Καλησπερα Thaleia και καλως ηρθες !!
Να ειδες λοιπον που τα καταφερες και το ειπες καπου
Κατα πρωτων ,θελω να σου πω οτι κανενας δεν προκειτε να σε κατακρινει ,εδω μεσα ,οποτε μπορεις να εκφραζεσαι ελευθερα σε οτι νιωθεις ,και σκεφτεσαι
Αισθανεσαι ομως οτι κατι δεν παει καλα , και καθεσαι και κατηγορεις τον εαυτο σου για τις εναλλαγες της διαθεσης σου ( το ιδιο ακριβως ομως εκανα και γω Δεν δεχομουν οτι μπορει να συμβαινει σε μενα )
Ξερω οτι ειναι δυσκολο να αποδεχτουμε οτι “πασχουμε” ,και οτι τρομαζει η ιδεα του γιατρου και της ψυχικης νοσου
Αλλα ακομα δεν εχει γινει καποια επισημη διαγνωση ..
Για να μην αγχωνεσαι και φοβασαι ομως με την προοπτικη οτι στο μελλον μπορει να ερθεις παλι στο σημειο να απατησεις τον συντροφο σου ,και εχεις την οικονομικη δυνατοτητα .Θα ηταν καλο να πας σε ενα ιδωτικο γιατρο Ενα 2μηνο ειναι αρκετο διαστημα για να ζεις μεσα στο αγχος ,και στο φοβο .