Γεια σας κι από μένα και καλή δύναμη σε όλους
μπαίνω καμιά φορά στο χώρο και διαβάζω για να πέρνω δύναμη και θάρρος να συνεχίζω. Δε συμμετέχω γιατί νοιώθω ότι, δε μπορώ να βοηθήσω και φοβάμαι να μην παρεκτραπώ (δε με εμπιστεύομαι ιδιαίτερα .....)
Νοιώθω ότι η συμπεριφορά μου είναι κάπως εκκεντρική γιατί όταν μπαίνω σε αυτό το χώρο νοιώθω τα προβλήματα μου να μηδενίζοντε (σε σχέση με μεγαλύτερα που διαβάζω εδώ μέσα) αλλά αποφάσισα να κάνω μια αναφορά. Νοιώθω την ανάγκη να ακούσω μια γνώμη από κάποιον ειδικό (για ΄μένα ειδικοί είναι αυτοί οι οποίοι δίνουν τη μάχη, όχι όσοι την συντονίζουν) κάποιος να μου μιλήσει έτσι κουβέντα να γίνεται.....
Τη ζωή μου δεν την είχα ποτε σε εκτίμηση και όταν ακούω να λένε να γύρναγαν στο παρελθόν και να διόρθωναν πράγματα εγώ κοιτώ σα "χάνος" και σκέφτομαι "εγώ μπορώ να το προχωρίσω λίγο;". Ποτέ δεν υπήρξα οπαδός του αθλήματος "ζωή" αλλά έχω συμβιβαστεί μετά από πολλές προσπάθειες......σπούδασα, εργάζομαι, κυκλοφορώ στο κέντρο της πόλης μου, έκανα φίλους, ανοίγω τον κύκλο μου, διασκεδάζω....πλέον θεωρώ ότι δεν υπάρχει κάτι που να θέλω και να μη μπορώ να το κάνω ενώ στον αμμέσως επόμενο χρόνο νοιώθω ότι δε μπορώ να διαχειρηστώ όλα τα προηγούμενα.....έχω πολλούς γνωστούς δε θυμάμαι ονόματα ή ακόμα και φάτσες (τους σβίνω από τη μνημη μου) δε μπορώ να κυκλοφορώ υπάρχουν πολλοί άνθρωποι γύρω μου, οι φίλοι μου; μα εγώ δεν έχω φίλους είμαι μόνη....η οικογένεια μου; κανείς δε με νοιάζεται....Δυσκολεύομαι να διαχειρηστώ τη ζωή μου. Κάποια βράδυα δε μπορώ να κοιμηθώ και κάποια άλλα κοιμάμαι και κάποια πρωινά ξυπνάω μέσα στην ενέργεια με "καθαρό" μυαλό και κάποια άλλα ξυπνάω και κλαίω...(και όταν το συνηδιτοποιώ φορτώνω και νευριάζω, γιατί 1 πρωί το δέχομαι ξύπνησα ανάποδα, αλλά 1 βδομάδα πάει πολλύ, πως επιτρέπω στον εαυτό μου κάτι τέτοιο
Τα τελαιυτέα 2 χρόνια το έχω ρίξει στο αλκοόλ (μικρές ποσότητες σε καθημερινή βάση) αυτό το κόλπο το ανακάλυψα όταν με έπιασε κάτι σαν μη ελέξιμο άγχος. Μια περίοδος 1-2 μήνες (δε θυμάμαι) όπου με 2-3 ώρες το πολύ ύπνο σηκονόμουν με ενέργεια (και πολλά νεύρα) έπρεπε να πάω γραφείο για τα προς το ζην (χηρότερο μου έκανε αλλά ευτυχώς δεν έχασα τη δουλειά μου τότε), σειρά είχε η ποδηλασία, τρέξιμα, τέννις, περπάτημα δε θυμάμαι τι άλλο, φαγητό ελάχιστο έως καθόλου (έσπασα το ρεκόρ ασητίας μου). Όταν είδα τρέμουλα, υδρώτα, και άλλα σωματικά καμπανάκια, συνηδητοποίησα ότι δεν έπρεπε να ηρεμίσω..........βλακείες, κάπου εκεί ανακάλυψα το αλκοόλ.......
Επίσης τα τελευταία 2 χρόνια νοιώθω θυμό, αυτό κι αν είναι δύσκολο στη διαχείρηση....
Δυστυχώς όσο περνάνε τα χρόνια έμπρακτα πλέον παρατηρώ ότι γίνομαι πιο ευάλωτη στο διαβολάκι που κρύβεται μέσα μου και αρχίζω να χάνω τη δύναμη και τον έλεγχο....
Όλα αυτά είναι ανθρώπινα - "φυσιολογικά" συναισθήματα - προβληματισμοί, κάπως έτσι νοιώθουν και οι υπόλοιποι αλλά τη χαίροντε τη ζωή και τους αρέσει, μήπως τελικά είμαι κακομαθημένη και θέλω τη ζωή σε όλα εύκολη? Παιδιά συγνώμη αλλά δεν έχω μέτρο σύγκρησης πέραν των δικών μου εμπειρειών.....
Συγνώμη για ορθογραφικά και συντακτικά λάθη αλλά ακόμα δεν έχω καταφέρει να συμφιλιωθώ με τις σκέψεις μου και τα αισθήματα μου και με κάνουν νευρική.....