιστεύω ότι όσοι μπαίνουν στο σάιτ αυτό είναι άνθρωποι που είτε έχουν άμεση εμπλοκή με το θέμα άρα ο σκοπός τους δεν είναι να στιγματίσουν τους άλλους, είτε έχουν ενδιαφέρον να πληροφορηθούν για τη μορφή αυτή της ψυχικής διαταραχής, άρα είναι ανοιχτοί στην ενημέρωση και όχι στενόμυαλοι. Σε κάθε περίπτωση, ο καθένας παίρνει τα ρίσκα του και προσωπικά πιστεύω ότι αξίζει κάποιος να το κάνει.

Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί το κάνετε θέμα αυτό με τις φωτογραφίες- εγώ δεν έχω καν φωτό μου στο φεησμπουκ- είναι σα να υπερασπίζεστε την επιλογή σας να βάλετε φωτό οι έχοντες και να προσπαθείτε να πείσετε και τους υπόλοιπους να βάλουμε, ενώ οι μη έχοντες να δικαιολογούν την επιλογή τους να μην έχουν φωτό...
Το θέμα μας είναι το στίγμα και ο αυτοστιγματισμός, τώρα το αν θα έχουμε στο προφίλ μας φωτό μας ή όχι, είναι θέμα του καθενός, όπως το αν θα τρυπήσουμε τη μύτη μας ή αν θα κάνουμε τατουάζ ή αν θα φορέσουμε τζην ή φούστα σήμερα... είναι επιλογή του καθενός με άλλα λόγια και δεν έχει καμμία σημασία, μπράβο σας κορίτσια που έχετε φωτό, μπράβο μας κι εμάς που δεν έχουμε...
Στο θέμα μας τώρα, πιστεύω πως στη Νέα Υόρκη, απ'όπου είναι και το site που ήρθε ως παράδειγμα, είναι εντελώς διαφορετικά τα πράγματα, η διπολική διαταραχή είναι στη μόδα, για να το πώ αλλιώς...
Ίσως υπάρχει και εκεί στίγμα σε ένα βαθμό, αλλά γενικά εκεί οι άνθρωποι έχουν δεί πολλά και είναι πιο ανοιχτοί σε κάθε τί το διαφορετικό, π.χ. gay, μετανάστες, διαφυλετικά ζευγάρια...
Οπότε λογικό είναι, εκεί να είναι πιο πολλοί οι άνθρωποι που αναρτούν τις φωτογραφίες τους σε τέτοια site- δε φοβούνται τις όποιες συνέπειες, ακριβώς επειδή δεν υπάρχουν συνέπειες!